Hechtingsstoornis.

Je vraag is veel te breed. Daarvoor kun je beter Google raadplegen.

Hier kun je beter de situatie c.q. onstandigheden schetsen waar je mee zit alsmede jouw vraag.

Effect is dat je een op jouw situatie en vraag toegesneden antwoord mag verwachten met wellicht zelfs Fok!kers met ervaring(en) met jouw situatie.

Kortom: wat is de vraag nu precies?

Is een mooie documentaire over, genaamd 'Child of Rage'. Mocht je dat interessant vinden kan ik die aanraden, staat ook gewoon op YouTube.

Je antwoorden staan eigenlijk al in je door jezelf geposte links Ts, maar misschien heb je wat aan onderstaande.

quote:

Wat zijn de gevolgen van een hechtingsstoornis?
Kinderen van het passieve type kunnen eenzaam worden, voltooien moeizaam of nauwelijks enige opleiding en neigen tot depressie. Het agressieve, erg actieve kind is makkelijk beïnvloedbaar en komt snel in aanraking met negatieve contacten en activiteiten. Als volwassene komt het snel in de criminaliteit terecht.

Chronisch depressief of psychopaat.
En daartussen een heel groot grijs gebied.

quote:

Kinderen met een hechtingsstoornis zijn niet in staat zich te hechten aan mensen in hun naaste omgeving. Het basisvertrouwen in anderen ontbreekt. Tot in de volwassenheid kunnen ze alleen oppervlakkige relaties aangaan.

Het is, zoals ik het zie dan, een blijvend deel van je zijn.
Ideaal als je je toch al niet wou hechten oftewel de eeuwige vrijgezel, maar in het dagelijkse leven en zeker in de volwassenheid draait het om relaties; partner, vrienden, werk en meedoen in de gemeenschap, waarbij je zelf moet kunnen investeren en ontvangen om de relaties werkend te houden, dit kan men niet of iig heel wat minder makkelijk wanneer men een hechtingstoornis zoals in je link omschreven.

De ander komt niet echt binnen, (beetje zweverig nu) in je hart en ziel. Je voelt de afstand vroeg of laat aan je opdringen. En ondanks de wetenschap (ik ga ervan uit dat de volwassenen op de hoogte is) van zijn stoornis, heeft men wel de behoefte aan menselijke aandacht als in een partner of vriendschap maar door het weinig tot geen empathie kunnen voelen stoot je onherroepelijk mensen van je af. Scheiding of afhakende vroegere vrienden zijn onoverkomelijk. Eenzaamheid is uiteindelijk wat rest, waardoor de depressiviteit vrijelijk zijn gang kan gaan.

Als kind kom je nog wel weg met dit vreemde gedrag, maar als men eenmaal de volwassen leeftijd heeft bereikt is het over met het "begrip" En verwacht de hele buitenwereld dat je gewoon meedraait net zoals je leeftijdsgenoten..

http://www.yeswecanclinics.nl/?gclid=CMXi8eX7vq8CFYqq3godABpqxg

quote:

Op woensdag 18 april 2012 20:12 schreef Sneezeechu het volgende:
Vrij simpele vraag wie heeft er dusver ervaringen mee wanneer zoiets onbehandeld blijft liggen?

Zie hiervoor mijn ex

Veel problemen in relaties en uiteindelijk borderline ontwikkeld. Hoeft niet altijd, maar heeft haar in ieder geval geen voordelen opgeleverd.

Toevallig start ik volgende week met een paper over RAD (http://en.wikipedia.org/wiki/Reactive_attachment_disorder)

quote:

Op woensdag 18 april 2012 20:12 schreef brojo het volgende:
Is een mooie documentaire over, genaamd 'Child of Rage'. Mocht je dat interessant vinden kan ik die aanraden, staat ook gewoon op YouTube.

Dat is wel heel heftig en dat had ook te maken met seksueel misbruik.

Niemand weet dus wat er precies gebeurt als het onbehandeld blijft, dat ligt aan de persoon zelf.
Als je al een psychopaat bent, is dat toch niet meer te verhelpen.

Het is voor iedereen anders. Ik heb zelf ook geen goede hechting gehad in het verleden en ben hiervoor nooit behandeld geweest. Het resultaat? Tot een paar jaar terug dacht ik dat iedereen die me zag meteen een ontzettende hekel aan me had. Raar? Tja niet als je mijn levensverhaal hoort.

Nu volg ik een sociale studie en 'help ik mezelf'. Ik ben nog wel steeds elke dag pissig op mijn ouders en omgeving maar ik heb geleerd om rustig adem te halen en mijzelf niet op anderen af te reageren. Vroeger kon ik echt het ene moment heel vrolijk zijn en het andere moment je naar de keel vliegen.
Misschien wel interessant: mijn broer heeft precies hetzelfde maar kan hiermee niet omgaan. Hij is dus half autistisch terwijl hij zeg maar 'gezond' in zijn kop is.

Wat ik heb geleerd is dat onveilige hechting zich bij iedereen anders uit. Het ligt aan de persoon zelf (veel zelfvertrouwen of juist niet), de leeftijd waarop het mis ging (jonge jeugd of puberteit) en hoe de omgeving daarmee omging. Op latere leeftijd word vooral belangrijk hoe je er zelf over denkt. Vind je het erg wat er is gebeurd of vergeef je de diegene die jiou het hebben aangedaan. Maar ook of je het kan benoemen en zelf inziet hoe jou leven is beinvloed door wat er is gebeurd.

Hoop dat dit je helpt

quote:

Op woensdag 18 april 2012 20:25 schreef brojo het volgende:
Niemand weet dus wat er precies gebeurt als het onbehandeld blijft, dat ligt aan de persoon zelf.
Als je al een psychopaat bent, is dat toch niet meer te verhelpen.

ow dat weten mensen wel hoor. Officieel word gezegd dat het bij ieder persoon zich anders uit. En ik denk zelf dat een psychopaat niet altijd onveilig gehecht hoeft te zijn geweest.

quote:

Op woensdag 18 april 2012 21:13 schreef Elvenpath het volgende:

[..]

ow dat weten mensen wel hoor. Officieel word gezegd dat het bij ieder persoon zich anders uit. En ik denk zelf dat een psychopaat niet altijd onveilig gehecht hoeft te zijn geweest.

Bedankt voor het beamen van mijn argument En er is inderdaad verschil tussen een hechtingsstroonis en psychopathie, het probleem is dat veel mensen beide aandoeningen door elkaar halen. Een psychopaat zal zich nooit hechten, de ander zal het moeten leren.

quote:

Op woensdag 18 april 2012 21:54 schreef Sneezeechu het volgende:
Ik snap het inmiddels niet meer...

Ik hecht me ook niet echt aan anderen, misschien maar aan een persoon maar zelfs dat weet ik niet zeker, pas als hij weggaat denk ik. Aan welke mensen hecht jij je wel en in hoeverre?

quote:

Op woensdag 18 april 2012 22:27 schreef Sneezeechu het volgende:

[..]

Ik ben loyaal naar mijn moeder alleen die wil daar niets [meer] van weten en ik heb toch echt alles eraan gedaan om haar tevreden te houden verder familie heb/had ik niet. En verder 2 personen maar die zijn er niet meer....

Dat is wel erg alleen... Heb je echt zo weinig familie, vrienden, kennissen? Is zoiets als dit gelijk een hechtingsstoornis? Heb je symptomen? Gaat het nu wel een beetje met je?

quote:

Op woensdag 18 april 2012 22:44 schreef Sneezeechu het volgende:

[..]

Familie heb ik echt nooit gehad vrienden wel helaas niet zo goed afgelopen helaas kennissen wel weer, Verder een heel naar verleden.

Ik heb een maandenlange strijd gehad om papieren van mijn verleden te krijgen ik heb nu een stukje.. en er komt meer. Deze diagnose staat op de papieren vermeld...

Zal wel een zwaar verleden zijn dan ja. Wanneer weet je dat je een hechtingsstoornis hebt of was dat jouw vraag op dit Topic al? Hoe oud ben je nu, interesse hoor.

quote:

Op woensdag 18 april 2012 22:50 schreef Sneezeechu het volgende:

[..]

Als je als kind niet hebt kunnen hechten aan je ouders op welke manier dan ook zo heb ik het gelezen tenminste. Ik ben nu 25 jaar.

Je vraag was wat praktijkervaring, theorie kun je idd op internet wel lezen. Ik kan je mijn ervaring wel lichtelijk uitleggen als je wil maar heb niet de stempel hechtingsstoornis, wel borderline o.a.

quote:

Op woensdag 18 april 2012 23:03 schreef Sneezeechu het volgende:

[..]

Je mag het best uitleggen al ben ik wel een beetje bekend met borderline maar het verhaal erachter mag hoor ik graag

Ik stuur je dan liever een PM. Ik ga mijn best doen. Geheugen lichtelijk aangetast hihi...

Dan kan zo iemand zich moeilijk hechten aan mensen wat moeilijkheid oplevert bij het aangaan van relaties, werk etc. Zo iemand zal zich moeilijk kunnen geven en mensen vertrouwen. Er blijft altijd een basisangst.

er is ook een variant,de zogenaamde allemansvriendjes.Die hechten zich aan alles en iedereen.Het zgn ontremde type.Het geremde type is het bekendst.