Het zit zo, ik mis nooit iemand. Mijn vriendin woont aan de andere kant van Nederland en ik mis haar vrijwel nooit.. Nu zeggen jullie vast, je houdt gewoon niet van haar. Maar verklaar dan maar eens waarom ik mijn ouders nooit mis, ik heb mijn vader al ruim een jaar niet gezien. En als ik voor mijn sport weer eens een week of twee in het buitenland ben mis ik mijn moeder ook niet. Terwijl mijn team genoten iedere dag bellen. Ook vrienden mis ik nooit terwijl het altijd heel gezellig is als ik bij ze ben. Ik wil graag weten of iemand hier het zelfde meemaakt, of een idee heeft waarom ik dit heb.
Alvast bedankt.
Ik ken ook mensen die elke dag iemand moeten zien of spreken, maar zelf mis ik ook niemand als ik mezelf vermaak! Je bent gewoon gezond;)
Net als deze TS
Thanks for dumping me
Aan de andere kant: je hebt wel direct één van de belangrijkste pijlers van het Zen-Boeddhisme bereikt: houden van mensen maar je er niet onlosmakelijk aan verbinden.
Soms zie ik mijn vader weken niet en ik vind het eigenlijk niet zo heel erg. Ik denk wel vaak aan hem en soms bel ik hem of hij mij en dat vind ik dan eigenlijk prima. Dit heb ik ook met vrienden. Terwijl ik echt een geweldige vader en leuke en lieve vrienden heb...maar ik vind het gewoon oké om alleen te zijn.
Er zijn wel een aantal mensen die ik wel echt mis zoals mijn zusje en mijn vriend. Als ik thuis bij mijn zusje ben mis ik mijn vriend en als ik bij mijn vriend ben mis ik mijn zusje thuis haha. Maar ik mis eigenlijk nooit echt andere mensen.
Vrienden kan ik wel erg missen.
Als alles gewoon zijn gangetje gaat en je hebt het naar je zin, ook als je niet bij de mensen bent die je denkt te zou moeten missen, dan is het niet zo gek. Maar ik denk dat die gemisgevoelens echt wel komen als je bijvoorbeeld op jezelf gaat wonen in een nieuwe stad en je dan eventjes niet zo lekker in je vel zit.
Duidelijk..quote:Op vrijdag 18 mei 2012 16:43 schreef WhoCares.. het volgende:
Zoals de titel al zegt, zit ik met een vraag.
Het zit zo, ik mis nooit iemand. Mijn vriendin woont aan de andere kant van Nederland en ik mis haar vrijwel nooit.. Nu zeggen jullie vast, je houdt gewoon niet van haar. Maar verklaar dan maar eens waarom ik mijn ouders nooit mis, ik heb mijn vader al ruim een jaar niet gezien. En als ik voor mijn sport weer eens een week of twee in het buitenland ben mis ik mijn moeder ook niet. Terwijl mijn team genoten iedere dag bellen. Ook vrienden mis ik nooit terwijl het altijd heel gezellig is als ik bij ze ben. Ik wil graag weten of iemand hier het zelfde meemaakt, of een idee heeft waarom ik dit heb.
Alvast bedankt.
Je houd van niemand.
Niet raar :p
Over het waarom.. Ik denk dat het 'wij' een sterk introvert karakter hebben. Energie krijgen van alleen zijn en dat omgaan met mensen je mentaal uitput, in plaats van andersom zoals gebruikelijk is. Tuurlijk, je houdt van de belangrijke mensen in je leven, maar houden van is iets wat binnen in gebeurt en niet per se in de fysieke buitenwereld. Het feit dat je geen klassieke uitingen van liefde toont, constant contact opnemen, alles willen vertellen, etc, betekent niet dat je die liefde niet voelt.
zoiets?
Voor de rest mis ik nooit iemand, ik heb dan ook een redelijk introvert karakter, hoewel ik niet snel uitgeput raak van contact met anderen. (Tenzij het specifieke soort mensen zijn die me vermoeien met onzinnig geblaat)
Zoals anderen zeggen, niets mee aan de hand zolang je je nog wel vermaakt als je contact hebt met vrienden enzo.
Je bedoelt bivakkeren in de wildernis? Maar dat is dan toch iets anders? (Bekende) mensen niet missen in je dagelijkse doen en laten, of volledig alleen zijn en op jezelf aangewezen, dat zijn toch heel andere dingen.quote:
jullie zouden eens een lange tijd weg moeten gaan. dan ga je vanzelf mensen missen.
nee gewoon een half jaartje/jaartje ergens anders heengaan. hoeft niet helemaal alleen. in mn dagelijks leven mis ik ook niet vaak mensen, maar ik zie iedereen dan ook regelmatig, dus dat is logisch.quote:
[..]
Je bedoelt bivakkeren in de wildernis? Maar dat is dan toch iets anders? (Bekende) mensen niet missen in je dagelijkse doen en laten, of volledig alleen zijn en op jezelf aangewezen, dat zijn toch heel andere dingen.
De vraag blijft, waarom zou TS anderen mensen horen (moeten?) te missen, om dat 'probleem' op deze manier op te lossen? TS is absoluut normaal.quote:
jullie zouden eens een lange tijd weg moeten gaan. dan ga je vanzelf mensen missen.
dat is waar, hoeft helemaal niet.quote:
[..]
De vraag blijft, waarom zou TS anderen mensen horen (moeten?) te missen, om dat 'probleem' op deze manier op te lossen? TS is absoluut normaal.
Zoals ik hierboven al zei, alleen omdat het over grote deel van de mensheid zo functioneert, betekent niet dat zei die tot de minderheid behoren niet 'normaal' zijn. En zeker in dit geval is het hebben van gevoelens, of het houden van, niet synoniem aan iets missen.quote:
Ik vind TS niet normaal, een beetje persoon heeft gevoelens. Bepaalde relaties zijn belangrijk voor een mens, en als die wegvallen vind ik het meer dan normaal dat je iemand mist.
Ik spreek nu voor mezelf, dus misschien dat het niet van TS op toepassing is: Ik ben een extreme introvert, mijn moeder een extreme extravert. Zij 'beleeft' relaties en gevoelens door ze te uiten en te doen, bijvoorbeeld, zij uit haar liefde voor mij door mij constant te vragen of ze iets voor me kan doen, bijvoorbeeld een broodje maken. Ik 'beleef' mijn relaties en gevoelens meer van binnen, ik wéét dat ze van me houdt en dat idee is voor mij genoeg.
Als ik mijn moeder weken lang niet zou zien, zou ik haar alsnog niet missen, want ik wéét dat ze nog steeds van me houdt, waarom zou ik dan per se zo nodig bij haar moeten zijn?
Mijn moeder zou me gelijk missen, want zij kan haar liefde niet meer tonen dus is het voor haar net alsof ze niet meer van me kan houden.
Slotje.
Ga zo door
Ben hartstikke sociaal en graag onder de mensen.
Maar als ik niet bij bekende ben vermaak ik me alsnog en leer ik wel weer nieuwe mensen kennen!
Zo was ik vorig jaar tijdens de zomer een maand in het buitenland om te werken en vond het eigenlijk jammer dat ik terug naar huis moest.
Had mijn ouders, vrienden etc. eigenlijk helemaal niet gemist!