Op de Beestenboerderij, Deel II!

quote:

Op woensdag 28 november 2012 09:18 schreef livalo het volgende:

[..]

Wat jammer dat je nu even zo'n grote 'hobby' (alhoewel het een stuk serieuzer is) opzij moet zetten, maar dat is nu natuurlijk niet anders. Hopelijk gaat het langzaam maar zeker steeds iets beter, succes ermee in ieder geval. En ook succes voor je ouders en man, aangezien die nu een flinke taak hebben, als je keek wat je allemaal deed voor je diertjes .

Trouwens nog een korte update, want alle konijnen hebben een huisje gekregen bij ons! Het enige mannetje zit bij zijn vader en stiefvader. Eigen hok voor het geval dat hij gaat pureren, maar scharrelt wel met ze buiten (de hele achtertuin van die mensen is een groot konijnenparadijs, prachtig om te zien) en dat gaat tot nu toe erg goed. Ook de castratie (voor alle 3 de mannetjes, aangezien ze toch al nageslacht hebben en dat niet de bedoeling was) is gepland dus dat is wel fijn. Aangezien de vrouw geen werk heeft is hij ook een enorm knuffel konijn geworden en 'een beetje een aandachtsgeiler'. Ik heb gehoord dat hij qua kleur, grootte en print precies hetzelfde is als pa dus de vraag wie vader is is beantwoord!
Dora de ontdekkingsreizigster hebben we bij haar moeder gehouden. Het hok bestaat nu uit twee rennen en ze loopt ongeveer 2 uur per dag buiten in onze tuin rond (tot afschuw van mijn vader want ze eet alles op wat eetbaar is!). Ze is enorm groot en een grote haarbal, het ziet er echt niet uit. Heb op dit moment maar een (redelijk onduidelijke) foto en kijk straks wel of ik hem erop kan plaatsen.
En als laatste de andere twee zusjes. Die zijn naar een boer gegaan twee straten verderop en hebben een binnenhof en een buitenhok met meer ruimte dan ik heb als student met mijn 15m2. Ze konden niet samen met de andere vrouwtjes konijnen daar maar hebben nu een vila gekregen, dus geef ze groot gelijk! Eentje is ook veranderd in een leeuw met enorm veel haren, terwijl de andere juist kortharig is gebleven! Mijn broertje gaat er nog vaak langs om te knuffelen en zegt dat het erg goed gaat.

Bij de dus mijn laatste nieuws over het, nu grote, grut. Nog heel erg bedankt voor de betrokkenheid die je toonde en de fijne tips. Ze zijn nu allemaal goed terecht gekomen gelukkig.

Foto van onze Dora:
[ afbeelding ]

Wat fijn dat ze allemaal zo goed terecht zijn gekomen! En leuk ook dat je van allemaal nog wat hoort en weet dat het goed met ze gaat. Dora ziet er mooi uit trouwens, een echte haarbal inderdaad. En voor alle konijntjes een huisje met gezelschap, lekker veel ruimte en aandacht, dat is het aller belangrijkste

Updateje met wat foto's dan maar!

Gisteren een klein stressmomentje gehad; Vita zou naar de ram gebracht worden (zou eerst afgelopen zaterdag gebeuren, maar i.v.m. de mist uitgesteld tot gisteren). Van tevoren uiteraard navraag gedaan of de ram in kwestie geen familie van Vita was, omdat wij regelmatig schapen uitwisselen en een ram lenen van de man die eigenaar is van deze ram. Maar nee, dat zou volgens mijn vader (die het geheel moest regelen met die man) niet het geval zijn. Dus schaap gevangen, ingeladen, vervoersdocumentje ingevuld, en daar ging ze op naar de ram. Ik had in een helder moment nog wel (een keer of 4) verzocht om een paar foto's van de ram, voor de administratie en zodat ik een beeld had van de eventuele lammetjes die er uit zouden kunnen komen.

Schaapjes nog nietsvermoedend in de wei (Willow links, Vita rechts):


En gevangen!


Vol spanning wachtte ik thuis op de foto's, en gelukkig! Pa lief had er aan gedacht.

De ram in kwestie was deze knappe jongen:


Maar wacht eens, ken ik die niet ergens van...?

Ja hoor!


Dat was dus Witneusje, de vader van de vorige lichting lammetjes en ook nog eens de vader van Vita zelf. Stressmomentje, want inteeltlammetjes daar had ik geen zin aan. Het ras dat wij hebben is vrij weinig voorkomend, heeft een smalle genetische basis in NL, en alle lammeren die wij verkopen worden normaal gesproken verder gebruikt voor de fok door andere hobbyisten. Controle is sowieso al lastig omdat er geen stamboom bij de schapen zit, dus dan moet je er juist extra goed op letten wat mij betreft. Om dan bewust inteeltlammetjes te gaan fokken in zo'n hoge graad (vader x dochter) is imo geen goed idee en komt het ras niet bepaald ten goede.

Pa lief dacht daar wat anders over, maar na een kleine hormonale woedeuitbarsting mijnerzijds was het probleem toch nog redelijk vlot opgelost. De eigenaar van Witneusje werd gebeld, Vita werd apart gezet voordat er iets kon gebeuren en vanochtend vroeg is ze weer opgehaald. Ze staat nu weer hier in de wei naast moeder Willow, maagdelijkheid nog intact. Nu wordt het dus even rondkijken naar een andere geschikte ram hier in de regio om haar door te laten dekken.

Tot zover de schapenstress, de varkens hadden gisteren ook nog een leuk uitje. De ketting van het hek van hun wei zat niet goed vast en daarom besloten ze een uitstapje te maken. Het uitstapje ging niet zo heel ver, maar richtte toch nog genoeg schade aan. De grote baal met 1000 kilo gehakselde mais was namelijk een dankbaar doelwit voor 3 avontuurlijke biggen. De varkens krijgen sinds deze herfst elke dag 2 volle emmers gehakselde mais als aanvulling op hun gewone (biologische) brok, maar dat was kennelijk niet genoeg. De drie biggetjes hebben dan ook in hun enthousiasme een mooi groot gat in de tot voor kort waterdichte baal gemaakt en een aantal kilo's mais op de grond laten vallen:


Pim was ondertussen rustig het gazon op gewandeld om te zien of er nog wat walnoten onder de boom lagen en of er verder nog wat te doen was daar. Gelukkig lieten ze zich met wat brokjes en een stuk oud speculaashart met z'n allen vrij vlot hun wei weer in lokken; eigenlijk zijn ze naar verhouding toch best wel braaf

Netjes weer achter slot en grendel, waar ze horen (vlnr Ginger, Koetje en Pim):


Allemaal een hapje eten na het avontuur (vvna Flappie, Pim, Koetje en Ginger):


Ach, en op zo'n koppie kun je toch ook niet boos blijven:


En nog twee bonusfoto's.

Geitjes Josephine en Dora wilden graag even in beeld (Margo had geen zin):


En een deel van de kippenpopulatie:


Dat was het weer voorlopig

[ Bericht 0% gewijzigd door Miss_Isis op 29-11-2012 14:39:18 ]

Ze krijgen hier dus die gehakselde mais (meer haksel dan maiskorrels hoor, vooral voor de vezels/vulling) en verder etensresten (niet van ons bord, maar restjes brood, pasta en rijst uit de pan, en dingen zoals groente, fruit, oude koekjes... wat er maar oud is/overblijft) en brok. Oh, en winterwortels. Hun hoofdvoer is geen muesli o.i.d. dus maar gewoon standaard biologische zeugenbrokjes. Stro met daar wat hooi door krijgen ze ook regelmatig vers en daar eten ze ook wel wat van. Kuil of gewoon hooi wordt hier meer gebruikt om mee te spelen dan dat ze het echt opeten. Dat krijgen ze dus alleen soms binnen in de stal, anders wordt het één vieze vertrapte modderbende.

Gras hebben we hier niet zo veel meer atm, er hoeft al een poos niet meer gemaaid te worden dus dat krijgen ze nu ook niet. In de zomer als er gemaaid wordt krijgen ze het wel in de wei gestort. Nu krijgen ze de aangeharkte bladeren maar dat is meer voor entertainment dan dat ze het opeten. Soms krijgen ze als extraatje wat walnoten in de stal of in hun wei gestrooid of mogen ze onder de bomen achter het gazon lopen om wat hazelnootjes, beukennootjes of eikeltjes te zoeken, maar ook dat is inmiddels wel bijna op. Ze krijgen eigenlijk van alles wat dus, maar niets speciaals. Ze doen het er gelukkig goed op, ze komen goed aan maar worden niet te vet. En ze smaken ook nog eens lekker

Vandaag is de insemineer-meneer geweest!

Afgelopen maandagavond hebben we een lading Berkshire-zaad uit Noord-Ierland besteld voor onze Pim. We wisten dat ze donderdag berig zou zijn (een varken heeft een cyclus van 3 weken dus dat is een kwestie van goed opletten en de data bijhouden) en we hoopten dat het dan op tijd hier zou zijn. Op dinsdagochtend is het kwakkie aldaar op de bus gegaan en vanochtend iets voor 11 uur werd het al hier bezorgt. Pim was inmiddels al aardig op weg naar berigheid dus het was precies op tijd. We hadden met het plaatselijke KI station afgesproken dat één van hun medewerkers die hier in de buurt woont langs zou komen donderdagochtend vroeg om te insemineren, omdat wij dat nog nooit gedaan hadden.

Vanmiddag om 12 uur kwam die man echter al langs, hij wilde vast even weten waar we precies woonden en of Pim misschien nu al berig genoeg was om te insemineren. Gelukkig hadden we het zaad toen al binnen en nadat hij even observeerde besloot hij dat hij Pim nu al wel vast kon insemineren voor de eerste keer. Bij KI is het namelijk beter om ietsje te vroeg te zijn met insemineren dan te laat; als je nog voor de eisprong bent kan het zaad wel even blijven leven en alsnog de eitjes bevruchten, maar als je na de eisprong bent heb je je kans gemist. De inseminator heeft mijn vader laten zien hoe het werkt zodat hij het in het vervolg ook zelf kan doen. Morgenochtend komt hij nog een keer om 7u langs voor de 2e inseminatie (die kan mijn vader doen terwijl die man kijkt of het goed gaat) en de derde keer moet dan morgenavond of vrijdagochtend. Eén 'portie' KI materiaal bestaat namelijk uit drie flesjes spul, zodat je een zo groot mogelijke kans hebt op bevruchting.

Voor de geïnteresseerden een kleine fotoreportage van de inseminatie:

Zo ziet het KI materiaal er uit, een doosje met drie flesjes 'spul' (sperma in een eiwitoplossing om het in leven te houden). Er op de naam van het KI bedrijf in Ierland en het ras (Berkshire):


Een nog nietsvermoedende Pim met Flappie. Aan het gedrag van Flappie vlak voor ik deze foto nam kon ik ook merken dat Pim berig is. Flappie duwde met haar snuit in Pim's zij, snuffelde aan haar kont en probeerde haar te bespringen. Het feit dat Pim niet rustig stil bleef staan duidt er op dat ze er nog niet helemaal aan toe was maar wel bijna zo ver was.


Nadat de man even in de wei was gegaan om te zien hoe Pim zich gedroeg besloten we haar in de stal te doen om te insemineren. Hier is goed te zien dat ze aan de achterkant gezwollen is, dit wordt nog erger als ze echt op het hoogtepunt van haar berigheid is. Daarnaast gedraagt ze zich op dat moment meestal ook erg opdringerig en probeert ze je bijna aan te randen als je in de stal kom. De inseminator had een spuitbusje met berengeur bij zich, dit spoot hij voor Pim's neus om haar reactie er op te peilen, daarom bleef ze hier even stil staan snuffelen:


Even de zwelling en afscheiding controleren, op het hoogtepunt van de berigheid verliest een zeug vaak een beetje slijm:


Testen of ze goed stil blijft staan (dat was nog niet helemaal het geval, maar goed genoeg om toch al te insemineren):


Extra benodigdheden, een flesje glijmiddel en de katheter met schroefdraad (net als de penis van een beer) voor het inbrengen van het sperma:


De katheter wordt ingebracht, schuin omhoog, en daarna wordt de schroefdraad op een draaiende manier (linksom) 'vastgedraaid' in de baarmoedermond. Pim was ondertussen pinda's aan het eten en voelde er niets van:


Als de katheter vast is geschroefd en niet meer kan bewegen wordt het flesje sperma open gemaakt en in het uiteinde van de katheter geklikt. Door een heel klein beetje te knijpen loopt het sperma via de katheter de baarmoeder in, het flesje zuigt zichzelf daarna als het ware vacuüm:


Als het flesje leeg is wordt het er af gehaald, gaat het dopje weer op het uiteinde van de katheter en blijft het geheel zo een minuut of 10-15 vastgeschroefd zitten. Daarna wordt het voorzichtig weer los gedraaid (rechtsom). En toen alles achter de rug was kon Pim weer lekker naar buiten.

En voor de volledigheid nog een foto van de knappe kerel die dit alles mede mogelijk heeft gemaakt, Lassetter de Berkshire Beer:


Als deze inseminatiepoging niet is geslaagd is Pim ergens rond 27 december weer berig en weten we dat we een nieuwe poging moeten ondernemen in januari. Als het wel is gelukt is ze met Pasen uitgeteld, op 1 april waarschijnlijk. Dat is ongeveer tegelijk met mij, dus in dat geval duurt het waarschijnlijk even voor ik updates kan geven. En een live verslag van de geboorte van alle biggetjes zal er dan ook wel niet inzitten

Vanochtend vroeg zijn Koetje en Ginger naar de slager gebracht. Helaas geen foto's, want manlief was ze vergeten te maken (en ik lag zelf nog lekker in m'n bed om 6.30 uur). Gisteravond gingen Koe en Ging als enige twee slapen in de schuur, Pim en Flappie bleven voor de gelegenheid buiten overnachten. Vanochtend kregen ze beide een slachtblikje in hun oor terwijl ze nog in de schuur waren en daarna gingen ze zonder moeite het vervoerskarretje in. Alle formulieren waren toen geregeld, varkens gemerkt, en om kwart voor 7 gingen ze op weg naar de slager.

Onze slager zit in het dorp op ongeveer 2 km van hier en hij slacht alleen op maandag. Ginger en Koetje waren de enige 'klanten' vandaag. Het voordeel daarvan is dat ze maar heel kort vervoerd hoeven te worden en ook bij de slager maar kort in de omheining hoeven te wachten. Zo ervaren ze zo min mogelijk stress. Allebei de varkens liepen zonder stress heel makkelijk hun karretje weer uit en de omheining in, en kregen daar van mijn man nog wat walnootjes om te eten en even bezig te zijn. Iets na 7 uur komt er dan iemand bij de slager om ze levend te keuren om te kijken of ze gezond zijn, vervolgens worden ze beide geslacht en worden ze nog eens gekeurd. Woensdagochtend kunnen we dan het vlees ophalen.

De slager verwachtte dat we van beide varkens ongeveer 100 kg vlees zouden krijgen. Dat klopt wel ongeveer met wat we gemeten hebben; zaterdag hebben we de borstomtrek (achter de voorpoten) opgemeten en Koe was 115 cm en Ging 125 cm. Dat is een grove maat voor het gewicht, ze zouden dus ongeveer evenveel moeten wegen in kilo's. Flappie was trouwens 130 cm, en Pim was zo groot dat mijn vader zijn armen met het touw dat we gebruikten niet om haar borst heen kreeg. Maar die zal ongeveer een kilo of 250 wegen gokken we. Het is nu een stuk rustiger in de wei met 'maar' 2 varkens, wel weer even wennen. Het maakt ook wel verschil dat de twee grootste druktemakers weg zijn; Flappie en Pim zijn veel rustiger van karakter.

quote:

Op maandag 17 december 2012 18:12 schreef livalo het volgende:
Is dit de eerste keer dat je niet meeging of is dat wel vaker gebeurd? Want meestal ben jij er volgens mij het drukste mee toch? En merk je aan Flappie en Pim dat ze opeens veel vrolijker of juist verdrietiger zijn of valt dat mee? Dat er maar snel weer nieuwe varkentjes mogen komen en dat het vlees goed mag smaken (al komt dat volgens mij wel goed ).

Nee, ik ben stiekem een beetje een lafaard dus echt mee naar het afleveren bij de slager deed ik de vorige keer ook al niet Ik ben er anders wel bij voor het inladen, de formulieren regel ik altijd en het vastleggen op camera is ook meer mijn ding. Maar echt mee bij het uitladen en het ook het inknippen van de slachtblikjes... dat laat ik liever aan de mannen over tenzij het niet anders kan Vorige keer ben ik wel 's avonds nog naar de slager geweest om foto's te maken van het geslachte varken. Dat vind ik verder geen enkel probleem.

Ik ben meestal het drukst met de dagelijkse verzorging en vooral het hanteren van de dieren is wel mijn ding, ze komen allemaal als ik ze roep van konijn tot cavia tot varken. En ze laten zich over het algemeen heel erg makkelijk door mij ergens heen leiden, bv. in het vervoerskarretje of als ze ontsnapt zijn weer de wei in. De meer fysieke dingen zoals bekappen van de schapen/geiten, oormerken in doen en tegenwoordig ook het uitmesten van de stallen laat ik door de mannen doen. Mijn rug geeft mij daarvoor ook een ideaal excuus En dit jaar zal ik ook wel aan de zijlijn staan bij de bevallingen. Dat deed ik eerst wel altijd zelf maar nu moet ik denk ik maar mijn man coachen.

Wat betreft Pim en Flappie, ik merk geen verandering in hun gedrag. Ze waren gisteravond alleen een beetje ontstemd omdat ze buiten moesten slapen in het hokje in plaats van binnen in de schuur zoals ze gewend zijn. Het zijn nogal gewoonte dieren, dus dat vonden ze niet zo prettig. Ze zijn verder iets rustiger misschien maar alleen omdat ze nu meer ruimte hebben bij de voerbak. Voorheen werd er nogal eens gekat onderling en kreeg met name Koetje nogal eens een snauw van Pim of Flappie tijdens het eten als ze niet vlot genoeg uit de weg ging. Nu hebben ze gewoon wat meer rust en ruimte. Ik geloof verder niet dat ze Koe en Ging echt missen of überhaupt het besef hebben dat ze weg zijn. Als ze Koe en Ging morgen of zo weer in de wei zouden zien herkennen ze ze zeker weten wel, maar van een gemis is imo geen sprake.

quote:

Op maandag 17 december 2012 19:03 schreef computergirl het volgende:
Wat is bekappen?

Bekappen is het bijsnijden/knippen/vijlen van de hoefjes. Dat moet bij alle hoefdieren af en toe gebeuren, met name bij paarden moet dat vrij vaak (dat doet bijvoorbeeld een hoefsmid ook, naast het beslaan van hoeven), maar bij geiten en schapen dus ook om de zoveel tijd. Als ze in een weiland lopen slijten hun hoefjes namelijk niet af en als het doorgroeit kunnen ze pijn krijgen en/of moeilijk gaan lopen. Als het echt uit de hand loopt kunnen ze zelfs ontstekingen krijgen aan hun hoef. Om de zoveel tijd worden onze schapen en geiten dus even gecontroleerd en knipt en snijd mijn vader met een nijptang en speciale bekapmesjes hun hoefjes bij zodat ze goed in vorm blijven

Het is alleen wel zwaar aan je rug, omdat je diep moet bukken als je een dier wilt bekappen (helemaal bij een klein dier zoals een geit, dat vaak ook niet zo braaf stil blijft staan als een paard). Ik heb het zelf ook wel eens gedaan toen ik ineens zag dat een geit moeilijk liep met één poot, maar tegenwoordig liever niet meer. Hooguit als de geiten op een verhoging kunnen staan zodat ik er met rechte rug bij kan, dan is het nog wel te doen.

Inmiddels zijn we weer even verder, en met alle dieren gaat het goed. Ze hebben de jaarwisseling zonder noemenswaardige stress overleefd en hebben ook nu met de sneeuw gelukkig nergens last van. De dekking van schaap Vita hebben we besloten niet door te laten gaan. We zijn te druk met andere dingen (een overlijden in de familie en begin april de baby) dus dat gaat gewoon niet lukken. Ze zal gewoon hier haar dagen moeten slijten als Willow dood gaat zonder lammetjes te krijgen. In principe zijn we nog wel voornemens minstens 1 geit te laten dekken (Dora) maar ook daar kan nog verandering in komen.

En wat betreft de varkens: helaas is Pim opnieuw berig geworden na de inseminatie. Dat merkten we rond Kerst, dus toen we dat zagen wisten we dat we het nog een keer moesten proberen. Haar cyclus is elke 3 weken dus gisteren en vandaag was het weer zo ver. Woensdag kregen we een nieuw setje sperma binnen uit Noord Ierland en donderdagmiddag en vandaag is ze geïnsemineerd (woensdag was ze er nog net niet aan toe volgens de insemineer-meneer die toch maar weer even langs kwam om te helpen). Omdat we nog een potje over hadden (per levering krijg je 3 potjes) hebben we vandaag Flappie ook maar laten insemineren; die was toevallig ook net berig dus dat kwam goed uit.

In het gunstigste geval kunnen we dus maar liefst 2 setjes biggen verwachten. Hoe we dat dan zouden gaan doen weten we nog niet, misschien verkopen we Flappie dan drachtig en al of zo, dat zal t.z.t. wel blijken. In een minder gunstig geval hebben we gewoon 1 setje biggen; is dat van Pim dan gaat Flappie naar de slager en is het van Flappie dan moet Pim zo lang buiten wonen. In het minst gunstige geval proberen we een afspraak voor Pim te maken voor een levende dekking met een Bentheimer beer; onze dierenarts wist nog een klant van hem hier in de buurt die Bentheimers heeft met een beer dus dan gaan we daar contact mee opnemen. Helaas worden het dan wel late biggetjes (juni). Voorlopig dus maar weer afwachten _{en druk door met klussen en voorbereiden voor mijn eigen biggetje} Hopelijk over 3 weken geen berige varkens, dan krijgen we medio mei biggetjes.

Schopje

Vandaag (bijna 6 weken na de laatste inseminatie) is de insemineer-meneer weer even langs geweest. Van Pim hadden we 3 weken geleden al gezien dat ze helaas weer berig was geworden en dat ze dus niet drachtig is, maar van Flappie wisten we het niet zeker. Vandaar een telefoontje naar de insemineer-meneer met de vraag of hij even kon komen scannen of Flappie wel of niet had opgenomen. Dat wilde hij wel, hij was toevallig net in de buurt en was binnen 10 minuten hier. En hij had gelukkig goed nieuws, zodra hij zijn scanner in Flappie's lies zette zag hij dat ze zeker weten drachtig is! Volgens hem zijn er wel een stuk of 8 biggetjes in wording, maar precieze aantallen zijn lastig omdat de echo wat reflecteert en je zo biggetjes dubbel kan tellen. We wachten daarvoor dus rustig af tot 13/14/15 mei als Flappie is uitgeteld.

In de tussentijd gaan we haar maar extra verwennen en nog wat tammer maken zodat we straks zonder problemen kunnen helpen bij de bevalling mocht dat nodig zijn. Ze is gelukkig wel tam en lief, maar niet zo makkelijk en rustig als haar moeder dus daar gaan we nog even tijd in investeren. Dat maakt het voor iedereen een stuk makkelijker (en veiliger) namelijk als de biggetjes straks geboren worden.

Ja, Flappie heeft nog een aantal maanden uitstel verdiend, ze heeft geluk gehad! En wij ook, want als de insemineer-meneer niet had gezien dat Flappie ook berig was en geïnsemineerd kon worden hadden we een potje zaad weg moeten gooien en met niks gezeten nu. Nu hebben we straks in ieder geval een stuk of 8 biggetjes als alles goed gaat

En dan alleen de konijnen nog, de via-via ram uit Limburg moet een keertje hier heen komen of wij moeten weer eens daar heen (met de konijnen in dat geval). Gelukkig zijn konijnen makkelijker drachtig te krijgen dan varkens, dat scheelt. Hoeven we hopelijk niet tot in den treure heen en weer te pendelen

quote:

Op woensdag 27 februari 2013 14:20 schreef oh-oh het volgende:
Vriendin van me in Arcen heeft keimooie rammen, daar mag je ook vast gaan laten dekken, is mss al iets minder ver.

Bedankt voor het aanbod, maar scheelt maar een km of 30 met waar we de via-via ram dan zouden treffen. Dat is op die afstand dan ook niet meer zo ver

De ram die we nu soort van besproken hebben is van een collega van een familielid. Het plan was om op bezoek te gaan bij de familie en dat hij er dan voor zou zorgen dat hij de ram van zijn collega op dat moment bij huis had. Maar het kan hopelijk nog makkelijker; hij wilde nog een keer hier heen komen binnenkort dus wie weet kan hij als hij komt dan de ram mee hier naartoe nemen. Dat scheelt ons namelijk weer een paar honderd kilometer

En kunnen we meteen mooi afspreken dat hij een keer ons labje gaat voorbrengen op een show, daar is-tie goed in

Vandaag was het zulk mooi weer, alle dieren hebben volop genoten van het zonnetje. Heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om een paar foto's te maken van de diertjes.

Een paar van de kippen en één van de Jersey Giant hanen in de wei:


Deze vreemde vogel loopt sinds afgelopen zaterdag ook in de wei. Verdwaald misschien, of aangetrokken door onze poel. Hoe dan ook is het er maar eentje, dus weinig kans dat we een nestje krijgen:

_{(voor de duidelijkheid, ik bedoel dus dat vage waterhoen-vormige stipje op de foto Iets duidelijkers zit er niet in, als ik te dicht bij kom verstopt het beestje zich)}

De konijntjes zijn vandaag voor het eerst ook weer een paar uurtjes buiten geweest. Ze vonden het heerlijk in de zon en hebben duidelijk genoten van het gras en de frisse lucht:




De schapen en geiten hebben duidelijk de lente in hun kop. Ze huppelen af en toe door de wei, zitten elkaar achterna en delen kopstoten uit. Zelfs Willow doet er aan mee op haar oude dag (inmiddels 11 jaar). Heb het helaas niet op de foto want zodra ze mij zien staan ze stil om te kijken of ik misschien iets te eten kom brengen, zoals Willow hier demonstreert


En de varkens; helaas geen foto van hen in de zon, maar wel na het avondeten slapend in de stal. Ze doen het allebei goed, Flappie is al bijna net zo groot als Pim. Je kan nog niet zien dat ze drachtig is maar ik merk wel dat ze veel eet en slaapt. Ze heeft haar energie kennelijk hard nodig om haar nestje Berk-heimers te laten groeien