Vervolgens terugkomen en dan is het allemaal spijt. Het kwaad is al geschiet.
Vooral mijn moeder willen beschermen wanneer relatie uit de hand
liep of je verantwoordelijk voelen voor haar stemmingen, what a mind fuckery.
Mijn jeugd heeft een flinke deuk daarin opgelopen, ik ben
nu volwassen en stabieler dan ooit, maar dat was vroeger wel anders.
Erg verlegen, geen eigenwaarde, durfde niet voor mezelf op te komen, gepest worden,
veel alleen spelen, gauw stoppen met hobby's, confrontaties uit de weggaan.
Puberteit was al helemaal geen pretje, veel spijbelen, ook bijna geen contacten
op scholen (vaak verhuist toen ik klein was en in puberteit), gewoon een en al
negativiteit.
Toen ben ik elders gaan wonen, en de wereld van uitgaan leren kennen,
experimenteren, sexuele contacten. Al met al nog een lage eigenwaarde etc,
wat zich uitte in stormachtige relaties met veel emotionele pijn.
Daarnaast speelde een afwezige vader ook een grote rol, en drugsverslaafd.
Ik zie hem nu meer dan vroeger, maar kan weinig van hem verwachten, hij doet zn best
op zijn manier maar heb ook afstand van genomen. Hij heeft een dochter (halfzus)
waar ik geen contact meer mee heb sinds enkele jaren, door een uitbarsting van emotionele en fysiek geweld.
Zo'n grap gebeurt 1 x en nooit meer, je kan je immers niet op voorbereiden maar wel
ermee dealen.
Ze is erg jaloers type, controledwang en zwaar egoistisch, denk dat zij wel erge
narcistische trekken heeft met een stoornis, maar goed is niet mijn pakkie an.
Van een geliefde zou je dit ook niet pikken dus waarom familie wel?
En zeker iemand die geen spijt kan betuigen of zichzelf in bedwang kan houden,
toxic energy. Ik snap wel dat hij geen partij kiest, maar het is wel laf.
Waarom zou je je oudste kind over je heen laten lopen? Maargoed hij leeft in zijn
eigen wereld van wegvluchten en laat zich liever domineren. Ik trek mijn eigen plan.
Ik ben nu midden 20 en kan zeggen dat ik beter in mijn vel zit dan ooit.
Mijn eigenwaarde terug, veel zelfliefde, luister veel audio tapes van inspirerende
mensen, lees net als vroeger nog steeds veel boeken en hebben mijn leven verreikt,
daarnaast meditatie. Ook hulp bij psycholoog gezocht vanwege relaties en heeft me
super veel geholpen. Ik geef duidelijk mijn grenzen aan, heb mijn identiteit terug.
Betere verstandshouding met mijn moeder, ups and downs, als ik haar te lang zie dan
kan ze nog weleens uitbarsten, maar het ergert me alleen en het is geen angst meer.
We zijn volwassen mensen en bepalen uiteindelijk zelf of we het verleden achter ons laten.
Ze heeft haar best gedaan vroeger, en neemt niet weg dat ik haar vaak dingen kwalijk
heb genomen, maar goed zij is zelf weer een slachtoffer van vroeger.
Hierbij wil ik iedereen een hart onder de riem steken die een moeilijke jeugd
heeft gehad, je kan eruit komen, en stabiele relaties creeren,
met jezelf en anderen, zolang je bereid bent om jezelf te begrijpen en actie
te ondernemen. Gooi mensen uit je leven die alleen maar last bezorgen, of hun
gezeik bij jou dumpen en niets mee doen, verspilde energie. Of het nou kennissen/
familie/vrienden/buren zijn, laat je niets aanpraten en kies voor jezelf en omring je met mensen die
je upliften en in je geloven. Je hebt al genoeg negatieve shit opgezogen in je jeugd
en ga een fijn, liefdevol en gelukkig leven tegemoet.
Jullie mogen me altijd mailen.
God bless, Veel liefs en sterkte.
Hier een inspirerende pokoe voor jou
Ik zie overeenkomsten met mijn ex en heb sterk het gevoel dat mijn dochter (nu 14 en zoon 6) een soortgelijke situatie meemaken.
Ik als vader kan er weinig aan doen omdat ik de situatie niet kan veranderen.
Wat zou ik iig wel kunnen doen om mijn kids hier in bij te staan?
Wat ik wel doe is hun zoveel mogelijk de verschillen en een andere kant van het leven te laten zien op de dagen dat ze bij mij verblijven.
Doet mij iig wel goed om te zien dat jij er boven op bent gekomen en je leven op de rails hebt.
nu jaren later heeft mijn vriend een groot deel verwerkt maar het blijft gevoelig en het heeft een tijd geduurd voor hij mij volledig vertrouwde! zekerheid en veiligheid zijn ontzettend belangrijk voor hem!
ts goed dat je er nu zo positief in staat!
Vervelend voor de kinderen, het zou fijn zijn als ze met een kindergroepje op
spelenderwijs leren omgaan ermee, ik zat bij een
knutselclub en ookal snap je er zelf nog weinig van het is prettig
Kinderen denken vaak dat het hun schuld is wat er gebeurd. of maken excusen
van ouders gedrag. Gelukkig had mijn moeder alleen erg last van depressies en
geen suicidale neigingen. Kan me dan voorstellen als een moeder zegt dat je
verantwoordelijk voor zoiets bent het voor lief neemt. Allemaal BS dus.
Als jij je kinderen wel een stabiele omgeving kan geven met duidelijke regels en zo
min mogelijk conflicten is dat al heel wat.
Dankjewel, het heeft me ook jaren gekost, maar verkies ervoor om geen slachtoffer
te zijn en mezelf te helen van het verleden en te bevrijden. Zo zijn er ook wel hele
mooie herinneringen aan mijn moeder, maar de dingen die ik beschreef zijn wel erg
kenmerkend voor wat dagelijks aan de gang was.
Ik lees dat je kinderen paar dagen bij je komen, zijn ze de rest van de week bij
hun moeder? Hebben ze contact met Jeugdzorg? Sterkte.
'programmeren', net als dat je harde schijf wist van de pc haha je identiteit
komt op losse grond en alle aannamens dat je maakt over jezelf, negatief etc,
Mijn moeder heeft wel vaak hulp gehad van praatgroepen enz maar ze stopte
ermee, ze is nu bijna 60 en is ook rustiger geworden dus denk dat sowieso
wanneer ze ouder worden, verliezen hun haren maar niet de streken haha.
Wow, wat heftig zeg, kan me voorstellen dat het voor hem zwaar is geweest.
Had je vriend een drugs of drankverslaving?
En wat is de reden dat hij niet bij zijn vader terecht kon?
Wat fijn dat je er voor hem kunt zijn en hem accepteert, ja veiligheid is
ook echt belangrijk voor mij, vooral door vele onzekerheden sta je vaak op
scherp of trek je dingen uit balans, ik heb ook veel steun van mijn geliefde
en zijn bewust van elkaars patronen. Persoonlijk kan ik slecht tegen conflicten,
onenigheid, of sarcastische gedoe, ik hou van to the point en
dingen snel oplossen. Neemt niet weg dat ik soms ook weleens de fout inga,
ben er iig wel bewust van. Alleen dat weglopen bij conflicten is nog vaak
zwart-wit, dat ik er dan genoeg van heb en de relatie liever afkap.
Niet zo gek als je helemaal onder stress staat, vlucht-vecht reactie plus
eea wat nog er wel in hangt onbewust van vroeger.
Gelukkig heb ik geleerd om beter te communiceren, en dat scheelt al veel.
Succes met alles en je vriend komt er wel boven op, mocht je vragen hebben je
kan me altijd bericht sturen.
Nee hoor, mijn vriend heeft gelukkig geen drugs of drank verslaving gehad, De reden dat hij daar niet terecht kon was omdat zijn vader hem niet mocht, waarom is nooit duidelijk geweest!quote:Op vrijdag 13 april 2012 14:40 schreef Lelie88 het volgende:
@ gewoonmezelf87: Dankjewel, heb mezelf als het ware moeten
'programmeren', net als dat je harde schijf wist van de pc haha je identiteit
komt op losse grond en alle aannamens dat je maakt over jezelf, negatief etc,
Mijn moeder heeft wel vaak hulp gehad van praatgroepen enz maar ze stopte
ermee, ze is nu bijna 60 en is ook rustiger geworden dus denk dat sowieso
wanneer ze ouder worden, verliezen hun haren maar niet de streken haha.
Wow, wat heftig zeg, kan me voorstellen dat het voor hem zwaar is geweest.
Had je vriend een drugs of drankverslaving?
En wat is de reden dat hij niet bij zijn vader terecht kon?
Wat fijn dat je er voor hem kunt zijn en hem accepteert, ja veiligheid is
ook echt belangrijk voor mij, vooral door vele onzekerheden sta je vaak op
scherp of trek je dingen uit balans, ik heb ook veel steun van mijn geliefde
en zijn bewust van elkaars patronen. Persoonlijk kan ik slecht tegen conflicten,
onenigheid, of sarcastische gedoe, ik hou van to the point en
dingen snel oplossen. Neemt niet weg dat ik soms ook weleens de fout inga,
ben er iig wel bewust van. Alleen dat weglopen bij conflicten is nog vaak
zwart-wit, dat ik er dan genoeg van heb en de relatie liever afkap.
Niet zo gek als je helemaal onder stress staat, vlucht-vecht reactie plus
eea wat nog er wel in hangt onbewust van vroeger.
Gelukkig heb ik geleerd om beter te communiceren, en dat scheelt al veel.
Succes met alles en je vriend komt er wel boven op, mocht je vragen hebben je
kan me altijd bericht sturen.
Mijn vriend staat nu gelukkig een heel stuk sterker in zijn schoenen!
Mijn ex denkt dat er niets mis is met haar. Zij leeft in haar eigen gecreëerde wereldje waar zij iedereen die niet in haar straatje pas heel snel weer uit haar leven wordt gewerkt om zo niet toe te hoeven geven aan haar tekortkomingen.quote:
@ Joe-Momma : Heeft je ex de diagnose van BPS gehad of is het verder onbekend voor haar?
Vervelend voor de kinderen, het zou fijn zijn als ze met een kindergroepje op
spelenderwijs leren omgaan ermee, ik zat bij een
knutselclub en ookal snap je er zelf nog weinig van het is prettig
Kinderen denken vaak dat het hun schuld is wat er gebeurd. of maken excusen
van ouders gedrag. Gelukkig had mijn moeder alleen erg last van depressies en
geen suicidale neigingen. Kan me dan voorstellen als een moeder zegt dat je
verantwoordelijk voor zoiets bent het voor lief neemt. Allemaal BS dus.
Als jij je kinderen wel een stabiele omgeving kan geven met duidelijke regels en zo
min mogelijk conflicten is dat al heel wat.
Dankjewel, het heeft me ook jaren gekost, maar verkies ervoor om geen slachtoffer
te zijn en mezelf te helen van het verleden en te bevrijden. Zo zijn er ook wel hele
mooie herinneringen aan mijn moeder, maar de dingen die ik beschreef zijn wel erg
kenmerkend voor wat dagelijks aan de gang was.
Ik lees dat je kinderen paar dagen bij je komen, zijn ze de rest van de week bij
hun moeder? Hebben ze contact met Jeugdzorg? Sterkte.
Zij heeft dus ook niet officieel een diagnose gekregen maar het is overduidelijk dat er heel wat mis is.
Wanneer de kids bij mij zijn probeer ik ze zoveel mogelijk de ruimte te geven voor hun eigen ontwikkeling en zeker hun tijd niet te zwaar te maken. Als ik naar m'n zoontje kijk, lijkt het alsof hij er nog niet echt door geraakt wordt maar als ik naar m'n dochter kijk merk ik dat wel. Dat heeft te maken dat zij nu op een leeftijd is dat zij zich sterk aan het ontwikkelen is en zelf ook een kijk of de wereld en het leven krijgt. Dat zij om het weekend bij mij zijn zal daar ook wel mee te maken hebben.
Instantie's zoals jeugdzorg of andere instellingen weten van niets want die worden uit alle macht op afstand gehouden.
Zelf heb ik er wel eens overnagedacht actie te ondernemen door naar de jeugdzorg te stappen maar door alle negatieve berichtgeving over die instantie ben ik bang dat het straks alleen maar erger wordt dan dat het goed doet.
Momenteel zit ik in een juridische molen mbt de kids dus denk dat daar automatisch BJZ om de hoek komt kijken.
Hoop op een goed einde iig.