Hoi fokkers,
Ik wil even mijn verhaal kwijt. Het is misschien een beetje kinderachtig. Oke ik heb een relatie, we zijn allebei zeer eigenwijs (is van belang in dit verhaal), houden van elkaar en verder gaat alles prima met ons. Vaak hebben we een "meningsverschil", meestal word dit wel goed gemaakt door 1 van ons door te gaan praten. Maar dit keer is het een beetje te ver gegaan. Oke zal ff een bepaald beeld te schetsen van het gesprek... We hebben een meningsverschil en er is wat misverstand... Mijn bloed kolkt en vraag hem of hij het wilt uitleggen. Dit gesprek was trouwens via de telefoon... Nu face to face...
Hij: oke, ik wil je eerst een glimlach op je gezicht voordat ik het uitleg. (En geeft mij een roos)
Ik: (roos accepteer ik niet) ik wil praten, en dat je me dit uitlegt. jou woorden doen me meer dan een roos. Als je me opgevrolijkt hebt met je woorden dan pak ik deze roos met alle liefde aan.
Hij: je dient me te respecteren en deze roos te accepteren. Als je dat doet dan leg ik het uit.
Het laatste zinnetje heeft mijn bloed meer laten koken. Dan begint hij te zeggen waarom ik zo eigenwijs ben en dat we
Met elkaar moeten kunnen praten voor een goede relatie. Ik zeg dat ik bereid ben om te praten maar de roos voorlopig niet accepteer. Hij wil niet alleen dat ik de roos aanpak ook blij moet zijn.
Ligt het aan mij of is dit wel heel erg kinderachtig? Het zal misschien wel aan mij liggen .. omdat ik misschien bijna ongesteld word. Maar waar 2 mensen vechten hebben er beiden schuld aan (althans dat hoop ik...en niet dat het echt mijn schuld is)
We willen allebei dat dit stopt. maar hoe kunnen we dit het beste doen? Op relatietherapie?
Waar ik me soms stoor aan hem is dat hij meestal wegloopt zodra het moeilijk word. Met weglopen bedoel ik vragen ontwijken.
Wat is een goede tip voor onze relatie?
Sorry voor de spelling/grammaticale fouten.. Zit op de telefoon en het schrifjt niet echt lekker..