(Ik plaats dit topic expres hier en niet op Seksualiteit, omdat ik verwacht dat de users daar minder zullen herkennen en misschien minder met mijn verhaal kunnen).
Ik ben 22, en ik heb moeite met seks.
Met mijn eerste vriendje (ik was toen net 17) heeft het echt heel lang geduurd voordat het eindelijk een keer gebeurde. We deden wel dingen, maar echt neuken heeft - schrik niet - bijna anderhalf jaar geduurd voordat dat een keer gebeurde. Omdat ik gewoon niet durfde, me er ongemakkelijk bij voelde.
Dat kan nog, zou je zeggen, dan ben je nog jong, is het je eerste kennismaking met seks. Maar daarna is het eigenlijk nauwelijks verbeterd. Met mijn vriendjes daarna ging het wel sneller, omdat ik meer durfde, maar na een tijdje ging het toch weer minder. Als de eerste verliefdheidsfase over was deed ik het liever niet meer. Ik heb drie relaties gehad, maar eigenlijk nauwelijks seks.
Ik denk ontzettend veel na. Bij wat ik doe, bij wat er gebeurt. En zodra ik dat doe, dan lukt het niet meer. Dan voel ik me te opgelaten.
Ik ben vooral bang om me uit te kleden, schaam me erg voor mijn lichaam. Daarnaast heb ik ook het gevoel dat ik een sletje ben als ik seks zou hebben. Tijdens niet zozeer, als we eenmaal neuken vind ik het best fijn en geil, maar achteraf heb ik toch altijd spijt.
Ik ben de laatste tijd enorm in verwarring. Het is pas uit mijn mijn vriend (met wie ik al een hele tijd geen seks meer had omdat ik het gewoon niet meer wilde/kon/durfde) en nu komt toch een beetje de vraag naar boven 'wat nu?'. Wacht ik tot ik ooit weer iemand tegenkom? Een one night stand is sowieso niks voor mij, omdat ik me gebruikt zou voelen als ik zomaar seks zou hebben met iemand. Ik wil denk ik toch wel dat iemand van me houdt.
Ik denk wel veel aan seks, dat is het parodoxale. Ik ben niet aseksueel, ik masturbeer ook regelmatig.
Maar het echt doen... ik heb al lang geen seks meer gehad met een 'nieuw' iemand, al ruim 3 jaar niet meer, dus ik weet niet hoe dat gaat zijn. Maar ik denk niet dat ik durf. Ik wil bijvoorbeeld m'n beha al niet eens uitdoen omdat ik me schaam voor mijn borsten. Ik wil niet gebeft worden omdat ik dat vies vind voor de man in kwestie. Neuken gaat nog, maar niet al te veel standjes enzo, want dan voel ik me weer ongemakkelijk.
Wat is er mis met mij? Ik wil het diep in m'n hart wel, of in ieder geval wil ik dat ik er van zou kunnen genieten, maar er is iets dat me tegenhoudt. Ik heb het gevoel dat ik 'zondig' ben als ik het zou doen (terwijl ik niet christelijk, of met dat idee ben opgevoed).
Ik weet niet zo goed wat ik wil met dit topic. Herkenning? Advies? Sorry als het een rommelig verhaal geworden is.
Ik zal later nog wel het e.e.a aanvullen.