Verbroken relatie.....de nasleep en het gevoel.

Fokkers, (het is een langer verhaal geworden dan gedacht, een samenvatting is niet mogelijk. Als je het wilt lezen en reageren. Alvast bedankt.)

pffff het is alweer enkele jaren geleden dat ik hier een topic heb aangemaakt. Schaamte alom hoor ;-) Ik zit met een stelling/probleem/issue en zou graag eens wat reacties en meningen willen horen.

Ruim een half jaar geleden is mijn (4+ jaar) relatie stuk gelopen (Zij maakt het uit) Inmiddels is veel stof gedaald en heeft de tijd de meeste wonden wel geheeld. Al denk ik nog regelmatig aan het hele "gebeuren" waarbij vooral de nasleep diepe lidtekens heeft achtergelaten. Het verhaal:

4 jaar lang een leuke en gezellige relatie gehad, veel leuke dingen gedaan, elkaar de vrijheid gegeven om te ontwikkelen en toekomstplannen gemaakt. (niet samengewoond maar kind aan huis bij elkaar). Uiteindelijk kwam de sleur er goed in en was alles meer gewoontjes dan spannend. (zowel bij mij als bij haar, al weet ik niet wanneer dit voor haar duidelijk is geworden)

Toen we net 4 jaar bij elkaar waren gingen we ieder apart op vakantie. Na de vakantie bemerkte ik dat mijn toenmalige vriendin heel erg geheimzinnig deed (niet praten over hoe de vakantie was, geheimzinnig met haar telefoon etc. ook bemerkte ik dat ze steeds meer afstand nam)
Enkele keren heb ik haar "geconfronteerd" met dit gedrag en de vraag gesteld of er iets aan de hand was en waarom dit gebeurde (op een vriendelijke en open manier) Telkens werd dit gesprek met een sisser af gedaan, er was volgens haar niets aan de hand.

Enkele weken later zijn wij samen op vakantie gegaan alwaar ineens een gesprek door haar werd geïnitieerd over de "sleur" en het "gevoel van vriendschap i.p.v. liefde) We zouden er over praten na de vakantie. Na de vakantie werd er (helaas) niet over gesproken. Waarom? alles leek te zijn gekeerd. Over en weer lieve en leuke dingen en ik had volop het gevoel dat alles goed leek te gaan. (openlijk werd uitgesproken ziels veel van elkaar te houden en toekomstplannen werden besproken)

Uiteindelijk bleek niets minder waar en verbrak zij (2 weken later) de relatie met de reden dat het gevoel van verliefd zijn compleet ontbrak.Het "houden van" was heel sterk aanwezig maar haar gevoel was meer vrienden dan lovers. Het was hard maar waar en ik probeerde haar er van te overtuigen om er aan te werken. Jammer voor mij, was de koek voor haar op. (bij mij was het gevoel ook veel minder, maar ik wilde er wel voor gaan. Zij gaf te kennen te jong te zijn om al aan een relatie te werken, ze wilde verliefd zijn)

Gedurende het moment van uitmaken (en enkele keren er na) stelde ik haar open en eerlijk de vraag of er een andere jongen was. Bij hoog en bij laag werd aangegeven dat deze er niet was. Ze wilde alleen zijn. Tijd hebben voor haar studie etc. Voor mij allemaal begrijpelijke redenen en redenen waarin ik in zekere zin een bepaalde rust vond. We stonden gedurende dit proces op zeer goede voet. We spraken uit om elkaar in te lichten als er (op korte termijn) een nieuwe relatie ten tonele zou verschijnen en spraken ook af dat we contact zouden houden (geen vrienden blijven) We hadden immers samen heel veel mee gemaakt. Het was over, ik diende mij er bij neer te leggen en deed mijn best om dit te doen.

Helaas had ik nog heel veel hoop dat het goed zou komen. Iedere strohalm die ook maar enige hoop bood greep ik vast. Ze stuurde me in de 1e week dat het uit was een sms waarin ze uitte dat ze niet wist of dit het beste was, dat ze het heel moeilijk had en mij erg miste. Ook sprak ze uit dat we wellicht later nog bij elkaar zouden kunnen komen. (voor mijn gevoel wilde ze nu even single zijn en zich focussen op haar studie etc.) en op mijn vraag of ik de hoop op moest geven gaf ze aan dat ik dit niet hoefde te doen....want we zouden wellicht nog wel eens bij elkaar kunnen komen.

(zachte heelmeesters maken stinkende wonden)

Toen gebeurde het onvoorstelbare, de klap die de lidtekens veroorzaakte. Het was ruim 2 maanden uit toen ik tijdens het opruimen van mijn PC privé gegevens tegen kwam waar ik in een zeer emotionele bui gebruik van maakte (het is fout, niet goed te praten en ik heb er heel veel spijt van. Iets dat ik later ook tegen haar heb gezegd en opgebiecht)

Hier vond ik de harde waarheid met een zilveren randje. Het bleek dat ze na 1 dag dat het tussen ons uit was met een (buitenlandse) jongen van vakantie aan de praat was gegaan, een week later bij op bezoek was (in het buitenland) en nog een week later een relatie mee had gekregen. (tja shit happens). (mijn gevoel is dat ze al gevoelens heeft gekregen op vakantie maar dit is een aanname)

Maar ook las ik dat ik en mijn familie helemaal door het stof gingen. Ik was nooit goed voor haar geweest, nooit lief, gaf niets om haar studie en was van mening dat vrouwen aan het aanrecht moesten staan. Mijn moeder was een tang en ook mijn zus was maar een .....(plus nog heel veel andere gemene dingen). Ze scheef tegen hem geen contact meer te willen hebben met mij, loog over de tijd dat wij uit elkaar waren en gaf te kennen eigenlijk nooit verliefd te zijn geweest op mij.
Ze was er klaar mee aardig te doen. Wij waren uit elkaar en het zou nooit meer goed komen.

(dit alles sloeg natuurlijk in als de bom op hiroschima)

Het tegenstrijdige wil dat (in deze zelfde periode) ze nog af wilde spreken met mij. Ze aangaf dat ze toch graag vrienden wilde blijven want we hadden veel meegemaakt. Ze aangaf dat ze nog niet bij mijn ouders langsdurfde want het zou zo definitief voelen (ik was netjes bij haar ouders langs gegaan om ze te bedanken voor de leuke jaren) etc etc. (niets dan aardigheid voor mij)

Wederom enkele weken later (ik had inmiddels geen contact meer gezocht en was mijn wonden aan het likken) stelde ze een "een bijpraat" avond voor. Ik ging er op in met de gedachte dat ze wellicht wilde vertellen dat ze een nieuwe relatie had. Op deze avond zelf haar enkele keren deze vraag gesteld en of er inmiddels een nieuwe liefde was waarop ze stellig antwoorden dat dit niet het geval was en zelfs da, als het zo was ze het mij zou vertellen. naja......

Naja...wellicht kunnen jullie je een beetje voorstellen ho ik me heb gevoeld. Vanaf dit moment het contact vanuit mijn kant wederom stop gezet.

Uiteindelijk stuurde ze enkele weken later een bericht waarin ze vertelde een nieuwe vriend te hebben. dat hier geen sprake van was toen wij elkaar nog gezien hadden en dat ze hoopte dat wij nog met elkaar zouden afspreken want we hadden 4 jaar lang een leuke tijd gehad.

Ik kon het hypocriete gedoe over en weer niet meer aan en biechte in een lange brief op wat ik had gelezen (spijt dat ik privegegevens had ingezien). Waaraan ik dit had verdient en waarom er niet gewoon eerlijkheid was geweest.

De reactie was kouder dan het water op de noordpool. Ze was geen verantwoording aan mijn verschuldigd. Het was mijn eigen schuld dat ik het op deze manier had vernomen, zij had mijn niet willen kwetsen. Ik zou haar altijd gecontroleerd hebben (wat ik echt niet heb gedaan, anders had ik dit wellicht alles veel eerder geweten) en vanaf nu zou er geen contact meer zijn.

Naja dit klopte totdat ik een zeer vriendelijk smsje kreeg 3 maanden later (waarop ik niet meer heb gereageerd omdat ik toen nog altijd heel erg boos was) :-S

Goed wat is nu je issue? stelling?

Dit alles is nu geruime tijd geleden en ik heb veel verwerkt (en ook weer veel lol). Ergens vind ik het jammer dat dit zo is gelopen is. We hebben altijd heel veel lol samen gehad. Ik zou best wel eens de stoute schoenen willen aantrekken en een gesprek willen initiëren (niet om dan weer als vrienden door het leven te gaan, maar om de hele situatie eens te bespreken)
maar....ik neem haar ook nog altijd heel veel kwalijk. Waarom heeft ze tijdens onze relatie niet gewoon gesproken en alles met een sisser af gedaan (er zullen vast frustraties en ergernissen zijn geweest, maar op geen enkel moment is hierover gesproken, wat ook deels mijn schuld is) Waarom heeft ze moeten liegen over haar vriend (en tegen haar vriend) (ik heb diverse malen aangegeven dat als dit zo is ik het zou willen weten en zij heeft diverse malen gezegd dat als het zo zou zijn ze het zou vertellen.)

Daarbij dacht ik haar na 4 jaar wel te kennen. Een relatie verbreken is niet makkelijk, maar kunnen jullie dit plaatsen? Waarom op deze manier? Waarom toch een bepaalde hoop bieden (mijn interpretatie)

naja ik ben door een diep dal gegaan en heb veel pijn, spijt en verdriet gehad. Maar ik ben ook van mening dat ik heel goed, misschien wel te goed voor haar ben geweest. (toen ze in het ziekenhuis lag kroop ik bij haar in bed en verzorgde haar, toen ze problemen kreeg op school sprong ik in de bres, hielp haar daar waar ik kon. Bij har ouders was ik kind aan huis en zij bij die van mij (waar ze de deur dicht heeft geslagen en een sms heeft gestuurd dat ze het leuk had gehad). altijd een bos bloemen en ik probeerde altijd een luisterend oor te zijn. Ze betekende altijd heel veel voor me. Ik kan begrijpen dat een relatie na 4 jaar een sleur wordt, ik kan begrijpen dat je hem verbreekt omdat je verliefd bent op iemand anders. Maar na 4 jaar geen enkele verantwoording claimen, je ex en zijn familie tot de grond afbranden en vervolgens toch nog hypocriet af willen spreken. Ik kan het niet plaatsen.

Jullie?

Naja dit is een HEEEEL lang verhaal geworden. Voor de mensen die de moeite hebben genomen het te lezen en te reageren, bedankt! :-)

[ Bericht 97% gewijzigd door Daniel1976 op 02-05-2012 15:31:03 ]

quote:

Op donderdag 26 april 2012 23:09 schreef Hallmark het volgende:
Je noemt het hypocriet dat ze lelijke dingen schreef en zei, en tegen jou iets anders zei, maar mensen kunnen tegenstrijdige dingen voelen hè?

Als je dat begrijpt, dan zou ik haar ergens toch vergeven en mocht dat lukken, een keertje afspreken.

Je slaat de spijker op zijn kop en daarom voel ik dus ook (deels) de behoefte om eens een gesprek te voeren. Vergelijk het een beetje met het tussen wal en schip zitten. Ergens probeer ik begrip te vinden voor de manier waarop het gelopen is en de zaken die zijn gebeurd. Maar ergens wordt ik ook geconfronteerd met een stukje "trots". Ik heb zelf ook fouten gemaakt. Ik heb immers haar privegegevens gebruikt. Daarbij ook het gevoel van....het is goed zo........laat het verleden gewoon rusten.

Waarom liegen over een nieuwe vriend? zelfs als ik het meerdere malen oprecht aan je vraag (na 4 jaar mag er dank ik toch wel een vertrouwensband zijn? (deze was wellicht al verdwenen) (de durf niet hebben? mij oprecht niet willen kwetsen? het "achter de hand houden van" een optie?)

Waarom mij tegen je nieuwe vriend zwart maken.....erg zwart? (incl. erg zware leugens, zaken die gewoon echt niet waar zijn)
(verliefdheid, aandacht, gebrek aan aandacht bij mij?)

Ergens weet ik ook wel dat ik hier nooit antwoorden op zal krijgen en dat ik nooit volledig begrip zal kunnen tonen voor de manier waarop.

Aan de ene kant maak je mij zwart en brand je mij af. Aan de andere kant wil je wel blijven afspreken. Want er is een leuke tijd geweest. (als het allemaal zo slecht is geweest, wil je ook niet af blijven spreken toch?. alle tegenstrijdigheden.

quote:

Op donderdag 26 april 2012 23:08 schreef dick_laurent het volgende:
Meestal lees ik dit soort lange verhalen niet omdat ik een luie twat ben

Toch heb ik het dit keer wel gedaan.... en damn dude....

She's a cold bitch. Tenminste, als je verhaal zoals je het hier beschrijft de waarheid is. Want we lezen hier alleen jouw kant van het verhaal natuurlijk.
Dus ja,er vanuit gaande dat jouw verhaal de waarheid is over hoe jullie relatie beeindigd is, kan ik alleen maar zeggen: STAY AWAY FROM HER! Je bent beter af zonder haar, echt... dat is moeilijk in te zien voor jou waarschijnlijk.
En kijk deze film maar, zitten paar mooie stukjes in die je aan het denken zet over je ex

(500) Days of Summer - Rachel Hansen

haha. deze film is bekend en heeft heel veel overeenkomsten ;-). Ik woon op steenworp afstand van haar en ze heeft amper de moeite genomen om wel eens spontaan langs te komen. (haar gevoel was klaarblijkelijk niet sterk genoeg om dit te willen)
Nu treft ze iemand waarbij dit gevoel wel zo sterk aanwezig is en vliegt ze naar de andere kant van de wereld. ;-)

p.s. mijn kant van het verhaal is het idd, ik zou willen dat ik haar kant ooit mocht horen ;-)