WTF... waarom?
Nou aan het eind komen er altijd van die leuke lijstjes waar iedereen braaf zijn of haar favoriete platen invult, maar ik ben wel benieuwd wat de tussenstand is. Wat zijn op dit moment de favoriete platen, en in hoeverre is hier verandering in gekomen aan het eind van het jaar.
Ennuh, dat is de enige reden?
Nou eigenlijk is de volgende (egoïstische)reden belangrijker. 
De belangrijkste reden is dat ik elk jaar weer de meest briljante platen schijn te missen, die ik dan vervolgens pas een jaar later o.i.d. ontdek. Als meest recente voorbeeld kan ik hier The Strokes aanvoeren.
Dus ik ga dit jaar deze fout niet meer begaan en hoop door dit topic die paar essentiële platen van 2002, die ik nu al gemist heb, als nog aan te kunnen schaffen en niet weer achter de feiten aan te lopen.
Om alvast de aftrap te geven, enkele van mijn favoriete platen van 2002 zijn:
Spinvis - Spinvis
Het moet wel gek lopen wil dit niet mijn plaat van het jaar worden. Absoluut de door mij meest geluisterde plaat. Muziek en poëzie vallen hier perfect samen. Een buitengewoon talent met een scherpe blik voor details in het dagelijks leven.
Silverchair - Diorama
Ontzettend zwaar geproduceerd. Soms op het bombastische af. Maar wat een schitterende nummers en wat een perfecte arrangementen (Van Dyke-Parks). Dat een band als Silverchair nog eens zo'n cd zou maken. Wow.
Tom Waits - Alice
Tom Waits - Blood Money
Sjah. Moet ik hier nog wat aan toevoegen? Mr. Waits did it again. Nu het ronduit geniale Mule Variations komt hij nu met twee theaterplaten die ook gewoon op zichzelf kunnen staan (in tegenstelling tot bijv. The Black Rider, dat toch meer voelde als een tussendoortje).
Op Alice horen we een zwoele, duistere sound gekoppeld aan teksten die weer verhalen van de meeste vreemde, sinistere figuren.
Als tegenhanger hebben we Blood Money. Een cd met veel meer een typische Waits sound/feeling. Pompende drums, blaffende zang, geniale percussie, hoekige gitaren,veel romantiek en tegelijk een ontzettend cynische blik op de wereld.
DJ Shadow - The Private Press
DJ Shadow does it again? Niet helemaal. Zo fantastisch als Endtroducing kon het ook niet meer worden. Het verassingseffect is weg en een herhalingsoefening zou niet geaccepteerd worden.
Dat neemt niet weg dat dit een bijzonder fijne plaat is. De enige echte misser die van mij niet op de plaat had gehoeven is Monosylabik. Daarvoor schaf ik wel een Aphex Twin plaat aan (en dit was ik geenzins van plan).
Daryll-Ann- Trailer Tales
Introverte, intelligent, geraffineerde en stiekem eigenlijk singer/songwriter muziek. Is dat een goede omschrijving van de plaat? Voor mij wel in ieder geval. Absoluut een topalbum. Hun vorige cd was ook goed (Happy Traum), maar juist door het meer ingetogen karakter prefereer ik deze plaat. In tegenstelling tot Silverchair schuilt de kracht van deze plaat in de subtiliteit, wat maar weer aangeeft dat vele wegen naar Rome leiden. En Rome betekent in dit geval schitterende nummers. En dat is het enige wat telt en ook hetgeen wat eigenlijk al de hierboven genoemde platen met elkaar verbindt.
[Dit bericht is gewijzigd door -Wepeel2- op 26-07-2002 01:19]
quote:Songs --> Albums
Op vrijdag 26 juli 2002 01:09 schreef UTFS het volgende:
Wat zijn de mooiste songs van 2002?Slotje!
......Do you see the difference?
Diorama heb ik nog nauwelijks geluisterd. Hij trok me niet echt aan de keren dat ik luisterde.
En aan het internet te danken kan ik ook melden dat QOTSA - Songs for the deaf
en Dredg - El Ceilo geweldig zijn. die komen zeker bijna bovenaan 
En nog een wereldplaat: Nine Inch Nails - And All that could have been
Aphex Twin - DruQks (dunno of ie 2002 is, maar ik heb hem net)
Hele rare combinatie van erg instrumentale muziek, met ongeloofelijke geordende herrie, moeilijk uit te leggen, maar zeker de moeite waard om te luisteren...
quote:Nou, omdat het vrijdag is dan maar.
Op vrijdag 26 juli 2002 01:13 schreef -Wepeel2- het volgende:[..]
Songs --> Albums
......Do you see the difference?
quote:Ach, ook op andere dagen zou ik gelijk hebben hoor.
Op vrijdag 26 juli 2002 01:48 schreef Seborik het volgende:[..]
Nou, omdat het vrijdag is dan maar.
Een beste liedjes topic is in mijn optiek toch echt heel wat anders dan een beste albums topic.
quote:Ik moest er ook even inkomen hoor. De eerste nummers die ik hoorde vond ik ook wel erg vol en geproduceerd klinken. Maar na een aantal luisterbeurten drong de genialiteit van de plaat tot mij door. En ik ben gelukkig niet de enige want ik heb al vele lovende (vooral internationale)recensies gelezen. Zelfs 4,5e ster in een zeikblad als Rolling Stone.
Op vrijdag 26 juli 2002 01:16 schreef Betse het volgende:
Diorama heb ik nog nauwelijks geluisterd. Hij trok me niet echt aan de keren dat ik luisterde.
quote:Meer info dan maar!
En aan het internet te danken kan ik ook melden dat QOTSA - Songs for the deaf
en Dredg - El Ceilo geweldig zijn. die komen zeker bijna bovenaan
Wat voor muziek is het en wat maakt deze platen zo geweldig?
Ik heb al 2 mensen gezegd die zingen, maar er is er nog 1. Mark Lanaghan van the screaming trees zingt ook een aantal nummers mee.
De muziek die ze maken houdt het midden tussen stoner/metal/punk ofzo iets. Het is iig errug goed.
(albums: qotsa, rated R en strax dus Songs for the deaf.)
www.qotsa.com
Over Dredg heb ik niet zoveel te zeggen, simpelweg omdat ik er niet zoveel van weet. wat ik wel weet is dat ze enorm mooie rock nummers maken. Hele mooie zang, mooie gitaarsamenhang. En geweldige opbouw. Lekere spanning. Zeker het checken waard!
http://www.dredg.com/
overtuigd? 
Een zeer relaxte hiphop-plaat uit 2002. Ook zeker het vermelden wel waard hier
16 Horsepower - Folklore
Woven Hand - hetzelfde
Meneer Edwards heeft een druk jaar: eerst de "solo" plaat van Woven Hand en nu een nieuwe 16 Horsepower. Allebei erg goed maar niet bepaald om vrolijk van te worden...
Sonic Youth - Murray street
De oudjes hebben weer een mooie plaat gemaakt na het imho tegenvallende NYC Ghosts and flowers. Niet erg duidelijk is de inbreng van Jim O'Rourke wat me bij de volgende plaat brengt:
Jim O'Rourke - Insignificance
Een hele mooie gitaarplaat van deze alleskunner, vroeger van Gastr del Sol.
Moet thuis 's in de cd bakken kijken wat er allemaal van dit jaar is.
quote:Volgens mij heeft hij de eerste twee Foo Fighters albums ook vrolijk ingedrumd.
Op vrijdag 26 juli 2002 13:00 schreef Betse het volgende:
Op de drums hebben we op dit album niemand minder dan Dave Grohl. Voor het eerst sinds nirvana dat ie weer drumt en hij drumt goed!
quote:De nieuwe Sixteen Horsepower heb ik momenteel thuis. Erg mooie plaat inderdaad. Wel stuk soberder dan de vorige albums. En veel meer covers. Maar wel weer een "haunting" plaat. Of die in m'n eindejaarslijstje gaat opduiken moet nog blijken, maar toch zeker een plaat die niet onvermeld mag blijven inderdaad.
Op vrijdag 26 juli 2002 16:36 schreef criticaljoe het volgende:
Ik wil er ook wel een paar ingooien:
16 Horsepower - Folklore
Woven Hand - hetzelfde
Meneer Edwards heeft een druk jaar: eerst de "solo" plaat van Woven Hand en nu een nieuwe 16 Horsepower. Allebei erg goed maar niet bepaald om vrolijk van te worden...
Sonic Youth - Murray street
De oudjes hebben weer een mooie plaat gemaakt na het imho tegenvallende NYC Ghosts and flowers. Niet erg duidelijk is de inbreng van Jim O'Rourke wat me bij de volgende plaat brengt:
De cd van Sonic Youth ben ik ook benieuwd naar. Eigenlijk ken ik vrijwel niets van Sonic Youth *heel erg schaamt*. Dus het wordt toch een keer tijd dat ik kennis maak met deze band.
quote:Tja, ik zag hier ergens al een Sonic Youth topic dus daar zal het niet aan liggen. Mijn Sonic Youth favorites zijn Sister en Daydream Nation. En voor the old times die live cd van een concert in Venlo want daar was ik bij en dat was mijn eerste concert aller tijden.....
Op vrijdag 26 juli 2002 16:50 schreef -Wepeel2- het volgende:[..]
De nieuwe Sixteen Horsepower heb ik momenteel thuis. Erg mooie plaat inderdaad. Wel stuk soberder dan de vorige albums. En veel meer covers. Maar wel weer een "haunting" plaat. Of die in m'n eindejaarslijstje gaat opduiken moet nog blijken, maar toch zeker een plaat die niet onvermeld mag blijven inderdaad.
De cd van Sonic Youth ben ik ook benieuwd naar. Eigenlijk ken ik vrijwel niets van Sonic Youth *heel erg schaamt*. Dus het wordt toch een keer tijd dat ik kennis maak met deze band.
Oh, en die DJ Shadow vind ik ook erg goed....
Ik heb laatst nog een cd gekocht van een engels punkig bandje maar ik kan niet op de naam komen. Is ook van 2002 en goed, dus daar kom ik op terug.
Bij DJ Shadow bekruipt me toch een beetje het "nieuwe kleren van de keizer"-gevoel. Na zolang wachten en met zulke hoge verwachtingen roept iedereen al snel "oh wat mooi" en dat is vast wel oprecht, maar zelf vind ik hem toch wat tegenvallen na ...Endtroducing en Brainfreeze / Product Placement.
Verder heb ik dit jaar eigenlijk voornamelijk reissues gekocht...
He's gone, gone, and nothin's gonna bring him back
quote:Dat was bij Kid A van Radiohead ook heel erg het geval. Ik had het gevoel dat veel mensen die plaat al de hemel inprezen na één luisterbeurt. De Nieuwe Revu maakte het wel erg bont door te stellen dat het een fantastische cd was, maar geen cd die je vaak zou draaien. Zeg maar vergelijkbaar met een koffietafelboek. Iedereen moest het toch wel in huis hebben. Compleet gezeur natuurlijk want als je een cd goed vindt dan wil je hem ook draaien, en je hebt een cd niet alleen in huis om hem te hebben.
Op vrijdag 26 juli 2002 17:05 schreef Zander het volgende:
Bij DJ Shadow bekruipt me toch een beetje het "nieuwe kleren van de keizer"-gevoel. Na zolang wachten en met zulke hoge verwachtingen roept iedereen al snel "oh wat mooi" en dat is vast wel oprecht, maar zelf vind ik hem toch wat tegenvallen na.
Zelf vind ik Kid A een fantastische cd hoor, hoewel ik juist weer niet direct voor deze plaat viel. Als de pers te ununiem positief is vertrouw ik het nooit direct, zeker niet na OK Computer wat ik ook al een enigzins irritante plaat vond
Maar om even terug te komen op DJ Shadow: we zullen zien of ik hem na een jaar nog steeds veel draai. Dat doe ik met Endtroducing wel. Dat zijn de echte klassieke platen. Ik heb ook genoeg platen die ik eerst een tijd grijs draai, om ze dan vervolgens vrijwel nooit meer uit de kast te halen. Maar sommige platen blijven me op de een of andere manier echt boeien.
Maar on-topic: "Geogaddi" van Boards of Canada en die laatste van Cornershop zijn ook wel fijne schijfjes, die was ik nog even vergeten...
He's gone, gone, and nothin's gonna bring him back
quote:euh ja dat kan, ik had het ergens zien staan
Op vrijdag 26 juli 2002 16:44 schreef pazuzu het volgende:[..]
Volgens mij heeft hij de eerste twee Foo Fighters albums ook vrolijk ingedrumd.
maar dat doet niet onder voor zijn drumkwali
quote:juh
Op vrijdag 26 juli 2002 13:08 schreef keeper het volgende:
Non Phixion - The Future Is NowEen zeer relaxte hiphop-plaat uit 2002. Ook zeker het vermelden wel waard hier
superplaat
wist nie dat ie uit 2002 was anders had ik hem er wel bij gezet
dacht dat ie al eerder uit was, zeker een aantal nummers ervan
The inbetween is mine, I am mine
We have a blog! http://beurdy.xs4all.nl/blog
en zo ziet ie eruit:
quote:En dat is?
Op vrijdag 26 juli 2002 18:22 schreef BarBaar het volgende:
De beste plaat van dit jaar gaat rond november uitkomen
* -Wepeel2- kijkt naar icoontje van BarBaar
Nieuwe Pearl Jam ofzo?
Ikara Colt - Chat and business
Erg leuke kruising tussen de Fall en de Strokes.
En dan nog deze:
And you'll know us by the trail of dead - Source Tags and Code
Del Rey - speak it not aloud (hoewel ik niet zeker weet of die niet van 2001 is)
Nina Nastasia's - the Blackened Air (zo klinkt dat ook)
en last but zeker niet least een van mijn favorieten voor de nummer 1 dit jaar op heel veel lijstjes:
The Notwist - Neon Golden
Schitterend, dansbaar en ook luisterbaar
|
|
