zou jij het kind van je broer/zus adopteren?

Alleen mijn schoonzusje heeft een kind, maar ik zou het zeker doen. Die keuze is ook niet heel moeilijk aangezien zij en mijn vrouw een eeneiige tweeling zijn. Ik herken veel van hun dochter in de mijne, ze zouden zusjes kunnen zijn (en genetisch zitten ze ook zo dicht bij elkaar)

quote:

Op maandag 26 maart 2012 15:43 schreef Elvenpath het volgende:
Ik had laatst een discussie met een collega van me en ben benieuwd naar jullie mening. Wij hadden het er dus over van 'zou jij het kind(eren) van je broer/zus adopteren als deze komt te overlijden? En tot hoever ben je bereid te gaan?

<Knip>

* Muffle voelt zich vereerd

Mijn zus en zwager hebben me dat 2 jaar geleden gevraagd. Ze hebben 2 kinderen. Hoewel ik op dat moment pas een paar maanden een relatie had, zei ik direct volmondig "ja".

Met de kanttekening dat ik ze niet zou adopteren, want ze hebben al ouders, ook al zijn ze
(hypothetisch) overleden. Ik zou hun pleegmoeder worden.

Toen ik het daarna mijn vriend vertelde, zei hij direct "tuurlijk. We krijgen ze wel groot".

Ik moet er niet aan denken dat ze naar een vreemd gezin zouden gaan. Ze zijn ook mijn bloed. En ik ken ze en heb al 5 en 3 jaar hun levens gevolgd, ken hun karakter en hun mogelijkheden en beperkingen.
Ik zou ze ook van alles over hun ouders kunnen vertellen, of ze op hen lijken en bv ook de opa's en oma's bij hun levens kunnen betrekken.
Ik zou ze kunnen helpen bij hun rouwproces, want ik ben dan ook in rouw.
En ik denk dat het voor de kinderen makkelijker zou zijn om bij een bekende terecht te komen.

Moeilijk onderwerp wel, waar je eigenlijk liever niet over na zou willen denken. Maar het kan maar beter goed geregeld zijn.

Heb je daar geen pleegouders voor?

quote:

Op donderdag 29 maart 2012 00:33 schreef Dale. het volgende:
Heb je daar geen pleegouders voor?

Dus je eigen bloedeigen familie bij vreemden parkeren? Hoezo gemakzuchtig?

Zonder twijfel JA.

quote:

Op donderdag 29 maart 2012 00:44 schreef Sneezeechu het volgende:

[..]

Dus je eigen bloedeigen familie bij vreemden parkeren? Hoezo gemakzuchtig?

Hij zegt pleegouders en niet vreemden.

Ja

Het is mij ook ooit gevraagd en heb geen moment getwijfeld. Ze hadden er goed over nagedacht ook.
Gelukkig is het niet nodig geweest.

Vanzelfsprekend, geen idee hoe mijn vriendin er nu over denkt (zijn nog niet zolang bij mekaar). Maar als ik nodig ben voor mijn familie ben ik daar.

Als er wat mocht gebeuren met mijn zus en haar man ga ik voor hun kinderen zorgen, hoefde eigenlijk helemaal niet over na te denken.

Vond het ook wel een eer dat ze mij dat toevertrouwen.

quote:

Op maandag 26 maart 2012 15:43 schreef Elvenpath het volgende:
Voor ieder die het wilt weten: stel dat mijn broer komt te overlijden en hij heeft kinderen die verder nergens anders terecht kunnen. Ik zal me dan ten eerste afvragen of ik de kinderen wel het leven kan bieden dat ze nodig hebben en als dat zo is dan zal ik ze adopteren.

En als je besluit dat je ze niet het leven kan geven dat ze nodig hebben? Denk je dat ze dan in een weeshuis of pleeggezin ofzo beter af zijn? Ik vind het zo'n rare zin, wat bedoel je er precies mee?

Overigens; ja. Ook al ben ik niet de meest geschikte persoon, als er niemand anders zou zijn en het op mij neer zou komen zou ik het uit liefde en respect voor mijn broer/zus doen.

[ Bericht 9% gewijzigd door Northside op 29-03-2012 14:59:43 ]

Ik denk het wel, tenzij het met mijn eigen situatie zo is gesteld dat het me niet zal lukken een veilige, gezonde leefomgeving te bieden zonder al te veel financiële zorgen. Er moet uiteraard gekeken worden naar wat het beste is voor het kind. Ook telt de mening van mijn partner hierin mee, maar zoals ik hem ken zal hij hier geen problemen mee hebben. (ik ga het hem gewoon vragen, ben nu toch wel nieuwsgierig)

Dat zelfde geld trouwens ook voor de kinderen van de zus van mijn vriend. Dat zou hij me geen twee keer hoeven vragen.

Probleem is dat je er achter de computer rationeel over nadenkt. Eerste wat mij te binnen schiet is dat als ik zelf een kinderwens heb (op de korte termijn) dat deze niet in het gedrang moet komen.

Maar goed, dat is rationeel gezien. Denk eerlijk gezegd dat je die dingen zo wegwuift als het eenmaal zo ver is. Maar kan mij wel voorstellen dat ik nee zou zeggen.

Het zou dan om de eventuele kinderen van mijn schoonzus en zwager gaan, aangezien mijn broer nooit kinderen zal krijgen... en zo vanachter de computer zeg ik "uiteraard". Ik zou ze niet naar mijn schoonouders willen laten gaan (om meerdere totaal niet relevante redenen). Ze zouden an sich ook goed ondergebracht kunnen worden bij de zus van mijn zwager, maar die zouden dat kwa ruimte niet passend krijgen... dus wij zijn wel de meest aangewezenen om te doen wat moet gebeuren, aangezien wij wel veel ruimte hebben en de financiële middelen ook geen probleem zullen vormen.

En nu maar hopen dat het een "what if" blijft.

Ik zou zover mogelijk eerst eens bij die kinderen vragen wat ze willen. Ik woon tegen die tijd waarschijnlijk aan de andere kant van de wereld, maar als ze willen en ik kan het trekken zijn ze meer dan welkom.

Afhankelijk van op welk punt ik me leven ik dan ben wil ik misschien zelfs voor ze terug komen.

Nee, nooit.

Jawel, ik zou het zeker doen.

Nee. Ik wil zelf zeker geen kinderen en heb er helemaal niets mee. Hoe zuur en egoistisch het ook klinkt, het opvoeden van kinderen past niet binnen het leven dat ik zelf wil leiden. Ik denk daarom ook niet dat ik de kinderen van mijn zus het leven kan geven dat ze verdienen.

quote:

zou jij het kind van je broer/zus adopteren?

Mijn broer en broertje hebben geen kinderen, maargoed, mocht dat wel het geval zijn en er zou sprake zijn van adoptie dan zeer zeker niet.

ja wrom nie

quote:

Op vrijdag 30 maart 2012 03:13 schreef DrDentz het volgende:
ja wrom nie

OMDAT HET KINDEREN BETREFT!

Je weet wel. Van die dingen die geld kosten. Bergen met geld. En waar je je klaarblijkelijk heel je leven zorgen om behoort te maken. En die je snachts wakker krijsen omdat ze honger hebben. Smeer een boterham en laat mij met rust godverdomme!

srry

Geen niks drenz; ik ben niet boos op je hoor

Mijn broer heeft 2 kinderen en die zou ik zonder twijfel in huis nemen. Als er financiele problemen komen dan denk ik dat die wel met beide families op te lossen zijn.

Zelf wil ik geen kinderen, maar mocht deze situatie voorvallen, dan zou ik het zeker wel doen. Mits die kinderen dat natuurlijk zelf ook willen.