Zolang er nog Gggrrrristenen aan de macht zijn zal het gesukkel voortduren. Een van de economischerekendenktanks heeft niet zo lang geleden eens een beetje uitgerekend wat het kost om het leven van een terminaal patient een maand op te rekken. Ze spraken (als ik het goed herinner) over minstens ¤ 30.000 per maand. Dan blijft iemand technisch in leven, dan hebben we het nog niet eens over de kwaliteit ervan. Er werdt toen ook de vraag bijgesteld hoeveel een mensenleven ons waard is.quote:Op vrijdag 18 mei 2012 16:17 schreef Abby79 het volgende:
[..]
Ik vraag me trouwens sowieso af hoelang dit soort zaken nog vergoed blijven... als je ziet wat ze nu allemaal weer aan het bezuinigen moeten in de zorg, het is niet normaal meer. Over een paar jaar mag ik m'n hormonen en m'n insuline ook zelf gaan betalen zeker . Maar ja, met het huidige percentage ouderen en de wil om die allemaal 100 te laten worden wordt de zorg wel onbetaalbaar ja... (en zaken als vergrijzing enzo zagen ze 30 jaar geleden al aankomen, maar daar van te voren op inspelen, nergens voor nodig joh!)
Volgens mij ging het over bezuinigingen op de zorg, en dat is niet iets dat je alleen de christelijke partijen aan kunt rekenen, de liberalen met hun marktwerking zijn daarbij een veel groter probleem.quote:Op vrijdag 18 mei 2012 18:42 schreef Fixers het volgende:
Zolang er nog Gggrrrristenen aan de macht zijn zal het gesukkel voortduren.
Niet zo vreemd, want je betreedt hier heel gevaarlijk terrein door de waarde van iemand's leven ter discussie te gaan stellen. Op zich is het niet verkeerd om je af te vragen of een zwaar-gehandicapt kind een goed leven tegemoet gaat, maar wat jij nu doet is deze discussie voeren in het kader van een bezuinigingsdiscussie, en dat vind ik echt niet kunnen.quote:Een verruiming van mogelijkheden tot actieve euthenasie is volgens mij een enorme besparing in de zorg opleveren.
...
Dat is een moeilijke om wat van te zeggen, als je het niet koste wat het kost zo'n kind in leven wil houden wordt je gelijk vergeleken met Hitler.
quote:op deze foto's zie ik een vrouw met een mooie en zachte uitstraling
Welkom En kom maar op hoor wij staan altijd open voor gepraat. Ben je als jongen geboren of als meisje? (dat maakt de boel wat makkelijker, haha )quote:Op donderdag 24 mei 2012 23:40 schreef robinpunt het volgende:
Ik weet niet precies hoe het hier werkt - of ik zomaar met jullie mee mag schrijven - maar ik lees al een tijd mee met dit topic.
Al heel erg lang voel ik dat ik eigenlijk als het andere geslacht geboren had moeten zijn, dat mijn lichaam niet bij mij past, ik denk dat ik dat gevoel hier verder niet hoef toe te lichten. De laatste tijd is dit gevoel sterker geworden en nu ben ik op een punt dat ik gewoon heel erg in de war ben. Ik kan/durf er eigenlijk met niemand die ik ken over te praten terwijl ik die behoefte wel heb, vandaar dat ik me hier meld. Jullie zijn veel verder dan ik, maar ik herken toch veel in wat jullie schrijven en dat helpt me enorm!
Nadat ik het voor het eerst iemand vertelde duurde dat actie ondernemen nog wel even, ik kwam op een gegeven moment op een soort 'okay, hoe moet ik nu verder?' punt, en alles is natuurlijk een ver van je bed show: ik kom uit een dorp in het zuiden, en dan moet ik helemaal naar een of ander medisch centrum in Amsterdam, hoe gaat dat allemaal en hoe moet dat met mn studie etc maar het viel allemaal wel mee uiteindelijk.quote:Op vrijdag 25 mei 2012 00:14 schreef robinpunt het volgende:
Dank je Maisnon! Ik ben geboren als meisje. Ook al weet ik allang dat ik eigenlijk een jongen ben, ik heb niet eerder op dit punt gestaan, dat ik ook echt wilde veranderen van geslacht. Nu al die twijfels en angsten. Ik heb altijd als vrouw geleefd, ik ben van buiten super vrouwelijk. Van de andere kant voel ik me zo ongemakkelijk bij vrouwendingen en fantaseer ik over en verlang ik naar het starten van het transitieproces en alle lichamelijke veranderingen die dat met zich mee zou brengen. Wanneer wist jij niet alleen zeker dat je in het verkeerde lichaam zat maar ook dat je het wilde veranderen?
Gisteren moest ik lingerie gaan kopen.
Ik natuurlijk weer honderd jaar zoeken in die winkel want ik ben gewoon slecht in vrouwenkleding kopen. Uiteindelijk was het gelukt. Wel kocht ik ter compensatie ook een mannelijke pyjamabroek, met van die blauwe ruiten enzo. Hahaha. Die heb ik nu aan. Morgen weer in een jurkje naar het werk. Tsja zo gaat mijn leven dus.
Voor mij was dit een hele lastige... ik heb er dan ook veeeeel te lang mee gelopen eigenlijk, gewoon omdat ik "de stap" niet durfde te zetten. Zolang je je keus maar eerder maakt als ik komt het wel goed! (mijn keus werd namelijk gemaakt na een mislukte zelfmoordpoging )quote:Op vrijdag 25 mei 2012 00:14 schreef robinpunt het volgende:Wanneer wist jij niet alleen zeker dat je in het verkeerde lichaam zat maar ook dat je het wilde veranderen?
Haha, dat klinkt zooo bekend (maar dan andersom), ik was vroeger echt slecht in kleding e.d., gewoon omdat ik niet weet wat ik als man aan zou willen. M'n collectie dameskleding is echter altijd goed in orde geweest, en m'n moeder en schoonzus zijn behoorlijk jaloers op mijn kleding somsquote:Gisteren moest ik lingerie gaan kopen.
Ik natuurlijk weer honderd jaar zoeken in die winkel want ik ben gewoon slecht in vrouwenkleding kopen. Uiteindelijk was het gelukt. Wel kocht ik ter compensatie ook een mannelijke pyjamabroek, met van die blauwe ruiten enzo. Hahaha. Die heb ik nu aan. Morgen weer in een jurkje naar het werk. Tsja zo gaat mijn leven dus.
Huisartsen moet je vaak even nabellen is mijn ervaring En graag gedaan hoor! (Ik heb die zaterdag dat je me aan het DMen was ook nieuwe schoenen besteld )quote:Op vrijdag 25 mei 2012 00:37 schreef J.Gibbs het volgende:
Vandaag zijn m'n nieuwe schoenen wel aangekomen . Dus nu eindelijk een paar mooie pumps en korte laarsjes naast die (veel te dure) hoge laarzen . Met dank aan Abby79 voor de tips voor winkels .
Ik had dat anders, ik heb er, zoals hier boven al staat, heel lang over gedaan voor ik het iemand vertelde, maar heb me de eerste maandag na dat weekend meteen aangemeld bij het VU.quote:Op vrijdag 25 mei 2012 00:47 schreef Maisnon het volgende:
Nadat ik het voor het eerst iemand vertelde duurde dat actie ondernemen nog wel even, ik kwam op een gegeven moment op een soort 'okay, hoe moet ik nu verder?' punt, en alles is natuurlijk een ver van je bed show: ik kom uit een dorp in het zuiden, en dan moet ik helemaal naar een of ander medisch centrum in Amsterdam, hoe gaat dat allemaal en hoe moet dat met mn studie etc maar het viel allemaal wel mee uiteindelijk.
Wat vervelend dat je uiterlijk en je innerlijk zo haaks op elkaar staan. Dat maakt het vast nog lastiger. Ik was al een halve vent voor mijn transitie dus de overgang was bijna onmerkbaar.quote:Op vrijdag 25 mei 2012 00:14 schreef robinpunt het volgende:
Dank je Maisnon! Ik ben geboren als meisje. Ook al weet ik allang dat ik eigenlijk een jongen ben, ik heb niet eerder op dit punt gestaan, dat ik ook echt wilde veranderen van geslacht. Nu al die twijfels en angsten. Ik heb altijd als vrouw geleefd, ik ben van buiten super vrouwelijk. Van de andere kant voel ik me zo ongemakkelijk bij vrouwendingen en fantaseer ik over en verlang ik naar het starten van het transitieproces en alle lichamelijke veranderingen die dat met zich mee zou brengen. Wanneer wist jij niet alleen zeker dat je in het verkeerde lichaam zat maar ook dat je het wilde veranderen?
Gisteren moest ik lingerie gaan kopen.
Ik natuurlijk weer honderd jaar zoeken in die winkel want ik ben gewoon slecht in vrouwenkleding kopen. Uiteindelijk was het gelukt. Wel kocht ik ter compensatie ook een mannelijke pyjamabroek, met van die blauwe ruiten enzo. Hahaha. Die heb ik nu aan. Morgen weer in een jurkje naar het werk. Tsja zo gaat mijn leven dus.
Dank je voor je lieve reactie Gibbs! Ja, het gevoel is zo sterk dat ik wist dat ik er met iemand over moest praten zonder dat ik het gelijk aan iemand in mijn directe omgeving wilde vertellen. Nou dat is nu dus gelukt. Voel me wel een beetje opgelucht dankzij jullie!quote:Op vrijdag 25 mei 2012 00:37 schreef J.Gibbs het volgende:
Welkom hier robinpunt, moedig dat je dit zo durft te vertellen. Het is toch altijd wel een grote stap lijkt me om er (ook al is het anoniem) voor uit te komen dat je je zo voelt.
Ik zit nog een stukje vóór het punt waarop ik werkelijk ga bedenken hoe dit nu verder moet, denk ik. Ik realiseer me wel dat ik echt heel graag ook qua uiterlijk een jongen wil zijn en nu ik me daar bewust van ben, valt er veel uit het verleden op z'n plaats. Maar het is nu nog zo pril en vers allemaal dat ik nog veel moet nadenken.quote:Op vrijdag 25 mei 2012 00:47 schreef Maisnon het volgende:
Nadat ik het voor het eerst iemand vertelde duurde dat actie ondernemen nog wel even, ik kwam op een gegeven moment op een soort 'okay, hoe moet ik nu verder?' punt, en alles is natuurlijk een ver van je bed show: ik kom uit een dorp in het zuiden, en dan moet ik helemaal naar een of ander medisch centrum in Amsterdam, hoe gaat dat allemaal en hoe moet dat met mn studie etc maar het viel allemaal wel mee uiteindelijk.
Wow, dat is schrikken! Dan had je veeeel te lang gewacht! Gelukkig is het goedgekomen, toch? Hoever ben je nu?quote:Op vrijdag 25 mei 2012 06:21 schreef Abby79 het volgende:
Voor mij was dit een hele lastige... ik heb er dan ook veeeeel te lang mee gelopen eigenlijk, gewoon omdat ik "de stap" niet durfde te zetten. Zolang je je keus maar eerder maakt als ik komt het wel goed! (mijn keus werd namelijk gemaakt na een mislukte zelfmoordpoging )
Dat is inderdaad precies hetzelfde, maar dan andersom!!quote:Haha, dat klinkt zooo bekend (maar dan andersom), ik was vroeger echt slecht in kleding e.d., gewoon omdat ik niet weet wat ik als man aan zou willen. M'n collectie dameskleding is echter altijd goed in orde geweest, en m'n moeder en schoonzus zijn behoorlijk jaloers op mijn kleding soms
Nog in de file gestaan en hoe ging je afspraak?quote:En nu ben ik een paar maanden terug nog zo idioot geweest voor vanmiddag - de dag voor het pinksterweekend - een afspraak te plannen... dat wordt file rijden in Antwerpen, gegarandeerd
Dank je wel voor je advies Wonderer!quote:Op vrijdag 25 mei 2012 09:14 schreef wonderer het volgende:
Wat vervelend dat je uiterlijk en je innerlijk zo haaks op elkaar staan. Dat maakt het vast nog lastiger. Ik was al een halve vent voor mijn transitie dus de overgang was bijna onmerkbaar.
Misschien kun je vast beginnen met wat meer dragen waar je je echt prettig in voelt? Niet meteen morgen je haren afknippen en een spijkerbroek en overhemd aan, maar in kleine stapjes zodat je omgeving er wat meer aan kan wennen?
Heb je al een hesje, of overweeg je dat?
Ik heb destijds niet gewacht tot ik echt rock bottom had bereikt en ik hoop dat jij (of wie dan ook) het ook niet zo ver laat komen, puur uit angst voor het onbekende. Uiteindelijk moet het er toch van komen, dan kun je gewoon niet doorgaan, en om er ook nog een flinke depressie bij te krijgen maakt het niet bepaald makkelijker. Het is nu eng en moeilijk, en dat zal het over een jaar ook zijn, dus dan kun je maar beter nu beginnen
Tot zover mijn advies. Als je verder nog iets wilt weten over ftm moet je maar vragen
Het is absoluut goedgekomen! Het verschil tussen nu en 5 jaar geleden is echt enorm... zelfs het verschil tussen nu en een jaar geleden is enorm (in positieve zin dus!). Scheelt natuurlijk dat ik net een jaar full-time ben en dat ik 11 maanden aan de hormonen zit, maar ik ben wel happy op het moment ja .quote:Op zaterdag 26 mei 2012 00:29 schreef robinpunt het volgende:
Wow, dat is schrikken! Dan had je veeeel te lang gewacht! Gelukkig is het goedgekomen, toch? Hoever ben je nu?
Jij hebt daar zelf nog invloed op. Ik heb in mijn puberteit wel eens heel snel naar het koude water moeten hollen.quote:Op maandag 28 mei 2012 18:48 schreef wonderer het volgende:
Ik heb zaterdag in mijn zwembroek op het strand gelegen (met de verkeerde packer, dat wel, hopelijk dachten mensen niet dat ik het uitzicht extra waardeerde ) en het voelt zo goed om dat te doen
Herkenbaar. Toen ik besefte dat ik wellicht toch beter als meisje geboren had kunnen worden, snapte ik ineens mijn jeugd. Ik speelde met poppen en zat op een creaclubje. Maar ik was ook altijd bezig met lego en speelde met treintjes, dat verhulde een en ander een beetje. Veel gehoord na mijn comingout: "Dat verbaasd me eigenlijk helemaal niets."quote:Op zaterdag 26 mei 2012 00:29 schreef robinpunt het volgende:
Ik zit nog een stukje vóór het punt waarop ik werkelijk ga bedenken hoe dit nu verder moet, denk ik. Ik realiseer me wel dat ik echt heel graag ook qua uiterlijk een jongen wil zijn en nu ik me daar bewust van ben, valt er veel uit het verleden op z'n plaats. Maar het is nu nog zo pril en vers allemaal dat ik nog veel moet nadenken.
Heb je er al eens met je partner over gepraat.quote:Dank je wel voor je advies Wonderer!
Ik draag wel vaak jongensbroeken maar kleed me verder niet overdreven jongensachtig. Er zullen mensen in mijn omgeving zijn die zeggen 'verbaast me niks' als ik op een dag zou komen opdraven als jongen maar vooralsnog leef ik het leven van een heteroseksuele vrouw. Ik heb ook absoluut geen hekel aan mijn lichaam, ik probeer vrouwelijke vormen niet te verbergen, maar het voelt niet als mezelf. Mijn plan is dat ik, als ik me over 3 maanden nog steeds zo voel, naar de huisarts ga. Tot die tijd moet ik goed nadenken. Ik zou mijn relatie moeten verbreken, en alles.
Ok, het is te zien, maar het valt echt niet op (en aan Robin's posts te lezen ziet die er toch wel iets anders uit nu )quote:
En toch denk ik dat W dat graag zou willen dat hij dat moest doenquote:Op maandag 28 mei 2012 20:28 schreef Fixers het volgende:
Jij hebt daar zelf nog invloed op. Ik heb in mijn puberteit wel eens heel snel naar het koude water moeten hollen.
Haha, ja, dat zou ik ook wel willen... iedere dag een kapster die dat doet. Maar het lukt mezelf ondertussen ook behoorlijk goedquote:Persoonlijk klein doorbraakje gehad afgelopen week. Eindelijk weer een klein beetje tevreden met mijn uiterlijk. Na een bezoekje aan de kapper weer eens een avatar voor facebook van mijzelf gemaakt. Had voordien mijn teddybeer als stand in. Jammer genoeg komt die kapster niet iedere morgen mijn haar doen.
Dank je!quote:
Maar wanneer wist je zeker dat je het ook echt wilde veranderen? Dat je echt aan de hormonen wilde en een operatie? Ik zit nog steeds op een punt dat ik echt 100% zeker weet dat ik genderdysforie heb en ik zou er een moord voor doen om een jongen te kunnen zijn, maar van de andere kant denk ik: wat een gedoe, misschien krijg ik spijt, misschien moet ik er maar mee leren leven.quote:Herkenbaar. Toen ik besefte dat ik wellicht toch beter als meisje geboren had kunnen worden, snapte ik ineens mijn jeugd. Ik speelde met poppen en zat op een creaclubje. Maar ik was ook altijd bezig met lego en speelde met treintjes, dat verhulde een en ander een beetje. Veel gehoord na mijn comingout: "Dat verbaasd me eigenlijk helemaal niets."
Nee, maar dat ben ik ook niet van plan. Hij is echt heel erg hetero en alles. Daarnaast hebben we nog maar pas een relatie en ben ik sowieso niet zo zeker van ons samen. Ik noemde het moeten verbreken van mijn relatie eerder als een soort heikel punt maar nu ik erover nadenk is dat momenteel eigenlijk the least of my problems.quote:Heb je er al eens met je partner over gepraat.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |