Na een problematisch jeugd is ze haar huidige man tegengekomen.
Ze zijn al jaren bij elkaar maar ik weet dat ze al jaren twijfelt om te scheiden. Echter haar kinderen hebben haar tegengehouden.
Ze zegt dat haar man niet haar type man is, dat vind ik ook wel eigenlijk maar goed.
Door haar achtergrond heeft ze zich niet goed kunnen ontwikkelen (identiteit vinden).
Ze weet nu heel zeker dat haar man zeer zeker niet haar type is.
Hij houdt van haar, dat zie ik ook. Is goed voor haar, dat zie ik ook.
Maarrr, de liefde van haar kant is niet zoals het moet zijn.
Ik weet niet zo goed wat ik moet adviseren.
Hoe kijken jullie er tegenaan.
Wellicht ben ik niet meer helemaal duidelijk geweest, dus als er vragen zijn svp gewoon stellen!
svp alleen serieuze reacties
Tja als ze wel van hem houdt en er niets mis is met hun gezamenlijke leven zou ik blijven
Als ze hem eigenlijk gewoon niks vind of ze is ongelukkig etc zou ik weg gaan
kosten/baten even naast elkaar zetten
Stiekem neukt het lekkerst. En thuis een goeie vent op de bank, wat wil ze nog meer?
Als dat lukt dan hoef je jezelf ook niet langer te kwellen en kun je er rustig een eind aan breien.
Het wordt immers een grote troep als ze 'zelfstandig' moet worden. Zelfs Fok!ken lukt haar niet
Als ze zichzelf nog niet (voldoende) kent of heeft ontwikkeld, kan het best zijn dat dit idd niet haar type man is, om de simpele reden dat ze nog niet is wie ze denkt te kunnen zijn. Het is dan ook logisch dat kinderen en jij er nog geen idee van hebben, omdat ze die kant van haarzelf nog niet heeft kunnen laten zien.
Als ze oud genoeg zijn en ze kan financiëel in principe op eigen benen staan, zou het wellicht geen slecht idee zijn om haar man zijn leven terug te geven zodat hij nog op zoek kan naar iemand die hem wel echt geweldig vindt.
Absoluut onzin. Ze moet de keuze vooral bij haar zelf leggen. Kinderen zijn toch inmiddels al emo betrokken bij haar moeders gevoelens en staat van de relatie.quote:Op dinsdag 24 april 2012 03:40 schreef Strani het volgende:
Hoe oud zijn die kinderen? Dat lijkt me vrij relevant.
Als ze oud genoeg zijn en ze kan financiëel in principe op eigen benen staan, zou het wellicht geen slecht idee zijn om haar man zijn leven terug te geven zodat hij nog op zoek kan naar iemand die hem wel echt geweldig vindt.
Eerst een relatie, samenwonen, kinderen/trouwen (of iedere andere willekeurige volgorde) om er vervolgens achter te komen "dat het toch niet je type is".
Vind ik vreemd.
Als de kinderen oud genoeg zijn is de belangrijkste link in de relatie weer gewoon die tussen man en vrouw. Kinderen kunnen en mogen nooit de reden zijn om levenslang miserabel samen te blijven.quote:
[..]
Absoluut onzin. Ze moet de keuze vooral bij haar zelf leggen. Kinderen zijn toch inmiddels al emo betrokken bij haar moeders gevoelens en staat van de relatie.
En ik leg juist de keuze bij haarzelf. Als zij vindt dat zij niet gek genoeg is op haar man, verdient ook hij het om dat te weten zodat hij nog iemand kan vinden die dat wel is. Wat is daar onzin aan?
Vandaar de vraag over de leeftijd van de kinderen..dat is me nog geheel onduidelijk. Voor het zelfde geld zijn ze al volwassen.quote:Op dinsdag 24 april 2012 03:52 schreef Nemephis het volgende:
En dan mag die kerel straks zeker één weekend per maand de kinderen - pappa-weekend - en maandelijks de alimentatie overmaken, terwijl ma op zoek gaat naar zichzelf?...
Hmm ik las het allerlaatste stukje van je zin denk niet goed. Toch vind ik die voorwaarden niet van toepassing.quote:
[..]
Als de kinderen oud genoeg zijn is de belangrijkste link in de relatie weer gewoon die tussen man en vrouw. Kinderen kunnen en mogen nooit de reden zijn om levenslang miserabel samen te blijven.
En ik leg juist de keuze bij haarzelf. Als zij vindt dat zij niet gek genoeg is op haar man, verdient ook hij het om dat te weten zodat hij nog iemand kan vinden die dat wel is. Wat is daar onzin aan?
Ik las het ook meer als Nemephis
Het lijkt me ook dat als die man het weet, hij er ook zijn ding mee kan doen.quote:
En dan mag die kerel straks zeker één weekend per maand de kinderen - pappa-weekend - en maandelijks de alimentatie overmaken, terwijl ma op zoek gaat naar zichzelf?...
Vrouwen hebben soms last van hun hormonen, het beste wat je kunt doen is ze een hobby geven.quote:
En dan mag die kerel straks zeker één weekend per maand de kinderen - pappa-weekend - en maandelijks de alimentatie overmaken, terwijl ma op zoek gaat naar zichzelf?...
Echt hequote:
En dan mag die kerel straks zeker één weekend per maand de kinderen - pappa-weekend - en maandelijks de alimentatie overmaken, terwijl ma op zoek gaat naar zichzelf?...
Stel je niet aan, ga een knutselclubje beginnen met de buurvrouwen, ga in relatietherapie met je man en niet gelijk na wat overspannen hormoontjes de handoek in de ring gooien.quote:
Na een problematisch jeugd ben ik mijn huidige man tegengekomen.
Wij zijn al jaren bij elkaar maar ik weet dat ik al jaren twijfel om te scheiden. Echter mijn kinderen hebben me tegengehouden.
Ik vind dat mijn man niet mijn type man is
Door mijn achtergrond heb ik me niet goed kunnen ontwikkelen (identiteit vinden).
Ik weet nu heel zeker dat mijn man zeer zeker niet mijn type is.
Hij houdt van mij, dat weet ik. Is goed voor mij, dat weet ik ook.
Maarrr, de liefde van mijn kant is niet zoals het moet zijn.
Ik weet niet zo goed wat ik moet doen nu.
Hoe kijken jullie er tegenaan.
Wellicht ben ik niet meer helemaal duidelijk geweest, dus als er vragen zijn svp gewoon stellen!
svp alleen serieuze reacties
Dan is de oplossing simpel dus. Scheiden, navel- & tongpiercing nemen, tramp-stamp boven je reet laten zetten en rondneuken!!!quote:Door haar achtergrond heeft ze zich niet goed kunnen ontwikkelen (identiteit vinden).
Je bent volwassen (laten we voor het gemak de smoes van de 'vriendin' gewoon voor wat het is) en hebt een verantwoordelijkheid tegenover je kinderen en de vader van je kinderen. Als je dan met een lulsmoes (je OP staat hier vol mee) hier vanaf wil komen denk ik echt: "moet je doen, hij verdient beter".
Als je gewoon op een volwassen manier je probleem communiceert en eventueel kiest voor je eigen geluk verdien je een stuk meer respect dan met dooddoeners als: "je verdient beter, er is vast een leukere vrouw voor je".. Doe niet als alsof je hem er een plezier mee doet, ook hij is verantwoordelijk voor zijn eigen geluk en zal zelf wel aangeven wanneer hij deze keuze maakt en heeft jou niet nodig om als excuus gebruikt te worden om jouw keuze te verantwoorden.
Ik zou helemaal niks adviseren. Je vriendin moet zelf haar beslissing maken. Dat is cruciaal in haar emotionele groei.quote:
Ik weet niet zo goed wat ik moet adviseren.
Hoe kijken jullie er tegenaan.
Wellicht ben ik niet meer helemaal duidelijk geweest, dus als er vragen zijn svp gewoon stellen!
Eén ding is echter zeker: zolang ze niks beslist, zal ze in een soort niemandsland blijven zitten. Mijn levensles is dat beslissen gelijk staat aan je leven bepalen. Aan het roer staan. Belangrijke beslissingen over je geluk uitstellen, daar wordt je ongelukkig van, zo is mijn mening.
Als je het mij vraagt raakt iedereen namelijk op een gegeven moment wel in een sleur, en verander/groei je als persoon ook gedurende je leven.
De reden is als je het mij vraagt irrelevant, je bent een verbintenis aangegaan, er zijn kinderen en bovendien houden ze van elkaar, dus volgens mij valt er prima nog aan te sleutelen.
en je "niet haar type man" er moeten toch wel wat dingen goed genoeg aan hem zijn, als het echt zo'n mismatch was geweest was er allang een of ander familiedrama of een scheiding geweest, nietwaar?
Mij riekt het naar excuses om de handdoek in de ring te gooien, de argumenten zijn niet onderbouwt.
Waarom is hij haar type niet? Verwart zij het zogenaamde type niet met het hebben van bepaalde eigenschappen die verschillen van haar eigen, of waar ze zich aan ergert?
Bespreekbaar maken van al deze dingen is het eerste wat ze zal moeten gaan doen.
Je identiteit kan je namelijk best vinden als je getrouwd bent, vrijgezel zijn is daarvoor geen vereiste.
Mensen verwoorden op allerlei manieren hun gebrek aan geluk. Het feit blijft dat ze zich niet meer thuisvoelt bij haar partner.quote:
Komt ze een beetje laat achter, dat het niet haar type is
Daar kun jij jank-smileys bijzetten, maar dan trek ik alleen maar de conclusie dat jij nog nooit in deze situatie hebt gezeten.
posting geschiedenis van TS checken verklaart al een hoop..quote:Op woensdag 25 april 2012 14:54 schreef GroenerDanGras het volgende:
Oja, een topic openen en daarna niet meer reageren in je eigen topic
Dat jij zulke conclusies uit een jank smilie kan trekken vind ik knapquote:
[..]
Mensen verwoorden op allerlei manieren hun gebrek aan geluk. Het feit blijft dat ze zich niet meer thuisvoelt bij haar partner.
Daar kun jij jank-smileys bijzetten, maar dan trek ik alleen maar de conclusie dat jij nog nooit in deze situatie hebt gezeten.
'Niet haar type' vind ik gelul.
Dit dus.quote:Op zaterdag 21 april 2012 16:56 schreef fathank het volgende:
Stiekem buiten de deur neuken.
Stiekem neukt het lekkerst. En thuis een goeie vent op de bank, wat wil ze nog meer?
En is ze daar nu gelukkig mee? Dan is het goed toch?quote:
Ook ooit zo'n verhaal gehoord over iemand die zichzelf ineens wilde gaan ontplooien. Had een hoop nare shit meegemaakt in haar leven, en na ruim tien jaar huwelijk kwam ze erachter dat ze aan zelfontwikkeling wilde doen omdat ze al die jaren te afhankelijk was geweest van haar man. Ze wilde zelfstandiger worden, wat niet kon als ze bij hem bleef. Week later had ze een andere vent.
Je hopelijk realiserende dat ook bij de volgende partner het moment van sleur ook vanzelf weer aanbreekt -als je daar niet aan werkt-, en je dus in het meest gunstige geval een paar jaar verwijderd bent van precies de situatie waar je nu inzit, met als enig verschil dat je kinderen misschien bij paps wonen.
Daar zal haar ex-man misschien anders over denken.quote:
[..]
En is ze daar nu gelukkig mee? Dan is het goed toch?
En wat noem jij kinderen? D.w.z. voor welke leeftijd is jouw geluk ondergeschikt aan die van hen?quote:
Ik zal wel een ontzettende conservatieve zak zijn, maar op het moment dat er kinderen zijn is je eigen geluk imo ondergeschikt aan hen, en hun toekomst.