De kunst van het loslaten van je ex #204

Ik las hier over dat degene die het uitmaakt er misschien anders in staat/mee om gaat.
Maar hoe denken jullie dat het zit als de ander er met zijn gevoel sowieso niet echt in zat?
Bij mij was het geval dat ik stapelverliefd was op ex. En hij vond mij waarschijnlijk wel leuk, maar niet leuk genoeg voor een relatie en om moeite te doen/interesse te tonen enz. 1.5 jaar lang hebben "we" (ik) het geprobeerd. Geknipperlicht. En ik kwam altijd met ideeen, oplossingen enzo, omdat ik het niet leuk vond. Maarja hij was nou eenmaal zo en wilde geen beperkingen in zijn leven dus ook geen verplichtingen. Uiteindelijk heb ik het (nadat hij 6 weken geen tijd had om mij te zien) met veel moeite uitgemaakt.
En ik ben nu, 3 maanden later, nog steeds kapot van verdriet. Ik heb het idee dat ik als een soort mummie door het leven ga. Alles gaat aan mij voorbij en het lijkt alsof ik mezelf niet ben. Niet vrolijk kan zijn enzo. En hij... ik heb nadat ik het uit heb gemaakt helemaal niks meer van hem gehoord. Hij leeft waarschijnlijk makkelijk verder. Papt waarsch aan met andere meiden enzo terwijl ik kapot ga van verdriet. Hij kan makkelijk de knop omzetten en het accepteren. Het wegstoppen. Dat heeft hij mij wel eens verteld nadat het een keer eerder uit was. Dat is behoorlijk zuur om te weten. Dat ik er zo erg mee zit en hij nah niet echt..

quote:

Op donderdag 31 mei 2012 21:40 schreef missy25 het volgende:
Ik las hier over dat degene die het uitmaakt er misschien anders in staat/mee om gaat.
Maar hoe denken jullie dat het zit als de ander er met zijn gevoel sowieso niet echt in zat?
Bij mij was het geval dat ik stapelverliefd was op ex. En hij vond mij waarschijnlijk wel leuk, maar niet leuk genoeg voor een relatie en om moeite te doen/interesse te tonen enz. 1.5 jaar lang hebben "we" (ik) het geprobeerd. Geknipperlicht. En ik kwam altijd met ideeen, oplossingen enzo, omdat ik het niet leuk vond. Maarja hij was nou eenmaal zo en wilde geen beperkingen in zijn leven dus ook geen verplichtingen. Uiteindelijk heb ik het (nadat hij 6 weken geen tijd had om mij te zien) met veel moeite uitgemaakt.
En ik ben nu, 3 maanden later, nog steeds kapot van verdriet. Ik heb het idee dat ik als een soort mummie door het leven ga. Alles gaat aan mij voorbij en het lijkt alsof ik mezelf niet ben. Niet vrolijk kan zijn enzo. En hij... ik heb nadat ik het uit heb gemaakt helemaal niks meer van hem gehoord. Hij leeft waarschijnlijk makkelijk verder. Papt waarsch aan met andere meiden enzo terwijl ik kapot ga van verdriet. Hij kan makkelijk de knop omzetten en het accepteren. Het wegstoppen. Dat heeft hij mij wel eens verteld nadat het een keer eerder uit was. Dat is behoorlijk zuur om te weten. Dat ik er zo erg mee zit en hij nah niet echt..

Sterkte!!!

@missy, dat is een ander verhaal. Als hij toch al niet zoveel om je gaf, en jij wel om hem. Ik had het over als degene die het uitmaakt minder van iemand is gaan houden. Jouw geval lijkt me erg moeilijk. Als je alles,gegeven hebt voor niks, dan is dat een hele harde les. Never settle for less. Sterkte

Dan maar niks doen. Ik heb nu zo'n 30 documentjes open staan of zo. Maar goed,

quote:

Op donderdag 31 mei 2012 21:40 schreef missy25 het volgende:
Ik las hier over dat degene die het uitmaakt er misschien anders in staat/mee om gaat.
Maar hoe denken jullie dat het zit als de ander er met zijn gevoel sowieso niet echt in zat?
Bij mij was het geval dat ik stapelverliefd was op ex. En hij vond mij waarschijnlijk wel leuk, maar niet leuk genoeg voor een relatie en om moeite te doen/interesse te tonen enz. 1.5 jaar lang hebben "we" (ik) het geprobeerd. Geknipperlicht. En ik kwam altijd met ideeen, oplossingen enzo, omdat ik het niet leuk vond. Maarja hij was nou eenmaal zo en wilde geen beperkingen in zijn leven dus ook geen verplichtingen. Uiteindelijk heb ik het (nadat hij 6 weken geen tijd had om mij te zien) met veel moeite uitgemaakt.
En ik ben nu, 3 maanden later, nog steeds kapot van verdriet. Ik heb het idee dat ik als een soort mummie door het leven ga. Alles gaat aan mij voorbij en het lijkt alsof ik mezelf niet ben. Niet vrolijk kan zijn enzo. En hij... ik heb nadat ik het uit heb gemaakt helemaal niks meer van hem gehoord. Hij leeft waarschijnlijk makkelijk verder. Papt waarsch aan met andere meiden enzo terwijl ik kapot ga van verdriet. Hij kan makkelijk de knop omzetten en het accepteren. Het wegstoppen. Dat heeft hij mij wel eens verteld nadat het een keer eerder uit was. Dat is behoorlijk zuur om te weten. Dat ik er zo erg mee zit en hij nah niet echt..

Goh, dit verhaal heb ik eerder gelezen en we zitten in het zelfde schuitje. Verschil is dat wij vier maanden hadden maar dat maakt in principe niet uit. Misschien beter dat het kort geduurd heeft, maar het maakt het er niet zuurder over.

Bij haar heb ik ook het idee dat ze er geen ene zier om geeft en wandelt vrolijk verder.
Ik kan daar echt zo ontzettend boos om worden, vooral ook omdat, en misschien is dat mijn fout, ik zelf niet mijn kant van het verhaal heb verteld.

Maar dat had uiteindelijk toch niet uitgemaakt. Wel komt ze er nu heel makkelijk mee weg. Maar het hoeft ook geen machtsstrijd te worden. Het is zoals het is gegaan.

Ze gaf bij mij aan heel graag vrienden te willen blijven. Maar ja, wat moet je je daar bij voorstellen als iemand je zo naar beneden haalt.

Ik raad je aan de emoties te laten vloeien. Ik loop ook al een paar weken als een zombie door het huis en ben enorm opvliegend. Missen weet ik niet, ik bedoel, als iemand je zo behandeld en zo...

Wat helpt is om fysieke arbeid te doen, veel met mensen om te gaan die je er door heen kunnen slepen.

Ik heb zelf momenteel amper de energie om wat te ondernemen en zit soms echt gewoon een paar uur voor me uit te staren als ik een dag vrij heb (en die zijn er regelmatig) ook al zijn er veel dingen om te doen.

Dus ga ondernemen en doe je ding!

@faazz, goed dat je niks doet.

Thanks! Ik hoop dat het klopt wat men zegt: tijd heelt alle wonden. Ik word er zelf gewoon zo gestoord van.. Steeds maar dat denken aan hem en waarom hij er niet voor ging en of ik mij misschien anders op had moeten stellen bla bla bla. Maarja, als hij mij echt leuk had gevonden was het niet zo moeilijk gegaan en waren we helemaal in love. En dat was van zijn kant gewoon echt niet het geval volgens mij.

Dat van jullie lijkt mij ook moeilijk hoor. Dat minder gaan houden van.. Pff liefde sucks Ik heb wel eens gedachten als: ik ga nooit meer daten en nooit meer verliefd worden. Ik laat het gewoon niet meer toe. Dan kan ik ook niet meer zo'n rotgevoel hebben als nu en kan ik niet meer gekwetst worden.

@faazz
Ja het zuigt gewoon, zo'n soort situatie waarin de ander niet zo betrokken was. Het wel leuk vond maar ook niet meer dan dat. En dan hebben wij met onze goede hoop er zo ingestort.. Aargh

Ik doe ook veel hoor. Merk dat ik mezelf gewoon bezig moet houden, anders wordt het helemaal een treurige bedoeling. Maar hij zit wel nog steeds 24 uur per dag in mijn hoofd helaas. Maarja, er komt vast een tijd dat ik er niet meer zoveel aan zal denken!

Missy, je gedachten omdraaien... als je aan hem denkt en hem idealiseert, dan zeg je elke keer: "maar ik wil hem niet want....." en al moet dat 200x, dan doe je dat 200x...

elke keer kom je met iets nieuws, waarom je hem niet zou willen...

Kost veel energie, maar het is een kleine stap om ervoor te zorgen dat je de goede kant op gaat.

quote:

Op donderdag 31 mei 2012 22:05 schreef missy25 het volgende:
Thanks! Ik hoop dat het klopt wat men zegt: tijd heelt alle wonden. Ik word er zelf gewoon zo gestoord van.. Steeds maar dat denken aan hem en waarom hij er niet voor ging en of ik mij misschien anders op had moeten stellen bla bla bla. Maarja, als hij mij echt leuk had gevonden was het niet zo moeilijk gegaan en waren we helemaal in love. En dat was van zijn kant gewoon echt niet het geval volgens mij.

Dat van jullie lijkt mij ook moeilijk hoor. Dat minder gaan houden van.. Pff liefde sucks Ik heb wel eens gedachten als: ik ga nooit meer daten en nooit meer verliefd worden. Ik laat het gewoon niet meer toe. Dan kan ik ook niet meer zo'n rotgevoel hebben als nu en kan ik niet meer gekwetst worden.

Het is bij ons geen kwestie van minder houden van, maar een resultaat van de situatie. Wat ik zwak van hem vind, maar so be it

quote:

Op donderdag 31 mei 2012 22:05 schreef missy25 het volgende:
Thanks! Ik hoop dat het klopt wat men zegt: tijd heelt alle wonden. Ik word er zelf gewoon zo gestoord van.. Steeds maar dat denken aan hem en waarom hij er niet voor ging en of ik mij misschien anders op had moeten stellen bla bla bla. Maarja, als hij mij echt leuk had gevonden was het niet zo moeilijk gegaan en waren we helemaal in love. En dat was van zijn kant gewoon echt niet het geval volgens mij.

Dat van jullie lijkt mij ook moeilijk hoor. Dat minder gaan houden van.. Pff liefde sucks Ik heb wel eens gedachten als: ik ga nooit meer daten en nooit meer verliefd worden. Ik laat het gewoon niet meer toe. Dan kan ik ook niet meer zo'n rotgevoel hebben als nu en kan ik niet meer gekwetst worden.

Jij steekt meer energie in het verwerken van het beeindigen van de relatie dan dat hij ooit in de hele relatie zelf heeft gestoken.
Dat siert jou, als mens, dat het jou wel zo raakt. En toch, zou je je energie beter kunnen steken in jezelf, in jouw eigen leven, in ervoor zorgen dat het goed met jou gaat. Omdat je dat waard bent. Omdat je het niet verdient dat iemand zo achteloos met jou omspringt!

Dat is wel een goeie ja. Het siert inderdaad als je zoveel moeite voor iemand over hebt en het er maar moeilijk mee hebt. Het zijn allemaal goede bedoelingen. Zo zei iemand dat ook tegen mij dat hij het maar mooi vond dat ik er zo met al mijn gevoel in ging. Het kan je ook diep laten vallen als het uit is, maar dan kan je tenminste zeggen dat je er voor gegaan bent. En uiteindelijk kom je toch wel iemand tegen die de moeite waard is toch?!

Ja ik weet heel goed wat de negatieve punten zijn. En dat zijn er eigenlijk een heleboel. Meer dan de positieve punten. En idd, als ik er aan denk probeer ik mijn gedachten te verzetten. Maar toch blijft er zo'n raar gevoel in me. Maar goed. Dat gaat ooit vanzelf wel over hoop ik.
Ik heb iig mijn best gedaan en er voor mezelf alles aan geprobeerd om het leuk te hebben. Maar als de ander niet meewerkt en er geen moeite in stopt. Tja, dat gaat behoorlijk irriteren.

@missy, en die irritatie gaat langzamerhand zo groot worden, dat je niet eens meer weet waarom je uberhaupt bij hem was. Je gaat nu een paar maanden door een hel, en daarna ga je zoveel rust voelen ik zit nu op 3 maanden en echt, wat een enorm verschil. Sterkte, je komt er wel

Voor mij is het nu een paar weken, maar het voelt nog zo onwerkelijk. Zij heeft mij ingewisseld, doet alsof ik niet bestaan heb en gaat rustig verder. Ze vindt het ook gewoon allemaal prima en kent geen schuld.

quote:

Op vrijdag 1 juni 2012 08:38 schreef Gladif het volgende:
Voor mij is het nu een paar weken, maar het voelt nog zo onwerkelijk. Zij heeft mij ingewisseld, doet alsof ik niet bestaan heb en gaat rustig verder. Ze vindt het ook gewoon allemaal prima en kent geen schuld.

Nu voelt dat nog zo, maar geloof me, geef het tijd. Dit gevoel gaat echt weg. Ik heb me echt heel lang gevoeld of ik dood ging, had geen zin meer in het leven. En zelfs dat zware gevoel is,weggegaan. Ik voel nu nog steeds soms verdriet, maar de normale periodes zijn er steeds meer en meer. Voor iedereen gaat de zon vroeg of laat weer schijnen. Tot dan moet je erdoorheen. Verdriet is verwerken. En verwerken zorgt ervoor dat je dit achter je kan laten. Maakt het nu niet minder kut, maar het enige wat je kan doen is er doorheen gaan.

quote:

Op vrijdag 1 juni 2012 08:47 schreef LaLouchi het volgende:

[..]

Nu voelt dat nog zo, maar geloof me, geef het tijd. Dit gevoel gaat echt weg. Ik heb me echt heel lang gevoeld of ik dood ging, had geen zin meer in het leven. En zelfs dat zware gevoel is,weggegaan. Ik voel nu nog steeds soms verdriet, maar de normale periodes zijn er steeds meer en meer. Voor iedereen gaat de zon vroeg of laat weer schijnen. Tot dan moet je erdoorheen. Verdriet is verwerken. En verwerken zorgt ervoor dat je dit achter je kan laten. Maakt het nu niet minder kut, maar het enige wat je kan doen is er doorheen gaan.

Hoe lang heeft het geduurd voordat dat zware gevoel weggegaan is. Wat heb je daarvoor moeten doen dan?

Niks, het ging vanzelf. Een maand of 2 duurde dat ongeveer. Ik denk dat ik toen genoeg verwerkt had om alles in perspectief te zien. Nog steeds doet het soms pijn, maar de ergste pijn is weg.

Wil natuurlijk niet zeggen dat jij dat ook na 2 maanden hebt, misschien duurt het iets langer, misschien korter, maar het gaat gebeuren. Echt.

quote:

Op vrijdag 1 juni 2012 09:09 schreef LaLouchi het volgende:
Niks, het ging vanzelf. Een maand of 2 duurde dat ongeveer. Ik denk dat ik toen genoeg verwerkt had om alles in perspectief te zien. Nog steeds doet het soms pijn, maar de ergste pijn is weg.

Wil natuurlijk niet zeggen dat jij dat ook na 2 maanden hebt, misschien duurt het iets langer, misschien korter, maar het gaat gebeuren. Echt.

Dank je. Het ergste vind ik nog misschien wel dat zij het allemaal prima vindt en geen schuld voelt/toont. Eigen belang staat duidelijk voorop bij haar, wat ik zelf nooit had verwacht van haar.

Ik vraag me nog steeds af hoe dat kan. Hoe kan iemand die zegt zoveel om jou te geven, zichzelf tegelijkertijd toestaan je zo'n pijn te doen? Hij zegt dat hij zo verliefd op mij was dat het op andere vlakken slecht ging. Zijn studie, zijn werk, zijn vrienden, zijn gezondheid en zijn familie. Dat hij dat verwaarloosde wat ervoor zorgde dat hij zich uiteindelijk heel slecht ging voelen. En dan maar weglopen, want ik ben de bron van dit alles. En niet het feit dat hij niet eens samen of desnoods alleen, het heeft proberen op te lossen. Nu herken ik hem niet meer terug en ben bang geworden voor wat hij kan aanrichten. Samen heb je lief en leed gedeeld. Waarom kunnen we dan niet eens als twee volwassen personen met elkaar omgaan na de breuk? Waarom gaan mensen dan zo kinderachtig doen zodra ze de macht in handen hebben. Ongelooflijk

@charcot en gladif; onthoud heel goed dat het gedrag van jullie exen niks met jullie te maken heeft, maar alles met hun zelf. Dat dit gedrag er nu uitkomt laat alleen maar meer zien dat jullie beter af zijn. Nu.doet het je nog ontzettend veel pijn, maar juist dit gaat je helpen in te zien dat je beter af bent.

Er is hier net iets gebeurd en ik werd helemaal super opgewonden en blij alles. Als een hond die net een koekje verdient heeft of zo. Echt super vet wat er gebeurd is. En omdat het semi-betrekking had op wat we mee hebben gemaakt wilde ik net zo graag de telefoon grijpen om het haar te vertellen!

En nu barst de bom weer en mis ik haar zo enorm. Maar de gedachte sijpelt binnen dat ze er niet bij stilstaat of mij niet wilt zien meer of zo. Dat elk smsje of mailtje zo'n reactie krijgt als "Ja kerel.. hou je mond nou maar weer" Of dat ik niet die toon krijg te horen aan de andere kant van de lijn die ik zou willen horen.

Daarnaast is contact toch niet gewenst.

Het zijn de momenten die nu super naar zijn ...

Moest t eff kwijt.

Ach, het zijn momenten en dan begin je weer te realiseren dat het over is of zo.
Er is altijd ruimte om elkaar weer te ontmoeten en dingen te delen, maar wat er was zal nooit meer komen. En we zullen elkaar vast nog wel opzoeken maar voor NU is dat absoluut geen aanrader.
Ik wil namelijk ook niet weten wat zij doet om de zelfde reden dat zij niet wilt weten wat ik te doen heb.

De gevoelens moeten weg en dan kan het later wel weer gedeeld worden maar ik ben er absoluut van overtuigd dat we goede vrienden worden. Ik kan het alleen nog niet diggen dat ze met haar instelling en levensfase nog wel tien andere gasten het hof zal maken komende jaren terwijl ik gezoned ga worden.

Dat moet ik ook maar accepteren en zo. Maar goed, wie weet hoe het gaat. Ik ga straks met een andere ex chillen!

nieuwe job, ging best goed, maar thuis voel ik me echt slecht, eenzaam, en ik kan niet in woorden omschrijven hoe ik haar mis en er zijn geen woorden voor hoeveel pijn ze me heeft gedaan, en toch mis ik haar zo hard dat ook dat pijn doet

al drie weken geen contact, hoe kan dat nu? het komt nooit meer goed en ik ben haar volledig kwijt, ik begrijp niet wat er is gebeurd. 24 op 24 voor vier maand met haar en nu horen we elkaar niet eens meer... ik kan het niet met woorden omschrijven, wat een hel, wat een onverwachte enorme hel... ik heb gewoon geen doel meer... geen zin om iets te ondernemen, weekend thuis en dan weer werken en zo verder en zo verder zonder doel, voel me gwn zo eenzaam. Probeer het te relativeren maar het doet gwn pijn... Ik begrijp haar niet en de situatie niet, en ik hoop dat ik ga stoppen met te dromen over haar want het is nu al drie maand onafgebroken dat ik niet kan ontsnappen aan haar, niet als ik wakker ben noch als ik slaap, best moe van

ik weet dat ik me wel weer beter zal voelen en dat ik me al best goed heb gevoeld ondertussen, maar nu moet ik het van me afschrijven , ben gewn moe van aan haar te denken, ze heeft me laten vallen als een steen, dus eigenlijk zou ik er niet om moeten geven, maar toch, maar toch

quote:

Op vrijdag 1 juni 2012 17:43 schreef Tom84 het volgende:
nieuwe job, ging best goed, maar thuis voel ik me echt slecht, eenzaam, en ik kan niet in woorden omschrijven hoe ik haar mis en er zijn geen woorden voor hoeveel pijn ze me heeft gedaan, en toch mis ik haar zo hard dat ook dat pijn doet

al drie weken geen contact, hoe kan dat nu? het komt nooit meer goed en ik ben haar volledig kwijt, ik begrijp niet wat er is gebeurd. 24 op 24 voor vier maand met haar en nu horen we elkaar niet eens meer... ik kan het niet met woorden omschrijven, wat een hel, wat een onverwachte enorme hel... ik heb gewoon geen doel meer... geen zin om iets te ondernemen, weekend thuis en dan weer werken en zo verder en zo verder zonder doel, voel me gwn zo eenzaam. Probeer het te relativeren maar het doet gwn pijn... Ik begrijp haar niet en de situatie niet, en ik hoop dat ik ga stoppen met te dromen over haar want het is nu al drie maand onafgebroken dat ik niet kan ontsnappen aan haar, niet als ik wakker ben noch als ik slaap, best moe van

ik weet dat ik me wel weer beter zal voelen en dat ik me al best goed heb gevoeld ondertussen, maar nu moet ik het van me afschrijven , ben gewn moe van aan haar te denken, ze heeft me laten vallen als een steen, dus eigenlijk zou ik er niet om moeten geven, maar toch, maar toch

gaat al stuk beter, ff down moment keep on going