R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik weet dat wat je onder domheid en slimheid verstaat voor iedereen anders ligt. De één vind je bijv. dom als je niet kan autorijden of een website kan maken. Ikzelf vind je bijv. dom als je egoïstische acties onderneemt waardoor je anderen of jezelf in de problemen werkt. En dan vind ik je vooral dom als de problemen voorkomen hadden kunnen worden als je maar fatsoenlijk had nagedacht.
Maar goed ik schrijf dit topic dus naar aanleiding van een situatie in mijn omgeving:
Ik ken een vrouw van in de vijftig. Ze is alleenstaand en ‘had’ drie kinderen. In haar jonge jaren was ze redelijk slim, ze deed immers het vwo (owkee dat zegt niet veel maar toch). Ze besloot echter om na de middelbare school niet verder te gaan studeren maar om een laagopgeleid baantje te nemen. Na een paar jaar trouwde ze, kreeg vroeg kinderen, ging scheiden, trouwde weer, kreeg weer kinderen en ging weer scheiden. Iedere keer viel ze weer op ‘verkeerde mannen’. Ze wist wel dat de heren een strafblad hadden etc. maar toch stapte ze ermee in het huwelijksbootje. Opvallend is ook dat ze heel haar leven nooit het initiatief heeft genomen om te gaan studeren of om zichzelf verder te gaan ontwikkelen. Pas toen ze de vijftig naderde begon ze aan verschillende thuisstudies maar geen een heeft ze lang vol kunnen houden (geen motivatie/luiheid). Ze begon ook aan een eigen bedrijfje maar ook dit heeft ze niet lang vol gehouden. Ze had totaal geen beeld op de concurrentie, hoe je een bedrijf moest runnen etc.
Ondanks dit alles heeft ze wel altijd een attitude gehad. Zo veranderde ze bijv. heel erg vaak van baan. Bij de ene baan kon ze het niet goed vinden met haar collega’s, bij de andere baan was het werk te simpel en te saai, dan was het werk weer te zwaar en ga zo maar door. Toen kwam ze op een gegeven moment op de leeftijd waarop alles niet meer zo gemakkelijk gaat. Ze leeft nu dan ook van een uitkering en wordt overal afgewezen voor een baan. Van haar drie kinderen is er eentje uit huis geplaatst en de relatie met de andere twee is ook slecht.
En zo kan ik nog zoveel voorbeelden opnoemen van mensen waarbij ik denk van ‘hoe heb je dat kunnen doen?’. Ik vind het bijv. zo simpel als 1+1=2 dat als je een diefstal pleegt je daar de rest van je leven last van kan blijven houden. Ik ken echter mensen die dit niet inzien. Die contant de foute beslissingen nemen. Mijn vraag is dan ook: ken je ook zo iemand. En mijn tweede vraag is: waarom denk je dat sommige mensen zo ‘dom’ zijn?
Maar goed ik schrijf dit topic dus naar aanleiding van een situatie in mijn omgeving:
Ik ken een vrouw van in de vijftig. Ze is alleenstaand en ‘had’ drie kinderen. In haar jonge jaren was ze redelijk slim, ze deed immers het vwo (owkee dat zegt niet veel maar toch). Ze besloot echter om na de middelbare school niet verder te gaan studeren maar om een laagopgeleid baantje te nemen. Na een paar jaar trouwde ze, kreeg vroeg kinderen, ging scheiden, trouwde weer, kreeg weer kinderen en ging weer scheiden. Iedere keer viel ze weer op ‘verkeerde mannen’. Ze wist wel dat de heren een strafblad hadden etc. maar toch stapte ze ermee in het huwelijksbootje. Opvallend is ook dat ze heel haar leven nooit het initiatief heeft genomen om te gaan studeren of om zichzelf verder te gaan ontwikkelen. Pas toen ze de vijftig naderde begon ze aan verschillende thuisstudies maar geen een heeft ze lang vol kunnen houden (geen motivatie/luiheid). Ze begon ook aan een eigen bedrijfje maar ook dit heeft ze niet lang vol gehouden. Ze had totaal geen beeld op de concurrentie, hoe je een bedrijf moest runnen etc.
Ondanks dit alles heeft ze wel altijd een attitude gehad. Zo veranderde ze bijv. heel erg vaak van baan. Bij de ene baan kon ze het niet goed vinden met haar collega’s, bij de andere baan was het werk te simpel en te saai, dan was het werk weer te zwaar en ga zo maar door. Toen kwam ze op een gegeven moment op de leeftijd waarop alles niet meer zo gemakkelijk gaat. Ze leeft nu dan ook van een uitkering en wordt overal afgewezen voor een baan. Van haar drie kinderen is er eentje uit huis geplaatst en de relatie met de andere twee is ook slecht.
En zo kan ik nog zoveel voorbeelden opnoemen van mensen waarbij ik denk van ‘hoe heb je dat kunnen doen?’. Ik vind het bijv. zo simpel als 1+1=2 dat als je een diefstal pleegt je daar de rest van je leven last van kan blijven houden. Ik ken echter mensen die dit niet inzien. Die contant de foute beslissingen nemen. Mijn vraag is dan ook: ken je ook zo iemand. En mijn tweede vraag is: waarom denk je dat sommige mensen zo ‘dom’ zijn?
Ja ik ken ook zo iemand. Ik maak namelijk zelf voortdurend foute beslissingen. Gelukkig maak ik niet de fout om mensen zomaar te veroordelen.
Neem bijvoorbeeld de beslissing om niet te gaan studeren na het vwo en laagopgeleid werk te gaan doen. Wellicht was de vrouw in de veronderstelling dat ze zich beter door middel van werkervaring kon ontwikkelen en zo ook wel aan hoogopgeleid werk zou komen.
Je mag mensen daarom niet zomaar verbannen tot het rijk van domheid. Bekijk de beslissingen vanuit meerdere invalshoeken en leef je in.
Neem bijvoorbeeld de beslissing om niet te gaan studeren na het vwo en laagopgeleid werk te gaan doen. Wellicht was de vrouw in de veronderstelling dat ze zich beter door middel van werkervaring kon ontwikkelen en zo ook wel aan hoogopgeleid werk zou komen.
Je mag mensen daarom niet zomaar verbannen tot het rijk van domheid. Bekijk de beslissingen vanuit meerdere invalshoeken en leef je in.
Vanwege herkenning heb ik niet het hele verhaal verteld maar ik ken de desbetreffende persoon erg goed. En naar mijn mening is ze niet al te snugger maar ziet dit zelf niet in. Het is echter wel zo dat andere mensen van haar gedrag last ondervinden zoals beschreven staat in het topic
Ik vind mensen die niet zelf kunnen nadenken dom.
En mensen zijn dom vanwege de natuurlijke selectie en evolutie. Het werkt bij mensen alleen niet meer.
En mensen zijn dom vanwege de natuurlijke selectie en evolutie. Het werkt bij mensen alleen niet meer.
It's not too late to change your hikikomori ways!
Dit. Mensen die niet kritisch kunnen of willen nadenken.quote:Op zondag 20 mei 2012 00:26 schreef LookAtMe het volgende:
Ik vind mensen die niet zelf kunnen nadenken dom.
En dan heb je gewoon mensen die dom zijn omdat er geen zinnig gesprek mee te voeren valt.
Maar deze volg ik niet helemaal.quote:En mensen zijn dom vanwege de natuurlijke selectie en evolutie. Het werkt bij mensen alleen niet meer.
Ik denk dat die mensen dat roerend met je eens zijn. Ze zullen er alleen één uitzondering aan toevoegen en dat is de situatie waarin zij zelf de dief zijn. Dan zijn er opeens allerlei verzachtende omstandigheden waardoor de schuld eigenlijk niet bij hen ligt maar bij anderen. Mensen zijn namelijk altijd meester in het weglopen voor hun eigen verantwoordelijkheid.quote:Ik vind het bijv. zo simpel als 1+1=2 dat als je een diefstal pleegt je daar de rest van je leven last van kan blijven houden. Ik ken echter mensen die dit niet inzien.
Niet om het een of ander, maar iemand van in de 50 die VWO heeft gedaan heeft dat iig nog gedaan in een tijd dat een VWO-diploma nog wat voorstelde, en studeren, destijds? Stufi bestond nog niet (pas per 1 okt. 1986) dus als je ouders het geld niet hadden om je te laten studeren dan was het geen keuze.
Je lijkt met al je klachten geen flauw benul van tijdgeest te hebben, het was 35 jaar geleden helemaal niet logisch dat je doorleerde na de middelbare school, het was logisch dat je ging werken, en voor vrouwen was een carrière sowieso niet zo van belang; kinderopvang was er vrijwel niet (en je was een ontaarde moeder als je ze naar een KDV zou brengen), het inkomen van de vrouw telde niet mee voor de hypotheek en... het inkomen van de vrouw werd voor de belasting bij het inkomen van haar man opgeteld, en dat totaal inkomen was bepalend voor het hoogste tarief dat je betaalde (dat is nog 72% en later 60% geweest).
Met andere woorden; ipv alleen maar verwijten misschien ook eens denken waarom het zo gegaan is, keuzes die voor jou vanzelfsprekend zijn waren dat voor de generatie van je moeder niet.
Je lijkt met al je klachten geen flauw benul van tijdgeest te hebben, het was 35 jaar geleden helemaal niet logisch dat je doorleerde na de middelbare school, het was logisch dat je ging werken, en voor vrouwen was een carrière sowieso niet zo van belang; kinderopvang was er vrijwel niet (en je was een ontaarde moeder als je ze naar een KDV zou brengen), het inkomen van de vrouw telde niet mee voor de hypotheek en... het inkomen van de vrouw werd voor de belasting bij het inkomen van haar man opgeteld, en dat totaal inkomen was bepalend voor het hoogste tarief dat je betaalde (dat is nog 72% en later 60% geweest).
Met andere woorden; ipv alleen maar verwijten misschien ook eens denken waarom het zo gegaan is, keuzes die voor jou vanzelfsprekend zijn waren dat voor de generatie van je moeder niet.
Nadruk op kan.quote:Op zaterdag 19 mei 2012 23:53 schreef Elvenpath het volgende:
Ik vind het bijv. zo simpel als 1+1=2 dat als je een diefstal pleegt je daar de rest van je leven last van kan blijven houden. Ik ken echter mensen die dit niet inzien.
|
|
