Ik, man, woon zes jaar lang in een gedeeld huis midden in het centrum van een stad. Tot een jaar geleden was dit een pand wat zou doorgaan als studentenhuis: oud en stoffig, rommelig, beetje vies en gezellig. Niet dat er corps-achtige taferelen gaande waren, maar jong menschen van 20 tot 30 samenwonend en in meer of mindere mate betrokken met elkaar. Samen muziek, festival, bier, plaatje draaien, bordspelletjes doen, kunst, film,eten, op de thee, etc kwam veel voor. Kunstacademie, fulltime werkend, studeren, van alles woonde hier door elkaar en met elkaar. Ik bezit in dit huis een mooie en grote kamer, leuk ingericht en prachtig uitzicht, waar ik prima nog een aantal jaren me thuis zou willen voelen.
Het huis had meerdere mooie en grotere kamers voor relatief goedkope prijzen, rond de 400euro boven de 26m tot 45m. De huisbaas heeft hier, zoals gebruikelijk, geld in gezien en heeft de kamers een jaar geleden omgebouwd tot appartementen/studio's. Nette lik verf aan de oude muren, keukentjes en douches in de kamers etc. De kamerprijzen zijn gestegen vanaf 600 euro en hoger. De huisbaas heeft besloten hier zelf de mensen voor uit te kiezen en alleen vrouwen te kiezen. Hiermee is de sfeer in mijn persoonlijke omgeving sterk veranderd.
Vb1. tussen mijn kamer en de studio onder mij is een enkelvoudige houten vloer. De kamers naast mij zijn verbonden met een kruipzolder; met gipsplaten afgeschermd. Mijn onderbuurvrouw is een redelijk persoon, maar klaagt over mijn muziek. Ik heb mijn muziek vaak niet boven gespreksniveau. Als mijn onderbuurvrouw bezoek heeft kan ik hun gesprekken horen en waarschijnlijk vica versa. Het is een oud krakkemikkig huis, het is nooit anders geweest. Dit levert rompslomp en continue sfeer van spanning op, waar ik mij niet prettig bij voel. Ik wil rekening houden met anderen, maar de staat van het pand laat ons niet, te leven zonder geluid van elkaar te moeten verdragen. Ik draai zelf graag een plaatje en heb vaak mannen, vriendin, etc op bezoek voor een bier.
Vb2. Nieuwe mensen hebben nieuwe verwachtingen van het schoon houden van het pand zeker voor huurprijzen van 600+. Ik vind een schone omgeving ook belangrijk maar blijkbaar in andere verhoudingen. We hebben roosters en daar houd ik mij aan. Ik hoor via de huisbaas echter klachten over mijn wonen en de troep en schoonmaak capaciteiten die ik zou hebben. Ik zou graag van mijn huisgenoten willen weten wie, wat en hoe het probleem is rond mijn schoonmaakkwaliteiten. Niemand erkent de huisbaas op de hoogte te hebben gebracht. Er wordt niet echt gesproken over waar en wanneer ik het dan niet goed zou doen. Zelf niet na expliciete vragen hierover. Er komen antwoorden alleen onder de noemer: "ja jij doet daar niet je best voor heh". Vragen van praktijk voorbeelden levert niets tot weinig op. Ik heb het idee de man in huis te zijn onder de vrouwen. Dit laat alle problemen van schoonhouden, afspraken, wie wat niet gedaan heeft, etc op mijn bord komen. Tot in het onredelijke vind ik zelf.
Allerhande van dit soort spanningen worden niet uitgesproken maar komen op de een of andere manier elke keer bij mij te liggen. Ik ben overlast veroorzaker qua geluid, een vieze man. Ik zelf zie niemand met elkaar omgaan. Deuren zijn niet meer geopend, interesses worden niet meer gedeeld, mensen spreken elkaar uberhaupt niet meer. Er wordt alleen contact gemaakt in de vorm van zeuren en klagen met mij als centraal punt. De man in huis met een lage huurprijs tussen vrouwen die teveel huur betalen en niet met elkaar omgaan. Ik vind mezelf niet vies en overlast bestaat voor mij meer in de vorm van acceptatie of onverdraagzaamheid.
Ik weet dat mijn huisbaas mijn kamer ook graag tot studio wil verbouwen. Een huisgenote x heeft eensch gezegd; "de huisbaas wil jou kamer maar al te graag verbouwen. Ik zou je maar koest houden met geluid produceren..." Ik wil mijn kamer voorlopig niet kwijt en ben de sfeer spuugzat.
Wat zouden jullie doen in mijn situatie?
Anders moet je eens aan hem vragen of het pand nog wel aan de brandeisen voldoet (om te dreigen). Als huurder heb jij rechten.
Maar pas je aan aan je buren. Zeg even van te voren dat je lawaai gaat maken, dat scheelt de helft van de ergernis
En als je de sfeer niet voor lief wil nemen lekker iets anders zoeken, het gaat toch niet veranderen.
[ Bericht 94% gewijzigd door Crutch op 18-04-2012 19:22:17 ]
Eerst dacht ik goh, laten we de boel leefbaar houden, ik doe wel vriendelijk, maar toen stapelden de issues zich nog veel verder op. Toen heb ik gedacht "fuck dat allemaal" en heb ik me weinig meer aangetrokken van wat de rest van het huis vindt.
De sfeer is niet te harden, maar ik word in ieder geval met rust gelaten.
Ok serieus: dit ga je gewoon niet winnen. Alle tijd die je nu stilzit heb je zometeen minder om op zoek te gaan naar een plek waar je wel weer dat gevoel hebt wat je nu mist.
Het is ook een beetje de tijdsgeest vrees ik. Veel starters die het zich allemaal kunnen veroorloven en van daaruit arrogant zijn. Ik ga maar een stevige sixties vinyl opzetten met een goed glas. Ze kunnen me wat!
Is gewoon een kwestie van goed zoeken.
De vraag is wat is je meer waard?
Een eigen plekje waar je je helemaal thuis voelt en leuke huisgenoten hebt en een goede sfeer.
Of een mooie kamer met een mooi uitzicht met huisgenoten en een sfeer waar je je niet bij thuis voelt.
Pro's en con's
Ik zou een draadloze koptelefoon aanschaffen. Ook zou ik wat schoner zijn, of voorstellen dat een schoonmaakster werd ingevoerd.quote:Op woensdag 18 april 2012 18:50 schreef louter_genieten het volgende:
Wat zouden jullie doen in mijn situatie?
But then again, I don't make the waves, I just ride 'em.