ik vroeg me af of jullie misschien tips hebben voor het volgende:
ik ben nierpatiënt, al mijn hele leven. toen ik 15 was en op de havo zat, begonnen de problemen, zodanig dat ik op mijn 17e mijn eerste niertransplantatie onderging. deze heeft pakweg 5,5 jaar gewerkt, toen werd hij afgestoten. hierna volgde hemodialyse, eerst 3x per week in het centrum v/h ziekenhuis, daarna thuis, zelf. dit heeft dik 5 jaar geduurd voordat ik de 2e niertransplantatie onderging. deze nier heb ik nog steeds.
tot zover de korte voorgeschiedenis.
voor wat betreft school & studie zat mijn gezondheid altijd in de weg, ik heb zoveel problemen gehad dat ik maar 1 enkele opleiding heb af kunnen maken. medewerking van scholen was er nooit bij, toen ze eenmaal goed doorkregen hoeveel extra werk ik zou opleveren, deden ze er vaak alles aan om te zorgen dat ik switchte van school, of gewoon van school af ging. de enige uitzondering was de open universiteit, maar vanwege lichamelijke en concentratieproblemen moest ik hiermee stoppen omdat het veel te lang zou duren eer ik de bsc zou hebben.
qua werk eigenlijk hetzelfde verhaal. 2 werkgevers gehad, bij een heb ik bijna 10 jaar gewerkt. beide werkgevers hebben een conflict uitgelokt toen het drukker werd op het werk en ik het met moeite kon bijbenen. deze conflicten werden gewonnen door de werkgevers.
van alle vrouwen die ik in mijn leven heb gehad is er slechts eentje geweest die mij niet genaaid en als een minderwaardig iemand behandeld heeft. overigens heb ik nooit echte problemen gehad met vrouwen versieren enzo.
dit heeft er eigenlijk toe geleid dat ik nogal passief ben geworden. ik zou bijvoorbeeld graag spaans gaan leren. ik zit in een reïntegratietraject sinds een half jaar, maar op geen enkele sollicitatie heb ik een positieve respons gekregen. en vrouwen, ik ga het uit de weg, persoonlijk contact met potentieeltjes.
het is niet zo dat ik depressief ben of wat dan ook. het is ook niet zo dat ik geen zelfvertrouwen heb. ik heb jarenlang hulp gehad om mezelf te accepteren, dat mijn gezondheid altijd een zekere belemmering zal zijn op veel vlakken.
maar het lijkt wel alsof ik dichtklap. ik kan me niet meer zetten tot actief werk zoeken, een leuke cursus of opleiding te volgen, of eens een keer een leuke serieuze relatie te fixen.
en met de huidige tendens die er heerst in de maatschappij, de gegeneraliseerde visie dat alle uitkeringstrekkers lui werkschuw tuig zijn, dat alles in het teken van werk en geld staat, maakt het er niet beter op, eerder lijkt het wel alsof mijn passiviteit een soort protest is tegen deze sfeer. lastig uit te leggen.
dusss. wellicht heeft iemand tips om weer wat gemotiveerder te worden. ik wil er wel even bij zeggen dat tips als hulp zoeken achterwege kunnen blijven, hulp heb ik al lang genoeg gehad.
here goes.
Nou ja, dat ís natuurlijk ook zo. Money makes the world go 'round, en dan kun je daar aan mee doen, of langs de kant staan. Dat jouw gebrek aan motivatie een protest daartegen zou zijn is wel leuk uitgelegd, maar ik denk niet dat het waar is, want dan zou je ook niet solliciteren. Ik denk dat dat gebrek aan motivatie juist een gevolg is van de situatie, nl dat je geen werk kunt vinden en vrouwen ook uit de weg gaat.quote:Op zondag 13 mei 2012 21:12 schreef dawg het volgende:
zo. een serieus topic van mij, de 1e.
ik vroeg me af of jullie misschien tips hebben voor het volgende:
ik ben nierpatiënt, al mijn hele leven. toen ik 15 was en op de havo zat, begonnen de problemen, zodanig dat ik op mijn 17e mijn eerste niertransplantatie onderging. deze heeft pakweg 5,5 jaar gewerkt, toen werd hij afgestoten. hierna volgde hemodialyse, eerst 3x per week in het centrum v/h ziekenhuis, daarna thuis, zelf. dit heeft dik 5 jaar geduurd voordat ik de 2e niertransplantatie onderging. deze nier heb ik nog steeds.
tot zover de korte voorgeschiedenis.
voor wat betreft school & studie zat mijn gezondheid altijd in de weg, ik heb zoveel problemen gehad dat ik maar 1 enkele opleiding heb af kunnen maken. medewerking van scholen was er nooit bij, toen ze eenmaal goed doorkregen hoeveel extra werk ik zou opleveren, deden ze er vaak alles aan om te zorgen dat ik switchte van school, of gewoon van school af ging. de enige uitzondering was de open universiteit, maar vanwege lichamelijke en concentratieproblemen moest ik hiermee stoppen omdat het veel te lang zou duren eer ik de bsc zou hebben.
qua werk eigenlijk hetzelfde verhaal. 2 werkgevers gehad, bij een heb ik bijna 10 jaar gewerkt. beide werkgevers hebben een conflict uitgelokt toen het drukker werd op het werk en ik het met moeite kon bijbenen. deze conflicten werden gewonnen door de werkgevers.
van alle vrouwen die ik in mijn leven heb gehad is er slechts eentje geweest die mij niet genaaid en als een minderwaardig iemand behandeld heeft. overigens heb ik nooit echte problemen gehad met vrouwen versieren enzo.
dit heeft er eigenlijk toe geleid dat ik nogal passief ben geworden. ik zou bijvoorbeeld graag spaans gaan leren. ik zit in een reïntegratietraject sinds een half jaar, maar op geen enkele sollicitatie heb ik een positieve respons gekregen. en vrouwen, ik ga het uit de weg, persoonlijk contact met potentieeltjes.
het is niet zo dat ik depressief ben of wat dan ook. het is ook niet zo dat ik geen zelfvertrouwen heb. ik heb jarenlang hulp gehad om mezelf te accepteren, dat mijn gezondheid altijd een zekere belemmering zal zijn op veel vlakken.
maar het lijkt wel alsof ik dichtklap. ik kan me niet meer zetten tot actief werk zoeken, een leuke cursus of opleiding te volgen, of eens een keer een leuke serieuze relatie te fixen.
en met de huidige tendens die er heerst in de maatschappij, de gegeneraliseerde visie dat alle uitkeringstrekkers lui werkschuw tuig zijn, dat alles in het teken van werk en geld staat, maakt het er niet beter op, eerder lijkt het wel alsof mijn passiviteit een soort protest is tegen deze sfeer. lastig uit te leggen.
dusss. wellicht heeft iemand tips om weer wat gemotiveerder te worden. ik wil er wel even bij zeggen dat tips als hulp zoeken achterwege kunnen blijven, hulp heb ik al lang genoeg gehad.
here goes.
Die twee dingen vind je belangrijk, want daar gaat je post over. Als dat dan niet lukt, ja, dan snap ik dat je daar een beetje moedeloos van wordt.
Om eerlijk te zijn denk ik dat je helemaal geen motivatieprobleem hebt... Wat je denk ik zoekt is een meer integere leefomgeving.
Ik wil graag constructief meedenken, maar dan zou ik graag nog meer willen weten.
Wat waren bijvoorbeeld die conflicten? En in welke beroepsgroep ben / was je werkzaam?
ik kan erg slecht tegen onrechtvaardigheid, schijnheiligheid, etc.quote:
Wow, indrukwekkend verhaal...
Om eerlijk te zijn denk ik dat je helemaal geen motivatieprobleem hebt... Wat je denk ik zoekt is een meer integere leefomgeving.
Ik wil graag constructief meedenken, maar dan zou ik graag nog meer willen weten.
Wat waren bijvoorbeeld die conflicten? En in welke beroepsgroep ben / was je werkzaam?
om afstoting tegen te gaan slik ik immunosuppressiva, deze halen je afweer naar beneden waardoor de nier niet als vreemd gezien wordt. echter ben je ook vatbaarder voor gewone ziekten. het eerste conflict kwam omdat ik volgens de werkgever a. te vaak ziek was, en b. ik op de zwaarste afdeling stond van alle afdelingen, wat zwaar was, en wat je soms weleens terug zag in de werkzaamheden. nu ben ik daar altijd duidelijk over geweest, en zo spannend was het niet want het betreft een supermarkt.
het tweede conflict was snelle groei van het bedrijf, zodanig dat het drukker werd en ik moeite had om het bij te benen. ook altijd duidelijk over geweest, sterker nog, deze werkgever heeft de dialyseperiode en de tweede transplantatie "meegemaakt".
ik ben (noodgedwongen) ict'er, ik wilde vroeger eigenlijk bij de marine.
Maar ik ga gewoon door op zoek naar nieuwe dingen gewoon om bezig te blijven stilstaand betekent achteruitgang.
dat is een fijn vooruitzicht.quote:
Wederom, complimenten.quote:
[..]
ik ben (noodgedwongen) ict'er, ik wilde vroeger eigenlijk bij de marine.
Je blijft aan de bak, no matter what! Ik denk dat veel mensen het hier met mij eens zullen zijn.
Je merkt het niet altijd, maar ik denk dat er ook veel mensen bewondering voor je zullen hebben...
Bovendien heeft de IT ook een voordeel; je maakt geen andere mensen dood.
Dat je die motivatie een beetje kwijt raakt snap ik wel... en bedankt voor je antwoord op die conflicten, dit geeft me een beter beeld. (Los van mijn antimilitaire standpunt denk ik wel dat je alles in je hebt om er een te worden... je hebt karakter)
Weet je, misschien zou je je leven zodanig kunnen veranderen dat je iedere week iets hebt waar je écht naar uit kijkt. Iets leuks. Het liefst samen met een vriend(in). Om nieuwe dingen mee te maken, meer onder de mensen te zijn... dat helpt misschien om werk te zien als 'gewoon iets om geld mee te verdienen'. Niet ideaal, maar wel een optie denk ik.
Bijvoorbeeld: volgende week ga ik parachute springen met vriend x en vriend y
Over twee weken ga ik karten met vriend y en vriend z, en ook nog quad biken op het strand met vrienden x y z.
De week daarna... eerlijk, als je graag wil dat ik 40 voorbeelden noem doe ik dat voor je
ik heb momenteel dus geen werk heh, even voor de duidelijkheid.quote:
[..]
Wederom, complimenten.
Je blijft aan de bak, no matter what! Ik denk dat veel mensen het hier met mij eens zullen zijn.
Je merkt het niet altijd, maar ik denk dat er ook veel mensen bewondering voor je zullen hebben...
Bovendien heeft de IT ook een voordeel; je maakt geen andere mensen dood.
Dat je die motivatie een beetje kwijt raakt snap ik wel... en bedankt voor je antwoord op die conflicten, dit geeft me een beter beeld. (Los van mijn antimilitaire standpunt denk ik wel dat je alles in je hebt om er een te worden... je hebt karakter)
Weet je, misschien zou je je leven zodanig kunnen veranderen dat je iedere week iets hebt waar je écht naar uit kijkt. Iets leuks. Het liefst samen met een vriend(in). Om nieuwe dingen mee te maken, meer onder de mensen te zijn... dat helpt misschien om werk te zien als 'gewoon iets om geld mee te verdienen'. Niet ideaal, maar wel een optie denk ik.
Bijvoorbeeld: volgende week ga ik parachute springen met vriend x en vriend y
Over twee weken ga ik karten met vriend y en vriend z, en ook nog quad biken op het strand met vrienden x y z.
De week daarna... eerlijk, als je graag wil dat ik 40 voorbeelden noem doe ik dat voor je
het is ook niet dat ik me verveel of wat dan ook, maar het is meer wat je al zei in je eerste post: een meer integere leefomgeving. als mensen de moeite niet voor mij willen nemen, de maatschappij niet, waarom zou ik dan wel al die moeite doen elke keer? voor de teleurstelling? dat bedoel ik een beetje met 'protest'. of zoals men het op fok! zou verwoorden: ts kan er niet mee omgaan.
overigens ben ik pacifist, de marine trok me vooral omdat je dan altijd aan het reizen bent.
edit: ligt complex en genuanceerd, maar is op dit moment hoe het is
tweede edit: misschien een aanname, maar ik vermoed dat je al wat gelukkiger zou worden van een nieuwe baan, toch?
mbo4 ict. een week na het diploma moest ik beginnen met dialyse. net op tijd dus.quote:
Welke diplomeringen heb je in de IT, wat wil je er het liefst mee doen (als het dan toch moet) en wat kan een werkgever realistisch van jou verlangen? Ik werk zelf namelijk in de IT-detachering...
edit: ligt complex en genuanceerd, maar is op dit moment hoe het is
ik heb toen ict gekozen omdat de artsen aangaven iets te kiezen wat lichamelijk niet zo inspannend is, en waar genoeg werk in is. destijds was ict heel erg in opkomst, vandaar. ik ben systeem- en netwerkbeheerder geweest.
ik zou het liefst nooit meer op kantoor zitten eigenlijk, liever iets sociaals met mensen, patientvoorlichter of iets in die trant. maar switchen in mijn situatie is nog moeilijker dan switchen als je wel goede papieren hebt en gezond bent.
edit: tuurlijk wel. ik heb niks tegen thuiszitten maar met werk voel je je toch meestal net wat nuttiger.
halve dagen maximaal trouwens, ik heb voorheen 26u p/w gewerkt maar dat bleek toch net wat teveel.Maar dan moet je me echt beloven, wat de uitkomst ook is, dat je die naam nóóit hier op het forum zet.
oki. ik heb lang gedacht over dit topic aangezien ik nooit scheutig ben met priveinfo.quote:
Ik PM je een goede werkgever, waar je contact mee zou kunnen opnemen. Ik denk dat zij wel iets voor je kunnen betekenen.
Maar dan moet je me echt beloven, wat de uitkomst ook is, dat je die naam nóóit hier op het forum zet.
welke regio? n-b?
Hopelijk helpt het.
Regio: heel NL
thanks. pm terug.quote:
Heb je een PM gestuurd.
Hopelijk helpt het.
Regio: heel NL
Dan leren we elkaar een beetje kennen... wie weet kan ik op die manier een goed woordje vooraf doen voor je.
Denk net als sommige anderen hier, dat als 1 van die dingen goed gaat (je vindt een geschikte baan of krijgt een vriendin oid), dat je alles weer positiever ziet en meer zin krijgt om ertegenaan te gaan.Moet zeggen dat ik wel respect heb voor het feit dat je de marine in hebt kunnen ruilen voor de ICT.
Ik weet niet heel veel van nierproblemen, maar kan reizen niet nog steeds? Eventueel korte reizen? Of reizen naar plekken met goeie ziekenhuizen? Reizen is iets dat sommige mensen heel gelukkig maakt, dus miss kun je jezelf motiveren door een reis te gaan plannen. Hoop dat het op een of andere manier mogelijk is en ik niet iets heel stoms zeg nuquote:
[..]
overigens ben ik pacifist, de marine trok me vooral omdat je dan altijd aan het reizen bent.
Lijkt me heel sterk dat alle contacten die je met vrouwen hebt gehad op zo'n negatieve manier over een kam geschoren kunnen worden. Heb zelf een relatie gehad met een jongen van 28 die Parkinson had, dus het kan altijd erger. Ik zou denken dat voor het merendeel van de vrouwen een nierprobleem (en bijkomstige gezondheidsproblemen door medicijnen) absoluut geen no-go is. Als de jongen het waard is. Maar dat weet je zelf volgens mij ook wel. Je moet alleen ff wat positiever gaan denken en 1 van die gebieden in je leven weten te regelen, dan zit je weer in een positieve spiraal.quote:
van alle vrouwen die ik in mijn leven heb gehad is er slechts eentje geweest die mij niet genaaid en als een minderwaardig iemand behandeld heeft.
En welke dingen interesseren je? En dan bedoel ik schoolvakken zegmaar chemie/natuurkunde etc./talen/sport?
Misschien vraag ik teveel maar probeer een beetje met je mee te denken.
En wat betreft vrouwen. Ik krijg het idee dat je vrouwen ontwijkt, omdat je ontevreden bent over de invulling van je leven (geen werk). En kennelijk ben je ook hard genaaid door vrouwen, aangezien je aangeeft dat bepaalde vrouwen je een minderwaardig gevoel hebben bezorgd. Dit betekent dat je voortaan vrouwen elders moet regelen, of dat je andere selectiecriteria moet hanteren. Van mijzelf weet ik (vrouw) dat ik vrij hard ben als het gaat om partnerkeuze. Ik zou bijvoorbeeld niet gaan voor een man die op jonge leeftijd gezondheidsproblemen heeft, waardoor hij vaak ziek is. Ook zou ik niet gaan voor een man die in een uitkeringstraject zit. Het is harteloos, maar evolutionair gezien geheel logisch. Dit betekent dat je een vrouw moet ontmoeten die (1) in dezelfde situatie zit of (2) selectiecriteria hanteert bij haar parterkeuze waar jij onder valt. Bij optie 2 gaat het voornamelijk om zachtaardige vrouwen die meer begripvol in hun persoonlijke leven staan.