Zwanger... en dan gaat het mis #10

Fieder, ik ook niet altijd hoor, gelukkig maar! Het komt zo af en toe de hoek omzetten. Gelukkig kan ik het ook redelijk los laten want ik weet dat ik dit kindje niet vergeet en dat hij altijd een plekje in ons hart en leven zal houden..
Dat heb je trouwens wel heel mooi gezegd, krijg er een brok van in mijn keel..

Gelukkig. Hier gaat het ook op en af hoor qua emoties. Twijfels en angsten vooral

Ik heb trouwens sinds vanmiddag flinke menstruatiepijn. _{Het straalt bij mij altijd uit naar mn bovenbenen als ik ongesteld ben en dat heb ik nu dus ook. Gister ook hoofdpijn, voelde ook hormonaal aan.}
Verlies nu al 2 dagen geen bloed maar nog wel positieve zw test . Lijkt me dus geen beginnende ongi?
Misschien is mn baarmoeder aan het krimpen... Iemand die dit herkent?

Ik herken het niet nee, lijkt me erg vervelend. Ongi lijkt mij niet nu al, maar ik weet niet.
Over hoeveel weken moet je ook alweer voor controle?

Over 6 weken pas...
Maak me geen zorgen hoor, maar het voelt echt precies hetzelfde! Raarrrrrr...

Fieder, ik werd twee weken na mijn miskraam ongesteld. En toen weer twee weken daarna. Vanaf toen was t regelmatig.

Ok dus t begin kan nog wat rommelig zijn.
Ik ben benieuwd wat dit nou is, krampen blijven aanhouden.
Kun je eigenlijk wel ongesteld worden als je nog streepjes piest? Nee toch? Misschien toch dat krimpen...

[ Bericht 0% gewijzigd door Fieder op 13-04-2012 21:26:20 ]

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 21:18 schreef Fieder het volgende:
Ok dus t begin kan nog wat rommelig zijn.
Ik ben benieuwd wat dit nou is, krampen blijven aanhouden.
Kun je eigenlijk wel ongesteld worden als je nog streepjes piest? Nee toch? Misschien toch dat krimpen...

Volgens mij wel, want die hormonen zitten nog in je lijf, die ben je niet zomaar kwijt na een eerste ongi.

Bij mij was het na de miskraam een week of anderhalf week ertussen... daarna 2 week ongi. Medicatie gehad om het te laten stoppen, omdat ik echt "ziek" werd van zolang bloedverlies.
Daarna was het bij mij weer regelmatig.

Wat een onzekere tijd is het ook zo na die miskraam hè? Ik heb nog helemaal niet het idee binnenkort al ongesteld te worden overigens.

Veel bloedverlies had bij mij niet zoveel kwaad gekund, ik heb een ijzeroverschot in mijn lichaam.
'Gelukkig' werd ik na de miskraam vrij vlot weer ongesteld. Wel veel heftiger dan normaal.
Normaal heb ik er niet zoveel last van, maar nu was het een hele zware menstruatie met veel bloed, buikkrampen en barstende hoofdpijn.
Ik ben benieuwd hoe de volgend zal zijn

En Spark, ik vind het ook knap zoals je omgaat met de situatie met je vriendin omgaat! Natuurlijk is het makkelijk praten van achter een laptop zonder de hele situatie te kennen, maar ik geloof dat ik toch even flink uit mijn slof geschoten zou zijn

quote:

Op zaterdag 14 april 2012 12:01 schreef -Tuktuk- het volgende:
Veel bloedverlies had bij mij niet zoveel kwaad gekund, ik heb een ijzeroverschot in mijn lichaam.
'Gelukkig' werd ik na de miskraam vrij vlot weer ongesteld. Wel veel heftiger dan normaal.
Normaal heb ik er niet zoveel last van, maar nu was het een hele zware menstruatie met veel bloed, buikkrampen en barstende hoofdpijn.
Ik ben benieuwd hoe de volgend zal zijn

Uhh, mijn hele menstruatie is anders gaan lopen, van nooit last, naar 2 dgn plat van krampen en pijn.. en hoofdpijn erbij.
(vroegah, wist ik niet eens wanneer het kwam, werd ik verrast)

quote:

En Spark, ik vind het ook knap zoals je omgaat met de situatie met je vriendin omgaat! Natuurlijk is het makkelijk praten van achter een laptop zonder de hele situatie te kennen, maar ik geloof dat ik toch even flink uit mijn slof geschoten zou zijn

anders ik wel
Knap dat je zoveel geduld hebt voor haar, Sparkling!!

Vroeger kon ik de klok er juist op gelijkzetten
Maar dat was voordat ik mijn spiraaltje kreeg. Toen ben ik zo'n vier jaar helemaal niet meer ongesteld geweest, tot ie eruit ging. Het was niet meer zo regelmatig als het geweest was, maar nog steeds niet heel onregelmatig gelukkig
Hoe het nu wordt.. Tja, afwachten maar, want ik ben pas een keer ongesteld geweest sindsdien

Misschien een beetje erg straight-to-the-point-vraag, maar ik doe het toch.

Zouden degenen met een missed abortion hier of via PM willen vertellen waarom ze voor een bepaalde behandelstrategie hebben gekozen. Voor zover ik weet zijn er drie opties: wachten tot het vanzelf komt, pillen en curretage. Voor mezelf heb ik bij alle drie mitsen en maren en dat zal dinsdag in het ziekenhuis besproken worden (dan is het alleen nog maar intake, nog geen behandeling, dus het gaat nog wel even duren denk ik). Ik hoop een voor mij goede keuze te kunnen maken en zou daarbij graag gebruik willen maken van jullie advies/ervaringen. Ik zal mijn ideeen later ook nog wel posten.

Gisteren een zware dag gehad (wat wilnje na een nacht niet slapen). Zaken die we al geregeld hadden afgemeld, werk geinformeerd. Ik mag van m'n leidinggevende tot Koninginnedag m'n neus niet laten zien. (ik suggereerde om komende week misschien toch deels een cursus te doen waarvoor ik was aangemeld; vond ze geen goed plan. Liever nu de tijd nemen ipv later instorten; ze kent me soms bijna te goed).

Kursor, ik heb gekozen voor pillen omdat:
- geen kans op syndroom van asherman als het lukt
- kan thuis in eigen omgeving ipv in het ziekenhuis.
- kon direct dus hoefde niet te wachten tot er plek was

Als het niet zou lukken, kon curettage altijd nog.

Bij mij is het goed gegaan, dus nog steeds blij met mijn keuze. Wachten tot het vanzelf zou komen was voor mij geen optie, want vruchtzakje groeide nog. Afstoten kon nog wel weken duren en de hormonen werden steeds erger.

[ Bericht 18% gewijzigd door happyme28 op 14-04-2012 14:22:17 ]

Sorry Kursor, ik kan je niet echt helpen. Mijn enige voorbode voor de miskraam was dat ik een dag of vijf van tevoren dagelijks wat bruinverlies had. En toen kwam het ineens doorzetten net als bij een gewone menstruatie (ik kreeg krampen, lage onderrugpijn, ging naar de wc --> bloed). Het is er dus vanzelf uitgekomen.

Sterkte bij je keuze!

En wat een begripvolle leidingsgevende!

Kursor wat een fijne leidinggevende. Ook ik heb een paar weken thuis gezeten en dat is achteraf gezien zo'n goede keuze geweest.

Beetje zelfde situatie als Happyme, maar gekozen voor curettage...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik had veel verhalen gelezen over de pillen. Veel pijn en daarna alsnog curettage nodig. Ik vond het idee dat dat thuis zou gebeuren juist beangstigend.
Curettage leek mij de 'makkelijkste weg', alhoewel ik heel bang ben geweest.
De ingreep is mij vreselijk meegevallen en heb weinig pijn en bloedverlies gehad.

Risico op Asherman heb ik genomen. En het 2 weken wachten op de ingreep heb ik als afscheidsperiode gebruikt.

Je kan dezelfde argumenten dus van 2 kanten zien.

We kunnen jou niet vertellen welke keuze je moet maken, ik kan alleen zeggen; volg je gevoel. De optie curettage voelde voor mij goed en heb er achteraf geen spijt van.
Voor Happyme zijn de pillen goed geweest.

Moeilijke tijd hoor meid beslissen, wachten, afscheid nemen

Je mag me altijd hier vragen of PM'en als je meer wilt weten over de ingreep.

Wat Fieder zegt klopt, wij kunnen de keuze niet voor je maken. Hopelijk heb je wel wat aan onze ervaringen om tot een keuze te komen. Sterkte in ieder geval!

Kursor, ik ben het eens met bovenstaande mensen maar ik wil je wel vertellen waar ik voor gekozen heb.
Op 14 februari hoorden wij dat er geen hartje meer was en een week later nog een extra echo om te kijken of het echt zo was. Hier heb ik besloten om een curretage te willen en die stond de week erna gepland. Eenmaal thuis ging ik steeds meer twijfelen want het voelde niet goed. Ik kreeg die week ook precies de griep dus de operatie heb ik afgezegd. Ik moest contact opnemen als de bloeding was begonnen.
Een paar weken later begon ik menstruatieachtige krampen te krijgen en een paar dagen later begon op zaterdag de bloeding. Dat waren vrij lichte bloedingen maar wel heel erg pijnlijke krampen. Op donderdag kreeg ik een echo en mijn baarmoeder bleek niet leeg te zijn. Ik vond het te lang duren toen en koos toch voor curretage, die zou de woensdag erna zijn. Die woensdag ben ik opgenomen en vooraf moest ik 2 tabletten Cytotec inbrengen en half 9 in het ziekenhuis zijn. Daad kreeg ik hele erge bloedingen en zulke erge krampen dat ik deze alleen nog maar weg kon zuchten. Rond 11 uur moest ik niesen en verloor ik het vruchtje ineens. Op de echo was nog weefsel te zien en dat is er toen uit gehaald met eendenbek en tang. Heel pijnlijk!

Achteraf gezien ben ik blij dat de curretage niet bij de eerste poging is gedaan want ik voelde me er toen niet klaar voor. Wel had ik de curretage veel eerder laten plannen als ik het anders zou moeten doen en het risico voor Ashermann wel gelopen. Ik vond de voorloop naar de miskraam erg zwaar en het deed meer pijn dan ik had verwacht. Maar ik ben wel blij dat ik op deze manier afscheid heb kunnen nemen.

Het is een heel verhaal geworden hè? Waar het op neer komt is dat je moet doen waar jij je goed bij voelt. Het zou jammer zijn dat je achteraf spijt van je keuze zou krijgen. Succes!

[ Bericht 0% gewijzigd door .Sparkling. op 14-04-2012 21:26:15 ]

Kursor, ik heb gekozen voor pillen welke ingebracht werden.
Ik kwam erachter dat m'n kindje dood was met 16w5dgn en ik kreeg 2 keuzes van de gyn: Of wachten dat het vanzelf eruit kwam of een dagje in het ziekenhuis verblijven waar ik pillen zou krijgen en dan maar wachten tot m'n vliezen zouden breken, er weeen zouden komen en m'n lichaam het eruit zou 'werken'.

Ik wilde heel graag die pillen en dan een soort van bevallen in het ziekenhuis, ik was veel te bang dat ik m'n kindje ineens zou verliezen of dat ik in paniek zou raken oid, ik vond het prettiger om het te laten gebeuren op een plek waar mensen me konden helpen als dat nodig was. En zo kon ik goed afscheid nemen van m'n kindje, het nog even vasthouden, het was niet 'gewoon' ineens weg ofzo.

Kursor: Hier is het vanzelf natuurlijk gegaan, nog voordat er eigenlijk iets beslist kon worden. Zelf ben ik daar erg 'blij' mee, het voelt als een goede afsluiting voor mij op deze manier. Dat mijn lichaam het zelf heeft gedaan, dat heeft ook geestelijk gezorgd voor een 'fijn' verloop en een goede afsluiting. Nu was ik zelf ook nog maar kort zwanger en is het ook vrij rustig gegaan. Mijn moeder heeft vroeger een miskraam gehad op 11 weken van een tweeling en dat was behoorlijk heftig geweest, veel bloed en al echt herkenbare vruchtjes, weeenachtige krampen. Bij mij was het meer als een iets langere menstruatie, ook vergelijkbaar qua buikpijn/krampen.

Ik kan me ook heel goed voorstellen dat als het langer duurt of als je langer zwanger bent geweest en het dus ook heftiger zal zijn, je je lichaam dan een handje wilt (laten) helpen. Het staat anders misschien juist een 'fijne' afsluiting in de weg bijvoorbeeld.

Verder sluit ik me ook aan bij wat de anderen hier ook zeggen: Wat jij gaat beslissen is heel persoonlijk, luister naar je gevoel en doe echt waar jij jezelf het prettigst bij voelt.

ik heb na 13 wk toch voor een curretage gekozen, ik bleef misselijk en voelde me slapjes, HCG level was idioot hoog (blighted ovum)

Kursor, allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen!

Ik heb, 5 jaar geleden alweer, ook een missed abortion gehad. Kwam als een donderslag bij heldere hemel, had er eigenlijk nog nooit van gehoord! Ik heb, vrij snel (dezelfde dag nog eigenlijk) gekozen voor curretage. Ik vond het gewoon een heel vervelend idee om een 'dood' kindje (sorry, zo voelde het voor mij) in mijn lichaam te hebben. Ik wilde eigenlijk gewoon snel weer verder en het heft in eigen hand houden. Vond het een eng idee om af te moeten wachten tot er iets zou gebeuren. Nu wist ik waar ik aan toe was. De curretage is me 100% meegevallen, ben super opgevangen door de mensen in het ziekenhuis en door de verloskundigen van de praktijk. Ik vond het ook een fijn idee om te weten dat het daarna ook echt 'over' was, ik heb het zo goed kunnen afsluiten. Wel ben ik na de curretage nog 2 weken thuis geweest van mijn werk, ik was zo labiel als wat en moest veel huilen.

Ik hoop dat je de rust kunt vinden om voor jou de juiste keuze te maken.Sterkte er mee!!

Voor Saar heb ik ook een miskraam gehad. Wij kwamen er na 11 weken achter dat het vruchtje vanaf 8,5 week niet meer was gegroeid. Na een heel onrustig begin van de zwangerschap met zwaar bloedverlies maar wel telkens een goede echo (met knipperlichtjes), hielden we daar eigenlijk geen rekening meer mee. We kregen de keuze tussen afwachten en curretage (ik wist dus niet van de piloptie).

Wij hebben een paar dagen afgewacht (zijn het weekendje dat al veel langer gepland stond ook maar wel weggegaan om even echt samen te zijn zonder afleiding) maar toen het nog niet kwam heb ik gekozen voor een curretage. Het was immers al 3 weken nadat het mis was gegaan en ik had er geen vertrouwen in dat het alsnog vanzelf op gang zou komen. De curretage is me meegevallen, ook ik ben daarna nog een week thuis geweest om wat tot rust te komen, ik had het ook wel nodig en ik kreeg die ruimte gelukkig ook van mijn toenmalige werkgever.

Sterkte met de beslissing Kursor!

Kursor, ik heb ruim 2 weken geleden vrij snel besloten voor een curettage. Vooral omdat ik al een maand aan het bloeden was, en het waarschijnlijk al langer mis was dus, en ik mijn lichaam er niet op vertrouwde het zelf nog weg te werken. Zelfs niet met hulp van pillen. Met een curettage wist ik in ieder geval zeker (hele leine kans daargelaten natuurlijk) dat alles weg zou zijn en ik met een schone lei verder kon.

De ingreep zelf stelde in mijn ogen niet veel voor, de meeste last had ik naderhand van de plek op m'n hand waar het infuus zat. (Is nog steeds een blauwe plek, ziet er ranzig uit) De behandeling eromheen had ik wat meer moeite mee (Is vast nog wel terug te lezen in het vorige topic) Zorg dat je goed voorbereid naar het ziekenhuis gaat, en laat niet over je heen lopen... Er is een hoop waar ik achteraf over denk dat ik daar veel assertiever in had moeten zijn op dat moment.

Sterkte!

Amoriel
Heb je al besloten of en wat je ermee gaat doen? Klacht oid... Vind t nog steeds zo rot voor je!

Kursor, zoals je ziet, helaas genoeg ervaringsdeskundigen. Ik hoop van harte dat je wat wijzer wordt van alle verhalen.

Dank voor jullie ervaringen. Alle mogelijkheden bieden weer andere voor- en nadelen en dan speelt ook nog mee hoe je er zelf in staat inderdaad. Ben wel wat verder gaan lezen en wil morgen als m'n dochter naar de opvang is deze reeks ook proberen te lezen om me een nog beter beeld te kunnen vormen (fijn/lastig/moeilijk om veel tijd te hebben en niet te weten wat in mijn geval in mijn ziekenhuis de opties zijn).

De vk heeft me gezien de termijn en het feit dat het twee vruchtzakjes zijn al gewaarschuwd voor overmatig bloedverlies dat goed in de gaten gehouden moet worden. Het feit dat ik na m'n vorige bevalling een fluxus heb gehad (en daardoor een medische indicatie heb) was geen aanleiding voor veel bloedverlies.

Amoriel, jouw ervaring met het ziekenhuis heb ik wel meegekregen. enorm vervelend om mee te maken. Het is juist ook de reden waarom ik vreselijk tegen het ziekenhuis op zie. Terugdenken aan hoe m'n bevalling is verlopen, en dan vooral de begeleiding, resulteert over het algemeen in een flinke huilbui (en dan is m'n dochter toch afgelopen dinsdag al twee geworden). Voor deze zwangerschap zelfs een pre-conceptiegesprek met de vk gehad omdat ik er zo tegenop zag (en nog steeds zie, maar het zal toch moeten en dan hele goede begeleiding eisen).

Hmmm, volgens mij is het nu wel een warrig verhaal geworden. Maar in m'n hoofd is het sowieso bij vlagen erg warrig nu. Zeg verkeerde woorden, doe hele simpele dingen verkeerd.

[ Bericht 0% gewijzigd door Kursor op 15-04-2012 20:30:39 ]