De een zal het fantastisch vinden, de ander zal er niet snel tijd voor vrij maken. Ik behoor tot de eerste groep. Ik hou van oude dingen. Hoe ouder hoe beter. Een kasteel, een oude abdij, kom maar op!
Het heeft iets magisch. Iets rustgevend. Er hangt een bepaalde sfeer die je, als je je ogen even sluit, meeneemt naar de tijd van hoe de mensen toen leefden. Wauw.
Het moge duidelijk zijn dat deze geromantiseerde dagdroom bestaat uit een groot deel fantasie en dat dan vermengd met wat je nog weet van de geschiedenislessen en de informatiebordjes die je vluchtig las toen je binnenkwam.
De simpelheid van vroeger
Vroeger had men minder vrijheid. Minder keuzes. Als je geboren werd als de zoon van een bakker, dan werd je later ook bakker. Perfect. Of je werd timmerman. Of als je ouders van adel waren dan was het ook allemaal wel duidelijk. Natuurlijk moest je nog wel het een en ander laten zien. Niets gaat vanzelf. Maar, in ieder geval, was er al een soort pad voor je uitgestippeld. Een grof pad, met kleine zijpaden. Maar er was slechts één doel.
De trein der traagheid
Het mysterieuze van vroeger is ook dat alles nog traag verliep. Mensen waren niet in staat om op een snelle manier met elkaar te communiceren. Er bestond geen "social media" zodat iedereen alles van iedereen wist. Mensen waren afhankelijk van familie en vrienden. En als je op reis ging naar een ver land, dan wist je écht niet wat je te wachten stond…
De trein der traagheid.
De trein.
De moderne maatschappij - keuzes
Vandaag is iedereen gelijk. En de drang om mensen steeds meer "gelijk" te maken lijkt steeds groter te worden.
Iedereen heeft recht op geld.
Iedereen moet kunnen studeren, en dan wel de studie die door iedereen zelf gekozen wordt.
Iedereen heeft recht op zorg.
Iedereen heeft recht op liefde.
Iedereen heeft recht op onderdak.
Er zit een groot nadeel aan het hebben van veel keuzes. Het moment waarop je deze keuzes namelijk moet maken, is meestal niet het moment dat je in staat bent om de juiste keuze te kiezen.
Ik zie het aan mensen om mij heen. Ze komen net van de middelbare school. Daar moesten ze al een profiel kiezen. En nu? 16 jaar? Een duizendtal mogelijkheden! Ga ik studeren? En wat ga ik dan studeren? En waar ga ik studeren? Of ga ik eerst reizen of werken of samenwonen of trouwen of vrijwilligerswerk doen of emigreren of - stop -
Doodongelukkig ben ik er zelf van geweest. En dat is inmiddels toch al weer even geleden. Ik kan me voorstellen dat het nu alleen maar erger is. Wat moet ik in hemelsnaam met mijn leven gaan doen? Ik ben een puber. Een kind.
En dan hoor je de ouders al zeggen over hun kind: "Ik ben benieuwd wat hij zal worden later!". Hoezo?? Het is toch al iets? Het is je kind? Waarom moet het iets gaan worden? En wat wil je stiekem dat hij gaat worden dan? En ga je hem dat vertellen? En besef je wel dat hij waarschijnlijk helemaal niet gaat worden wat hij wil worden?
Slot
Ik ben van mening dat hoe fijn het ook klinkt en hoe goed het er ook uitziet, onze oneindige keuzevrijheid van vandaag de mens alleen maar beperkt en ongelukkiger maakt.
Als je ouders arm waren, was je zelf ook arm. Prachtig natuurlijk. Stel je komt uit een intellectueel begaafd gezin, maar je ouders zijn arm... Dan toch maar bedelaar worden. Nee geen gelijkheid of respect voor jou, want je ouders waren arm.
We hebben inderdaad meer keuzes dan vroeger qua wat we voor baan willen maar oneindige keuze vrijheid? Dacht het niet.
Daarbij zijn we helemaal niet zo vrij als we onszelf voorhouden. De meesten zien alleen de tralies van de gevangenis niet meer omdat het verbloemd is.
Je hoort wel eens: 'ja maar in andere landen is het nog veel erger"
Alsof dat een indicatie is voor de vrijheid die je hebt. Beter wordt het gespiegeld aan de vrijheid die we zouden moeten hebben.
Hangt ervan om welke 'vroeger het gaat. In de middeleeuwen had je als burger lang niet zoveel vrijheid als nu, wettelijk niet en sociaal al helemaal niet.quote:Op zondag 29 april 2012 13:38 schreef Sneezeechu het volgende:
Ik ben van mening dat je nu minder vrijheid hebt als vroeger...
Je was er vroeg bij. Ik zit er nu namelijk een beetje in en ben begin twintig. Hoe moet ik al die komende jaren nou goed invullen??!quote:Doodongelukkig ben ik er zelf van geweest. En dat is inmiddels toch al weer even geleden. Ik kan me voorstellen dat het nu alleen maar erger is. Wat moet ik in hemelsnaam met mijn leven gaan doen? Ik ben een puber. Een kind.
Ik ben gestopt met werken. Ben op reis gegaan. Pas daar kwam ik erachter wat ik echt leuk vond. Vervolgens ben ik dat gaan doen. Ik ben midden in de twintig.quote:
[..]
Je was er vroeg bij. Ik zit er nu namelijk een beetje in en ben begin twintig. Hoe moet ik al die komende jaren nou goed invullen??!
Dit is een hot topic in de 21e eeuw. Zie bijvoorbeeld deze 3 documentaires:quote:Wat moet ik in hemelsnaam met mijn leven gaan doen?
Ik ben van mening dat hoe fijn het ook klinkt en hoe goed het er ook uitziet, onze oneindige keuzevrijheid van vandaag de mens alleen maar beperkt en ongelukkiger maakt.
http://www.hollanddoc.nl/(...)s-wat-we-wilden.html
http://www.documentairenet.nl/review/status-anxiety/
http://www.generatienooitgenoeg.nl/
En het topic De boot gemist gevoel
[ Bericht 5% gewijzigd door Polarcat op 04-05-2012 14:47:24 ]
De drang naar status, erkenning en materiële zaken is de beperkende factor om op je keuze terug te komen en alsnog te gaan doen wat mensen willen. Indien je ten aanzien van deze punten geen offers wil brengen moet je ook niet janken natuurlijk. Juist in deze tijd is het goed te doen om zelf richting te geven aan de je leven, dat was vroeger wel anders.
Ook is een ticket naar Noord-Korea gewoon te boeken, dat moet zo ongeveer je beloofde land zijn...
Dat is idd de keerzijde, de negatieve kant van de vooruitgang...quote:
Als vrouw had je vroeger niet veel te vertellen dus ik ben alleen maar dankbaar voor de keuzevrijheid en streven naar gelijkheid van de tegenwoordige tijd, zodat ik zelf m'n pad uit kan stippelen i.p.v. dat een ander dat voor me doet
GMTA.quote:
[..]
Dat is idd de keerzijde, de negatieve kant van de vooruitgang...
Dat is de enige reden dat ik niet in bijv. de jaren 50 zou willen leven.quote:
Als vrouw had je vroeger niet veel te vertellen dus ik ben alleen maar dankbaar voor de keuzevrijheid en streven naar gelijkheid van de tegenwoordige tijd, zodat ik zelf m'n pad uit kan stippelen i.p.v. dat een ander dat voor me doet
Verder ben ik het met TS eens, ik vind het leven anno nu echt veel te ingewikkeld geworden door al die keuzemogelijkheid. Daarnaast was je wereld vroeger gewoon veel kleiner, je keek alleen het journaal en las een krant, nu weet je elk moment van de dag wat er aan de andere kant van de wereld gebeurd.
Ik ervaar het niet echt als een vrijheid. Eigenlijk moet je tegenwoordig van alles, lijkt het soms. Je moet EN een geweldige baan hebben EN een koophuis EN een gigantische vriendenkring en druk sociaal leven. Tenminste, als je deze zaken niet hebt wordt je daar haast op aangekeken door een bepaalde groep. Ik hecht totaal geen waarde aan status, dus mij maakt dat niet echt uit, maar ik kan me voorstellen dat sommigen dat anders ervaren.quote:
Dus omdat jij niet overweg kan met de vrijheid die er momenteel geboden wordt verlang je naar vroeger? Vreemde gedachtegang hoor.
Er zijn tegenwoordig gewoon heel veel momenten in je leven dat je een keuze moet maken en dat kan iedere keer de verkeerde keuze zijn.
True that.quote:
[..]
Dat is idd de keerzijde, de negatieve kant van de vooruitgang...
Nou wat dat betreft sta ik redelijk hetzelfde in het leven als jij (althans zoals jij het hier schetst), op een punt na. Ik kan me niet voorstellen dat sommige zich daar druk om maken. Het is immers jouw leven, waarom zou je het voor andere mensen moeten leven?quote:
[..]
Ik ervaar het niet echt als een vrijheid. Eigenlijk moet je tegenwoordig van alles, lijkt het soms. Je moet EN een geweldige baan hebben EN een koophuis EN een gigantische vriendenkring en druk sociaal leven. Tenminste, als je deze zaken niet hebt wordt je daar haast op aangekeken door een bepaalde groep. Ik hecht totaal geen waarde aan status, dus mij maakt dat niet echt uit, maar ik kan me voorstellen dat sommigen dat anders ervaren.
Er zijn tegenwoordig gewoon heel veel momenten in je leven dat je een keuze moet maken en dat kan iedere keer de verkeerde keuze zijn.
Ik denk dat je ze de kost moet geven. En overigens heb ik er zelf ook naartoe moeten groeien om er zo over te denken als nu. Ik heb veel dingen niet op de standaard manier aangepakt, maar ik ben blij met hoe mijn leven is, ik heb het naar mijn zin op werk, dan ben ik gelukkig. Maar ik merk om me heen wel vaak dat status tegenwoordig wel heel belangrijk wordt gevonden en je haast een uitzondering bent wanneer je daar neit om geeft.quote:
[..]
Nou wat dat betreft sta ik redelijk hetzelfde in het leven als jij (althans zoals jij het hier schetst), op een punt na. Ik kan me niet voorstellen dat sommige zich daar druk om maken. Het is immers jouw leven, waarom zou je het voor andere mensen moeten leven?
En vergeet ook de invloed van social media niet. Mensen schetsen een perfect exemplaar van zichzelf op hun FB terwijl dat totaal niet klopt. De drang naar perfectie wordt daardoor denk ik ook steeds groter.
Precies, gewoon je eigen ding doen, zo goed en kwaad als het kan. Dat je niet meteen 5K per maand op je rekening krijgt om in de dikste slee te rijden is in mijn ogen minder belangrijk dan het gewoon na je zin te hebben van dag tot dag.quote:
[..]
Ik denk dat je ze de kost moet geven. En overigens heb ik er zelf ook naartoe moeten groeien om er zo over te denken als nu. Ik heb veel dingen niet op de standaard manier aangepakt, maar ik ben blij met hoe mijn leven is, ik heb het naar mijn zin op werk, dan ben ik gelukkig. Maar ik merk om me heen wel vaak dat status tegenwoordig wel heel belangrijk wordt gevonden en je haast een uitzondering bent wanneer je daar neit om geeft.
En vergeet ook de invloed van social media niet. Mensen schetsen een perfect exemplaar van zichzelf op hun FB terwijl dat totaal niet klopt. De drang naar perfectie wordt daardoor denk ik ook steeds groter.
Dat er misschien wat druk is van je naasten om meer te geven om sociale status is misschien een teken dat je met mensen omgaat die andere prioriteiten hebben. Moet ook kunnen, zolang zij je maar accepteren zoals je bent.
Over social media kan ik niet met je meepraten omdat ik mijn fb e.d. verwijdert heb omdat ik het helemaal zat was dat iedereen zichzelf zo zat op te hemelen en de 'kijk-mij-eens-een-interessant-leven-hebben-posts'.
Je hoeft niet te facebooken, jatoch?quote:
Facebook is inderdaad ook een "probleem" in deze. Het is al mens eigen om het geluk van anderen te overschatten. Social Media maken dit alleen erger.
Je kunt ook prima leven zonder dat alles.quote:
[..]
Dat is de enige reden dat ik niet in bijv. de jaren 50 zou willen leven.
Verder ben ik het met TS eens, ik vind het leven anno nu echt veel te ingewikkeld geworden door al die keuzemogelijkheid. Daarnaast was je wereld vroeger gewoon veel kleiner, je keek alleen het journaal en las een krant, nu weet je elk moment van de dag wat er aan de andere kant van de wereld gebeurd.
Het is een probleem maken dat er niet is. Klagen over te veel keuzemogelijkheden maar niet weten dat niet kiezen ook tot de mogelijkheden behoort.
vroeger was er veel meer vrijheid. weliswaar niet in keuzemogelijkheden maar wel de diepgang en impact van deze keuzes. vroeger werd er geleefd, onderaan beginnen en bovenaan eindigen, mensen zeiden hoi tegen elkaar in de straat, je kwam weleens bij je buren op bezoek om vrolijk de foto's van de campingvakantie aan de costa brava te laten zien. vrienden waren echte mensen, geen virtueel tellertje op een of andere website.
tegenwoordig leeft iedereen hetzelfde leven, en probeert dat zo geweldig en indrukwekkend mogelijk te visualiseren op facebook en aanverwanten. je kunt je aansluiten bij je werkgever, vrienden met hem worden zonder hem te zien. vakantiefoto's van verre vliegreizen terwijl je op de foto's geen verschil ziet tussen spaans strandzand en thais zand. zeggen dat je starbucks koffie de lekkerste koffie vindt zonder hem ooit daadwerkelijk te drinken. alles voor het image, de beeldvorming.
want stel je voor dat je even geen afleiding hebt en je erachter komt hoe oppervlakkig het leven anno nu is, wat dan?
Dan realiseer je je dat het leven altijd al oppervlakkig is geweest en doe je waar je zin in hebtquote:
want stel je voor dat je even geen afleiding hebt en je erachter komt hoe oppervlakkig het leven anno nu is, wat dan?
Want "toen" was dat het wel?quote:
want stel je voor dat je even geen afleiding hebt en je erachter komt hoe oppervlakkig het leven anno nu is, wat dan?
Dat is toch het toonbeeld van kleinburgerij, als dat al de dingen zijn die je mist ligt het daadwerkelijk aan jezelf.quote:mensen zeiden hoi tegen elkaar in de straat, je kwam weleens bij je buren op bezoek om vrolijk de foto's van de campingvakantie aan de costa brava te laten zien
Terugdenkend aan vroeger dweept iedereen met de sociale controle in de gemeenschap wat er totaal niet meer is. Nu slaat het digitaal door naar de andere kant en kunnen ze het niet handelen, man the fuck up...
Voor de mensen nu vinden dat ze teveel druk opgelegd krijgen door middel van social media heeft Doe Maar nog wel een nummertje voor je in de kast, visionairs dat het waren. Zulke artiesten maken ze niet meer tegenwoordig...
Wat is het verschil eigenlijk, behalve dat we facebook hebben?quote:Op vrijdag 4 mei 2012 08:05 schreef Re het volgende:
terug naar het plebs in de modder, koningen en ridders die strijden om je land wat toch niet van jou is. 5% belasting betalen over 0 eigendom. De inteelt bij de kleine bovenlaag. Ja het was heerlijk vroeger zonder facebook
we betalen iets meer belasting over onze eigendommenquote:
[..]
Wat is het verschil eigenlijk, behalve dat we facebook hebben?
Maarja we hebben nu nog wel HRA dus dat scheelt weer.quote:
[..]
we betalen iets meer belasting over onze eigendommen
Wie heeft een burn-out gehad?
Maar dit is toch niet anders dan vroeger, met dat verschil dat vroeger alles 'trager' ging en je geen internet had via welke je ook je image kon verspreiden?quote:
er zijn zoveel meer keuzes maar zoveel minder onderscheid. deze keuzes en de gevolgen hiervan nemen zoveel tijd en energie in beslag dat normaal, sociaal menselijk contact er bijna niet meer bij is.
vroeger was er veel meer vrijheid. weliswaar niet in keuzemogelijkheden maar wel de diepgang en impact van deze keuzes. vroeger werd er geleefd, onderaan beginnen en bovenaan eindigen, mensen zeiden hoi tegen elkaar in de straat, je kwam weleens bij je buren op bezoek om vrolijk de foto's van de campingvakantie aan de costa brava te laten zien. vrienden waren echte mensen, geen virtueel tellertje op een of andere website.
tegenwoordig leeft iedereen hetzelfde leven, en probeert dat zo geweldig en indrukwekkend mogelijk te visualiseren op facebook en aanverwanten. je kunt je aansluiten bij je werkgever, vrienden met hem worden zonder hem te zien. vakantiefoto's van verre vliegreizen terwijl je op de foto's geen verschil ziet tussen spaans strandzand en thais zand. zeggen dat je starbucks koffie de lekkerste koffie vindt zonder hem ooit daadwerkelijk te drinken. alles voor het image, de beeldvorming.
want stel je voor dat je even geen afleiding hebt en je erachter komt hoe oppervlakkig het leven anno nu is, wat dan?
Ik zie ook niet hoe het leven vroeger minder oppervlakkig was dan nu. Ik bedoel, oppervlakkig is in mijn ogen een term die je er aan hangt, maar wat oppervlakkig is wordt denk ik door iedereen ook weer anders beleefd.
Niet dat ik er bij was maar een soort weemoed is er wel. Misschien heeft iedereen dat voornamelijk doordat je de keus moet maken wanneer je daar 9/10x niet zeker over bent.
Onzin, jij bent gewoon eens omdat dikke mensen vroeger aanzien haddenquote:
Eens met de OP!
Niet dat ik er bij was maar een soort weemoed is er wel. Misschien heeft iedereen dat voornamelijk doordat je de keus moet maken wanneer je daar 9/10x niet zeker over bent.
/trollmodus
quote:
Er wordt hier gepost over dat het door de maatschappij komt, door de druk die de maatschappij mensen op legt en al die verwachtingen die anderen (zouden) hebben en er wordt veelal snel gereageerd met een ''ja dat is zo!!'' alsof het normaal je jezelf in zo'n slachtofferrol te plaatsen, jezelf kleiner te maken dan iets of iemand anders en te zeggen ''ja maar het komt daardoor'' en daarmee de verantwoordelijkheid over jezelf af te staan. Dat is ontzettend beperkend want je geeft daarmee de stuurkracht over jezelf uit handen, als je die niet hebt hoe kun je dan je eigen koers varen?
Het lijkt alsof mensen uit onzekerheid zou willen dat dingen simpeler en duidelijker waren zodat je dan minder fouten kan maken, alsof het maken van een 'fout' (wat dat dan al zou betekenen; bestaat alleen in je hoofd) iets is wat je je persoonlijk aan moet rekenen en iets negatiefs over je zegt. Die manier van redeneren hanteer je zelf en ook het negatief betrekken op jezelf doe je zelf. Wie heeft je ooit wijs gemaakt dat je dingen allemaal 'goed' moet doen? Bestaat dat hele idee van goed werkelijk? Waar ben je nou werkelijk bang voor om te horen te krijgen? Is dat iets om bang voor te zijn wanneer jij zelf genoeg om jezelf geeft en betrokken bent bij je eigen leven en wie je bent?
Zelfde geldt voor het klagen over dat er teveel keuzes zijn; je hoeft je alleen maar bezig te houden met de keuzes die voor jou goed zijn, die bij jou passen. Punt is echter wel dat je voordat je dat zo kan zijn moet vinden/geloven dat jij er mag zijn zoals je bent en jij je eigen koers mag varen. Dat punt bereik je niet wanneer je jezelf in een slachtofferrol plaats en dingen buiten je groter maakt dan jijzelf bent. Wat maakt de hoeveelheid keuzes uit? Wie dwingt jou alle keuzes af te goed voordat je mag kiezen van jezelf?
Dat zijn allemaal dingen die alleen bedreiging voor je zijn wanneer je (nog) niet sterk genoeg in je schoenen staat om volledig jezelf te durven zijn. De meningen/verwachtingen van anderen zijn alleen 'eng' wanneer je wankel in het zijn van jezelf staat, niet echt jezelf durft te zijn en daarom mee doet wat de ander van je verwacht omdat je dan 'veilig' bent. Daarmee beperk je jezelf en dat heeft logischerwijs onvrede tot gevolg. Maar je doet het zelf.
Daarnaast zijn die allemaal dingen die je jezelf oplegt vanuit een angst om ergens niet aan te voldoen, terwijl er maar 1 iemand is waar je aan zou moeten voldoen en dat ben jezelf. Punt is wel dat je eerst je eigen identiteit volledig moet ontwikkelen om stevig in je eigen schoenen te staan en jezelf durven zijn.
Het geklaag over hoe de maatschappij is komt van mensen die liever de schuld/verantwoordelijkheid voor hoe het met henzelf gaat buiten zich neerleggen omdat ze gewend zijn zichzelf uit angst om zichzelf te laten zien en eventueel commentaar te krijgen te verstoppen en nog niet geleerd hebben hoe ze uit die zelf in het leven geroepen beperking/gevangenis kunnen komen. Jammere is dat wanneer je je blik en schuldverwijten je op de dingen buiten je gericht houdt je ook nooit uit die put zal komen.
Dit is het soort lijden wat je jezelf aan doet, stel je zou die tijd en moeite die je steekt in het moeten voldoen aan wat anderen van je (zouden) vinden besteden aan het positief investeren in jezelf en het opbouwen van een leuk en passend leven zou je je dan echt nog druk maken om wat anderen van je vinden?
Ik neem aan dat je het dan heb over dingen als het plegen van een ernstig misdrijf oid?quote:Op woensdag 9 mei 2012 12:10 schreef Re het volgende:
Al is het wat makkelijk gedacht dat eigen verantwoordelijkheid leidt tot succes. Het nemen van een foute beslissing wordt ook wel degelijk door de maatschappij afgestraft, dan kun je nog zo trots zijn dat fouten maken niet erg is maar soms zijn de consequenties niet te overzien.
Kan me niet voorstellen dat het wat je zegt geldt voor de allerdaagse vermeende verwachtingen die de/een ander/de maatschappij van je zou hebben en waar mensen gebukt onder gaan omdat ze bang zijn daar niet aan te voldoen omdat ze zichzelf dan tot minderwaardig redeneren?
Daarnaast is er geen groter succes dan vrij te zijn in het zijn van wie jij bent, dat gaat veel verder dan een bijzaak als maatschappelijk succes, vooral wanneer dat wordt nagestreefd vanuit een idee van anders niet goed genoeg te zijn.