(ouders van) jonge kinderen met autisme deel 24

Kan het zo zijn dat een kind met autisme agressief wordt als je hem onverwachts een flinke knuffel geeft?Nu hij richting 6 gaat wordt ga je het opeens zo overduidelijk zien. Zelfs de juf gaat nu serieus dingen zien.

Vandaag heeft hij me in de klas geslagen omdat ik hem een knuffel gaf. De woede in zijn ogen!Ik schrok me kapot en heb nog steeds pijn op de plek waar hij me sloeg. Er zat nogal wat kracht in.

Ik weet even niet hoe ik hiermee moet omgaan. Ik weet wel dat hij nooit knuffelig is, ook niet als baby en hij kan niet tegen aanrakingen en kusjes moet ie niks van weten. Ik heb vandaag dus de fout gemaakt hem toch onverwachts spontaan een flinke knuffel te geven.

ai ai jenna, wat vervelend dat dat is gebeurd. maar wel goed om te weten dat dat voor hem kennelijk echt vreselijk voelt. hij zal moeten leren dat hij er niet zomaar op los mag slaan, en tegelijk zullen jij en andere mensen in zijn omgeving moeten leren dat ze hem niet zo onverwachts moeten aanraken/knuffelen.

kennelijk heb je alleen nog vermoedens over zijn autisme? dit gedrag zou wel in het plaatje passen, maar je kunt op basis van zo'n incident niet concluderen dat 't dus inderdaad wel autisme zal zijn. heb je al hulp/advies gezocht?

[edit]oh wacht, ik lees nu pas je vorige bericht. er is dus al 't een en ander in gang gezet. veel succes en ik hoop dat je snel duidelijkheid hebt. het kan ontzettend veel schelen als je zijn gedrag beter kunt duiden (en er dus op kunt inspelen). wat vreemd dat die juf nog nooit van PDD-NOS gehoofd heeft trouwens.

met cito-toetsen op zich is niks mis, het is een manier om in de gaten te houden of kinderen zich redelijk gemiddeld ontwikkelen, of dat er misschien bijzonderheden zijn om rekening mee te houden. ze zijn er tegenwoordig inderdaad ook al voor relatief jonge kinderen, des te beter toch? als je 't alleen van de individuele inschatting van een leerkracht moet hebben ben je veel afhankelijker van diens achtergrondkennis. zie de juf waar jij 't over had.

[ Bericht 23% gewijzigd door trui op 25-04-2012 10:43:59 ]

@trui: Dat van zich afslaan bij knuffelen past dus wel bij het beeld?

Vanaf zijn geboorte hebben we al het gevoel dat er iets met hem was. Hij heeft altijd een hoog frustratatiegehalte gehad. Zijn flesje moest je precies om de 3 uur geven, anders was het hysterie (niet gewoon huilen, meer het idee van een speenvarken). Hij is altijd zo geweest, dat als hij heel ongemakkelijk wordt van niet op tijd drinken en eten. Het is er inmiddels ingeslopen om daar goed op te letten als ouder, om driftbuien te voorkomen. Ook als iets niet lukt, wordt hij snel boos.

de eenkennigheidsfase heeft hij nooit gehad. Het glimlachen met 6 weken niet, weinig oogcontact maken, niet reageren op zijn naam als baby, je niet volgen met de ogen. In het spel was hij erg beperkt. Je kon hem net zo goed een aantal uur neerzetten met een pollepel en dat was goed.

Wat ik me nog zo goed kan heugen is dat we wisselden van creche. De eerste dag zette ik m neer. Hij keek niet op of om. Reageerde niet op zijn naam of gedag zeggen. Je wezenloos aankijken en doodleuk met iets aan de gang gaan. Ik liep weg en en kwam later op de dag terug, maar geen reactie. Dus niet op het weg gaan maar ook niet als ik terugkwam. Dus vanaf zijn geboorte wist ik dat er iets was, maar gaf mezelf de schuld. Ik dacht: hij zal zich wel niet gehecht hebben aan mij.

Zijn spraak kwam pas na heel veel oefenen op gang na zijn tweede verjaardag, op aandringen van het CB. Vanaf twee jaar viel me op dat hij enorme moodswings had. Ik heb dat aangekaart bij het CB, ze konden het niet begrijpen. Kind van 2 met moodswings?

Daarmee bedoelde ik dat er iets kon gebeuren (al was het iets kleins, of iets wat ik niet eens zag) dat hem deed veranderen in een enorm gefrustreerd driftig kind.

Nu nog steeds krijg je nooit echt contact met hem. Hij kijkt je nooit aan, vertelt weinig uit zichzelf, heeft enorme oog voor details, is heel erg gevoelig, Kan hysterisch worden als zijn sok niet goed ziet of zijn trui kriebelt. Wordt mega boos als iets hem niet lukt. is verder in weinig dingen geinteresseerd (ja bierdoppen en dingen die lijken op pennen, met zijn overige speelgoed doet hij niet, tenzij het auto;s zijn). Hij wil nooit bij je zitten, met je knuffelen.

Verder denkbeeldige vriendjes, heel intens dromen, detailgericht, zeer snel afgeleid, hyperactief gedrag (wat nu sterk afneemt).

Nu komen de sociaal-emotionele aspecten veel naar voren. Hij heeft weinig zelfvertrouwen, faalangst, wil absoluut niks doen in groepen, heeft de juf in de klas heel hard nodig (die moet letterlijk naast hem staan steeds).

Laatst zei hij dat hij ergens anders wilde wonen, bij zijn oppas, want daar hebben ze een playstation. Dat is een opvallend typisch iets van hem: instrumenteel gedrag. Mensen zijn voor hem een middel tot een doel. ze verschaffen hem iets. Het gaat er dan niet om wie het is. Verder kan ie doodleuk bij een wildvreemde in de bus gaan zitten.

Weglopen zonder het besef dat hij ons kan kwijt raken. Etc. etc.

Ik ervaar het als zeer emotioneel, ook omdat zijn broertje zooo anders is. Dat is een knuffelkont ten top, een standaard normaal kind waar ik een heel intense band mee heb.

Verder hou ik zielsveel van mijn oudste zoon, ik maak me alleen zooo zorgen over zijn toekomst. Hij lijkt zich zo vaak eenzaam en afgewezen te voelen.

Het lijkt mij heel erg zwaar als je meerdere kinderen hebt met bv pddnos. Maar helaas zie je dat vaak, dat meerdere kinderen het hebben, omdat het zo erfelijk belast is.

Ik ben ook steeds mijn jongste id gaten aan het houden en die heeft heel soms toch trekken van de oudste en dan denk ik: nee he, ook niet hij.

misschien kom ik heel negatief over, mijn ik voel teleurstelling en verdriet en veel zorgen.

is dat gek?

mijn man kan er al helemaal niet mee overweg, die zoekt heil in zijn werk...

O ja, vriendjes op school heeft hij wel. Maar daar is hij claimend naar: het is gewoon van: Ik wil bij jou spelen straks!En dan niet kunnen begrijpen als een vriendje niet wil of kan.

Hij is de grootste clown in de klas, de kinderen vinde dat geweldig totdat ze om hem lachen. dan wordt hij woest.

En heel soms, kan hij een doodnormaal kind lijken, met wie je even wel contact hebt en dan denk je: begin ik nu gek te worden?valt het allemaal toch wel mee.

maar het is dat onderbyuikgevoel wat je dan hebt als ouder...

sorry voor mijn uitgebreide verhaal, maar ik schrijf het even van me af.

ik kan me goed voorstellen dat jullie met deze signalen aan iets autisme-achtigs denken.

quote:

Op woensdag 25 april 2012 13:08 schreef Serap.K het volgende:
Je hebt een positieve instelling en meestal sla je je overal wel doorheen!
Maar... soms heb je óók het gevoel dat je er wel erg alleen voor staat,
of word je moe van oordelen en onwetendheid van de omgeving.

Als je behoefte hebt aan steun, inspiratie, of informatie over de
mogelijkheden die er zijn kom dan naar een bijeenkomst om even lekker te praten,
luisteren, lachen en genieten in een omgeving met andere moeders!

MamaVita zet zich in voor de vrouwlijke verzorgsters van autistische kinderen.
Ze willen de vrouwen kracht geven om de verantwoordlijkheid voor een kind met autisme aan te kunnen.

Wij organiseren regelmatig een dagdeel met eventueel oppas voor de kinderen.

Wat volledig nieuw is voor Mamavita, is het jaarlijkse evenement wat dit jaar voor het eerste wordt verzorgt.

Met medewerking van:
Martine Delfos
(biopsychologe,wetenschappelijk onderzoeker,therapeut,docent en schrijfster)
Anneke Groot
(mede-oprichtser van Stichting HoriSon,geeft cursussen contact gericht spelen en leren)
Marjon Kuipers
(NMI register mediator,oprichter van Auti-Comm, autisme en communicatie, NLP trainer en coach)
Louise Dijkman
(Muzikant, percussioniste)

Met z'n allen maken we er een bijzondere dag van.
De hele dag wordt verzorgd met o.a een lekker lunch en je krijgt een persoonlijk kado mee naar huis.
Deze dag organiseren we om een platform te bieden. Zodat we elkaar kunnen ontmoeten en de regio´s kunnen uitbreiden.
En we dan elke maand een bijeenkomst kunnen organiseren. Na deze dag ga je met meer contacten en mogelijkheden naar huis

en je bent van harte welkom!

Laat even weten wat jullie hier van vinden en kijk voor meer informatie op de site : www.stichtingmamavita.nl

Ow en Jenna, ook een knuffelkontkind kan heel goed een autistische stoornis hebben.

quote:

Op woensdag 25 april 2012 12:24 schreef jenna83 het volgende:

mijn man kan er al helemaal niet mee overweg, die zoekt heil in zijn werk...

Jenna, het lijkt me ook erg belangrijk dat jullie samen de juiste begeleiding krijgen. Sterkte!

Trui, gaat het met Cato nog steeds goed?

ja Cato gaat prima. ze heeft wel nog steeds dat extra kwetsbare in bepaalde opzichten, maar ze ontwikkelt zich goed en zit momenteel gewoon heel lekker in haar vel. ze heeft ook een heel goede juf, dat maakt veel uit.

Mooi! En ja, een juf met goede feeling maakt zéker veel uit.

En goede berichten van Mwana. Ook mooi!

Jenna ik zie een hoop overeenkomsten in je lijstje van wat jouw kind mankeert met de dingen die mijn 4 jarige mankeert. De huisarts heeft de verwijskaart al die weken op zijn bureau laten liggen en toen ik vorige week nog maar eens belde waarom het zo lang duurde voor ik iets hoorde van de GGZ belde de dokter mij 's avonds zelf op met excusses en dat hij hem direct had gefaxed. Uiteraard naar het verkeerde nummer waardoor ik de dag er na overal zelf als nog weer achter aan moest. Maar nu hebben we eindelijk op vrijdag 11 mei een afspraak met het GGZ.

@Faja-Lobi: Jullie doen een onderzoek via het GGZ?Gaat die van jou al naar school of nog niet?

Faja, wat vervelend dat die verwijzing zo lang heeft gelegen, dat is alles behalve prettig. Heb je enig idee wat de wachtlijsten doen?

Jenna, ik heb nogmaals je verhaal doorgelezen. Je hebt het erover dat hij zo uitgeblust uit school komt. Op het moment dat je een stempeltje hebt, is er een mogelijkheid dat je een indicatie zou krijgen voor ander onderwijs, maar ook dan zal het goed mogelijk zijn dat hij kapot is als hij uit school komt.

Als je de tip gevonden hebt om dat op te lossen, hoor ik het ook graag van je.

@Troel: wat bedoel je met oplossen?

quote:

Op woensdag 25 april 2012 17:19 schreef jenna83 het volgende:
@Troel: wat bedoel je met oplossen?

Als je een oplossing tegenkomt voor het uitgeblust zijn

Ik weet niet in hoeverre juf van onze Kleuter een idee heeft van autisme weet ik niet, maar ze had wel toen ze vroegen haar te omschrijven, precies omschreven wat ze bij de ggz ook observeerden en wat ook mijn indruk was. Hoe ze er verder wat mee gaat doen weet ik niet eigenlijk. Ben stiekum niet helemaal wild van juf (net ff niet dat bevlogene wat haar vorige juf had, die hadden we nu wel goed kunnen gebruiken ). Maar goed. Volgend jaar een andere...
We gaan nu eerst zelf starten met de deeltijd met Kleuter en hoe dan verder dat zullen we dan wel horen.

quote:

Op woensdag 25 april 2012 17:09 schreef jenna83 het volgende:
@Faja-Lobi: Jullie doen een onderzoek via het GGZ?Gaat die van jou al naar school of nog niet?

Ja hij zit op school maar ik heb zelf bij de huisarts om onderzoek gevraagd en hierna op school nog een gesprek gehad met de juf die mijn vermoedens bevestigde dat hij ander gedrag vertoont dan de andere kinderen.En de huisarts heeft de verwijzing naar het GGZ gestuurd dat samenwerkt met het VU medisch ziekenhuis.

quote:

Op woensdag 25 april 2012 13:28 schreef Troel het volgende:
Ow en Jenna, ook een knuffelkontkind kan heel goed een autistische stoornis hebben.

Dit kan ik beamen. M'n zusje heeft pddnos en vindt het heerlijk met mij, mijn broertje of onze ouders te knuffelen. Maar alleen met mensen die ze goed kent. We zijn er trouwens ook pas vrij laat achtergekomen dat ze pddnos heeft. Mede vanwege tegenstrijdige dingen. Zo is ze heel sociaal, maar moet ze niks van drukte hebben. Boosheid kan ze niet mee omgaan, dan loopt ze weg van de situatie. En uit het niets ineens een flinke knuffel. Dat soort dingen.
Ze is trouwens wel het tofste zusje ooit. :-)

Voor het uitgeblust zijn is het enigst wat ik wel eens doe mijn zoon in middag laten slapen. bv woensdagmiddag na school.dat moet ik ook niet te vaak doen, want anders slaapt hij id nacht weer slecht.

Hoe zit het eigenlijk met jullie als ouders? Zelf ook iets van ass?
Ik las bij de pdd-nos dat het vaak erfelijk is. Nou lijken wij allebei wel wat trekjes te vertonen, maar het heeft volgens mijn psych pas zin om daarnaar te kijken als we dat allebei willen.
Ik herken Kleuter ook in best wel veel dingen van mezelf...

Oh ja dat kan wel degelijk dat het erfelijk is. Mijn vader heeft namelijk dezelfde trekjes als mijn zusje. Alleen bij hem zeggen ze dat het add is ofzo.

Add hebben ze bij mij ook aan gedacht, maar was niet overtuigend...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 1% gewijzigd door Nijna op 26-04-2012 13:54:47 ]

Er zijn daar een heleboel onderzoeken naar gaande en over uitgevoerd, maar ze hebben nog niet vast kunnen leggen waar het precies in zit geloof ik.

Echter zijn er bij een heleboel autisten wel complete stambomen aan te vinken als het gaat om mensen met autisme

de erfelijkheidsfactor schijnt vrij groot te zijn inderdaad, maar er is recentelijk ook weer meer aandacht gekomen voor andere factoren die van invloed kunnen zijn bij het ontstaan van deze ontwikkelingsstoornis.