Veel gevoelens na 'mislukt' daten

Ik ben 22 jaar en tot nu toe altijd vrijgezel geweest. Op wat 'sjans', enkele onschuldige afspraakjes en een one night stand na heb ik nooit echt veel gedate of dieper contact met vrouwen gehad. na mijn 18e woog ik 120 kg en was ik dan uiteraard ook niet bepaald aantrekkelijk. Nu ik vrij drastisch afgevallen ben naar nog geen 90kg meer krijg ik van meerdere meisjes (helaas vaak al met relatie) het compliment dat ik eigenlijk toch wel een heel leuke jongen ben om te zien. Dit even ter intro.

Ik maakte een maand of 4 geleden kennis met een meisje, een klasgenoot van een 2tal vrienden van mij, die als groepje veel met elkaar omgaan. Zij had iets afgesproken met een andere vriend van me, maar dit bleek het voor beide niet te zijn. Daarna stelde ze zich voor aan mij (ik had haar nog nooit gesproken) en we hebben kort even gebabbeld. Een week erna kwam ik haar weer op stap tegen en weer vriendschappelijk wat gepraat. Omdat zij wat meer betrokken raakt met vrienden en bekenden uit 'mijn dorp' vroeg ze me op het einde om mijn nummer en hebben we deze dan ook uitgewisseld. Ik had verder nog niks in de gaten. Zij begon uiteindelijk met SMS'en, en voegde me toe op MSN (oldschool) en vroeg of ik zin had om eens iets met haar te gaan doen.

We zijn toen aan het daten geslagen en het voelde eigenlijk direct goed. Ik ben nogal vrij onzeker van mezelf en voelde me bij haar super op m'n gemak. Ze heeft een superkarakter en ik vind haar heel mooi, ze is niet het tuttige 'meisjes meisje', maar toch zeer elegant en dat maakte haar voor mij aantrekkelijk. Echter na de eerste 3-4 dates kwam een vriend van haar bij haar uithuilen dat hij ook veel gevoelens voor haar had. Dit maakte haar opeens heel onzeker, en in de weken die volgden bleef dit.

Ondanks dat hadden we in deze weken veel contact. Ik kwam heel veel bij haar thuis (bij haar ouders), en we waren toch wel 3-4 keer per week bij elkaar, vaak ook hele dagen. De dates waren allemaal gezellig en ik merkte aan haar dat zij dat ook vond. Zij nodigde me uit en we hadden daarnaast ook constant contact via telefoon e.d. Toch bleef dat nare gevoel van twijfel hangen, en ze praatte hier dan ook open over. Vaak heb ik gedacht van 'op deze manier' gaat dit niet werken, maar ik vond het wel de moeite waard om alles op zijn beloop te laten, omdat ik toch weinig te verliezen had. Uiteindelijk is het na 2 maanden vrij intensief contact niks geworden.

Wel zijn we goede vrienden gebleven. We doen nog steeds dingen samen, ik kom nog veel bij haar thuis, gaan samen opstap en ze kan naar eigen zeggen met niemand zo goed praten als met mij. Ik merk dat ze veel waarde aan mij hecht als vriend. Ik heb ditzelf ook, maar 'helaas' nog meer. Het is nu 2 maanden geleden sinds we niet meer daten en ik merk dat ik nog steeds veel gevoelens voor haar heb, en denk dagelijks heel veel aan haar. Ik heb dit ook tegen haar verteld en zij vindt het rot dat zij die gevoelens helaas niet kan beantwoorden, ondanks dat ze in mij een serieuze, lieve en leuke jongen ziet. Zij is daarnaast vaak de eerste die contact zoekt, wat mij min of meer bevestigd dat het vriend-blijven niet een gevoel is wat door mijn gevoelens voor haar. Wel stel ik mijzelf niet te passief op en vraag haar dan ook vaak om gewoon iets leuks te gaan doen.

Vaak voel ik mij nu alleen. Vrienden heb ik best wel veel, maar deze hebben allemaal relaties en zie ik dus bijna alleen nog maar in het weekend, en dat was tot een half jaar terug ongeveer anders. We doen wel leuke dingen maar helaas niet meer zo vaak. Ik mis vooral datgene wat ik met haar had, al was het allemaal 'nog niet zo veel/serieus'. Voor mij was het speciaal.

Ik heb nu het gevoel dat ik wil vechten om alsnog haar hart proberen te veroveren. Mij niet gewoon neer te leggen bij haar besluit, ook omdat tijdens datingsfase constant dat nare gevoel van haar twijfel hing. Nu is ze ook vaak alleen, en voelt zich ook eenzaam. Ik heb sterk idee dat zij openstaat voor een relatie.

Ik weet, door gebrek aan ervaring, alleen niet goed hoe ik dit moet aanpakken. Ik praat er moeilijk met andere mensen over helaas, veel van mijn vrienden of bekenden zijn helaas niet het type om er mee over te praten. Ik ben normaal nuchter van aard maar de afgelopen 2 maanden heb ik mij nog nooit zo down gevoeld. Ik weet op het gebied van liefde nog maar weinig zeker, alleen dat ik haar mis als intiemer persoon, ik nog steeds erg veel gevoelens voor haar heb en dat ik graag bij haar wil zijn. Ik weet van verhalen dat er meerdere mensen zijn die hebben moeten knokken voor een relatie, en die nu gelukkig met elkaar zijn. Ik hoop dat iemand mij met dit probleem verder kan helpen. Vooral door het anonieme aspect vind ik het 'prettig' om het hier op FOK te plaatsen. Alvast bedankt.

Dank voor de reacties. Ikzelf heb nog maar weinig hoop maar wil toch zeker weten dat ik alles gedaan heb wat kan om niet het gevoel te krijgen dat ik de kans aan me voorbij heb laten gaan. Zijzelf heeft me nu wel meerdere keren gezegd dat zij wel sterk het gevoel heeft dat de timing ook erg verkeerd was, omdat er net toch wat mindere zaken begonnen te spelen. Dit maakt het voor mijn gevoel nog vervelender.

Ik vermoed dat jullie gelijk hebben met het friendzone-effect inderdaad. Als mijn gevoelens dan al niet beantwoord kunnen worden, wil ik heel graag gewoon vrienden met haar blijven. Alleen hoe blijf je vrienden als je liefdesgevoelens moet kwijtraken? Ik vind dit heel lastig, en wil haar niet kwijt als iemand waar ik mijn ei goed kwijt kan, en natuurlijk om gewoon leuke dingen mee te doen. Aan de andere kant vermoed ik ook sterk dat haar behoefte aan vriendschap ook sterk zal afnemen als ze een nieuwe date krijgt die wel tot succes leidt. Ik denk dat ik alles maar op zijn beloop laat en het contact met haar toch zal moeten minderen. Mijn geval is niet anders dan anderen en die komen er ook allemaal boven op zullen we maar zeggen.

[ Bericht 10% gewijzigd door michael2000 op 09-05-2012 13:39:41 (aanvulling) ]

quote:

Op woensdag 9 mei 2012 13:32 schreef Premium_Quality het volgende:

[..]

Dat vraag ik me ook af. Relevant om te weten voor de TS hoe hij dit bij een ander meisje kan voorkomen in de toekomst.

Dit is wel gebeurd, meerdere malen. was ook weer een bijkomende ellende; bij haar werd pfeiffer vastgesteld in de datingperiode. Daardoor was dat eerst wel een struikelblok maar omdat de ziekte al in een gevorderd stadium was, schijnt deze minder overdraagbaar te zijn. Dus was zoenen gelukkig wel een feit.

[ Bericht 0% gewijzigd door michael2000 op 09-05-2012 13:41:22 (-) ]

quote:

Op woensdag 9 mei 2012 14:44 schreef Gamesua het volgende:

[..]

Wie wil nou een vriendschap met een meisje die hij leuk en lekker vindt

@ TS: trouwens, iedereen heeft het hier over friendzone (ik ook), maar mijn persoonlijke mening is dat je er misschien niet al te diep in zit en best wel uit kan komen, maar dan moet je wel je gedrag aanpassen aan haar aantrekken ipv. jezelf wanhopig voor haar neergooien.

Ja, ik kan er door emoties niet echt cool onder blijven en realiseer me dat een klagende treurwilg niet echt aantrekkelijk is. Maar ondanks dat vind ik het waard om toch een pad te kiezen wat ertoe leidt dat vriendschap gewoon mogelijk is. En ik denk dat contact minderen daar helaas cruciaal voor is, en als de gevoelens (ver) over zijn gewoon als vrienden verder te gaan. Niet echt ideaal maar misschien wel de beste oplossing.
Overigens bedankt voor alle reacties, ondanks dat ik niet iedereen kan quoten in een post omdat mijn forumkennis hier helaas niet groot genoeg voor is, lees ik alles en neem ik alle adviezen en meningen mee.