Hee allemaal,
De laatste weken begin ik te merken dat ik erg zit met opgekropte emoties. Ik heb opzich geen slechte kindertijd gehad, maar mijn vader is autist en mijn moeder heeft borderline. Geen erg succesvolle combinatie dus.
De situatie van hierboven heeft gezorgd voor veel botsingen en voor de emotionele gevolgen hiervan heb ik mijn kleine zusje altijd proberen te beschermen. Zelf ben ik niet echt het praterige type en hierdoor heb ik de laatste jaren veel dingen opgekropt.
Door een recente zelfmoordpoging van mijn moeder, brak er iets bij me en hierdoor lijken alle emoties er uit te komen. Ik voel me moe, depressief en overspannen. Ik praat er nu ook meer over met mijn ouders en mijn vriendin, maar het blijft lastig.
Hebben jullie ook wel eens iets dergelijks meegemaakt? Zo ja, hoe zijn jullie hier dan mee omgegaan en hiermee doel ik op het verwijderen van al die negatieve emoties uit je hoofd, zodat je over die dip heen kunt komen.
Ik hoop op jullie antwoord.
Groeten,
Jeroen
Ignorance is bliss