Zomer

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 18:14 schreef rolfson het volgende:
Ik persoonlijk vind zomers ook niet alles. Sinds kort woon ik in een klein appartement en bewaar al mijn overleden huisdieren op het balkon. In de winter heb ik geen last van ze maar in de zomer beginnen ze toch behoorlijk te stinken. Nu kan ik wel tegen die stank maar niet tegen de buurvrouw die daar altijd over komt klagen.
Laatst was het één dag best aangenaam buiten toen er ineens hard op de deur gebonkt werd. Ik reageer daar natuurlijk niet op want ik heb ook een bel. Op de bank zat ik tussen het gebonk door lekker een biertje te drinken toen die feeks toch ineens de deurbel gevonden had.
Ik stuiter als een bezetene de trap af en doe met een charmante glimlach de deur open. Wat kan ik voor u doen buurvrouw? HET STINKT KANKER HARD VAN JE BALKON EIKEL.
Ik zeg haar dat ik af en toe ook wel rare luchtjes ruik maar dat dit onmogelijk van mijn balkon af kan komen. JE LIEGT! JE LIEGT! Mevrouw rustig anders komt u even kijken.
Dat wijf stampt dus boos achter mij aan de trap op en snuift bij elke tree hard. Eenmaal in mijn slaapkamer aangekomen kijkt ze naar mijn bed. Ik lach haar vriendelijk toe dat de enige tarzan in deze kamer voor haar staat en loop door naar de balkon deuren.
Vuil loopt dat mens langs mij heen en duwt mij opzij om zo eerder op het balkon aan te komen. Plots staat ze oog in oog met Rex en begint keihard te schreeuwen dat ik ziek in mijn hoofd ben.
Nu mag je met ziektes schelden en alles maar ik kan er slecht tegen alles mensen liegen. Uit de hoek van mijn kamer pakte ik de Bosatlas en sla haar zo hard als ik kan tegen haar nek.
Ze valt neer. Ik sleep haar moeiteloos naar binnen en laat haar daar op de grond vallen. Als ik de balkondeuren dicht wil doen valt mijn oog op rex. Een paar tranen lopen over mijn wangen als ik besef hoe erg ik die hond wel niet mis.
Ik kan hem daar niet laten liggen en sleep hem ook naar binnen. Voorzichtige laat ik rex naast de buurvrouw op de grond zakken en krijg ik een grandioos idee. Met een enorm scherp keuken mes begin ik Rex van zijn huid te ontdoen en gooi de restanten het balkon op. Daarna zoek ik in mijn geneeskunde boeken de exacte locatie van de stembanden op en beschadig deze onherstelbaar bij mijn buurvrouw.
Tijdens mijn werkzaamheden viel het mij op dat mijn buurvrouw geen kik had gegeven en ik was bang dat er iets ernstigs met haar aan de hand zou zijn. Gelukkig werd ze na een paar uur toch nog wakker. Ik moet wel een engeltje op mijn schouder hebben zitten dacht ik toen. Ik trok haar aan de halsband door de hal heen terwijl ze huilde en gekke geluidjes voortbracht. Toen we bij de spiegel aankwamen klopte ik haar zachtjes op de kop. De huid van Rex zat prachtig aan haar eigen ledematen genaaid en het gaf mij het gevoel alsof ik Rex weer terug had. Als een opgezet dier stond ze als verstijfd op haar achterpoten. Ik lachte, zij keek geschokt en startte te braken. Ik gaf haar een klap op dr kop zei dat ze een stoute hond was wees naar haar braaksel en vertelde haar dat op te eten.
Het heeft 4 maanden geduurd maar ze is nu goed afgericht het mooie van alles is dat we jongen krijgen toch nog een lichtpuntje deze zomer.

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 18:14 schreef rolfson het volgende:
Ik persoonlijk vind zomers ook niet alles. Sinds kort woon ik in een klein appartement en bewaar al mijn overleden huisdieren op het balkon. In de winter heb ik geen last van ze maar in de zomer beginnen ze toch behoorlijk te stinken. Nu kan ik wel tegen die stank maar niet tegen de buurvrouw die daar altijd over komt klagen.
Laatst was het één dag best aangenaam buiten toen er ineens hard op de deur gebonkt werd. Ik reageer daar natuurlijk niet op want ik heb ook een bel. Op de bank zat ik tussen het gebonk door lekker een biertje te drinken toen die feeks toch ineens de deurbel gevonden had.
Ik stuiter als een bezetene de trap af en doe met een charmante glimlach de deur open. Wat kan ik voor u doen buurvrouw? HET STINKT KANKER HARD VAN JE BALKON EIKEL.
Ik zeg haar dat ik af en toe ook wel rare luchtjes ruik maar dat dit onmogelijk van mijn balkon af kan komen. JE LIEGT! JE LIEGT! Mevrouw rustig anders komt u even kijken.
Dat wijf stampt dus boos achter mij aan de trap op en snuift bij elke tree hard. Eenmaal in mijn slaapkamer aangekomen kijkt ze naar mijn bed. Ik lach haar vriendelijk toe dat de enige tarzan in deze kamer voor haar staat en loop door naar de balkon deuren.
Vuil loopt dat mens langs mij heen en duwt mij opzij om zo eerder op het balkon aan te komen. Plots staat ze oog in oog met Rex en begint keihard te schreeuwen dat ik ziek in mijn hoofd ben.
Nu mag je met ziektes schelden en alles maar ik kan er slecht tegen alles mensen liegen. Uit de hoek van mijn kamer pakte ik de Bosatlas en sla haar zo hard als ik kan tegen haar nek.
Ze valt neer. Ik sleep haar moeiteloos naar binnen en laat haar daar op de grond vallen. Als ik de balkondeuren dicht wil doen valt mijn oog op rex. Een paar tranen lopen over mijn wangen als ik besef hoe erg ik die hond wel niet mis.
Ik kan hem daar niet laten liggen en sleep hem ook naar binnen. Voorzichtige laat ik rex naast de buurvrouw op de grond zakken en krijg ik een grandioos idee. Met een enorm scherp keuken mes begin ik Rex van zijn huid te ontdoen en gooi de restanten het balkon op. Daarna zoek ik in mijn geneeskunde boeken de exacte locatie van de stembanden op en beschadig deze onherstelbaar bij mijn buurvrouw.
Tijdens mijn werkzaamheden viel het mij op dat mijn buurvrouw geen kik had gegeven en ik was bang dat er iets ernstigs met haar aan de hand zou zijn. Gelukkig werd ze na een paar uur toch nog wakker. Ik moet wel een engeltje op mijn schouder hebben zitten dacht ik toen. Ik trok haar aan de halsband door de hal heen terwijl ze huilde en gekke geluidjes voortbracht. Toen we bij de spiegel aankwamen klopte ik haar zachtjes op de kop. De huid van Rex zat prachtig aan haar eigen ledematen genaaid en het gaf mij het gevoel alsof ik Rex weer terug had. Als een opgezet dier stond ze als verstijfd op haar achterpoten. Ik lachte, zij keek geschokt en startte te braken. Ik gaf haar een klap op dr kop zei dat ze een stoute hond was wees naar haar braaksel en vertelde haar dat op te eten.
Het heeft 4 maanden geduurd maar ze is nu goed afgericht het mooie van alles is dat we jongen krijgen toch nog een lichtpuntje deze zomer.

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 18:18 schreef sinepedraap het volgende:

[..]

Zoek hulp

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 18:14 schreef rolfson het volgende:
Ik persoonlijk vind zomers ook niet alles. Sinds kort woon ik in een klein appartement en bewaar al mijn overleden huisdieren op het balkon. In de winter heb ik geen last van ze maar in de zomer beginnen ze toch behoorlijk te stinken. Nu kan ik wel tegen die stank maar niet tegen de buurvrouw die daar altijd over komt klagen.
Laatst was het één dag best aangenaam buiten toen er ineens hard op de deur gebonkt werd. Ik reageer daar natuurlijk niet op want ik heb ook een bel. Op de bank zat ik tussen het gebonk door lekker een biertje te drinken toen die feeks toch ineens de deurbel gevonden had.
Ik stuiter als een bezetene de trap af en doe met een charmante glimlach de deur open. Wat kan ik voor u doen buurvrouw? HET STINKT KANKER HARD VAN JE BALKON EIKEL.
Ik zeg haar dat ik af en toe ook wel rare luchtjes ruik maar dat dit onmogelijk van mijn balkon af kan komen. JE LIEGT! JE LIEGT! Mevrouw rustig anders komt u even kijken.
Dat wijf stampt dus boos achter mij aan de trap op en snuift bij elke tree hard. Eenmaal in mijn slaapkamer aangekomen kijkt ze naar mijn bed. Ik lach haar vriendelijk toe dat de enige tarzan in deze kamer voor haar staat en loop door naar de balkon deuren.
Vuil loopt dat mens langs mij heen en duwt mij opzij om zo eerder op het balkon aan te komen. Plots staat ze oog in oog met Rex en begint keihard te schreeuwen dat ik ziek in mijn hoofd ben.
Nu mag je met ziektes schelden en alles maar ik kan er slecht tegen alles mensen liegen. Uit de hoek van mijn kamer pakte ik de Bosatlas en sla haar zo hard als ik kan tegen haar nek.
Ze valt neer. Ik sleep haar moeiteloos naar binnen en laat haar daar op de grond vallen. Als ik de balkondeuren dicht wil doen valt mijn oog op rex. Een paar tranen lopen over mijn wangen als ik besef hoe erg ik die hond wel niet mis.
Ik kan hem daar niet laten liggen en sleep hem ook naar binnen. Voorzichtige laat ik rex naast de buurvrouw op de grond zakken en krijg ik een grandioos idee. Met een enorm scherp keuken mes begin ik Rex van zijn huid te ontdoen en gooi de restanten het balkon op. Daarna zoek ik in mijn geneeskunde boeken de exacte locatie van de stembanden op en beschadig deze onherstelbaar bij mijn buurvrouw.
Tijdens mijn werkzaamheden viel het mij op dat mijn buurvrouw geen kik had gegeven en ik was bang dat er iets ernstigs met haar aan de hand zou zijn. Gelukkig werd ze na een paar uur toch nog wakker. Ik moet wel een engeltje op mijn schouder hebben zitten dacht ik toen. Ik trok haar aan de halsband door de hal heen terwijl ze huilde en gekke geluidjes voortbracht. Toen we bij de spiegel aankwamen klopte ik haar zachtjes op de kop. De huid van Rex zat prachtig aan haar eigen ledematen genaaid en het gaf mij het gevoel alsof ik Rex weer terug had. Als een opgezet dier stond ze als verstijfd op haar achterpoten. Ik lachte, zij keek geschokt en startte te braken. Ik gaf haar een klap op dr kop zei dat ze een stoute hond was wees naar haar braaksel en vertelde haar dat op te eten.
Het heeft 4 maanden geduurd maar ze is nu goed afgericht het mooie van alles is dat we jongen krijgen toch nog een lichtpuntje deze zomer.

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 18:14 schreef rolfson het volgende:
Ik persoonlijk vind zomers ook niet alles. Sinds kort woon ik in een klein appartement en bewaar al mijn overleden huisdieren op het balkon. In de winter heb ik geen last van ze maar in de zomer beginnen ze toch behoorlijk te stinken. Nu kan ik wel tegen die stank maar niet tegen de buurvrouw die daar altijd over komt klagen.
Laatst was het één dag best aangenaam buiten toen er ineens hard op de deur gebonkt werd. Ik reageer daar natuurlijk niet op want ik heb ook een bel. Op de bank zat ik tussen het gebonk door lekker een biertje te drinken toen die feeks toch ineens de deurbel gevonden had.
Ik stuiter als een bezetene de trap af en doe met een charmante glimlach de deur open. Wat kan ik voor u doen buurvrouw? HET STINKT KANKER HARD VAN JE BALKON EIKEL.
Ik zeg haar dat ik af en toe ook wel rare luchtjes ruik maar dat dit onmogelijk van mijn balkon af kan komen. JE LIEGT! JE LIEGT! Mevrouw rustig anders komt u even kijken.
Dat wijf stampt dus boos achter mij aan de trap op en snuift bij elke tree hard. Eenmaal in mijn slaapkamer aangekomen kijkt ze naar mijn bed. Ik lach haar vriendelijk toe dat de enige tarzan in deze kamer voor haar staat en loop door naar de balkon deuren.
Vuil loopt dat mens langs mij heen en duwt mij opzij om zo eerder op het balkon aan te komen. Plots staat ze oog in oog met Rex en begint keihard te schreeuwen dat ik ziek in mijn hoofd ben.
Nu mag je met ziektes schelden en alles maar ik kan er slecht tegen alles mensen liegen. Uit de hoek van mijn kamer pakte ik de Bosatlas en sla haar zo hard als ik kan tegen haar nek.
Ze valt neer. Ik sleep haar moeiteloos naar binnen en laat haar daar op de grond vallen. Als ik de balkondeuren dicht wil doen valt mijn oog op rex. Een paar tranen lopen over mijn wangen als ik besef hoe erg ik die hond wel niet mis.
Ik kan hem daar niet laten liggen en sleep hem ook naar binnen. Voorzichtige laat ik rex naast de buurvrouw op de grond zakken en krijg ik een grandioos idee. Met een enorm scherp keuken mes begin ik Rex van zijn huid te ontdoen en gooi de restanten het balkon op. Daarna zoek ik in mijn geneeskunde boeken de exacte locatie van de stembanden op en beschadig deze onherstelbaar bij mijn buurvrouw.
Tijdens mijn werkzaamheden viel het mij op dat mijn buurvrouw geen kik had gegeven en ik was bang dat er iets ernstigs met haar aan de hand zou zijn. Gelukkig werd ze na een paar uur toch nog wakker. Ik moet wel een engeltje op mijn schouder hebben zitten dacht ik toen. Ik trok haar aan de halsband door de hal heen terwijl ze huilde en gekke geluidjes voortbracht. Toen we bij de spiegel aankwamen klopte ik haar zachtjes op de kop. De huid van Rex zat prachtig aan haar eigen ledematen genaaid en het gaf mij het gevoel alsof ik Rex weer terug had. Als een opgezet dier stond ze als verstijfd op haar achterpoten. Ik lachte, zij keek geschokt en startte te braken. Ik gaf haar een klap op dr kop zei dat ze een stoute hond was wees naar haar braaksel en vertelde haar dat op te eten.
Het heeft 4 maanden geduurd maar ze is nu goed afgericht het mooie van alles is dat we jongen krijgen toch nog een lichtpuntje deze zomer.

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 18:19 schreef Arcadia het volgende:

[..]

Hier niet om kunnen lachen

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 18:24 schreef Anno2012 het volgende:
De essentie van het topic is wel verdwenen merk ik

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 18:14 schreef rolfson het volgende:
Ik persoonlijk vind zomers ook niet alles. Sinds kort woon ik in een klein appartement en bewaar al mijn overleden huisdieren op het balkon. In de winter heb ik geen last van ze maar in de zomer beginnen ze toch behoorlijk te stinken. Nu kan ik wel tegen die stank maar niet tegen de buurvrouw die daar altijd over komt klagen.
Laatst was het één dag best aangenaam buiten toen er ineens hard op de deur gebonkt werd. Ik reageer daar natuurlijk niet op want ik heb ook een bel. Op de bank zat ik tussen het gebonk door lekker een biertje te drinken toen die feeks toch ineens de deurbel gevonden had.
Ik stuiter als een bezetene de trap af en doe met een charmante glimlach de deur open. Wat kan ik voor u doen buurvrouw? HET STINKT KANKER HARD VAN JE BALKON EIKEL.
Ik zeg haar dat ik af en toe ook wel rare luchtjes ruik maar dat dit onmogelijk van mijn balkon af kan komen. JE LIEGT! JE LIEGT! Mevrouw rustig anders komt u even kijken.
Dat wijf stampt dus boos achter mij aan de trap op en snuift bij elke tree hard. Eenmaal in mijn slaapkamer aangekomen kijkt ze naar mijn bed. Ik lach haar vriendelijk toe dat de enige tarzan in deze kamer voor haar staat en loop door naar de balkon deuren.
Vuil loopt dat mens langs mij heen en duwt mij opzij om zo eerder op het balkon aan te komen. Plots staat ze oog in oog met Rex en begint keihard te schreeuwen dat ik ziek in mijn hoofd ben.
Nu mag je met ziektes schelden en alles maar ik kan er slecht tegen alles mensen liegen. Uit de hoek van mijn kamer pakte ik de Bosatlas en sla haar zo hard als ik kan tegen haar nek.
Ze valt neer. Ik sleep haar moeiteloos naar binnen en laat haar daar op de grond vallen. Als ik de balkondeuren dicht wil doen valt mijn oog op rex. Een paar tranen lopen over mijn wangen als ik besef hoe erg ik die hond wel niet mis.
Ik kan hem daar niet laten liggen en sleep hem ook naar binnen. Voorzichtige laat ik rex naast de buurvrouw op de grond zakken en krijg ik een grandioos idee. Met een enorm scherp keuken mes begin ik Rex van zijn huid te ontdoen en gooi de restanten het balkon op. Daarna zoek ik in mijn geneeskunde boeken de exacte locatie van de stembanden op en beschadig deze onherstelbaar bij mijn buurvrouw.
Tijdens mijn werkzaamheden viel het mij op dat mijn buurvrouw geen kik had gegeven en ik was bang dat er iets ernstigs met haar aan de hand zou zijn. Gelukkig werd ze na een paar uur toch nog wakker. Ik moet wel een engeltje op mijn schouder hebben zitten dacht ik toen. Ik trok haar aan de halsband door de hal heen terwijl ze huilde en gekke geluidjes voortbracht. Toen we bij de spiegel aankwamen klopte ik haar zachtjes op de kop. De huid van Rex zat prachtig aan haar eigen ledematen genaaid en het gaf mij het gevoel alsof ik Rex weer terug had. Als een opgezet dier stond ze als verstijfd op haar achterpoten. Ik lachte, zij keek geschokt en startte te braken. Ik gaf haar een klap op dr kop zei dat ze een stoute hond was wees naar haar braaksel en vertelde haar dat op te eten.
Het heeft 4 maanden geduurd maar ze is nu goed afgericht het mooie van alles is dat we jongen krijgen toch nog een lichtpuntje deze zomer.

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 18:25 schreef rosepetals het volgende:

[..]

Heb je nou echt pleinvrees of wat?

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 18:38 schreef Anno2012 het volgende:
Nee,geen pleinvrees.

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 18:09 schreef Anno2012 het volgende:

[..]

ik heb pleinvrees

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 18:38 schreef Anno2012 het volgende:
Nee,geen pleinvrees.

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 18:38 schreef rosepetals het volgende:

[..]

Nou waarom blijf je op de zolder dan?

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 19:03 schreef Anno2012 het volgende:

[..]

In de loop der jaren is iedereen zijn eigen gang gegaan,en er is niks nieuws bijgekomen

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 18:38 schreef rosepetals het volgende:

[..]

Nou waarom blijf je op de zolder dan?

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 19:09 schreef Id_do_her het volgende:

[..]

Trapvrees misschien.

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 19:16 schreef sinepedraap het volgende:
[ afbeelding ]