Ik heb alleen de wereld over gereisd, al jong veel gepresteerd bij verschillende werkgevers, krijg best vaak mooie complimenten over mijn innerlijk en uiterlijk en probeer in alles wat ik doe mijn hart te volgen.
Toch lukt het me maar niet helemaal in mezelf te geloven. Alsof ik gevangen zit in m'n eigen 'box' van beperkende gedachten en telkens m'n hoofd stoot aan het plafond van onzekerheid. Ik vergelijk mezelf voortdurend met anderen. Ik vind mezelf wel een leuk persoon en weet goed wat ik kan en niet kan en wat ik wil en niet wil. Daar ligt het niet aan. Maar ik ben perfectionistisch, faalangstig en zit vol tegenstrijdige eigenschappen: mensenmens vs verlegen, ondernemend vs zorgelijk ingesteld, vrolijk vs snel uit balans. Ik voel me vaak 'anders' dan anderen en bij vlagen ook behoorlijk eenzaam.
Ik wil zo graag sprankelen en knallen in het leven, maar glijd regelmatig weg in een dipje/depressie. Ook voel ik een voortdurende lichamelijke onrust, iets als een te strak aangespannen veer. En een steen in mijn maag.
Pas ben ik op het spoor gekomen dat ik waarschijnlijk hoogsensitief en hoogbegaafd ben. Daar valt het bovenstaande goed mee te verklaren. Maar met dat gegeven alleen kom ik nog niet verder.
Een aantal jaar geleden heb ik bij een psycholoog gelopen in het kader van mijn perfectionisme, maar daar heb ik eigenlijk weinig aan gehad. Toch wil ik graag verandering! Ik heb me weleens gelukkiger gevoeld en ik zou graag weer vaker in die staat verkeren.
Herkent iemand iets in bovenstaande? Zijn er tips en tricks?
Bij voorbaat dank!Ik zie hier eigenlijk drie losstaande dingen.quote:Op donderdag 26 april 2012 23:27 schreef HipMensje het volgende:
Toch lukt het me maar niet helemaal in mezelf te geloven. Alsof ik gevangen zit in m'n eigen 'box' van beperkende gedachten
(...)
Ik wil zo graag sprankelen en knallen in het leven, maar glijd regelmatig weg in een dipje/depressie.
(...)
Ook voel ik een voortdurende lichamelijke onrust, iets als een te strak aangespannen veer. En een steen in mijn maag.
Ten eerste negatieve gedachten; dat los je op door jezelf tegen te spreken. Moet je oefenen, en vrij consequent in zijn. Telkens weer jezelf overtuigen dat je de moeite waard bent, ook op je mindere momenten.
Regelmatig wegglijden in een dipje, dat is heel normaal mijns inziens. Hoort bij het leven. Ik kan er op twee manieren mee om gaan. Accepteren, en dan die week/weken wat minder afspreken, wat langer slapen, wat minder hard werken, wat meer chillen, enzovoort. Wat ik ook doe, is door goede gewoonten de baseline qua humeur wat hoger tillen. De zgn. Positive Psychology stroming heeft hier goede oefeningen voor gedefinieerd, die goed (bewezen) werken voor het gros van de mensen.
Dat gespannen zijn, dat is een soort innerlijke onrust. Normaal als je jong bent. Dan wil je ook werken, werken, werken. Ik zou proberen wat rust te krijgen, door de tijd te nemen om tot rust te komen. Na negen uur 's-avonds: geen onrustige mensen om je heen, niet meer bellen, TV uitzetten, en alleen nog wat chillen met vrienden, een beetje seksen met je vriendin, of een boek lezen, of zo.
Die onbalans herken ik er vooral in en juist dat is hetgene wat het allemaal zo lastig maakt; er is soms weinig voor nodig, en vaak voel je zo'n omslag niet eens zelf (op tijd) aankomen. Dat heeft, vooral toen ik zelf nog niet in de gaten wat er 'mis' met me was voor veel onbegrip gezorgd in mijn omgeving. Overigens ook nu ik zelf wel wat beter weet hoe ik in elkaar steek
Het geeft me toch een gevoel dat ik overal een beetje buiten val.Veel over gelezen ook, maar nog niet de handvatten gevonden die voor mij goed hebben gewerkt in dezen.
Dus ja, zelf ook zoekende naar tips & trucs
Als het je bekend voor komt, dan heb je maar 1 ding te doen: ga naar je huisarts voor een doorwijzing en laat je door een psych onderzoeken en eventueel diagnoseren met ADD (en/of misschien ernstige faalangst? Want vanaf kinds af al aan de torenhoge verwachtingen moeten voldoen van jezelf en anderen kan dat goed veroorzaken). Pas als je weet 'wat je hebt' dan kun je er aan gaan werken. Lopen gissen maakt het alleen maar erger.quote:
Ja, dit klinkt allemaal stuk voor stuk heel bekend. Al zit ik voor mijn gevoel wat dieper in die 'box' die je noemt. Dat ik hoogbegaafd+hoogsensitief was wist ik al een stuk langer, maar het valt niet mee om het een comfortabele plek te geven.
Die onbalans herken ik er vooral in en juist dat is hetgene wat het allemaal zo lastig maakt; er is soms weinig voor nodig, en vaak voel je zo'n omslag niet eens zelf (op tijd) aankomen. Dat heeft, vooral toen ik zelf nog niet in de gaten wat er 'mis' met me was voor veel onbegrip gezorgd in mijn omgeving. Overigens ook nu ik zelf wel wat beter weet hoe ik in elkaar steek
Veel over gelezen ook, maar nog niet de handvatten gevonden die voor mij goed hebben gewerkt in dezen.
Dus ja, zelf ook zoekende naar tips & trucs
En mijn persoonlijke mening: ga alsjeblieft niet teveel af op ontzettend vage termen als 'hypersensitief'. Je bent gewoon een wat emotioneler en empathischer persoon die zich veel van z'n omgeving aantrekt. Maar daar ligt de hoofdzaak van je probleem niet, het is waarschijnlijk een gevolg van b.v. ADD. Of beter gezegd: het is een gevolg van het niet weten dat je b.v. ADD hebt en dus al helemaal niet hoe je er mee om moet leren gaan. Daardoor vergelijk je je constant met 'normale' mensen terwijl jij net iets anders in elkaar zit. Wel een heel erg bekend iets van mensen met AD(H)D. Niet dat dat je minder maakt, maar je moet sommige dingen net wat meer op je eigen manier leren te doen. Met soms een nog beter eindresultaat.als gevolg
Als je dat in gaat zien, zul je je ook van die anderen minder gaan aantrekken. Je hebt niet voor niets al redelijk wat bereikt in je leven als ik het zo hoor, en dat voor iemand die misschien niet eens het beste uit zichzelf haalt omdat ie niet weet hoe dat moet. Kun je nagaan hoe dat is als je dat wel weet, en zelfbewust bent. Met dat succes verschil je dan wel weer van de gemiddelde volwassen ADD'er zonder diagnose
want die hebben vaak al een puinhoop van hun leven gemaakt als ze eindelijk eens te horen krijgen wat ze nou hebben. Zeg niet dat je het dus hebt, maar dat weet je alleen als je je laat testen door een daarvoor opgeleid iemand.Succes!
[ Bericht 4% gewijzigd door Bozemensen-manager op 27-04-2012 02:45:10 ]
Een paar regels die ik voor mezelf probeer te hanteren:
- ritme en regelmaat; met name niet overdreven lang of kort slapen; 3x per dag eten; regelmatig sporten
- mezelf proberen te accepteren ipv mezelf proberen te veranderen in een perfect mens. Je bent wie je bent; accepteer dat je niet alles in de hand hebt; maar besef dat je wel de mogelijkheid hebt om je leven te sturen
- af en toe tijd en ruimte geven aan mezelf; probeer jezelf niet te overbelasten ook al heb je het gevoel dat je gewoon keihard door moet gaan.
Goede tips.quote:
Klinkt bekend ja. Bij mij is niets aangetoond; al weet ik van mezelf dat ik een zeer emotioneel persoon ben met grote ups en downs. Tevens heb ik een redelijk hoog IQ en heb ik ook al successen gekend in professioneel opzicht. Perfectionisme klinkt ook erg bekend. Ik loop op dit moment bij een psycholoog; ik ben benieuwd of hier iets uit gaat komen.
Een paar regels die ik voor mezelf probeer te hanteren:
- ritme en regelmaat; met name niet overdreven lang of kort slapen; 3x per dag eten; regelmatig sporten
- mezelf proberen te accepteren ipv mezelf proberen te veranderen in een perfect mens. Je bent wie je bent; accepteer dat je niet alles in de hand hebt; maar besef dat je wel de mogelijkheid hebt om je leven te sturen
- af en toe tijd en ruimte geven aan mezelf; probeer jezelf niet te overbelasten ook al heb je het gevoel dat je gewoon keihard door moet gaan.
Zijn ook precies de regels die elke AD(H)D'er/autist/burn-out-patient als basis vast moet houden. Maar heb je er ook hulp bij/ben je ooit getest op iets?
Loop momenteel bij een psycholoog, maar dat is pas sinds 3 weken. Ik ben nog nooit op iets getest; al worstel ik wel al jaren met mijn gevoelens/stemmingswisselingen.quote:Op vrijdag 27 april 2012 02:47 schreef Bozemensen-manager het volgende:
[..]
Goede tips.
Maar heb je er ook hulp bij/ben je ooit getest op iets?
Niet karaktertrekjes.
Een psycholoog zou zoiets in elk geval moeten vermoeden en bevestigd willen hebben/uitsluiten, en je naar een psychiater moeten doorverwijzen. Want alleen die mag je geloof ik testen en diagnoses bevestigen of uitsluiten. Als stemmingswisselingen een symptoom van iets anders zijn wat je niet weet, is het redelijk nutteloos om dat symptoom te gaan lopen bestrijden. En frustrerend bovendien.quote:
[..]
Loop momenteel bij een psycholoog, maar dat is pas sinds 3 weken. Ik ben nog nooit op iets getest; al worstel ik wel al jaren met mijn gevoelens/stemmingswisselingen.
Ik wil jou en de TS niets aanpraten (stemmingswisselingen kunnen door zoveel dingen komen, of zefls als 'zelfstandig symptoom' optreden) maar doe b.v. eens zo'n testje hier.
Niet dat je daarmee aan zelfdiagnose moet gaan doen, maar je moet gewoon samen met je psycholoog alles uitsluiten tot je echt weet of je wel of niet 'iets hebt'. Zo'n testje kan je in elk geval een beetje in de goede richting sturen om te gaan zoeken... Als je het echt hebt, dan zul je bij het lezen van veel vragen echt al zoiets hebben van: "WTF? dit is gewoon eng, zooo specifiek herkenbaar, die test is gewoon op mij afgesteld'
http://www.de-poort.be/cgi-bin/Pagina.pl?id=56
[ Bericht 2% gewijzigd door Bozemensen-manager op 27-04-2012 03:16:41 ]
Serieus
Buiten die nep IQ-testjes die eens per jaar op tv komen haal ik de 140 gelukkig net nietquote:
IQ-tests boven de 140 bevestigen je vermoeden.
Niet karaktertrekjes.
.Ben ook faalangstig en zoek bevestiging.
In mijn IQ test-rapport stond dat ik ruim boven het algemene intelligentieniveau zit. Met als bijzin dat ik dat zelf in twijfel trek.
Mijn perfectionisme heeft me mijn hele leven als parten gespeeld.
In Fok! heb ik een uitlaatklep gevonden. Daar zal het me aan mijn reet roesten wat ze van me denken.
Niks voor jou ?
Dankje; ik heb de kortste vragenlijst even ingevuld. Bij de uitslag stond wanneer je minstens 20x "vaak of altijd" ingevuld had, er kans is dat je ADD hebt. Ik kwam op 34x uit... zegt niet alles, maar wie weet. Bedankt voor de info iig.quote:
[..]
Een psycholoog zou zoiets in elk geval moeten vermoeden en bevestigd willen hebben/uitsluiten, en je naar een psychiater moeten doorverwijzen. Want alleen die mag je geloof ik testen en diagnoses bevestigen of uitsluiten. Als stemmingswisselingen een symptoom van iets anders zijn wat je niet weet, is het redelijk nutteloos om dat symptoom te gaan lopen bestrijden. En frustrerend bovendien.
Ik wil jou en de TS niets aanpraten (stemmingswisselingen kunnen door zoveel dingen komen, of zefls als 'zelfstandig symptoom' optreden) maar doe b.v. eens zo'n testje hier.
Niet dat je daarmee aan zelfdiagnose moet gaan doen, maar je moet gewoon samen met je psycholoog alles uitsluiten tot je echt weet of je wel of niet 'iets hebt'. Zo'n testje kan je in elk geval een beetje in de goede richting sturen om te gaan zoeken... Als je het echt hebt, dan zul je bij het lezen van veel vragen echt al zoiets hebben van: "WTF? dit is gewoon eng, zooo specifiek herkenbaar, die test is gewoon op mij afgesteld'
http://www.de-poort.be/cgi-bin/Pagina.pl?id=56
No problem.quote:
[..]
Dankje; ik heb de kortste vragenlijst even ingevuld. Bij de uitslag stond wanneer je minstens 20x "vaak of altijd" ingevuld had, er kans is dat je ADD hebt. Ik kwam op 34x uit... zegt niet alles, maar wie weet. Bedankt voor de info iig.
Zou het zeker ff aangeven! ADD is iets waarmee je veel gelukkiger bent als je weet dat je het hebt, dan als je het niet weet. Want dan voel je je gewoon een enorm domme kneus en zal je alles gooien op je (volgens jou) slechte persoonlijkheid, je luiheid en je lompheid. En daar word je per definitie natuurlijk depressief van. Ik durf best te stellen dat ADD je leven kapot maakt, wanneer je niet weet dat je het hebt/er niets mee doet. Maar het zal je echt gaan verbazen hoeveel vervelende trekjes waarvan jij denkt dat het gewoon een van je vele slechte eigenschappen zijn, algemene ADD-kenmerken zijn.
En ook voor je sociale leven, b.v. je vriendin, is het echt ook erg goed als ze weet wat je gedrag soms verklaart. Ze zal heus niet alles in een keer snappen, maar je kan in elk geval een beetje haar uit leggen waarom je s'ochtends doet alsof ze niet bestaat, en s'middags poeslief bent. Of waarom je te laat bent op je school/werk of een afspraak met d'r vergeet. Je maakt je omgeving ook onzeker, naast jezelf... Jij geeft jezelf de schuld van dingen maar zij misschien juist ook weer zichzelf.
En dat is erg naar van ADD, het schuldgevoel, verwijten maken. Dat moet eruit.
Maar genoeg gelult nu... Dus kortom: doen! niets te verliezen, alleen te winnen!
Weet je zeker dat je niet gewoon weer perfectionistisch bezig bent?quote:
Ik wil zo graag sprankelen en knallen in het leven, maar glijd regelmatig weg in een dipje/depressie.
Het is belangrijk om naar jouw lichaam te luisteren en rust te nemen wanneer dat nodig is. En soms betekent dat nou eenmaal dat je bepaalde dingen niet kunt doen.
Als je het dan toch gaat forceren, dan wordt het allemaal alleen maar erger.
Perfectionisme kan heel snel leiden tot overspannenheid en vermoeidheid. En daardoor kun je weer prikkelbaar worden en jezelf druk maken om dingen waar je anders minder stil bij zou staan. Je kunt jezelf niet los zien van het lichaam.
Om die reden heb ik het niet zo met jouw zelfdiagnose. Hoogsensitief? Waarschijnlijk gewoon overspannen. Hoogbegaafd? Bovengemiddeld intelligent misschien, maar als je echt hoogbegaafd zou zijn dan had je dit allang geweten (en jouw omgeving ook).
Dus.
Neem wat meer rust voor jezelf. Ga op tijd naar bed, eet gezond, ga sporten, etc. Stel jouw doelen bij en neem de komende tijd even genoegen met minder. En als je dan weer tot rust gekomen bent en het weer beter met jezelf gaat, kun je er weer tegen aan.
Je kan het in dingen buiten je zoeken maar daar zit het niet in, het zit in jou, net zoals je onzekerheid in jou zit en die nu het meeste gevoed wordt.
Vraag je af; hoe onzeker zou je zijn wanneer jij oprecht dankbaar bent dat je hier op aarde bent, gewoon als de persoon die jij bent, los van alles en iedereen, zou je dan nog tijd en energie besteden aan onzeker zijn?
Als ik dit zo lees krijg ik het idee dat je bepaalde dingen uit de weg gaat, en je daardoor juist onzeker wordt en een muur om jezelf aan het bouwen bent
Goed idee
dan ga je inderdaad zien wat je wilt zien / verwacht te zien, en wordt het alleen maar erger...quote:
En je hebt zelf die diagnose gesteld mbv google?
Goed idee
Ik zie een paar keer 'ADD' voorbij komen, maar eerlijk gezegd is dat absoluut niet op mij van toepassing. Ik kan juist heel goed overzicht bewaren, zaken plannen en organiseren en me concentreren op een taak. Ik ken wel iemand die het heeft. Heb er nog even over gelezen en ik kan me wel voorstellen dat sommige persoonlijkheidskenmerken overeenkomen met mijn verhaal.
Eigenlijk beschrijft dit artikel heel goed hoe ik me voel: het in alles té zijn.
"Mensen zeggen vaak tegen hen: waarom maak je alles zo ingewikkeld? Waarom neem je alles zo serieus? Waarom is alles zo belangrijk voor je? Hoogbegaafde mensen zijn in alles ‘té’: te gevoelig, te intens, te gedreven, te eerlijk, te idealistisch, te moreel, te perfectionistisch, te veel voor andere mensen! "
http://www.praktijkvanverbinding.be/hoogbegaafd.htm
De term hoogbegaafdheid is beladen, Xi (extra intelligent) is eigenlijk meer op z'n plaats. Dat laatste werkt ook niet met de officiële grens van een IQ van 130, maar met het jezelf herkennen in bepaalde persoonskenmerken (waar hoogsensitiviteit er één van is).
Maar eigenlijk gaat het mij niet zozeer om een diagnose. De termen hoogbegaafdheid en hoogsensitiviteit heb ik alleen maar in de OP vermeld omdat de zelftwijfel hiermee deels verklaard wordt. Ik had het ook weg kunnen laten, want het punt is vooral dat ik last heb van mijn onzekerheid en naar een oplossing zoek in plaats van naar een oorzaak. Ik vind zowel mezelf als anderen niet gauw goed genoeg en dat werkt belemmerend.
Het is fijn de herkenning van sommigen te lezen en ook dank voor de bemoedigende reacties en praktische tips
.Je weet toch ook dat een oplossing vaak pas gevonden kan worden wanneer de oorzaak bekend is?quote:
Maar eigenlijk gaat het mij niet zozeer om een diagnose. De termen hoogbegaafdheid en hoogsensitiviteit heb ik alleen maar in de OP vermeld omdat de zelftwijfel hiermee deels verklaard wordt. Ik had het ook weg kunnen laten, want het punt is vooral dat ik last heb van mijn onzekerheid en naar een oplossing zoek in plaats van naar een oorzaak. Ik vind zowel mezelf als anderen niet gauw goed genoeg en dat werkt belemmerend.
Ik heb al eens een half jaartje gelopen bij een psycholoog. Meer om één van de symptomen ervan dan om de kern van het 'probleem', in een periode dat ik mezelf wat kwijt was, maar veel is er niet uitgekomen. Binnen de behandeling is ook nooit gekeken of er sprake is van AD(H)D.quote:
[..]
Als het je bekend voor komt, dan heb je maar 1 ding te doen: ga naar je huisarts voor een doorwijzing en laat je door een psych onderzoeken en eventueel diagnoseren met ADD (en/of misschien ernstige faalangst? Want vanaf kinds af al aan de torenhoge verwachtingen moeten voldoen van jezelf en anderen kan dat goed veroorzaken). Pas als je weet 'wat je hebt' dan kun je er aan gaan werken. Lopen gissen maakt het alleen maar erger.
En mijn persoonlijke mening: ga alsjeblieft niet teveel af op ontzettend vage termen als 'hypersensitief'. Je bent gewoon een wat emotioneler en empathischer persoon die zich veel van z'n omgeving aantrekt. Maar daar ligt de hoofdzaak van je probleem niet, het is waarschijnlijk een gevolg van b.v. ADD. Of beter gezegd: het is een gevolg van het niet weten dat je b.v. ADD hebt en dus al helemaal niet hoe je er mee om moet leren gaan. Daardoor vergelijk je je constant met 'normale' mensen terwijl jij net iets anders in elkaar zit. Wel een heel erg bekend iets van mensen met AD(H)D. Niet dat dat je minder maakt, maar je moet sommige dingen net wat meer op je eigen manier leren te doen. Met soms een nog beter eindresultaat.als gevolg
Met dat succes verschil je dan wel weer van de gemiddelde volwassen ADD'er zonder diagnose
Succes!
Wat dat betreft sta ik nu heel anders in het leven dan in de periode waar ik het net over had. Erachter komend dat ik hoogbegaafd+hoogsensitief was heeft voor mezelf veel duidelijk gemaakt, een eye-opener wat betreft weten waaróm je reageert zoals je reageert. En dat het geen zeldzaam verschijnsel is
. Wat je zegt, je meet je doorgaans met andere mensen - en ik denk dat iedereen dat wel doet in zekere mate - en als je sterk afwijkt van die norm zonder te weten waarom, kan dat behoorlijk aan je vreten. Met name wanneer dat zó belangrijk voor je is - de puberteit Wel even een kleine kanttekening; met hoogsensitief bedoel ik niet dat ik me heel veel meer aantrek van wat mijn omgeving van me denkt dan de doorsnee persoon of heel slecht tegen kritiek kan. Emotioneler en empatischer, ja, maar het is (voor mij dan) meer het opnemen van emoties van anderen (bijv het heel onprettig voelen van de negativiteit als twee anderen ruzie hebben waar je niks mee te maken hebt, of de gespannenheid van mensen om je heen keihard meevoelen), of zo opgaan in de details dat je het totaalplaatje niet kan zien. En dat zijn slechts een paar aspecten ervan.
Dat vind ik tevens altijd zo lastig. Ik weet hoe ik reageer en waarom, maar zie dat maar eens uit te leggen aan mensen die het niet weten of snappen. Ik ben nooit zo goed in woorden on the spot (wellicht de perfectionistische aard, het perfect willen uitleggen en daarin falen
) en meestal blijft er daardoor altijd een zekere afstand tussen mij en andere mensen, wat meer dan eens in de weg gaat zitten tussen vriendschappen en relaties. (wat dat betreft is een forum een stuk makkelijker, leve de backspace en de herformuleringen )Eigenlijk ben ik zelf nooit zo op zoek geweest naar een diagnose. Of het nou ADD, ADHD, misschien een vorm van autisme heet, ik weet het niet, maar ik weet wel steeds meer hoe ik zelf in elkaar steek. Het naampje van het beestje vind ik dan niet zo belangrijk meer. Misschien zelfs een aversie tegen opgebouwd, als ik soms zie hoe erg sommige mensen zich kunnen ophangen aan het labeltje wat ze hebben gekregen... Liever weet ik hoe ik de uitwerking ervan kan beheersen en misschien in mijn voordeel kan buigen in het dagelijks leven en de relaties daarbinnen.
Het is aan de ene kant fijn om die herkenning te vinden in die termen, het zijn alleen geen verklaringen en het zijn ook geen dingen die per definitie voor moeilijkheden zorgen.quote:
Bedankt voor alle reacties en het meedenken tot zover!
Ik zie een paar keer 'ADD' voorbij komen, maar eerlijk gezegd is dat absoluut niet op mij van toepassing. Ik kan juist heel goed overzicht bewaren, zaken plannen en organiseren en me concentreren op een taak. Ik ken wel iemand die het heeft. Heb er nog even over gelezen en ik kan me wel voorstellen dat sommige persoonlijkheidskenmerken overeenkomen met mijn verhaal.
Eigenlijk beschrijft dit artikel heel goed hoe ik me voel: het in alles té zijn.
"Mensen zeggen vaak tegen hen: waarom maak je alles zo ingewikkeld? Waarom neem je alles zo serieus? Waarom is alles zo belangrijk voor je? Hoogbegaafde mensen zijn in alles ‘té’: te gevoelig, te intens, te gedreven, te eerlijk, te idealistisch, te moreel, te perfectionistisch, te veel voor andere mensen! "
http://www.praktijkvanverbinding.be/hoogbegaafd.htm
De term hoogbegaafdheid is beladen, Xi (extra intelligent) is eigenlijk meer op z'n plaats. Dat laatste werkt ook niet met de officiële grens van een IQ van 130, maar met het jezelf herkennen in bepaalde persoonskenmerken (waar hoogsensitiviteit er één van is).
Maar eigenlijk gaat het mij niet zozeer om een diagnose. De termen hoogbegaafdheid en hoogsensitiviteit heb ik alleen maar in de OP vermeld omdat de zelftwijfel hiermee deels verklaard wordt. Ik had het ook weg kunnen laten, want het punt is vooral dat ik last heb van mijn onzekerheid en naar een oplossing zoek in plaats van naar een oorzaak. Ik vind zowel mezelf als anderen niet gauw goed genoeg en dat werkt belemmerend.
Het is fijn de herkenning van sommigen te lezen en ook dank voor de bemoedigende reacties en praktische tips
Als je goed kijkt naar de spanning die je voelt, dat drukke in je hoofd en het gevoel overweldigd te worden; is dat niet allemaal een gevolg van het (onbewust) allerlei dingen onder controle willen houden terwijl dat niet mogelijk is? En terwijl dat ook eigenlijk niet hoeft.
Je hebt stress; stress ontstaat bij verzet. Stress blijft hangen wanneer je die niet loslaat, helemaal wanneer je er in gedachten mee bezig blijft. Zoveel in je hoofd leven is niet natuurlijk en wanneer dingen uit balans zijn moet dat gecompenseerd worden; stress die opbouwt net zolang tot het teveel wordt.
Zou het allerfijnste niet zijn, los van alle termen en labels, leren los te laten, gewoon lekker in het moment te zijn? Echt leven in plaats van altijd in je hoofd zitten?
Kan je werkelijk vrij en spontaan door het leven gaan wanneer je in je hoofd over van alles en nog wat controle wil hebben?
Haha, kan me hier heel goed in herkennen. Heb altijd moeite gehad met bepaalde dingen te vertellen waarin bijvoorbeeld ook maar een klein beetje informatie mist. Wat ik zeg moet perfect zijn en alles daaronder is in mijn ogen niet genoeg. Wat ook wel eens tot rare zinnen leidt, omdat het in gesprekken snel moet gaan.quote:Op vrijdag 27 april 2012 12:20 schreef curantis het volgende:
[..]
Ik heb al eens een half jaartje gelopen bij een psycholoog. Meer om één van de symptomen ervan dan om de kern van het 'probleem', in een periode dat ik mezelf wat kwijt was, maar veel is er niet uitgekomen. Binnen de behandeling is ook nooit gekeken of er sprake is van AD(H)D.
Wat dat betreft sta ik nu heel anders in het leven dan in de periode waar ik het net over had. Erachter komend dat ik hoogbegaafd+hoogsensitief was heeft voor mezelf veel duidelijk gemaakt, een eye-opener wat betreft weten waaróm je reageert zoals je reageert. En dat het geen zeldzaam verschijnsel is
Wel even een kleine kanttekening; met hoogsensitief bedoel ik niet dat ik me heel veel meer aantrek van wat mijn omgeving van me denkt dan de doorsnee persoon of heel slecht tegen kritiek kan. Emotioneler en empatischer, ja, maar het is (voor mij dan) meer het opnemen van emoties van anderen (bijv het heel onprettig voelen van de negativiteit als twee anderen ruzie hebben waar je niks mee te maken hebt, of de gespannenheid van mensen om je heen keihard meevoelen), of zo opgaan in de details dat je het totaalplaatje niet kan zien. En dat zijn slechts een paar aspecten ervan.
Dat vind ik tevens altijd zo lastig. Ik weet hoe ik reageer en waarom, maar zie dat maar eens uit te leggen aan mensen die het niet weten of snappen. Ik ben nooit zo goed in woorden on the spot (wellicht de perfectionistische aard, het perfect willen uitleggen en daarin falen
Eigenlijk ben ik zelf nooit zo op zoek geweest naar een diagnose. Of het nou ADD, ADHD, misschien een vorm van autisme heet, ik weet het niet, maar ik weet wel steeds meer hoe ik zelf in elkaar steek. Het naampje van het beestje vind ik dan niet zo belangrijk meer. Misschien zelfs een aversie tegen opgebouwd, als ik soms zie hoe erg sommige mensen zich kunnen ophangen aan het labeltje wat ze hebben gekregen... Liever weet ik hoe ik de uitwerking ervan kan beheersen en misschien in mijn voordeel kan buigen in het dagelijks leven en de relaties daarbinnen.
Verder is deze post voor mij ook een eye-opener geweest, kan me heel erg erkennen in de dingen die jij hierboven beschreven hebt en ik hoop dat ik er hierdoor beter mee om kan gaan.
Weet je zeker dat je een concurrent op de postaantallen erbij wilt?quote:
TS deze zelftwijfelaar herkend zich wel in je post.
Ben ook faalangstig en zoek bevestiging.
In mijn IQ test-rapport stond dat ik ruim boven het algemene intelligentieniveau zit. Met als bijzin dat ik dat zelf in twijfel trek.
Mijn perfectionisme heeft me mijn hele leven als parten gespeeld.
In Fok! heb ik een uitlaatklep gevonden. Daar zal het me aan mijn reet roesten wat ze van me denken.
Niks voor jou ?
Beter een diagnose door een leek dan een diagnose door een kwakzalver, zeg ik altijd maar.quote:
beter gewoon naar de huisarts of gewoon eens bij een psycholoog langslopen...quote:
[..]
Beter een diagnose door een leek dan een diagnose door een kwakzalver, zeg ik altijd maar.
hij/zij heeft al uitgelegd dat het hem/haar niet om de diagnose te doen is.quote:Op vrijdag 27 april 2012 14:54 schreef Re het volgende:
[..]
beter gewoon naar de huisarts of gewoon eens bij een psycholoog langslopen...
Dit. En hoogsensitief is momenteel een quasi-wetenschappelijke onzinterm. Als jij de emoties van mensen om je heen leest en op jezelf betrekt ben je aan het projecteren. En perfectionisme aanvoeren als excuus om niet te benoemen wat je observeert is begrijpelijk, maar geen aandoening.quote:
IQ-tests boven de 140 bevestigen je vermoeden.
Niet karaktertrekjes.
Kortom: niet te veel drama maken van jezelf. geef jezelf een schop onder de kont en geniet van het leven
Het is een van de kenmerken voor iemand die hoogbegaafd is. Je zou het kunnen zien als de criteria die er voor nodig zijn om een aandoening in het dsm te krijgen, waarvan in dit geval een van criteria 'perfectionisme' is. Je hoeft dus niet perse perfectionistisch te zijn om hoogbegaafd te zijn..quote:
Wie zegt eigenlijk dat hoogbegaafden perfectionistisch zijn? Ik schijn dat te wezen (paar keer getest), maar weet wel zeker dat ik niet perfectionistisch ben.
ik ook niet, en heb ook een IQ in het 99e percentiel. Alhoewel ik dan wel weer vind dat de juist dingen moeten gebeuren ipv onjuist dingen perfect.quote:
Wie zegt eigenlijk dat hoogbegaafden perfectionistisch zijn? Ik schijn dat te wezen (paar keer getest), maar weet wel zeker dat ik niet perfectionistisch ben.