abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
pi_111067104
Hallo,

Ik vroeg mij af hoe mensen die bij een psycholoog lopen het ervaren.

Voel je je na de sessies emotioneel sterker en geestelijk energieker of heb je het gevoel dat je verder zinkt en mentaal nog meer uitgeput raakt?

Persoonlijke situatie:

Ik (bijna 25) ben (met vertraging) volwassen aan het worden en dit ervaar ik zwaar. Ik kom namelijk uit een veilige omgeving en sinds ik uit huis ben (21) heb ik allerlei dingen meegemaakt, wat buiten mijn comfortzone ligt. Toen had ik nogal veel ballen om de avontuur op te zoeken. Nu ben ik alleen maar bang om iets mee te maken, omdat ik nog de pijn van de afgelopen jaren aan het verwerken ben. En dat verwerken heb ik niet altijd op de juiste manier gedaan, wat me nog meer in problemen heeft gebracht. Overcompenseren e.d. Resultaat: burn out en depressie.

Ik wil weten:

- Of een psycholoog nuttig is. Hoe jullie het hebben ervaren. (Ik overweeg het ook)
- Hoe jullie het volwassen worden fase überhaupt hebben ervaren.

[ Bericht 7% gewijzigd door MsMelkboer op 02-05-2012 23:57:31 ]
pi_111067775
Ik snap niet helemaal wat je nou wilt weten. Heb jij juist wel of geen goede ervaringen met psycholoog? Of heb je ze niet gehad en wil je dat nu weten van anderen? Ik moet zeggen dat ik dat van stiltaand leven wel herken. Ik ben 29 en net weer begonnen met leven sinds een jaar of 3. Heb het gevoel dat ik nooit volwassen ben geworden maar ach nu werk ik eraan :P
pi_111067860
Hmm nou is de OP weer helemaal anders
pi_111067891
Topic aangepast. Ik wil weten:

- Of een psycholoog nuttig is. Hoe jullie het hebben ervaren.
- Hoe jullie het volwassen worden fase überhaupt hebben ervaren.
pi_111067911
quote:
7s.gif Op woensdag 2 mei 2012 23:55 schreef KwadeAfdronk het volgende:
Hmm nou is de OP weer helemaal anders
Ingekort.
pi_111067945
quote:
0s.gif Op woensdag 2 mei 2012 23:56 schreef MsMelkboer het volgende:

[..]

Ingekort.
Ok duidelijk, ik vond dat van je vriend wel een mooie toevoeging maar je moet schrijven wat je zelf wilt natuurlijk
pi_111068029
Ik probeer de situatie van zo ver mogelijk te bekijken. Mijn vriend, studie en alles eromheen zijn details. Het lijkt me gewoon jeugdproblematiek wat iedereen doorgaat :')
pi_111068110
quote:
0s.gif Op woensdag 2 mei 2012 23:56 schreef MsMelkboer het volgende:
Topic aangepast. Ik wil weten:

- Of een psycholoog nuttig is. Hoe jullie het hebben ervaren.
- Hoe jullie het volwassen worden fase überhaupt hebben ervaren.
Psycholoog nutiig? Ik heb best veel psychologen meegemaakt in mijn werk en prive en mij is wel duidelijk geworden dat je er wel een soort van 'klik' (jaja, daar is ie weer :') ) mee moet hebben. Dan kan het heel erg opluchten om er gesprekken mee te voeren. Soms komen ze soms wel met hele simpele oplossingen er is dus veel verschil vind ik
pi_111068217
Maar hoe cliche het ook klinkt, je zal het zelf moeten doen. Maar misschien kan iemand anders je op andere inzichten brengen
pi_111068813
Ik heb alle benodigde dingen gedaan om antwoorden te krijgen op mijn vragen (over het leven; incl. mezelf, vriendschappen, relaties, werk, religie). Dat me alleen in een korte tijd down-to-earth gebracht. Ik kijk realistischer naar alles en daardoor droom ik niet meer. En als ik droom, zoek ik weer keiharde feiten om te voorkomen dat ik weer op aarde val. Ik heb gewoon geen dromen meer die mijn energie geven. Eerder gezegd; de dromen die mij energie gaven blijken nu bedrog te zijn die ik zelf creeerde in mijn hoofd. Voorbeeld: de ware, vrienden voor het leven, wereld veroveren (studie/stage/wonen buitenland), etc etc.

Ik weet niet waar ik mijn emotionele energie nu uit moet halen nu ik de wereld zie zoals het is.

Er is sprake van een omschakeling van een oppervlakkige mindset naar een één met meer diepgang.
  donderdag 3 mei 2012 @ 00:27:24 #11
370487 Hallmark
Geverifieerde account
pi_111069182
quote:
0s.gif Op donderdag 3 mei 2012 00:17 schreef MsMelkboer het volgende:
Ik heb alle benodigde dingen gedaan om antwoorden te krijgen op mijn vragen (over het leven; incl. mezelf, vriendschappen, relaties, werk, religie). Dat me alleen in een korte tijd down-to-earth gebracht.
...
Ik weet niet waar ik mijn emotionele energie nu uit moet halen nu ik de wereld zie zoals het is.
Grappig, dat ervaar ik precies zo.

Mijn oplossing is om plezier te halen uit het dagelijks leven. Dus als ik uit mijn werk naar huis rijdt, dan herhaal ik hardop de drie leukste momenten van die dag. Ook als ik ben wezen stappen met vrienden.

N.b. het gaat niet weg. Regelmatig kom ik compleet leeg thuis, en dan moet ik heel bewust weer de positieve dingen omhoog halen. Maar ik heb niet meer die diepe dalen.

Ik heb daar voorafgaand een traject met twee psychologen doorlopen. Die raadpleegde ik dan om de twee maanden ofzo, over een periode van vijf jaar. Ik vond het in het begin ronduit slopend, want ik was niet gewend om zo open te zijn. Maar het went. Ik heb er nooit echt energie van gekregen, maar wel van de geboden oplossingen. Die zorgden voor een betere kwaliteit van leven. En voor veel en lekker seksen, want je wordt stukken zelfverzekerder ervan, en dus handiger met de andere sekse :-)
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
  donderdag 3 mei 2012 @ 00:54:45 #12
309770 Tanin
de vreemdeling
pi_111070014
Een psycholoog is er niet voor mensen die gestoord zijn, die zijn er om mensen te helpen, alle mensen. Je geeft zelf al toe dat je met problemen kampt, dus ja, naar een psycholoog gaan is zinvol.

Let wel dat de eerste psycholoog die je treft je wellicht niet kan liggen. Zoek dan een ander op, want dat betekend niet dat psychologie niet werkt voor je ;)
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
pi_111070104
nee is niet nuttig daarom is het ook een volledige wetenschap :')
pi_111070313
quote:
1s.gif Op donderdag 3 mei 2012 00:27 schreef Hallmark het volgende:

[..]

Grappig, dat ervaar ik precies zo.

Mijn oplossing is om plezier te halen uit het dagelijks leven. Dus als ik uit mijn werk naar huis rijdt, dan herhaal ik hardop de drie leukste momenten van die dag. Ook als ik ben wezen stappen met vrienden.

N.b. het gaat niet weg. Regelmatig kom ik compleet leeg thuis, en dan moet ik heel bewust weer de positieve dingen omhoog halen. Maar ik heb niet meer die diepe dalen.

Ik heb daar voorafgaand een traject met twee psychologen doorlopen. Die raadpleegde ik dan om de twee maanden ofzo, over een periode van vijf jaar. Ik vond het in het begin ronduit slopend, want ik was niet gewend om zo open te zijn. Maar het went. Ik heb er nooit echt energie van gekregen, maar wel van de geboden oplossingen. Die zorgden voor een betere kwaliteit van leven. En voor veel en lekker seksen, want je wordt stukken zelfverzekerder ervan, en dus handiger met de andere sekse :-)
Herkenbaar en ik ben het er ook volledig mee eens. Een klik met een psycholoog of therapeut is heel belangrijk overigens en je moet eerlijk en open kunnen zijn...duidelijk. Ik heb heel lang mijn probleem niet duidelijk kunnen krijgen omdat ik het eigenlijk allemaal mooier voor deed komen dan het werkelijk was. Je moet durven veranderen en een beetje hulp en steun daarbij is mooi meegenomen.
pi_111070731
Kan ik ooit weer stralen van geluk? Dat zweverig gevoel beleven? Of houdt dat gewoon op als je volwassen bent geworden?

Is het maximale wat ik kan bereiken: minder diepe dalen en een beetje meer energie om het leven door te komen?

Het voelt alsof het nooit meer goed komt namelijk. Ik leef van dag tot dag. Probeer rond te komen, mezelf en huis (met veeeeel moeite) te onderhouden (huishouden). Nou doet mijn vriend een hoop voor mij en vul ik hem aan. Ik voel me schuldig dat ik hem niet kan belonen voor zijn effort, omdat ik moeite heb met me oké voelen. Hij is gelukkig niet zo oppervlakkig om alles te doen voor iets in ruil. Hij is allang blij dat ik er ben en we elkaar kapot irriteren en daar weer om lachen. Dat is waarschijk het enige wat me nog het gevoel geeft dat ik leef. Verder voel ik me vaak een kasplant.
  donderdag 3 mei 2012 @ 01:32:15 #16
309770 Tanin
de vreemdeling
pi_111070823
quote:
1s.gif Op donderdag 3 mei 2012 01:27 schreef MsMelkboer het volgende:
Kan ik ooit weer stralen van geluk? Dat zweverig gevoel beleven? Of houdt dat gewoon op als je volwassen bent geworden?

Is het maximale wat ik kan bereiken: minder diepe dalen en een beetje meer energie om het leven door te komen?

Het voelt alsof het nooit meer goed komt namelijk. Ik leef van dag tot dag. Probeer rond te komen, mezelf en huis (met veeeeel moeite) te onderhouden (huishouden). Nou doet mijn vriend een hoop voor mij en vul ik hem aan. Ik voel me schuldig dat ik hem niet kan belonen voor zijn effort, omdat ik moeite heb met me oké voelen. Hij is gelukkig niet zo oppervlakkig om alles te doen voor iets in ruil. Hij is allang blij dat ik er ben en we elkaar kapot irriteren en daar weer om lachen. Dat is waarschijk het enige wat me nog het gevoel geeft dat ik leef. Verder voel ik me vaak een kasplant.
Ja dat kan. Ik heb het meerdere mensen zien doen, maar dan moet je er wel aan werken, en dat gaat waarschijnlijk het makkelijkste met een psycholoog.
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
  donderdag 3 mei 2012 @ 08:51:50 #17
370487 Hallmark
Geverifieerde account
pi_111073509
quote:
1s.gif Op donderdag 3 mei 2012 01:27 schreef MsMelkboer het volgende:
Kan ik ooit weer stralen van geluk? Dat zweverig gevoel beleven? Of houdt dat gewoon op als je volwassen bent geworden?
Het is mijns inziens wel zo dat bepaalde dromen precies dat zijn; dromen. Al die vage shit over rijk worden, de ideale man, net-zoals-je-ouders leven, enzovoort, daar ben je van af, en dat is maar beter ook.

Maar als een kasplantje te leven, dat is niet nodig. Als jij morgenavond een afspraak hebt met vriendinnen, en je fietst terug naar huis, dan heb je gewoon een leuke avond gehad. Daar valt simpelweg niks over te discussieren.

Vul je leven met goede, en leuke dingen. Daarna met zinvolle dingen. Dat is de weg naar een gelukkiger bestaan. Maar dat bleke uitzicht dat je hebt, dat zal mijns inziens niet weggaan, dat heb je gewoon. De kunst is om er mee om te gaan.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
pi_111074026
quote:
0s.gif Op woensdag 2 mei 2012 23:56 schreef MsMelkboer het volgende:
1. Of een psycholoog nuttig is. Hoe jullie het hebben ervaren.
2. Hoe jullie het volwassen worden fase überhaupt hebben ervaren.
1. Een psycholoog kan met praktische tips komen om met bepaalde dingen om te gaan (stress, angst, etc). En soms kan het fijn zijn om er met iemand over te praten. Bij een psycholoog kun je dat wat makkelijker doen dan bij vrienden, omdat je weet dat hij / zij het niet doorvertelt.

2. Heel simpel gezegd: mijn lichaam takelt steeds verder af en ik krijg er steeds meer verplichtingen bij :') En ja, sommige dromen zullen nooit meer uitkomen. Het hoort er nou eenmaal bij.

Het ergste vind ik eigenlijk dat er van alles doodgaat en verdwijnt. Je merkt dat lang niet iedereen de 30 haalt en dat huisdieren na een jaar of 10 toch echt wel op zijn. En dingen waar je vroeger kwam, zijn er ineens niet meer.

Vergankelijkheid. It sucks.

Maar je doet er toch niks aan, dus het heeft ook geen zin om je er druk over te maken..
Tombstone shadow, stretchin' across my path.
Every time I get some good news, ooh.
There's a shadow on my back.
pi_111074450
Ik had een afspraak gemaakt met een psycholoog en toen ik daar kwam was ze vanaf haar nek verlamd. Ze schreef niks op en kon ook niks onthouden.
pi_111080567
Bedankt voor de reacties. Fijn om te weten dat ik niet de enige ben. Heb namelijk de neiging om me te verbergen voor de maatschappij. Of te doen alsof er niets aan de hand is, wat heel vermoeiend is.
pi_111082138
quote:
0s.gif Op donderdag 3 mei 2012 12:51 schreef MsMelkboer het volgende:
Bedankt voor de reacties. Fijn om te weten dat ik niet de enige ben. Heb namelijk de neiging om me te verbergen voor de maatschappij. Of te doen alsof er niets aan de hand is, wat heel vermoeiend is.
Heel veel mensen lopen bij een psych of hebben dat gedaan. Ze hangen het niet aan de grote klok, maar je hoeft je nergens voor te schamen, je wil je problemen oplossen en daar hoef je je niet voor te generen. :)
[b] Unstable. Volatile. Dangerous. [/b]
YES! The rhythm, the rebel.
pi_111096255
Psycholoog heeft 2 effecten op je:
-Hij is een luisterend oor, je kan alles aan hem vertellen. Je kan echt alle nare gedachten/handelingen uit het verleden bij hem kwijt en dat lucht op. Dit staat helemaal los van de soort therapie die hij geeft of hij een 'goede of slechte' psycholoog is. Je krijgt hier een heel goed gevoel door. Het word ook wel eens een placebo effect genoemd...
-Daarnaast heb je de therapie zelf. Deze verschilt heel erg per psycholoog en is dus ook niet vanaf hier te beoordelen..
maar over het algemeen vind ik psychologen heel nuttig en bij twijfel zou ik er altijd naar toe gaan

The maturing fase is voor mij hard knokken, positief blijven en veel blijven leren en doen. Stapje voor stapje vooruit komen en je dromen proberen na te leven..
pi_111097136
quote:
1s.gif Op donderdag 3 mei 2012 01:27 schreef MsMelkboer het volgende:
Kan ik ooit weer stralen van geluk? Dat zweverig gevoel beleven? Of houdt dat gewoon op als je volwassen bent geworden?

Is het maximale wat ik kan bereiken: minder diepe dalen en een beetje meer energie om het leven door te komen?

Het voelt alsof het nooit meer goed komt namelijk. Ik leef van dag tot dag. Probeer rond te komen, mezelf en huis (met veeeeel moeite) te onderhouden (huishouden). Nou doet mijn vriend een hoop voor mij en vul ik hem aan. Ik voel me schuldig dat ik hem niet kan belonen voor zijn effort, omdat ik moeite heb met me oké voelen. Hij is gelukkig niet zo oppervlakkig om alles te doen voor iets in ruil. Hij is allang blij dat ik er ben en we elkaar kapot irriteren en daar weer om lachen. Dat is waarschijk het enige wat me nog het gevoel geeft dat ik leef. Verder voel ik me vaak een kasplant.
Je zou ook eens kunnen denken aan een coach, want op basis van bovenstaande lijkt mij dat wel wat voor je. Afhankelijk van de regio waar je zit kan ik je er wellicht een aanbevelen.
Doe maar gewoon, dan doe je al dom genoeg
[quote]Op donderdag 15 januari 2009 11:22 schreef EchtGaaf het volgende:
Ik blijf vinden dat het werk van een CEO zwaar wordt ondergewaardeerd.
  donderdag 3 mei 2012 @ 22:13:03 #24
351424 Skitzofrenix
Wat denk je wel niet?
pi_111107278
Het kan heel goed helpen, maar altrecht raad ik af. Ik heb geen flikker aan hen! Sowieso moet je het zelf allemaal doen, met of zonder hulp.
''Je kunt over alles nadenken, maar het helpt natuurlijk niet''
  donderdag 3 mei 2012 @ 23:51:51 #25
154952 spoor4
Spoort niet
pi_111112906
Tja, een psycholoog vaart er wel bij als jij de rest van je leven langs blijft komen. Ik denk dat het belangrijk is dat je concrete psychologische problemen probeert op te lossen met hulp van een psycholoog en dus de psycholoog niet gebruikt als een klaagmuur, in dat geval heeft de psycholoog er uiteindelijk meer profijt van dan jij.
abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')