Bipolaire stoornis

quote:

Op woensdag 4 april 2012 19:46 schreef Gertje-Plongers het volgende:
Juist ja:) Herkenbaar hoor, je bent vaak zelf de grote depressor zeg maar....

Hoewel ik nu afgekeurd ben om de prikkels die werken opleverden, ten koste gingen van mijn kwaliteit van leven ( niet zelf bedacht hoor, deze zin )

Wel een goeie, die houden we d'rin.

Mijn ma heeft het. Ruim 2,5 jaar terug gediagnosticeerd. Wegens omstandigheden daarvoor besloten om geen contact meer met haar te hebben om voor mezelf te kunnen zorgen. Sindsdien heb ik haar niet gezien of gesproken, ben nu eerst bezig mijn eigen leven weer op orde te krijgen. Klinkt heel egoistisch maar ik kan nu niet anders.

Het gaat nu beter met mij maar ben bang hoe het is als we weer contact krijgen. Ze heeft altijd heel erg op mij gesteund, zoveel dat ik er aan onderdoor ging. Vind het moeilijk om contact te zoeken zonder in oude patronen te vallen. Heb niet echt een vraag maar zou het fijn vinden om ervaringen van andere te horen, vind het zo moeilijk om hiermee om te gaan.

Kiwi, mijn moeder is dus ook manisch depressief (pas een half jaar geleden ofzo gediagnosticeerd maar het speelt al generaties in die kant van de familie dus een verassing was het niet). En mijn moeder is zelf heel impuslief van mijn vader gescheiden en ergens anders gaan wonen.
Ondanks dat ze 'gek' is (ja sorry hoor, maar in manische episodes zijn de meeste mensen dat gewoon écht) mis ik haar echt enorm. Ik zie haar nauwelijks meer, terwijl ze er 'vroeger' elke dag was.
Dus ik vind het eigenlijk juist andersom moeilijk om ermee om te gaan

Ik blijf me nog steeds druk maken om de hoeveelheid lithium die ik slik, 4x400 mg 1600 mg dus, dit lijkt me gewoon hartstikke slecht, mijn moeder kwam dit artikel tegen http://www.ntvg.nl/public(...)eneesmiddel/volledig en daar schrik je toch wel van. Iemand klachten met zijn/haar lithiumgebruik?

Het is altijd een afweging tussen klachten en bijwerkingen om een zo gunstig mogelijk levensgeluk te creeëren voor jezelf. Hier hoef je zelf niet passief in te wezen, jij bent nog altijd baas over jouw lichaam.

Zolang je realistisch blijft over de realiteit en de klachten.

Algemeen trouwens hoor, ik gebruik geen lithium.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 20:19 schreef marleneke1980 het volgende:
Ik blijf me nog steeds druk maken om de hoeveelheid lithium die ik slik, 4x400 mg 1600 mg dus, dit lijkt me gewoon hartstikke slecht, mijn moeder kwam dit artikel tegen http://www.ntvg.nl/public(...)eneesmiddel/volledig en daar schrik je toch wel van. Iemand klachten met zijn/haar lithiumgebruik?

Veel klachten gehad hier.

Dubbele tong praten, ontzettend veel vocht vast houden waardoor mijn huid onderhuids scheurde, trillen als een malle.
Op een dosis van volgens mij 1200 ml. Spiegel was goed, ik reageerde alleen raar.
Plastabletten bijgekregen, geen verschil.

Er mee gestopt, later heel voorzichtig opgebouwd. beginnen met 200mg, steeds iets erbij.

Ik ben er uiteindelijk helemaal mee gestopt.

Edit: inderdaad valneigingen, verslapte spieren in m'n benen zeg maar. Ook kon ik helemaal van de wereld zijn, bijna catatonisch. Spiegel werd iedere week geprikt.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 20:19 schreef marleneke1980 het volgende:
Ik blijf me nog steeds druk maken om de hoeveelheid lithium die ik slik, 4x400 mg 1600 mg dus, dit lijkt me gewoon hartstikke slecht, mijn moeder kwam dit artikel tegen http://www.ntvg.nl/public(...)eneesmiddel/volledig en daar schrik je toch wel van. Iemand klachten met zijn/haar lithiumgebruik?

Ik blijf je schuine lettertype lastig vinden. Het is net of je iets quote ofzo

OT Als het je zo tegenstaat, ga dan met je psych. in overleg om iets anders uit te proberen. Ook ik gebruik geen lithium wegens bijwerkingen.

quote:

Op vrijdag 6 april 2012 15:15 schreef seasushi het volgende:

[..]

Ik blijf je schuine lettertype lastig vinden. Het is net of je iets quote ofzo

OT Als het je zo tegenstaat, ga dan met je psych. in overleg om iets anders uit te proberen. Ook ik gebruik geen lithium wegens bijwerkingen.

Ik ga wel over op gewoon lettertype. Vandaag was eindelijk mijn lithiumspiegel goed. Met 4 tabletten dus. Ik moet nu om de 14 dagen bloedprikken en hij houdt het streng in de gaten. Van andere medicatie worden er 3 soorten afgebouwd! Beter!

quote:

Op donderdag 12 april 2012 00:18 schreef marleneke1980 het volgende:

[..]

Ik ga wel over op gewoon lettertype. Vandaag was eindelijk mijn lithiumspiegel goed. Met 4 tabletten dus. Ik moet nu om de 14 dagen bloedprikken en hij houdt het streng in de gaten. Van andere medicatie worden er 3 soorten afgebouwd! Beter!

misschien moet je gewoon visoliecapsules gaan slikken
Hier ook aan het afbouwen met het een en ander en eens kijken of het met een streng regime van structuur en regelmatig (prikkelarme) rustmomenten ook wat stabiel blijft.

quote:

Op donderdag 12 april 2012 10:42 schreef seasushi het volgende:

[..]

misschien moet je gewoon visoliecapsules gaan slikken
Hier ook aan het afbouwen met het een en ander en eens kijken of het met een streng regime van structuur en regelmatig (prikkelarme) rustmomenten ook wat stabiel blijft.

Ik las op een ander topic ook al over de visolie en omega3 en was er al over gaan denken. Maar structuur en streng beleid zijn voor mij zeer moeilijk vast te houden maar een sterkere wil hebben denk ik.

Dankzij Omega-3 ben ik nog niet voor een trein gesprongen, dat was echt fantastisch.

ik

quote:

Op donderdag 12 april 2012 10:59 schreef marleneke1980 het volgende:

[..]

Ik las op een ander topic ook al over de visolie en omega3 en was er al over gaan denken. Maar structuur en streng beleid zijn voor mij zeer moeilijk vast te houden maar een sterkere wil hebben denk ik.

Mijn opmerking was cynisch.... Als dit zo'n geweldig middel was, dan had het mijn familieleden vroeger al moeten helpen die elke dag een lepel levertraan kregen.

Ik voldoe behoorlijk aan de omschrijving in de OP, maar ben vorige week pas voor het eerst naar een psycholoog geweest. Ben benieuwd wat daaruit gaat komen.

quote:

Op donderdag 12 april 2012 14:08 schreef Axel1988 het volgende:
Ik voldoe behoorlijk aan de omschrijving in de OP, maar ben vorige week pas voor het eerst naar een psycholoog geweest. Ben benieuwd wat daaruit gaat komen.

succes

quote:

Op donderdag 12 april 2012 14:44 schreef seasushi het volgende:

[..]

succes

Dankje.

Is het trouwens ook mogelijk om behandeld te worden met een bipolaire stoornis zonder medicatie?

En heeft iemand enig idee waar het door veroorzaakt wordt? Is het erfelijk, heeft het te maken met een jeugdtrauma of is het gewoon pech?

quote:

Op donderdag 12 april 2012 10:42 schreef seasushi het volgende:

[..]

misschien moet je gewoon visoliecapsules gaan slikken
Hier ook aan het afbouwen met het een en ander en eens kijken of het met een streng regime van structuur en regelmatig (prikkelarme) rustmomenten ook wat stabiel blijft.

Doe je dat afbouwen ook in overleg met je therapeut?

quote:

Op dinsdag 17 april 2012 07:53 schreef douche-eendje het volgende:

[..]

Doe je dat afbouwen ook in overleg met je therapeut?

Ja. Ik heb een hele prettige psychiater en SPV. die mij de regie in alles laten houden, maar hun vakkundige mening erover geven, en begeleiden. Ik mag blunderen, fouten maken, enz.

quote:

Op dinsdag 17 april 2012 12:29 schreef seasushi het volgende:

[..]

Ja. Ik heb een hele prettige psychiater en SPV. die mij de regie in alles laten houden, maar hun vakkundige mening erover geven, en begeleiden. Ik mag blunderen, fouten maken, enz.

Dat is fijn ja . Was even een vraag uit interesse omdat ik bij mijn moeder merkte dat ze dat "afbouwen" zonder overleg/begeleiding deed met alle gevolgen van dien.

En het gaat nog altijd niet lekker met mams. Xanax doet zijn werk, maar haar geheugen en manier van communiceren naar de buitenwereld toe gaat alles behalve subtiel. Ze zit weer heel erg in haar eigen wereldje, wat ik toch best lastig vind. Ze wilt heel graag dat ik haar meer betrek bij mijn leven, maar dat loopt ook iedere keer verkeerd. Heb de hoop nu ook maar opgegeven en ben er behoorlijk klaar mee

quote:

Op dinsdag 17 april 2012 07:53 schreef douche-eendje het volgende:

[..]

Doe je dat afbouwen ook in overleg met je therapeut?

Ik doe het afbouwen momenteel in overleg met mijn psychiater. Heb het al 2x zelf gedaan zonder overleg en ging beide keren fout.

Misschien ook interessant, bij mensen die aan stemmingsstoornissen leiden wordt vaak Lithium zout als medicijn toegedient. Dit zou de pieken bij de stemmingswisselingen moeten verminderen.
Interessante website is misschien:
http://www.orbisconcern.nl/1505/24031/155618/155645/lithiumf
_{Helaas weet ik alleen niet hoe ik een naam kan schrijven zodat de hele www.etc.bla te zien is}

quote:

Op donderdag 19 april 2012 17:17 schreef lucky_m3 het volgende:
Misschien ook interessant, bij mensen die aan stemmingsstoornissen leiden wordt vaak Lithium zout als medicijn toegedient. Dit zou de pieken bij de stemmingswisselingen moeten verminderen.
Interessante website is misschien:
http://www.orbisconcern.nl/1505/24031/155618/155645/lithiumf
_{Helaas weet ik alleen niet hoe ik een naam kan schrijven zodat de hele www.etc.bla te zien is}

Lithium wordt vaak gebruikt bij bipolaire stoornis maar je hoeft er ook weer niet te blij van te zijn, het is een slecht middel voor je lichaam en je nieren en kan op lange termijn vanalles aanrichten. Eenmaal gestart met Lithium kun je vaak ook niet meer zonder, op uitzonderingen daar gelaten. Ik slik het nu voor de tweede keer en een erg hoge dosis, ben er gewoon eng van.

bipolair volgens dsm-4. valt mee te leven

Als je een volledige manie hebt, hoelang duurt het dan na het innemen van de medicatie totdat je weer de oude bent? Is een stemmingstabilizator als Depakine of Lithium voldoende?

Kun je een manie trouwens een beetje vergelijken met een depersonalisatie, een soort coping? Of is het iets totaal anders. Daar ben ik wel benieuwd naar eigenlijk.

quote:

Op donderdag 19 april 2012 18:44 schreef Madame_Paon het volgende:
Een manie is een stemmingsstoornis (bij gebrek aan een betere term) en depersonalisatie is een soort dissociatie.

In een manie ben je vaak euforisch en ontremd toch.

quote:

Op donderdag 19 april 2012 18:37 schreef Gertje-Plongers het volgende:
Kun je een manie trouwens een beetje vergelijken met een depersonalisatie, een soort coping? Of is het iets totaal anders. Daar ben ik wel benieuwd naar eigenlijk.

Nee, depersonalisatie kies je, al dan niet bewust, om niet te voelen.
Een manie kies je niet voor, maar overkomt je, je stemming wordt extreem, zonder dat je daar grip op hebt.

depersonalisatie is een beschermingsmechanisme van je brein om de confrontatie met psychisch leed uit de weg te gaan. Een onbewuste keus waar je totaal geen invloed op hebt

Dat is antwoord van een leek die het een keer heeft doorgelezen.

De wetenschap denkt dat je er voor kiest, en het verdringt.
Het is de vraag of het onbewuste dus überhaupt wel bestaat.

het is ook een keus (van het onbewuste) maar niet 1 waar je (altijd?) invloed op hebt

quote:

Op donderdag 19 april 2012 19:36 schreef famousje het volgende:
Dat is antwoord van een leek die het een keer heeft doorgelezen.

De wetenschap denkt dat je er voor kiest, en het verdringt.
Het is de vraag of het onbewuste dus überhaupt wel bestaat.

Ik heb het ervaren in een proces en het heeft 2 maanden geduurd om te realiseren dat het een keuze was, wanneer tot je doordringt kan je pas de keuze maken

Ik heb hier nog niet eerder geschreven. Ik heb zelf bipolaire stoornis en ik vind het altijd fijn om met anderen hierover van gedachten te wisselen. Echter, ik heb de juiste plaats hiervoor nog niet gevonden. Zijn er misschien groepen op facebook of linkedin of andere plaatsen waar je ervaringen kunt uitwisselen? Ik ken alleen het forum van de VMDB maar kan daar mijn ei niet echt kwijt. Dus tips zijn welkom! (ben nog niet zo handig met social media dus heb vast nog wat mogelijkheden over het hoofd gezien)

Of gewoon op Fok natuurlijk.

quote:

Op zaterdag 21 april 2012 18:16 schreef Phileine2 het volgende:
Ik heb hier nog niet eerder geschreven. Ik heb zelf bipolaire stoornis en ik vind het altijd fijn om met anderen hierover van gedachten te wisselen. Echter, ik heb de juiste plaats hiervoor nog niet gevonden. Zijn er misschien groepen op facebook of linkedin of andere plaatsen waar je ervaringen kunt uitwisselen? Ik ken alleen het forum van de VMDB maar kan daar mijn ei niet echt kwijt. Dus tips zijn welkom! (ben nog niet zo handig met social media dus heb vast nog wat mogelijkheden over het hoofd gezien)

Of gewoon op Fok natuurlijk.

De fora die ik ken zijn slecht bezocht. MDbabbelforum ofzo iets

Je zou kunnen overwegen om een huiskamergroep vanuit de VMDB kunnen zoeken.
Ik ben er 3 keer geweest en vond het helemaal niks. Het voelde als elkaar in de put praten en met zijn allen ontzettend zielig zitten te zijn omdat we zo een afschuwelijke chronische ziekte hadden.

maar misschien heb ik pech gehad met de huiskamergroep.

Bedankt voor je tip. Maar ik was misschien niet duidelijk, ik bedoel iets om te schrijven, een forum oid.

Ik doe/deed dat bij VMDB maar het loopt niet echt lekker.
Ik kom hier en daar wel eens leuke stukjes tegen van bipolairen (op het web)... ik dacht, misschien is er, ergens ver verstopt ook een plaats waar meer bipolairen schrijven.

[ Bericht 37% gewijzigd door Phileine2 op 21-04-2012 21:49:25 ]

Babbelforum heb ik ff gespiekt maar dat loopt ook niet als een trein...

quote:

Op zaterdag 21 april 2012 19:31 schreef Phileine2 het volgende:
Babbelforum heb ik ff gespiekt maar dat loopt ook niet als een trein...

Tot nu toe heb ik hier nog de meeste activiteit gezien, ik was net als jij op zoek naar medepatienten om ervaringen uit te wisselen maar op de andere fora is het doodstil. Hier komen wel veel mensen.

Okee.
Ik vind het echt heel jammer... ik schrijf graag maar op VMDB krijg ik keer op keer gedoe.

Zit al hard na te denken om zelf iets te starten maar ik ben een beetje bang voor de mensen die je dan langs krijgt die misschien ff heel erg de weg kwijt zijn.

Een besloten forum met een paar mensen zou nog kunnen. Als ik eerst wat andere mensen vind
En anders maar hier inderdaad. Hoewel het wel erg open is.

[ Bericht 23% gewijzigd door Phileine2 op 21-04-2012 21:50:39 ]

Zelf iets starten, waarom niet? Je krijgt er allicht, niet serieuze mensen tussen, maar daar moet je boven staan. Ik deel hier ook mijn verhaal met sommigen en als je het te openlijk vind worden stuur je een persoonlijk bericht naar diegene waarmee je in discussie bent. Gewoon proberen!

[ Bericht 68% gewijzigd door marleneke1980 op 21-04-2012 21:37:37 ]

Ja sterker nog, ik ben al bezig! Heb al één persoon gevonden die meedoet.

Goh dat van iets vervelends toch weer iets goeds komt vandaag

[ Bericht 15% gewijzigd door Phileine2 op 21-04-2012 21:50:58 ]

Ik heb de quote verwijderd. Laat je weten als je er mee klaar bent dan kom ik ook een kijkje nemen!

Say what?

Ja ik zal het zeker laten weten. Dank je, ik pas straks ook even mijn tekst aan.

quote:

Op zaterdag 21 april 2012 19:31 schreef Phileine2 het volgende:
Babbelforum heb ik ff gespiekt maar dat loopt ook niet als een trein...

Ik vraag me altijd af waarom fora over MD niet lopen. Als ik zie dat elke patientenvereniging, al is het voor mensen met chronische zweetvoeten tot andere vage aandoeningen, de forums lopen als een tierelier.

willen mensen met MD het gewoon niet al te vaak over hun "kwaaltje" hebben?

Ja dat werd mij ook verweten seasushi. Maar het probleem is, ik wil het best over andere dingen hebben maar daar is op het forum geen gelegenheid/hoekje voor. Want men vond ook dat ik teveel offtopic ging enzo.

Ik denk dat het ook moeilijk is om een dergelijk forum te beheren omdat je waarschijnlijk vroeg of laat te maken krijgt met óf heel manische mensen die het forum volschrijven of juist aankondigingen van suicide.

Tja ik vind het erg jammer. Ik hoop dat het niet arrogant klinkt maar ik kom op meerdere fora en krijg vaak te horen dat mensen het leuk vinden om me te lezen. Dan is het eigenlijk mijn eer te na om ergens te blijven schrijven waar ik continu commentaar krijg.

Kijk we maken het gewoon hier gezellig

Ik hoop niet dat ik de lopende discussie verstoord heb trouwens.

Oh.... ben je er zo één...

quote:

Op woensdag 25 april 2012 23:21 schreef marleneke1980 het volgende:
Waar hadden we het ook al weer over?

quote:

Op zondag 22 april 2012 12:19 schreef seasushi het volgende:

[..]

Ik vraag me altijd af waarom fora over MD niet lopen. Als ik zie dat elke patientenvereniging, al is het voor mensen met chronische zweetvoeten tot andere vage aandoeningen, de forums lopen als een tierelier.

willen mensen met MD het gewoon niet al te vaak over hun "kwaaltje" hebben?

Mijn moeder was ook bipolair. 11 jaar geleden werd ze voor het eerst opgenomen en werd de ziekte geconstateerd.

Zijn hier nog meer mensen waarvan een naaste deze ziekte heeft? Ik heb het er nog steeds heel erg moeilijk mee.

Ik kom hier ook maar even crashen. Ik heb een vriendinnetje met, volgens haar, een hypomane periode.
Ze is al jaren manisch depressief, slikt niet altijd netjes d'r medicatie ondanks dat ze heus wel weet dat ze het zou moeten doen.
Iemand enig idee hoe ik hier het beste mee om kan gaan?
Ik probeer vooral zo eerlijk mogelijk te zijn, zonder haar te kwetsen, maar misschien dat iemand tips oid heeft?

quote:

Op zaterdag 5 mei 2012 21:18 schreef purebliss het volgende:
Mijn moeder was ook bipolair. 11 jaar geleden werd ze voor het eerst opgenomen en werd de ziekte geconstateerd.

Zijn hier nog meer mensen waarvan een naaste deze ziekte heeft? Ik heb het er nog steeds heel erg moeilijk mee.

Ja, mijn moeder. Ook best erg, is op dit moment net thuis van zo'n 2 maanden opname. Heb er erg moeite mee gehad, maar sinds ik niet meer bij mijn ouders woon kan ik er wel relaxter mee omgaan en is het vooral erg vervelend voor mijn moeder zelf en mijn vader.

@skitzofrenix

Ik had ook verwacht dat wanneer ik het huis uit zou gaan het een stuk minder moeilijk zou zijn. Maar aangezien mijn moeder vooral erg depressief en suicidaal was, werd het juist moeilijker, zeker omdat ze mij er heel erg in meetrok. Ze belde bijvoorbeeld overdag en nachts vaak om afscheid te nemen.

26 april was het alweer een jaar geleden dat ze een einde aan haar leven maakte. Kan wel zeggen dat mijn leven nu een stuk rustiger is. Dat klinkt hard, maar de afgelopen 12 jaar zijn verschrikkelijk heftig geweest.

Ben jij nooit bang om ook deze ziekte te krijgen?

quote:

Op zaterdag 5 mei 2012 23:10 schreef purebliss het volgende:
@skitzofrenix

Ik had ook verwacht dat wanneer ik het huis uit zou gaan het een stuk minder moeilijk zou zijn. Maar aangezien mijn moeder vooral erg depressief en suicidaal was, werd het juist moeilijker, zeker omdat ze mij er heel erg in meetrok. Ze belde bijvoorbeeld overdag en nachts vaak om afscheid te nemen.

26 april was het alweer een jaar geleden dat ze een einde aan haar leven maakte. Kan wel zeggen dat mijn leven nu een stuk rustiger is. Dat klinkt hard, maar de afgelopen 12 jaar zijn verschrikkelijk heftig geweest.

Ben jij nooit bang om ook deze ziekte te krijgen?

Jeetje, dat is wel erg heftig zeg! Heb je er nu nog last van?
Wat ik vooral erg lastig vond van mijn moeder is dat ze zo wisselend kan zijn op hoe ze reageert, vooral als ze manisch is ze ontzettend snel boos en schreeuwt ze veel enzo. Nu maakt dat geen indruk meer op mij en als kind dacht ik dat dát normaal was, maar toen ik tot het besef kwam dat mijn moeder 'anders' was, had ik er het meest moeite mee. Ook kan ze hele vreemde opmerkingen maken, maar dat heeft niets met de ziekte te maken, ze is sowieso een 'kwetsbare' vrouw. Als ze stabiel is, is ze wel een lieve moeder hoor, maar heb toch wel het een ander meegemaakt door haar ziekte.

Op je laatste vraag; Ik zelf heb last van erge stemmingswisselingen en heb ook een zware depressie gehad+psychotische (rand) verschijnselen, toen was ik er wel heel erg bang voor. Nu niet meer, ik ben nu redelijk stabiel en angst kan iets juist uitlokken, dus probeer er zo min mogelijk over na te denken.
En jij? Ben jij er bang voor om het ook te krijgen?

quote:

Op zaterdag 5 mei 2012 23:10 schreef purebliss het volgende:
@skitzofrenix

Ik had ook verwacht dat wanneer ik het huis uit zou gaan het een stuk minder moeilijk zou zijn. Maar aangezien mijn moeder vooral erg depressief en suicidaal was, werd het juist moeilijker, zeker omdat ze mij er heel erg in meetrok. Ze belde bijvoorbeeld overdag en nachts vaak om afscheid te nemen.

26 april was het alweer een jaar geleden dat ze een einde aan haar leven maakte. Kan wel zeggen dat mijn leven nu een stuk rustiger is. Dat klinkt hard, maar de afgelopen 12 jaar zijn verschrikkelijk heftig geweest.

Ben jij nooit bang om ook deze ziekte te krijgen?

Het klinkt stom en ik mag het eigenlijk niet zeggen
Maar afentoe denk ik eraan hoe het zou zijn als ze zichzelf iets aandoet. Niet dat ik denk dat ze dat ooit zou doen, dat durft ze niet. Ik denk dat het beter zou zijn. Niet dat ik haar dood wil maar ik weet dat elke dag hier op aarde zo'n ontzettend gevecht voor haar is, dat alles moeilijk en eng voor haar is. Ik heb al 2,5 jaar geen contact meer met haar maar ik weet ook hoe ze voor die tijd was, en als ik haar toevallig zie ziet ze er slecht uit. Echt een spook, ze kijkt dwars door je heen.
Mocht ze zichzelf wel iets aandoen zou ik er ook vrede mee kunnen hebben, omdat ik eerlijk waar denk dat ze hier op aarde nooit gelukkig gaat worden. Ik kan me niet voorstellen hoe het voor haar moet zijn, als je elke dag opstaat en de hele dag tegen alles moet vechten. Heb zelf wel een depressie gehad maar daar ben ik gelukkig uitgekomen. Dus tot op bepaalde hoogte weet ik hoe ellendig ze zich kan voelen. Dat gun je niemand.

Ik hoop dat ik hier niemand mee kwetst die het helaas mee heeft moeten maken, dat is absoluut niet m'n bedoeling. Ik hoop dat dit ook een plek kan zijn waar ik dit soort dingen kan delen maar als het totaal ongepast is, laat het me weten.

En om op je laatste vraag te reageren: in hoeverre is het erfelijk?

Bipolaire stoornis heeft een grote erfelijkheidsfactor. Ik heb eens gelezen dat als een van je ouders een stemmingsstoornis heeft, je als kind iets van 40% kans hebt om zelf iets te ontwikkelen.

Uhm, check.
Moeder bipolair, ik ook. Naja, bipolair zonder manische episode / geagiteerde depressie, whatever. Ik krijg meds die men meestal voorschrijft voor depressie bij bipolaire stoornis en dat werkt. Verder boeit het labeltje niet zo.

Ja ik heb er nog wel last van, in de zin dat ik het nog steeds moeilijk vind dat ze de laatste jaren zo verschrikkelijk depressief was en er niet meer uit kwam.

Zelfs de geboorte van mijn zoon 4 maanden voor haar overlijden kon haar niet meer opbeuren.

Wanneer mijn moeder manisch was (in haar manische periodes had ze vaak psychoses) was ze verschrikkelijk druk en bezig. Zo maaide ze in 1 dag ons 2 hectare grasveld met een handmaaier, reed 12 rondjes om de rotonde, ging 15 keer per dag naar de mac donalds om ijsjes te halen. Ook was ze heeeeel impulsief in deze periode. Ze maakte mij en mijn broertje snachts wakker om naar mijn vader te gaan (die woonde tijdelijk ergens anders omdat mijn moeder hem niet in de buurt wou hebben) trapte deuken in auto's en verfde in eens de kamer een hele andere kleur.

Als kind van 9 vind je dit natuurlijk leuk en grappig, ik snapte niet zoveel van haar ziekte.

Ik vond haar depressieve periodes veel moeilijker, ik heb haar toen ik 14 was een keer de trap zien aflopen, een bloedspoor achterlatend omdat ze haar polsen had doorgesneden. Daar sta je dan in je zomervakantie het bloed van je moeder op te dweilen.

Ik ben niet zo bang om echt manisch depressief te worden. Ik heb af en toe wel last van verschrikkelijke stemmingswisselingen, maar laat dit amper tot uiting komen. Mijn broertje daarintegen vertoont heel veel kenmerken van deze ziekte helaas.

@paarse_kiwi zo dacht ik er op een gegeven moment ook over. Als je wekelijks uit je bed of op je werk gebeld word dat ze weer een poging heeft gedaan en weer in het ziekenhuis/inrichting zit, dan heb je op een gegeven moment ook zoiets van, ik hoop dat het haar nou eens lukt, hoe hard ook.

Toch toen het echt gebeurde was ik toch geschokt, ondanks dat je het aan ziet komen. Maar dit kan natuurlijk ook deels komen op de manier waarop ze het heeft gedaan.

Ik schop hem maar even omhoog... Komend weekend maar richting mn ouders, het gaat op zijn zachts gezegd niet echt goed met mama-eend .

Zijn manische episodes nu wel of geen "voorwaarde" voor een bipolaire stoornis? Ik meende van wel, maar er staat me bij dat ik een tijdje terug iets las waarin e.e.a. genuanceerd werd.

Vraag het omdat er door twee artsen wel naar gehint is, maar manie zoals ook in de OP omschreven (bv dagen niet slapen) ken ik niet. Heb soms wel een soort euforische buien (compleet met overweldigende gevoelens en ideeen), maar die duren nooit lang omdat ze in no time omslaan in een klote gevoel omdat ik me geen raad weet met alles wat ik dan voel en wil.

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2012 08:03 schreef Seksgod_beta_v1 het volgende:
Zijn manische episodes nu wel of geen "voorwaarde" voor een bipolaire stoornis? Ik meende van wel, maar er staat me bij dat ik een tijdje terug iets las waarin e.e.a. genuanceerd werd.

Vraag het omdat er door twee artsen wel naar gehint is, maar manie zoals ook in de OP omschreven (bv dagen niet slapen) ken ik niet. Heb soms wel een soort euforische buien (compleet met overweldigende gevoelens en ideeen), maar die duren nooit lang omdat ze in no time omslaan in een klote gevoel omdat ik me geen raad weet met alles wat ik dan voel en wil.

Bipolar I disorder.
You've had at least one manic or one mixed episode.
You may or may not have had a major depressive episode. Because bipolar I varies from person to person, there are more-specific subcategories of diagnosis based on your particular signs and symptoms.

Bipolar II disorder.
You've had at least one major depressive episode and at least one hypomanic episode (but not a fully manic or mixed episode).
With bipolar II, symptoms cause distress or difficulty in some area of your life — such as relationships or work. Bipolar II disorder also has subcategories based on your particular signs and symptoms.

Cyclothymic disorder.
You've had numerous hypomanic episodes and periods of depression — but you've never had a full manic episode, a major depressive episode or a mixed episode.
For a diagnosis of cyclothymic disorder, symptoms last two years or more (one year in children and adolescents). During that time, symptoms never go away for more than two months. Symptoms cause significant distress or difficulty in some area of your life — such as in relationships or at work.
The DSM has very specific criteria for manic, hypomanic, major depressive and mixed episodes.

Criteria for a manic episode
A manic episode is a distinct period of abnormally and persistently elevated, expansive, or irritable mood that lasts at least one week (or less than a week if hospitalization is necessary). During the period of disturbed mood, three or more of the following symptoms must be present (four if the mood is only irritable):


• Inflated self-esteem or grandiosity
• Decreased need for sleep (for example, you feel rested after only three hours of sleep)
• Unusual talkativeness
• Racing thoughts
• Distractibility
• Increased goal-directed activity (either socially, at work or school, or sexually)

Doing things that have a high potential for painful consequences — for example, unrestrained buying sprees, sexual indiscretions or foolish business investments

To be considered a manic episode:
The mood disturbance must be severe enough to cause noticeable difficulty at work, at school or in usual social activities or relationships; to require hospitalization to prevent harm to yourself or others; or to trigger a break from reality (psychosis).

Symptoms do not meet the criteria for a mixed episode (see criteria for mixed episode below).

Symptoms are not due to the direct effects of something else such as alcohol or drug use, taking a medication, or a having a medical condition such as hyperthyroidism.

Criteria for a hypomanic episode
A hypomanic episode is a distinct period of elevated, expansive or irritable mood that lasts at least four days, and is different from the usual nondepressed mood. During the period of disturbed mood, three or more of the following symptoms must be present (four if the mood is only irritable):

• Inflated self-esteem or grandiosity
• Decreased need for sleep (for example, you feel rested after only three hours of sleep)
• Unusual talkativeness
• Racing thoughts
• Distractibility
• Increased goal-directed activity (either socially, at work or school, or sexually)

Doing things that have a high potential for painful consequences — for example, unrestrained buying sprees, sexual indiscretions or foolish business investments

etc...

Lastig allemaal zeg.

Misschien volgende keer zelf nog maar eens op terugkomen. Niet dat ik weet of dat echt zinnig is. Maar ik zit nu met een arts die me weer ritalin wil voorschrijven, terwijl ik heb geprobeerd duidelijk te maken dat ik eerst van die stemmingswisselingen af moet.

Maar je kunt net zo goed tegen een blinde muur praten.

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2012 09:27 schreef Seksgod_beta_v1 het volgende:
Lastig allemaal zeg.

Misschien volgende keer zelf nog maar eens op terugkomen. Niet dat ik weet of dat echt zinnig is. Maar ik zit nu met een arts die me weer ritalin wil voorschrijven, terwijl ik heb geprobeerd duidelijk te maken dat ik eerst van die stemmingswisselingen af moet.

Maar je kunt net zo goed tegen een blinde muur praten.

riatlin is natuurlijk voor ADHD vooral, en wat slaap disorders, maar als het goed is en je zou ADHD hebben (naast misschien nog andere comorbiditeiten (zoals bipolair)) zouden die symptomen af moeten nemen, heb je het niet dan werkt ritalin gewoonweg niet...

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2012 09:32 schreef Re het volgende:

[..]

riatlin is natuurlijk voor ADHD vooral, en wat slaap disorders, maar als het goed is en je zou ADHD hebben (naast misschien nog andere comorbiditeiten (zoals bipolair)) zouden die symptomen af moeten nemen, heb je het niet dan werkt ritalin gewoonweg niet...

Ik heb een ADHD diagnose idd. Wel eens eerder ritalin gehad. Had wel het idee dat ik daarmee meer in het hier en nu zat met m'n hoofd, maar de negatieve stemmingen werden wel heftiger.

Ik wil dat ook best nog eens proberen. Maar ritalin zal niets doen aan de stemmingswisselingen nee. Andere arts had het over welbutrin.

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2012 09:34 schreef Seksgod_beta_v1 het volgende:

[..]

Ik heb een ADHD diagnose idd. Wel eens eerder ritalin gehad. Had wel het idee dat ik daarmee meer in het hier en nu zat met m'n hoofd, maar de negatieve stemmingen werden wel heftiger.

Ik wil dat ook best nog eens proberen. Maar ritalin zal niets doen aan de stemmingswisselingen nee. Andere arts had het over welbutrin.

dat wordt nog leuk dan als je ook ADHD hebt.. weet niet zoveel ervan maar beetje surfen levert wel dit op (van wikipedia maar iig met referenties)

quote:

Bupropion improves mood by increasing the concentration of dopamine in emotional brain regions. The mechanism may improve the negative mood associated with methamphetamine withdrawal. Though it has demonstrated no effectiveness in the treatment of cocaine dependence, there is weak evidence that it may be useful in methamphetamine dependence.[53]

Bupropion was approved by the U.S. Food and Drug Administration (FDA)[54] for the prevention of seasonal affective disorder.[55] According to several case studies and a pilot study, bupropion lowers the level of an inflammatory mediator TNF-alpha[56] and may be useful in autoinflammatory conditions such as Crohn's disease[56][57] and psoriasis.[58][59]

...

There is considerable disagreement regarding whether it is useful to add an antidepressant, including bupropion, to a mood stabilizer in patients with bipolar depression.[62][63][64]

Ik heb geen idee wat bovenstaande praktisch betekent

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2012 09:42 schreef Seksgod_beta_v1 het volgende:
Ik heb geen idee wat bovenstaande praktisch betekent

Misschien heb je iets aan deze link.

http://hersenstorm.antenna.nl/Aanverw_stoornissen2.html

Hierin wordt ingegaan op ADHD en/of BS

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2012 08:03 schreef Seksgod_beta_v1 het volgende:
Zijn manische episodes nu wel of geen "voorwaarde" voor een bipolaire stoornis? Ik meende van wel, maar er staat me bij dat ik een tijdje terug iets las waarin e.e.a. genuanceerd werd.

Vraag het omdat er door twee artsen wel naar gehint is, maar manie zoals ook in de OP omschreven (bv dagen niet slapen) ken ik niet. Heb soms wel een soort euforische buien (compleet met overweldigende gevoelens en ideeen), maar die duren nooit lang omdat ze in no time omslaan in een klote gevoel omdat ik me geen raad weet met alles wat ik dan voel en wil.

Er worden ook hypomane fases mee bedoeld. Deze zijn niet zo heftig als de "echte" manie, maar tellen wel degelijk mee
. ADHD en BP hebben best een aantal de zelfde kenmerken. Ik ben ooit zwaar ADHD gediagnostiseerd, omdat ik naar wat achteraf bleek de tests gedaan had in een hypomane periode.
Ik geloof het allemaal wel.

Ritalin wordt evenals antidepressiva met de grootste terughoudendheid aan bipolaire mensen voorgeschreven, omdat ze een nieuwe manische of depressieve periode kunnen triggeren

quote:

Op donderdag 1 november 2012 20:23 schreef seasushi het volgende:

[..]

Er worden ook hypomane fases mee bedoeld. Deze zijn niet zo heftig als de "echte" manie, maar tellen wel degelijk mee
. ADHD en BP hebben best een aantal de zelfde kenmerken. Ik ben ooit zwaar ADHD gediagnostiseerd, omdat ik naar wat achteraf bleek de tests gedaan had in een hypomane periode.
Ik geloof het allemaal wel.

Ritalin wordt evenals antidepressiva met de grootste terughoudendheid aan bipolaire mensen voorgeschreven, omdat ze een nieuwe manische of depressieve periode kunnen triggeren

Nou ja, vorige keer met Ritalin merkte ik wel dat de negatieve stemming waar ik inzat er nogal heftig uitkwam. Nou was dat ook gewoon een kuttijd, daar niet van.

Zal het er volgende keer eens over hebben.

Interessant topic.

Volgens mij heeft deze ziekte ook een niet te misstaan effect op kinderen die dicht bij patiënten staan. Het zit bij mij in de familie aan m'n moeders kant en het heeft enorm veel geruzie en ellende opgeleverd. Hierdoor ben ik opgegroeid in een omgeving die eigenlijk jarenlang gespannen was. En daarna liep ik tegen allerlei eigen problematiek op, die vooral stress-gelateerd is. Een link is dan snel gelegd, want het is nogal logisch dat iemand stress-problemen gaat ontwikkelen nadat het hele stress-mechanisme in de kinderjaren al overuren gedraaid heeft. Hoewel, snel? Dit onderwerp kwam pas bij ons op tafel toen ik in de 20 was. Voor die tijd is altijd gezegd dat ik het later nog wel zou begrijpen.

Toegegeven, het is een ingewikkelde ziekte en de ruzies die het gevolg zijn nog ingewikkelder, maar de aandacht moet niet alleen naar de patiënt. Als kind kun je ook moeilijker weg dan bij bijv een relatie. Meer mensen met dit soort ervaringen?

Damn, ik kan gewoon beide rijtjes in hun geheel afvinken. Toch voel ik mij niet heel anders dan andere. Iedereen heeft toch last van ups en downs? Ik moet ook toegeven dat de symptonen bij mij ook (net zoals bovenstaande poster) stress gerelateerd zijn.

Iedereen heeft last van ups en downs, het gaat veel meer om de extremiteit.

Zo kan je bijv in een manie denken dat het leuk is om in een woonwijk 100 km/u te gaan rijden met een kind. Je neemt diegene mee in de auto en je trapt het gaspedaal daadwerkelijk zo hard in en dat is het verschil met een gezond iemand. Drempels? Dan ga je toch even over de stoep? Iedereen trapt het gaspedaal wel eens te hard in, maar dit is natuurlijk wel een klein beetje overdreven. Toch doen mensen met een manie dit. Dit soort rare ideeën krijg je er niet uitgepraat, want iemand met manie is niet voor rede vatbaar en houdt met niemand rekening. Als omgeving kun je dus alleen maar de troep opruimen.

Ook de depressieve periode is extreem. Iedereen heeft wel eens geen zin in zijn werk of blijft wel eens ziek thuis, maar in zo'n episode blijf je weken in je bed liggen zonder uberhaupt je baas af te bellen dat je ziek bent. Want wat voor zin heeft het? Het is ook niet voor niets dat dit door de omgeving vaak als de prettigere extreem ervaren wordt, want dan kan er ook niet zoveel schade aangericht worden.

Zelf heb ik gelukkig geen last van dit soort extreme gevallen, maar als kind voelde ik natuurlijk wel alle spanning in al het geruzie wat de manie oplevert. Heb echt als jongvolwassene moeten leren om met stress om te gaan en het ging met vallen en opstaan. Een groot verschil met bipolair is dat bipolair een interne oorzaak heeft en blijvend is, terwijl stress een externe factor is die ook weer weg kan gaan. Wel kunnen stress-klachten uitmonden in een depressie. Gelukkig is ook dat bij mij nooit gebeurd.

quote:

Op vrijdag 2 november 2012 21:03 schreef Capslockie het volgende:
Damn, ik kan gewoon beide rijtjes in hun geheel afvinken. Toch voel ik mij niet heel anders dan andere. Iedereen heeft toch last van ups en downs? Ik moet ook toegeven dat de symptonen bij mij ook (net zoals bovenstaande poster) stress gerelateerd zijn.

De ups en downs van een normaal persoon zijn anders dan die van een bipolair persoon. Mijn moeder heeft bijvoorbeeld ook nog eens als "bij"-effect dat ze psychotische en schizofrene trekken erbij gaat krijgen, wat niet echt comfortabel voor de omgeving is.
Afgelopen weekend trof ik in plaats van mijn moeder een vood dogeltje aan... Ze is zo compleet mat, heeft geen mening/interesses/zin meer in wat dan ook. Ze onderneemt niks omdat er niemand is die met haar mee wilt, terwijl zij zelf haar vriendenkring de afgelopen jaren heeft afgestoten om de meest idiote redenen.
Als ze dan eens met mijn vader op pad gaat zijn ze vaak binnen een uur weer thuis omdat ze geen zin meer heeft, of dat er iemand naar haar idee een rare opmerking heeft gemaakt of verkeerd naar haar keek.

Ik heb in ieder geval een pittig gesprek met haar gehad, ze heeft vrijdag een afspraak bij haar psychiater en ze heeft mij beloofd dat ze ook gaat vragen of er een mogelijkheid is dat de psychiater zich niet alleen maar met medicatie bezig gaat houden, maar ook samen met haar op zoek gaat naar een passende vorm van therapie zodat ze zichzelf na al die jaren eens een beetje leert te accepteren en tevreden gaat zijn met zichzelf... En weer leert lachen.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 20:09 schreef douche-eendje het volgende:

[..]

Heftig douche-eendje, ik wens je sterkte.

Ik hoop echt voor jullie maar vooral voor haar dat ze haar ziekte gaat accepteren en middels therapie en medicatie een balans weet te vinden, een levensritme zonder die extreme pieken en diepste dalen.
Het is mogelijk, ook voor je moeder, nu haar nog blijvend overtuigen........succes daarmee