Vriend gaat zonder mij op vakantie na een ruzie..

Ik zit op dit moment met een dilemma en ik weet even niet wat ik moet doen, dus ik hoop dat jullie mij misschien kunnen helpen door jullie mening te geven over de situatie. Zo zie ik het misschien wat beter omdat ik er nu zelf midden in zit. Oja en sorry voor het chaotische verhaal en de spellingsfouten :p)

Ik heb nu bijna 5 jaar een relatie met mij vriend. Deze relatie is altijd onstabiel geweest en we zijn dan ook meerdere keren uit elkaar geweest. Sinds een half jaar is onze relatie een stuk verandert, we zijn rustiger geworden en hebben elkaar nu echt leren kennen. We zijn beide langs een psycholoog geweest die ons kon helpen met onze individuele probelemen en daardoor is er in de relatie veel meer rust. Als ik 1 ding zeker weet is dat we beide ongelofelijk veel van elkaar houden en er keihard voor vechten en doen.
Nu hadden we plannen om van zomer samen voor het eerst op vakantie te gaan, namelijk naar Bali. Een plek waar we allebei dolgraag naar toe willen. Ik verheugde mij er ontzettend op, vooral omdat het onze eerste keer samen is en ik uberhaupt al 9 jaar niet meer echt op vakantie ben geweest (op wat stedentripjes na). Een vriend had hem eerst gevraagd of hij met hem mee wou maar toen heeft ie gezegd dat ie eerst met mij wou bepraten of we samen zouden gaan. Nu hadden we nog niks geboekt of gedaan, maar ik heb me er wel echt op verheugd en was begonnen met sparen. Ik was zo blij dat we dit eindelijk samen konden doen.

Toen kregen we vorige week ontzettend ruzie en heeft hij de relatie verbroken omdat hij het niet meer trok (hij heeft ook veel stress doordat hij zijn baan al een tijdje kwijt is en maar geen nieuwe kan vinden). Beide zijn we na een week tot de conclusie gekomen dat dit eigenlijk het laatste is wat we willen dus na veel gepraat toch weer besloten er samen voor te gaan. Toen kwam alleen aan het einde van het gesprek een bom voor mij; "van de week was 'naam vriend' hier en we hebben afgesproken samen deze zomer op vakantie te gaan, naar Bali voor 3 weken.

Uh en ik dan? Hij heeft gewoon in die ene week afgesproken met zijn vriend dat hij onze vakantie (hoe wij die samen besproken hebben) nu met hem gaat doen (nog niks gepland). En hij is ook niet van plan om dit ongedaan te maken. Boven het feit dat dit al kwetsend genoeg is, dat hij gewoon mijn droomvakantie nu met een vriend gaat doen, zijn er binnen onze relatie nog wat vertrouwensissues die we keihard aan het aanpakken zijn. Ik vertrouw hem zo goed als volledig hier in NL en hij gaat ook wel eens op een zogenaamd mannenweekend en daar heb ik geen problemen mee, maar 3 weken op een tropisch eiland? Ik denk dat onze relatie dat nog niet aankan. Ik denk dat ik tijdens die weken, en een tijd ervoor en erna het heel moeilijk ga krijgen. En zijn reactie op dat ik huilend op de bank zat, omdat ik nu al weet hoe veel stress en moeilijkheid dit met zich mee gaat brengen en wat echt gaat drukken op onze relatie, was niet echt vol met empathie.

En ik zie nou alleen de keuze, het accepteren hoe zuur het ook is dat mijn vakantie door de neus geboort wordt en ik 3 weken (en langer waarschijnlijk) erg gestresst en onzeker ben, en dat mijn vriend dit blijkbaar zo maar doet. Of het niet pikken en weggaan. Ik wil hem alleen echt niet kwijt, want naast dat onze relatie echt niet perfect is en makkelijke kan, ben ik wel heel gelukkig met hem. En met andere dingen houdt hij juist weer heel veel rekening met mij.
Maar het steekt mij ook gewoon hoe hij hiermee omgaat, niet een beetje empathie voor de situatie waarin ik nu zit, niet van we kunnen samen desnoods ook nog wel een week weg kamperen in frankrijk of wat dan ook.

Ik ga hem niet vragen of dwingen te kiezen tussen mij en de vakantie, hij weet hoe ik mij erbij voel. (En heel ergens snap ik dat hij doordat het nu weer even onstabiel is het gevoel heeft dat hij niet alles op wacht moet zetten, ook wil genieten en dingen wil doen. En dat als hij niet zou gaan en we gaan toch weer uit elkaar dat hij dan zichzelf heel hard voor de kop slaat.Ik weet ook dat het heel lullig is om die vriend van hem opeens te moeten zeggen ik ga toch niet ik heb het toch weer aan met mijn vriendin. Ik weet ook dat hij doordat hij geen werk kan vinden, hij nogal het gevoel heeft niks mee te maken en het gevoel heeft stil te staan en dit daarom heel erg kan gebruiken. Maar ik wil niet alleen denken aan wat voor hem goed is op dit moment.)

Hoe zien jullie dit? Overdrijf ik, en moet ik dit gewoon laten gaan hoe zuur het dan ook is, want het is nou eenmaal afgesproken toen het uit was en qua vertrouwen moeten we daar gewoon van te voren aan werken? Of heb ik een punt?

p.s als dit er niet was zou ik sowieso 100% met hem doorgegaan zijn, dat we iets wat onstabiel waren en soms moeten vechten ervoor is voor mij geen reden om de relatie op te hebben gegeven.

quote:

Op maandag 16 april 2012 18:39 schreef kwiwi het volgende:
Nou ja, jullie waren natuurlijk wel uit elkaar toen hij dat met die vriend heeft afgesproken... En met jou was nog niet echt wat afgesproken begrijp ik. Dus daar valt van zijn kant nog wat voor te zeggen. Sowieso lijkt de communicatie tussen jullie niet echt goed, want jij begint al te sparen en je ergens op te verheugen en hij heeft daar blijkbaar geen benul van.

Verder: ga lekker zelf met een vriend(in) op vakantie in die periode

We hadden wel echt afgesproken om samen op vakantie gaan, wel afgesproken te gaan spraren etc. Alleen nog niet geboekt omdat we daar nog niet voor zijn gaan zitten omdat we het te druk hadden.

O ik ben geen homo, ik ben gewoon een vrouw hoor heb het alleen nooit gewijzigd in mijn profiel omdat ik eigenlijk nooit iets post.

En ik heb wel vriendinnen waar ik evt mee op vakantie kan gaan. Maar daar ligt het probleem niet, het is niet dat ik echt persee op vakantie moet en me achter gesteld voel.

Het gaat er gewoon om hoe het gaat, dat hij gewoon onze vakantie zoals wij die afgesproken hadden gaat doen met een ander, dat hij geen empathie toont en dat ik dus met dat vertrouwen gedoe zit.. er zijn gewoon dingen voorgevallen in het verleden toen de relatie eigenlijk gewoon echt niet goed zat. Die dingen hebben we aangepakt en hulp voor gezocht. Ik kan zeggen dat afgelopen half jaar de relatie echt anders is, en op onze ruzie van laatst na, en dat we wel stabiel zijn.
Vroeger was onze relatie idd niet goed, en toen moesten we eigenlijk ook gewoon stoppen, maar die dingen zitten nu anders. Wij zijn anders, we zijn ouder, gegroeid. Het is geen angst om alleen te zijn, we zijn tussentijds een keer een half jaar uit elkaar geweest, ik kan me best in mijn eentje vermaken en hij ook wel. Maar we willen het niet, we houden wel oprecht van elkaar. We zijn alleen misschien niet de juiste match geweest qua elkaar op de juiste vlakken aanvullen door onze eigen problemen. Die problemen hebben we dus aangepakt. En nu gaan de dingen die fout gingen wel goed, weten we hoe we dingen aan moeten pakken. Ik weet dat het niet zo moeilijk hoort te gaan, maar wij hebben gekozen om daardoor heen te vechten en dat is ons gelukt.

Ik snap echt wel wat jullie bedoelen, ik probeer niet excuses of wat dan ook te zoeken. Maar dat is geweest. Het gaat nu beter. De vorige ruzie was lullig en onnodig dat het daarom uitging, maar daar hebben we over gepraat en we weten waar het vandaan komt.

Dus kunnen we dat het is geen relatie, we zijn bang om alleen te zijn etc alsjeblieft laten voor wat het is?

quote:

Op maandag 16 april 2012 18:51 schreef trigt013 het volgende:

[..]

vooral een negatieve relatie, maar knipperlicht relatie zijn per definitie niet volwassen. Als volwassene praat je problemen uit en verbreek je niet gelijk een relatie. Verkeerde vorm van probleemoplossing.

Daar heb je gelijk in, maar daar hebben we hulp bij gezocht. Het ging idd weer een keer fout en dat zou niet moeten. Maar ook daar praten we nu goed over en we werken er hard aan.

@ civilian: laat even duidelijk zijn dat hij werkeloos is omdat hij ontslag heeft genomen nadat hij een burn out door zijn werk (mentaal en lichamelijk zwaar werk) heeft gehad. Hij heeft zelf deze keuze gemaakt, en heeft/wil dan ook geen uitkering. Hij heeft zelf meer dan genoeg gespaart om dit te kunnen betalen en mag dit dan ook volledig zelf beslissen. Wees niet bang jouw belastingcentjes gaan er niet naar toe hoor.