Jongens.
De tranen stromen. De pijn scheurt me in tweeën, letterlijk. Mijn vriendin is boos; of dat nou om Feijenoord is of omdat ik haar teringdebiel noemde toen ze vroeg wat dit betekende voor de titelaspiraties, daar ben ik nog niet helemaal achter. Het zal een combinatie van beide zijn

.
Weer is het dat rotajax, zou <een bepaalde user die we niet meer noemen> zeggen. En we zouden met zijn allen over hem heen vallen. Dat het niet belangrijk is wie het wordt: als wij het niet worden is het niet interessant wie het wel wordt. En toch steekt het een beetje: niet vanwege de échte supporters zoals Stevenmac, nee, het steekt vanwege die pauperdebieltjes die je het hele jaar niet hoort en dan ineens met een ajaxshirt op het werk verschijnen en de ajaxmars fluiten.
Maar die gasten, die zijn niet belangrijk. Ruggengraatlozen.
Nee, ik wil kijken naar Feijenoord. Een club die écht ruggengraat getoond heeft. 31 Januari 2011. Na de zoveelste nederlaag staan we godverdomme 15e. 15e. De mooiste club van Nederland. De grootste club van Nederland, ondanks wat die gekken uit amsterdam beweren. Wij weten wel beter.
Na de 10-0 nederlaag tegen PSV zag niemand het meer zitten. Feijenoord was dood, terminaal, stierf aan een pijnlijk gezwel en er was niets meer wat we konden doen. We bezochten massaal de avondwedstrijd die volgde: met 48.000 man was De Kuip tot de nok toe gevuld met mensen die riepen "Tot hier en niet verder". Bij mij heerste een heel ander gevoel: het zouden zomaar eens de laatste wedstrijden ooit kunnen worden die ik bezocht in dat imposante stadion, die dit jaar het predikaat '75 jaar' opgeplakt kreeg.
Ik hou zo ontiegelijk veel van Feijenoord. Zo belachelijk veel. Het is een liefde die niet uit te leggen is, ZELFS niet aan de jongens in Amsterdam die jaar-in-jaar-uit hun club bezoeken met de grootste liefde die zij zich voor kunnen stellen. Nee, ik durf te zeggen dat er bij Feijenoorders een twééde hart groeit; dat éné hart is gewoonweg NIET GROOT GENOEG om alle liefde voor hun club te bevatten.
Daarom doet een avond als vanavond dubbel zoveel pijn. Alsof je met 42 messteken omgelegd wordt, beide harten gepenetreerd door het koude lemmet dat 'verdriet' heet. Verdriet, omdat onze club nét niet goed genoeg was om dat eindstapje te maken, om écht weer eens de beste van Nederland te zijn.
...... En toch .......Toch zijn het tranen van geluk, die over mijn wangen stromen. Mijn club was dood, terminaal, begraven, kon nooit meer overeind komen. Al sinds 2006 was er geen enkele kans dat wij ooit nog écht zouden meedoen in Nederland. Met vorig jaar de klap op de vuurpijl: Afgezakt tot een marginale middenmootclub, financieel kapot, sportief dood. De enige glorie die onze club had was het mooie stadion aan de Marathonweg, het verleden en het legioen.
Waarom dat geluk?Omdat dit ongelofelijk is gasten! 28 speelrondes terreur in de eredivisie, meedoen in de top, hopen op een kampioenschap, ploegen die met angst naar De Kuip komen!
Alles en iedereen speelden we kapot van de clubs die er toe deden. Ajax, PSV, Twente, Vitesse en binnenkort AZ: als het legioen begon te brullen dan dropen de spelers van de tegenpartij af. De ene na de andere hattrick vloog ons om de oren, het legioen schreeuwde zich kapot en de spelers lieten zien wat wij Rotterdammers allemaal zo hartstochtelijk omarmen: UIT EIGEN KRACHT VOORTGEBRACHT.
Nee, vorig seizoen konden na 4 wedstrijden de titelaspiraties weer voor LANG, LANG de koelkast in. En kijk nu!
Onze jeugd is sterker dan ooit. Financieel wordt de weg eindelijk eens mooi geplaveit door een ex-Feijenoorder die wél goed zit op de plek van Technisch Directeur.
WE ZAGEN EINDELIJK EEN ELFTAL WEER EENS GROEIEN, wie had gedacht dat dat OOIT mogelijk was? We zagen spelers écht beter worden.
Not all hope is lostMet een instortend Twente (Die ontegenzeggelijk nog punten gaan verliezen) en een AZ wat in De Kuip verschalkt gaat worden, gaan wij verdomme het hoogste toneel van Europa in. De vCL ticket die wij kunnen ontvangen (en gáán ontvangen) gaat ons verdomme bewijzen dat we in één ding groot zijn, misschien zelfs groter dan Ajax; We gaan godverdomme onder begeleiding van Dirk Kuijt en Guidetti, Clasie en Ahmadi, een Arsenal of Hotspurs HELEMAAL kapotspelen en de poulefase van Europa in.
Want ook al kan ik niet meer dromen van een kampioenschap: mijn dromen worden me nooit meer afgenomen. Als Feijenoord me één ding heeft geleerd dit jaar, is het wel:AND WHEN YOU THINK ITS ALL OVER,
ITS NOT OVER,
ITS NOT OVER!
WHEN YOU THINK ITS ALL OVER,
ITS NOT OVER,
ITS NOT OVER!!!!!!!!!!!!!!!
Beginnen bij 3:33.
Feijenoorders, ik hou van jullie. Op naar vCL, met borst naar voren, trots op onze club en schreeuwen tot het laatste eind. Omdat je Feijenoorder bent, omdat je Rotterdammer bent, OMDAT HET VAN JE VERWACHT WORDT.

FEIJENOORD

TILL

I

FUCKING

DIE


UIT EIGEN KRACHT VOORTGEBRACHT
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 12-04-2012 12:04:14 ]