Als ik toch al over de schaamlippen van mijn vriendin praat, dan ga ik gewoon verder. Zij gaat volgend jaar zomer een operatie doen aan haar borsten (verkleinen). STEL het ligt aan de schaamlippen en ze 'moet' er voor geopereerd worden, kan het dan in 1 (als ze dat zelf ook wilt natuurlijk
) of worden het dan 2 verschillende operaties?
quote:Niet genoeg over jou. Eerder genoeg over MIJ, want ik ben al geholpen en jij nog niet.
Op zaterdag 27 juli 2002 02:37 schreef RichyRich het volgende:[..]
Heb je helemaal gelijk in...
en ook voor mij zou dat een heel verschil maken. Ik heb natuurlijk ook ALTIJD in mijn achterhoofd dat ze pijn heeft, dus das ook geen pretje.
Maar genoeg over mij
Dus nogmaals, jij en je vriendin mogen mij altijd mailen als je vragen hebt. Andere mensen hebben mij erg goed geholpen en nu is het mijn beurt om de volgende mensen te helpen die dit probleem hebben en dat doe ik graag, dus gêneer je niet (gêneer je er sowieso niet voor, het komt veel vaker voor dan je denkt, maar niet iedereen praat er even zo makkelijk over).
quote:Ben je te lui om de hele topic te lezen of hoe zit dat?
Op zaterdag 27 juli 2002 02:41 schreef kastanova het volgende:
Had je een te wijde kut ofzoMartin
quote:Haha...ik schaam me er al voor dat ik zo over mijn vriendin moet praten, laat staan als het voor mezelf zou zijn
Dus nogmaals, jij en je vriendin mogen mij altijd mailen als je vragen hebt. Andere mensen hebben mij erg goed geholpen en nu is het mijn beurt om de volgende mensen te helpen die dit probleem hebben en dat doe ik graag, dus gêneer je niet (gêneer je er sowieso niet voor, het komt veel vaker voor dan je denkt, maar niet iedereen praat er even zo makkelijk over).
Maar in ieder geval bedankt en ik ga kijken hoe zij erover denkt.
quote:Euh ja...
Op zaterdag 27 juli 2002 02:42 schreef MissMisery het volgende:[..]
Ben je te lui om de hele topic te lezen of hoe zit dat?
Martin
quote:Gefeliciteerd en veel succes verder
Op zaterdag 27 juli 2002 01:17 schreef MissMisery het volgende:
Even een update omdat mijn topic is gesloten: de operatie is inmiddels achter de rug en ik moet zeggen dat het heel erg meegevallen is. Alleen de prik voor de plaatselijke verdoving was heel pijnlijk, het snijden en hechten duurde maar zo'n 10 minuten. Toen het hechten klaar was mocht ik meteen weg, ik kreeg ook geen pijnstillers mee van het ziekenhuis. Alleen toen de verdoving was uitgewerkt had ik plotseling heel veel pijn, toen heb ik een Ibuprofen geslikt en nog eentje voor het slapen gaan.De pijn valt verder heel erg mee, ik heb het gevoel dat het heel snel aan het genezen is. Ik kan gewoon zitten en plassen op de wc en heb niet zo veel pijn als waar ik van tevoren bang voor was.
Ik wil Brennie bedanken voor de moeite om mij voor te lichten en als er meiden zijn die met hetzelfde probleem zitten als ik, hoop ik dat ze niet twijfelen om er iets aan te doen, want de ingreep stelt echt heel weinig voor.
quote:Je kunt het bespreekbaar maken.Het is niet uitgesloten dat ze het niet zullen doen.
Op zaterdag 27 juli 2002 02:39 schreef RichyRich het volgende:
Voor Brennie (waarschijnlijk):
Als ik toch al over de schaamlippen van mijn vriendin praat, dan ga ik gewoon verder. Zij gaat volgend jaar zomer een operatie doen aan haar borsten (verkleinen). STEL het ligt aan de schaamlippen en ze 'moet' er voor geopereerd worden, kan het dan in 1 (als ze dat zelf ook wilt natuurlijk
Ik zou het zeker voorleggen,of de chirurg het wil doen is een tweede.
Voor haar zal het 2 wonden geven,meer pijn uiteraard en wat meer nazorg.Een groot voordeel is natuurlijk wel dat ze dan maar 1 keer een narcose/roes en alle spanning vooraf aan een operatie hoeft te ondergaan.
ok niet leuk, maarre sterkte verder
Er zijn toch wel een paar dingen die ik van te voren graag zou willen weten voordat ik over zo'n operatie zou nadenken.
Ik heb het probleem van te grote binnenste schaamlippen dus ook en merk eigenlijk nauwelijks of weinig pijn bij het vrijen, wel bij fietsen en het dragen van strakke kleding, daarnaast zit ik met een ander probleem, maar weet niet zeker ofdat dat wel met dit te maken heeft.
Nou ben ik vrij schoon op mezelf maar ik heb toch bijna om de 2 weken last van blaasinfecties.
Ik denk doordat er misschien toch 'vuil' aan je schaamlippen blijft zitten, denk daarbij aan het met een wcpapiertje afdoen na een toiletbezoek, ik moet dan heel erg opletten ofdat er geen papier aan mijn schaamlippen blijft plakken, daarnaast vind ik het ook geen aantrekkelijk aangezicht om te zien.
Hadden jullie ook zulke problemen en zou dit een indicatie kunnen zijn om zo'n operatie vergoed te krijgen van het ziekenfonds.
Verder zijn er nog wat kleine dingetjes die ik wil weten wat betreft de nazorg;
Hoe lang mag je niet werken?
Hoe lang mag je geen sex hebben?
Mag je zwemmen na de ingreep, zo nee wanneer zou dat wel weer mogen?
Welke lichamelijke inspanningen mag je wel en niet leveren?
En verder wil ik graag weten ofdat jullie tegen je omgeving hebben verteld een dergelijke ingreep te ondergaan.
Mijn collega's hoeven namelijk niet te weten waaraan ik geopereerd word.
Heel erg bedankt voor het openen van dit topic, ik schaamde me best voor dit 'probleem' maar ben toch blij dat je er op deze manier iets meer over te weten kan komen, er zijn vaak geen betere deskundigen als ervaringsdeskundigen.
Hoe lang je niet mag werken: ik weet het niet precies. Ik ben eergisteren geopereerd en ik ben vandaag alweer gewoon gaan winkelen en heb bijna geen last meer, maar ik heb wel heel veel geluk gehad als ik andere ervaringen hoor of lees. Ik denk dat je ruwweg uit kunt gaan van een herstelperiode van een week. Dat is ook de indicatie die de plastisch chirurg mij gaf. Elke dag dat je eerder beter bent is mooi meegenomen, maar ga er maar vanuit dat je een week lang pijn kunt hebben waardoor je minder goed kunt lopen/zitten/broeken kunt dragen. Ik kon die dingen allemaal alweer heel snel, maar mijn kennis bijvoorbeeld kon de eerste dagen geen onderbroeken verdragen, kon niet goed op de bank zitten, enzovoort. Bij haar heeft het wel een week geduurd voor ze min of meer hersteld was. Bij mij was het ook maar aan één kant, bij haar aan beide kanten, misschien dat dat ook invloed heeft, maar ik denk dat Brennie die vraag beter kan beantwoorden.
Wanneer je weer mag vrijen is denk ik iets wat je zelf heel goed aan kunt vullen. Kennis heeft na ongeveer 3 weken weer gevreeën. Ik wacht in ieder geval af tot het helemaal geen pijn meer doet, ik wil dat het rustig de kans krijgt om te herstellen. Volgens mijn chirurg is de wond na één week genezen en dan zijn de hechtingen ook weg, die lossen vanzelf op. Maar ik denk dat je het zelf wel aanvoelt tegen die tijd, heel veel dingen verschillen ook per persoon zoals je aan die vriendin van mij en mij kunt zien.
Zwemmen kon volgens mijn plastisch chirurg alweer heel vlot. Je gaat er ook gewoon mee onder de douche, dus je hoeft het niet droog te houden en zodra de wond genezen is moet je in principe weer gewoon kunnen zwemmen. Ik ga 3,5 weken na de operatie naar Gran Canaria en de plastisch chirurg zegt dat zwemmen dan geen enkel probleem is. De wond drooghouden op die plaats heeft toch geen zin. Het belangrijkste is dat je geen open wonden meer hebt, maar daar is al heel erg vlot geen sprake meer van.
Welke lichamelijke inspanningen je wel en niet mag leveren: ik weet niet precies wat je gewend bent. Dingen als fitness of andere dingen die een bepaalde mate van lenigheid vereisen zou ik in de eerste week even achterwege laten in elk geval, met specifiekere vragen kun je je beter tot je chirurg wenden.
Ik heb aan bepaalde mensen wel verteld wat er gaat gebeuren en aan bepaalde mensen niet. Mijn stagebegeleidster weet het wel, want met haar heb ik een heel vertrouwelijke band, ik kan erg goed met haar over alles praten, maar ik heb het gewoon uit mezelf verteld. Ze nemen ook gewoon genoegen met dat je geopereerd moet worden (of desnoods zeg je dat je ergens anders aan geopereerd moet worden). Ik voel dat zelf wel aan. Ik heb vriendinnen aan wie ik het heel makkelijk verteld heb, maar ook een vriendin bij wie ik het heel moeilijk kwijt kon en bij haar heb ik het ook een beetje in het midden gelaten. Het is helemaal niks om je voor te schamen, dat staat voorop, maar dan nog ben je natuurlijk helemaal vrij om zelf te kiezen aan wie je het wel en niet wil vertellen.
Als je nog meer vragen hebt dan mag jij me ook mailen op MissMisery79@hotmail.com, we kunnen dan ook op MSN gaan als je wil en dan kan ik ook vragen beantwoorden.
Toch twijfel ik nog steeds een beetje, misschien toch de angst voor een operatie en de hele tramelant eromheen.
Ik werk zelf in een ziekenhuis als verpleegkundige en zie dus ook regelmatig dat wonden slecht genezen na een operatie, juist daarom ben ik denk ik vooral nogal huiverig.
Ben ook in het ziekenhuis waar ik werk op onderzoek uitgegaan over dergelijke ingrepen maar daar wisten ze er niet zoveel van.
Ik heb nog wel een paa vraagjes;
Zijn jullie in een ziekenhuis geopereerd of in een kliniek voor plastische chirurgie en wat zijn de ervaringen daarvan?
Zoals ik al zei, ik werk in een ziekenhuis maar zou er eigenlijk niet aan moeten denken om er zelf daadwerkelijk te moeten liggen.
Alvast bedankt groetjes Miranda
Verder heb ik helemaal niet in het ziekenhuis gelegen. Ik heb zelf gekozen voor plaatselijke verdoving en het was gewoon een kwestie van binnenkomen, broek uit, liggen, [vanaf hier zie je niet meer wat er gebeurt, maar wordt het je verteld, het te opereren gebied wordt afgedekt voor jou] schoonmaken met desinfecterend spul, met inkt aangeven waar gesneden wordt, prik voor de plaatselijke verdoving, snijden, wondjes dichtschroeien om te veel bloeden te voorkomen, hechten, opstaan, soort maandverband omkrijgen tegen het bloeden, broek aan, klaar. Ik mocht gewoon meteen naar huis. Bij elkaar duurde het misschien 20-25 minuten. Over het algemeen was het echt een ingreep van niks, ik heb twee momenten echt pijn gehad, namelijk toen ik die prik kreeg voor de plaatselijke verdoving en toen de verdoving was uitgewerkt, maar beide momenten duurden niet lang. Zorg dat je goede pijnstillers in huis hebt. Een tip die ik kreeg was maandverband in de vriezer leggen (eventueel nat) als soort van ijscompres, maar dat heb ik niet eens nodig gehad. Als je niet kunt zitten kun je dat oplossen door op een zwembandje te zitten op de bank, maar ook dat is niet nodig geweest bij mij.
Je hebt overigens vaak wel de keuze tussen plaatselijke verdoving (in sommige ziekenhuizen nog de ruggeprik, maar bij mij al echt heel plaatselijk - mijn huisarts wist nog niet eens dat dat kon!) en narcose. Ik zou absoluut voor de plaatselijke verdoving gaan, dat is mij zo goed bevallen. Als je naar ziekenhuizen belt als je je verwijskaart hebt kun je misschien informeren of zij die mogelijkheid hebben. Het prikje is eventjes pijnlijk, maar voor de rest is dat heel prettig en maakt het de ingreep heel klein en snel. Tegen mij zeiden ze ook dat het een verstandige keuze was, het was een veel te kleine ingreep voor narcose en dat is zonde, zeiden ze.
Overigens moet ik zeggen dat de wond heel snel geneest. Ik heb het al bekeken met een spiegeltje en je ziet echt niks van bloed. Na anderhalve dag bloedde het bij mij al helemaal niet meer, daarvoor een klein beetje. Zorg wel dat je van die ouderwetse, zachte maandverbanden in huis hebt, want dat moderne Always gedoe is te ruw. Later kun je volstaan met inlegkruisjes.
Dit waren je vragen tot nu toe, als je er meer hebt dan lees ik het wel.
Ik wil alleen even zeggen dat ik het fantastisch vind dat je hier zo heerlijk open over praat, ik weet zeker dat je er een boel mensen mee helpt!!!
Hulde hoor meid!!! 
|
|
