Kasabian #2

quote:

Op woensdag 12 april 2017 08:13 schreef Felixa het volgende:
Lekker nummertje!
Gisteren bij Jools Holland.

Kasabian - Bless This Acid House - Later... with Jools Holland - BBC Two

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 11:35 schreef Breuls het volgende:

[..]

Die ontdekte ik gisteren pas, op Spotify, maar damn wat is die lekker zeg.

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 11:58 schreef Breuls het volgende:
Oh ja, ik stond gisteren hier thuis al te springen.

Misschien is het wel de nieuwe L.S.F.

quote:

KASABIAN
FOR CRYING OUT LOUD
COLUMBIA/SONY MUSIC

11 MEI 2017

Hèhè, eindelijk deelt Kasabian weer eens een ouderwetse vuistslag in het gezicht uit. Want laten we eerlijk zijn: na knock-out Velociraptor! (2011) voelde 48:13 (2014) toch een beetje als een mispeer (tot zover de boksreferenties). Nu kan zanger annex blufkoning Tom Meighan weer gewoon van de daken schreeuwen dat Kasabian de grootste, beste en belangrijkste Britse rockband van dit moment is zonder er gek ver naast te zitten.

Bandbaas en almachtige songwriter Serge Pizzorno verkeert namelijk in blakende vorm. Zijn teksten zijn nooit hogere poëzie geweest, maar het kenmerkende hedonisme van de herriemakers uit Leicester spat van For Crying Out Loud af – en dáár gaat het om. Als Meighan in opener Ill Ray (The King) ‘If I had it all, I’d be dead in a week’ zingt, is het geen opgave daar bezwete, biergooiende Engelse fans bij te denken.

Rellen en stoer doen staat Kasabian gewoon heel goed. Tongue-in-cheek bravoure heeft ouderwets de overhand op het eerste deel van de plaat. Soms in de vorm van een groovy popsong als You’re In Love With A Psycho (‘And there’s nothing you can do about it’), soms ondergedompeld in ronkend gitaargeweld à la Twentyfourseven. Hét rockanthem van For Crying Out Loud is zonder twijfel Comeback Kid. Dat het nummer de FIFA 17-soundtrack haalde, kan niet anders met zo’n refrein: ‘Reap what you sow, comeback kid says hello / Here we stand, side by side, don’t let go’. En dat dan uit volle borst gezongen.

Net over de helft van het album nemen de mannen even gas terug. In het ruim acht minuten durende Are You Looking For Action? waant Pizzorno zich een discogod (is die sax een bewuste belediging van de goede smaak?), in All Through The Night kanaliseert hij zijn inner Liam Gallagher en Sixteen Blocks is een ietwat flauwe reggae-exercitie met veel ow ho’s. Gelukkig blaast Bless This Acid House met z’n typische punkrockriff het stof uit de groef en kun je je goed voorstellen hoe het meeschreeuwrefrein van Put Your Life On It straks uit duizenden keeltjes klinkt. De Kasabian-koek is nog láng niet op: For Crying Out Loud is het meest fun album dat de band ooit maakte. TOM SPRINGVELD