Bipolaire stoornis

quote:

Op woensdag 25 april 2012 23:21 schreef marleneke1980 het volgende:
Waar hadden we het ook al weer over?

quote:

Op zondag 22 april 2012 12:19 schreef seasushi het volgende:

[..]

Ik vraag me altijd af waarom fora over MD niet lopen. Als ik zie dat elke patientenvereniging, al is het voor mensen met chronische zweetvoeten tot andere vage aandoeningen, de forums lopen als een tierelier.

willen mensen met MD het gewoon niet al te vaak over hun "kwaaltje" hebben?

Mijn moeder was ook bipolair. 11 jaar geleden werd ze voor het eerst opgenomen en werd de ziekte geconstateerd.

Zijn hier nog meer mensen waarvan een naaste deze ziekte heeft? Ik heb het er nog steeds heel erg moeilijk mee.

Ik kom hier ook maar even crashen. Ik heb een vriendinnetje met, volgens haar, een hypomane periode.
Ze is al jaren manisch depressief, slikt niet altijd netjes d'r medicatie ondanks dat ze heus wel weet dat ze het zou moeten doen.
Iemand enig idee hoe ik hier het beste mee om kan gaan?
Ik probeer vooral zo eerlijk mogelijk te zijn, zonder haar te kwetsen, maar misschien dat iemand tips oid heeft?

quote:

Op zaterdag 5 mei 2012 21:18 schreef purebliss het volgende:
Mijn moeder was ook bipolair. 11 jaar geleden werd ze voor het eerst opgenomen en werd de ziekte geconstateerd.

Zijn hier nog meer mensen waarvan een naaste deze ziekte heeft? Ik heb het er nog steeds heel erg moeilijk mee.

Ja, mijn moeder. Ook best erg, is op dit moment net thuis van zo'n 2 maanden opname. Heb er erg moeite mee gehad, maar sinds ik niet meer bij mijn ouders woon kan ik er wel relaxter mee omgaan en is het vooral erg vervelend voor mijn moeder zelf en mijn vader.

@skitzofrenix

Ik had ook verwacht dat wanneer ik het huis uit zou gaan het een stuk minder moeilijk zou zijn. Maar aangezien mijn moeder vooral erg depressief en suicidaal was, werd het juist moeilijker, zeker omdat ze mij er heel erg in meetrok. Ze belde bijvoorbeeld overdag en nachts vaak om afscheid te nemen.

26 april was het alweer een jaar geleden dat ze een einde aan haar leven maakte. Kan wel zeggen dat mijn leven nu een stuk rustiger is. Dat klinkt hard, maar de afgelopen 12 jaar zijn verschrikkelijk heftig geweest.

Ben jij nooit bang om ook deze ziekte te krijgen?

quote:

Op zaterdag 5 mei 2012 23:10 schreef purebliss het volgende:
@skitzofrenix

Ik had ook verwacht dat wanneer ik het huis uit zou gaan het een stuk minder moeilijk zou zijn. Maar aangezien mijn moeder vooral erg depressief en suicidaal was, werd het juist moeilijker, zeker omdat ze mij er heel erg in meetrok. Ze belde bijvoorbeeld overdag en nachts vaak om afscheid te nemen.

26 april was het alweer een jaar geleden dat ze een einde aan haar leven maakte. Kan wel zeggen dat mijn leven nu een stuk rustiger is. Dat klinkt hard, maar de afgelopen 12 jaar zijn verschrikkelijk heftig geweest.

Ben jij nooit bang om ook deze ziekte te krijgen?

Jeetje, dat is wel erg heftig zeg! Heb je er nu nog last van?
Wat ik vooral erg lastig vond van mijn moeder is dat ze zo wisselend kan zijn op hoe ze reageert, vooral als ze manisch is ze ontzettend snel boos en schreeuwt ze veel enzo. Nu maakt dat geen indruk meer op mij en als kind dacht ik dat dát normaal was, maar toen ik tot het besef kwam dat mijn moeder 'anders' was, had ik er het meest moeite mee. Ook kan ze hele vreemde opmerkingen maken, maar dat heeft niets met de ziekte te maken, ze is sowieso een 'kwetsbare' vrouw. Als ze stabiel is, is ze wel een lieve moeder hoor, maar heb toch wel het een ander meegemaakt door haar ziekte.

Op je laatste vraag; Ik zelf heb last van erge stemmingswisselingen en heb ook een zware depressie gehad+psychotische (rand) verschijnselen, toen was ik er wel heel erg bang voor. Nu niet meer, ik ben nu redelijk stabiel en angst kan iets juist uitlokken, dus probeer er zo min mogelijk over na te denken.
En jij? Ben jij er bang voor om het ook te krijgen?

quote:

Op zaterdag 5 mei 2012 23:10 schreef purebliss het volgende:
@skitzofrenix

Ik had ook verwacht dat wanneer ik het huis uit zou gaan het een stuk minder moeilijk zou zijn. Maar aangezien mijn moeder vooral erg depressief en suicidaal was, werd het juist moeilijker, zeker omdat ze mij er heel erg in meetrok. Ze belde bijvoorbeeld overdag en nachts vaak om afscheid te nemen.

26 april was het alweer een jaar geleden dat ze een einde aan haar leven maakte. Kan wel zeggen dat mijn leven nu een stuk rustiger is. Dat klinkt hard, maar de afgelopen 12 jaar zijn verschrikkelijk heftig geweest.

Ben jij nooit bang om ook deze ziekte te krijgen?

Het klinkt stom en ik mag het eigenlijk niet zeggen
Maar afentoe denk ik eraan hoe het zou zijn als ze zichzelf iets aandoet. Niet dat ik denk dat ze dat ooit zou doen, dat durft ze niet. Ik denk dat het beter zou zijn. Niet dat ik haar dood wil maar ik weet dat elke dag hier op aarde zo'n ontzettend gevecht voor haar is, dat alles moeilijk en eng voor haar is. Ik heb al 2,5 jaar geen contact meer met haar maar ik weet ook hoe ze voor die tijd was, en als ik haar toevallig zie ziet ze er slecht uit. Echt een spook, ze kijkt dwars door je heen.
Mocht ze zichzelf wel iets aandoen zou ik er ook vrede mee kunnen hebben, omdat ik eerlijk waar denk dat ze hier op aarde nooit gelukkig gaat worden. Ik kan me niet voorstellen hoe het voor haar moet zijn, als je elke dag opstaat en de hele dag tegen alles moet vechten. Heb zelf wel een depressie gehad maar daar ben ik gelukkig uitgekomen. Dus tot op bepaalde hoogte weet ik hoe ellendig ze zich kan voelen. Dat gun je niemand.

Ik hoop dat ik hier niemand mee kwetst die het helaas mee heeft moeten maken, dat is absoluut niet m'n bedoeling. Ik hoop dat dit ook een plek kan zijn waar ik dit soort dingen kan delen maar als het totaal ongepast is, laat het me weten.

En om op je laatste vraag te reageren: in hoeverre is het erfelijk?

Bipolaire stoornis heeft een grote erfelijkheidsfactor. Ik heb eens gelezen dat als een van je ouders een stemmingsstoornis heeft, je als kind iets van 40% kans hebt om zelf iets te ontwikkelen.

Uhm, check.
Moeder bipolair, ik ook. Naja, bipolair zonder manische episode / geagiteerde depressie, whatever. Ik krijg meds die men meestal voorschrijft voor depressie bij bipolaire stoornis en dat werkt. Verder boeit het labeltje niet zo.

Ja ik heb er nog wel last van, in de zin dat ik het nog steeds moeilijk vind dat ze de laatste jaren zo verschrikkelijk depressief was en er niet meer uit kwam.

Zelfs de geboorte van mijn zoon 4 maanden voor haar overlijden kon haar niet meer opbeuren.

Wanneer mijn moeder manisch was (in haar manische periodes had ze vaak psychoses) was ze verschrikkelijk druk en bezig. Zo maaide ze in 1 dag ons 2 hectare grasveld met een handmaaier, reed 12 rondjes om de rotonde, ging 15 keer per dag naar de mac donalds om ijsjes te halen. Ook was ze heeeeel impulsief in deze periode. Ze maakte mij en mijn broertje snachts wakker om naar mijn vader te gaan (die woonde tijdelijk ergens anders omdat mijn moeder hem niet in de buurt wou hebben) trapte deuken in auto's en verfde in eens de kamer een hele andere kleur.

Als kind van 9 vind je dit natuurlijk leuk en grappig, ik snapte niet zoveel van haar ziekte.

Ik vond haar depressieve periodes veel moeilijker, ik heb haar toen ik 14 was een keer de trap zien aflopen, een bloedspoor achterlatend omdat ze haar polsen had doorgesneden. Daar sta je dan in je zomervakantie het bloed van je moeder op te dweilen.

Ik ben niet zo bang om echt manisch depressief te worden. Ik heb af en toe wel last van verschrikkelijke stemmingswisselingen, maar laat dit amper tot uiting komen. Mijn broertje daarintegen vertoont heel veel kenmerken van deze ziekte helaas.

@paarse_kiwi zo dacht ik er op een gegeven moment ook over. Als je wekelijks uit je bed of op je werk gebeld word dat ze weer een poging heeft gedaan en weer in het ziekenhuis/inrichting zit, dan heb je op een gegeven moment ook zoiets van, ik hoop dat het haar nou eens lukt, hoe hard ook.

Toch toen het echt gebeurde was ik toch geschokt, ondanks dat je het aan ziet komen. Maar dit kan natuurlijk ook deels komen op de manier waarop ze het heeft gedaan.

Ik schop hem maar even omhoog... Komend weekend maar richting mn ouders, het gaat op zijn zachts gezegd niet echt goed met mama-eend .

Zijn manische episodes nu wel of geen "voorwaarde" voor een bipolaire stoornis? Ik meende van wel, maar er staat me bij dat ik een tijdje terug iets las waarin e.e.a. genuanceerd werd.

Vraag het omdat er door twee artsen wel naar gehint is, maar manie zoals ook in de OP omschreven (bv dagen niet slapen) ken ik niet. Heb soms wel een soort euforische buien (compleet met overweldigende gevoelens en ideeen), maar die duren nooit lang omdat ze in no time omslaan in een klote gevoel omdat ik me geen raad weet met alles wat ik dan voel en wil.

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2012 08:03 schreef Seksgod_beta_v1 het volgende:
Zijn manische episodes nu wel of geen "voorwaarde" voor een bipolaire stoornis? Ik meende van wel, maar er staat me bij dat ik een tijdje terug iets las waarin e.e.a. genuanceerd werd.

Vraag het omdat er door twee artsen wel naar gehint is, maar manie zoals ook in de OP omschreven (bv dagen niet slapen) ken ik niet. Heb soms wel een soort euforische buien (compleet met overweldigende gevoelens en ideeen), maar die duren nooit lang omdat ze in no time omslaan in een klote gevoel omdat ik me geen raad weet met alles wat ik dan voel en wil.

Bipolar I disorder.
You've had at least one manic or one mixed episode.
You may or may not have had a major depressive episode. Because bipolar I varies from person to person, there are more-specific subcategories of diagnosis based on your particular signs and symptoms.

Bipolar II disorder.
You've had at least one major depressive episode and at least one hypomanic episode (but not a fully manic or mixed episode).
With bipolar II, symptoms cause distress or difficulty in some area of your life — such as relationships or work. Bipolar II disorder also has subcategories based on your particular signs and symptoms.

Cyclothymic disorder.
You've had numerous hypomanic episodes and periods of depression — but you've never had a full manic episode, a major depressive episode or a mixed episode.
For a diagnosis of cyclothymic disorder, symptoms last two years or more (one year in children and adolescents). During that time, symptoms never go away for more than two months. Symptoms cause significant distress or difficulty in some area of your life — such as in relationships or at work.
The DSM has very specific criteria for manic, hypomanic, major depressive and mixed episodes.

Criteria for a manic episode
A manic episode is a distinct period of abnormally and persistently elevated, expansive, or irritable mood that lasts at least one week (or less than a week if hospitalization is necessary). During the period of disturbed mood, three or more of the following symptoms must be present (four if the mood is only irritable):


• Inflated self-esteem or grandiosity
• Decreased need for sleep (for example, you feel rested after only three hours of sleep)
• Unusual talkativeness
• Racing thoughts
• Distractibility
• Increased goal-directed activity (either socially, at work or school, or sexually)

Doing things that have a high potential for painful consequences — for example, unrestrained buying sprees, sexual indiscretions or foolish business investments

To be considered a manic episode:
The mood disturbance must be severe enough to cause noticeable difficulty at work, at school or in usual social activities or relationships; to require hospitalization to prevent harm to yourself or others; or to trigger a break from reality (psychosis).

Symptoms do not meet the criteria for a mixed episode (see criteria for mixed episode below).

Symptoms are not due to the direct effects of something else such as alcohol or drug use, taking a medication, or a having a medical condition such as hyperthyroidism.

Criteria for a hypomanic episode
A hypomanic episode is a distinct period of elevated, expansive or irritable mood that lasts at least four days, and is different from the usual nondepressed mood. During the period of disturbed mood, three or more of the following symptoms must be present (four if the mood is only irritable):

• Inflated self-esteem or grandiosity
• Decreased need for sleep (for example, you feel rested after only three hours of sleep)
• Unusual talkativeness
• Racing thoughts
• Distractibility
• Increased goal-directed activity (either socially, at work or school, or sexually)

Doing things that have a high potential for painful consequences — for example, unrestrained buying sprees, sexual indiscretions or foolish business investments

etc...

Lastig allemaal zeg.

Misschien volgende keer zelf nog maar eens op terugkomen. Niet dat ik weet of dat echt zinnig is. Maar ik zit nu met een arts die me weer ritalin wil voorschrijven, terwijl ik heb geprobeerd duidelijk te maken dat ik eerst van die stemmingswisselingen af moet.

Maar je kunt net zo goed tegen een blinde muur praten.

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2012 09:27 schreef Seksgod_beta_v1 het volgende:
Lastig allemaal zeg.

Misschien volgende keer zelf nog maar eens op terugkomen. Niet dat ik weet of dat echt zinnig is. Maar ik zit nu met een arts die me weer ritalin wil voorschrijven, terwijl ik heb geprobeerd duidelijk te maken dat ik eerst van die stemmingswisselingen af moet.

Maar je kunt net zo goed tegen een blinde muur praten.

riatlin is natuurlijk voor ADHD vooral, en wat slaap disorders, maar als het goed is en je zou ADHD hebben (naast misschien nog andere comorbiditeiten (zoals bipolair)) zouden die symptomen af moeten nemen, heb je het niet dan werkt ritalin gewoonweg niet...

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2012 09:32 schreef Re het volgende:

[..]

riatlin is natuurlijk voor ADHD vooral, en wat slaap disorders, maar als het goed is en je zou ADHD hebben (naast misschien nog andere comorbiditeiten (zoals bipolair)) zouden die symptomen af moeten nemen, heb je het niet dan werkt ritalin gewoonweg niet...

Ik heb een ADHD diagnose idd. Wel eens eerder ritalin gehad. Had wel het idee dat ik daarmee meer in het hier en nu zat met m'n hoofd, maar de negatieve stemmingen werden wel heftiger.

Ik wil dat ook best nog eens proberen. Maar ritalin zal niets doen aan de stemmingswisselingen nee. Andere arts had het over welbutrin.

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2012 09:34 schreef Seksgod_beta_v1 het volgende:

[..]

Ik heb een ADHD diagnose idd. Wel eens eerder ritalin gehad. Had wel het idee dat ik daarmee meer in het hier en nu zat met m'n hoofd, maar de negatieve stemmingen werden wel heftiger.

Ik wil dat ook best nog eens proberen. Maar ritalin zal niets doen aan de stemmingswisselingen nee. Andere arts had het over welbutrin.

dat wordt nog leuk dan als je ook ADHD hebt.. weet niet zoveel ervan maar beetje surfen levert wel dit op (van wikipedia maar iig met referenties)

quote:

Bupropion improves mood by increasing the concentration of dopamine in emotional brain regions. The mechanism may improve the negative mood associated with methamphetamine withdrawal. Though it has demonstrated no effectiveness in the treatment of cocaine dependence, there is weak evidence that it may be useful in methamphetamine dependence.[53]

Bupropion was approved by the U.S. Food and Drug Administration (FDA)[54] for the prevention of seasonal affective disorder.[55] According to several case studies and a pilot study, bupropion lowers the level of an inflammatory mediator TNF-alpha[56] and may be useful in autoinflammatory conditions such as Crohn's disease[56][57] and psoriasis.[58][59]

...

There is considerable disagreement regarding whether it is useful to add an antidepressant, including bupropion, to a mood stabilizer in patients with bipolar depression.[62][63][64]

Ik heb geen idee wat bovenstaande praktisch betekent

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2012 09:42 schreef Seksgod_beta_v1 het volgende:
Ik heb geen idee wat bovenstaande praktisch betekent

Misschien heb je iets aan deze link.

http://hersenstorm.antenna.nl/Aanverw_stoornissen2.html

Hierin wordt ingegaan op ADHD en/of BS

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2012 08:03 schreef Seksgod_beta_v1 het volgende:
Zijn manische episodes nu wel of geen "voorwaarde" voor een bipolaire stoornis? Ik meende van wel, maar er staat me bij dat ik een tijdje terug iets las waarin e.e.a. genuanceerd werd.

Vraag het omdat er door twee artsen wel naar gehint is, maar manie zoals ook in de OP omschreven (bv dagen niet slapen) ken ik niet. Heb soms wel een soort euforische buien (compleet met overweldigende gevoelens en ideeen), maar die duren nooit lang omdat ze in no time omslaan in een klote gevoel omdat ik me geen raad weet met alles wat ik dan voel en wil.

Er worden ook hypomane fases mee bedoeld. Deze zijn niet zo heftig als de "echte" manie, maar tellen wel degelijk mee
. ADHD en BP hebben best een aantal de zelfde kenmerken. Ik ben ooit zwaar ADHD gediagnostiseerd, omdat ik naar wat achteraf bleek de tests gedaan had in een hypomane periode.
Ik geloof het allemaal wel.

Ritalin wordt evenals antidepressiva met de grootste terughoudendheid aan bipolaire mensen voorgeschreven, omdat ze een nieuwe manische of depressieve periode kunnen triggeren

quote:

Op donderdag 1 november 2012 20:23 schreef seasushi het volgende:

[..]

Er worden ook hypomane fases mee bedoeld. Deze zijn niet zo heftig als de "echte" manie, maar tellen wel degelijk mee
. ADHD en BP hebben best een aantal de zelfde kenmerken. Ik ben ooit zwaar ADHD gediagnostiseerd, omdat ik naar wat achteraf bleek de tests gedaan had in een hypomane periode.
Ik geloof het allemaal wel.

Ritalin wordt evenals antidepressiva met de grootste terughoudendheid aan bipolaire mensen voorgeschreven, omdat ze een nieuwe manische of depressieve periode kunnen triggeren

Nou ja, vorige keer met Ritalin merkte ik wel dat de negatieve stemming waar ik inzat er nogal heftig uitkwam. Nou was dat ook gewoon een kuttijd, daar niet van.

Zal het er volgende keer eens over hebben.

Interessant topic.

Volgens mij heeft deze ziekte ook een niet te misstaan effect op kinderen die dicht bij patiënten staan. Het zit bij mij in de familie aan m'n moeders kant en het heeft enorm veel geruzie en ellende opgeleverd. Hierdoor ben ik opgegroeid in een omgeving die eigenlijk jarenlang gespannen was. En daarna liep ik tegen allerlei eigen problematiek op, die vooral stress-gelateerd is. Een link is dan snel gelegd, want het is nogal logisch dat iemand stress-problemen gaat ontwikkelen nadat het hele stress-mechanisme in de kinderjaren al overuren gedraaid heeft. Hoewel, snel? Dit onderwerp kwam pas bij ons op tafel toen ik in de 20 was. Voor die tijd is altijd gezegd dat ik het later nog wel zou begrijpen.

Toegegeven, het is een ingewikkelde ziekte en de ruzies die het gevolg zijn nog ingewikkelder, maar de aandacht moet niet alleen naar de patiënt. Als kind kun je ook moeilijker weg dan bij bijv een relatie. Meer mensen met dit soort ervaringen?

Damn, ik kan gewoon beide rijtjes in hun geheel afvinken. Toch voel ik mij niet heel anders dan andere. Iedereen heeft toch last van ups en downs? Ik moet ook toegeven dat de symptonen bij mij ook (net zoals bovenstaande poster) stress gerelateerd zijn.

Iedereen heeft last van ups en downs, het gaat veel meer om de extremiteit.

Zo kan je bijv in een manie denken dat het leuk is om in een woonwijk 100 km/u te gaan rijden met een kind. Je neemt diegene mee in de auto en je trapt het gaspedaal daadwerkelijk zo hard in en dat is het verschil met een gezond iemand. Drempels? Dan ga je toch even over de stoep? Iedereen trapt het gaspedaal wel eens te hard in, maar dit is natuurlijk wel een klein beetje overdreven. Toch doen mensen met een manie dit. Dit soort rare ideeën krijg je er niet uitgepraat, want iemand met manie is niet voor rede vatbaar en houdt met niemand rekening. Als omgeving kun je dus alleen maar de troep opruimen.

Ook de depressieve periode is extreem. Iedereen heeft wel eens geen zin in zijn werk of blijft wel eens ziek thuis, maar in zo'n episode blijf je weken in je bed liggen zonder uberhaupt je baas af te bellen dat je ziek bent. Want wat voor zin heeft het? Het is ook niet voor niets dat dit door de omgeving vaak als de prettigere extreem ervaren wordt, want dan kan er ook niet zoveel schade aangericht worden.

Zelf heb ik gelukkig geen last van dit soort extreme gevallen, maar als kind voelde ik natuurlijk wel alle spanning in al het geruzie wat de manie oplevert. Heb echt als jongvolwassene moeten leren om met stress om te gaan en het ging met vallen en opstaan. Een groot verschil met bipolair is dat bipolair een interne oorzaak heeft en blijvend is, terwijl stress een externe factor is die ook weer weg kan gaan. Wel kunnen stress-klachten uitmonden in een depressie. Gelukkig is ook dat bij mij nooit gebeurd.

quote:

Op vrijdag 2 november 2012 21:03 schreef Capslockie het volgende:
Damn, ik kan gewoon beide rijtjes in hun geheel afvinken. Toch voel ik mij niet heel anders dan andere. Iedereen heeft toch last van ups en downs? Ik moet ook toegeven dat de symptonen bij mij ook (net zoals bovenstaande poster) stress gerelateerd zijn.

De ups en downs van een normaal persoon zijn anders dan die van een bipolair persoon. Mijn moeder heeft bijvoorbeeld ook nog eens als "bij"-effect dat ze psychotische en schizofrene trekken erbij gaat krijgen, wat niet echt comfortabel voor de omgeving is.
Afgelopen weekend trof ik in plaats van mijn moeder een vood dogeltje aan... Ze is zo compleet mat, heeft geen mening/interesses/zin meer in wat dan ook. Ze onderneemt niks omdat er niemand is die met haar mee wilt, terwijl zij zelf haar vriendenkring de afgelopen jaren heeft afgestoten om de meest idiote redenen.
Als ze dan eens met mijn vader op pad gaat zijn ze vaak binnen een uur weer thuis omdat ze geen zin meer heeft, of dat er iemand naar haar idee een rare opmerking heeft gemaakt of verkeerd naar haar keek.

Ik heb in ieder geval een pittig gesprek met haar gehad, ze heeft vrijdag een afspraak bij haar psychiater en ze heeft mij beloofd dat ze ook gaat vragen of er een mogelijkheid is dat de psychiater zich niet alleen maar met medicatie bezig gaat houden, maar ook samen met haar op zoek gaat naar een passende vorm van therapie zodat ze zichzelf na al die jaren eens een beetje leert te accepteren en tevreden gaat zijn met zichzelf... En weer leert lachen.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 20:09 schreef douche-eendje het volgende:

[..]

Heftig douche-eendje, ik wens je sterkte.

Ik hoop echt voor jullie maar vooral voor haar dat ze haar ziekte gaat accepteren en middels therapie en medicatie een balans weet te vinden, een levensritme zonder die extreme pieken en diepste dalen.
Het is mogelijk, ook voor je moeder, nu haar nog blijvend overtuigen........succes daarmee

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 23:44 schreef zusterclivia het volgende:

[..]

Heftig douche-eendje, ik wens je sterkte.

Ik hoop echt voor jullie maar vooral voor haar dat ze haar ziekte gaat accepteren en middels therapie en medicatie een balans weet te vinden, een levensritme zonder die extreme pieken en diepste dalen.
Het is mogelijk, ook voor je moeder, nu haar nog blijvend overtuigen........succes daarmee

Ik hoop het ook vooral voor haar, inmiddels is het 20 jaar geleden dat dit balletje is gaan rollen en sindsdien is er na iedere periode wel weer een stukje achteruitgang. Het is ook gewoon niet leuk om je moeder zo te zien.
Haar nog blijvend overtuigen is lastig, aangezien ze het erg lastig zal krijgen om de confrontatie met zichzelf aan te moeten gaan; dat is iets waar ze nog nooit mee bezig is geweest. Zelf vrees ik er wel alleen voor dat ze er niet klaar voor is, er voor open wilt staan... Maarja, wat moet je anders? Dit schiet zo ook niet op, de afgelopen 3 jaar is het alleen maar erger geworden.
Ook is ze bijvoorbeeld erg bang om mij kwijt te raken, dus heb ik aangegeven dat ik op dit moment mijn moeder kwijt aan het raken ben. Die opmerking heeft wel redelijk wat effect gehad, dus ik ben benieuwd of er wat uit haar gesprek van vrijdag gaat komen.

[ Bericht 3% gewijzigd door douche-eendje op 07-11-2012 11:09:04 ]

quote:

Op woensdag 7 november 2012 11:03 schreef douche-eendje het volgende:

[..]

Ik hoop het ook vooral voor haar, inmiddels is het 20 jaar geleden dat dit balletje is gaan rollen en sindsdien is er na iedere periode wel weer een stukje achteruitgang. Het is ook gewoon niet leuk om je moeder zo te zien.
Haar nog blijvend overtuigen is lastig, aangezien ze het erg lastig zal krijgen om de confrontatie met zichzelf aan te moeten gaan. Ook is ze bijvoorbeeld erg bang om mij kwijt te raken, dus heb ik aangegeven dat ik op dit moment mijn moeder kwijt aan het raken ben. Die opmerking heeft wel redelijk wat effect gehad, dus ik ben benieuwd of er wat uit haar gesprek van vrijdag gaat komen.

Ik snap je verhaal helemaal en kan me voorstellen dat je er weinig heil meer in ziet
Maar soms als de zieke ouder wordt kan er inkeer komen en lukt het wel om aan de medicatie te blijven en vooral het nut ervan in te blijven zien. Er zijn teams die middels huisbezoek deze mensen in de gaten houden, daar naar een GGZ instelling toegaan voor hen gewoon niet te doen is, zelfs psychiaters van die teams komen langs huis als het nodig is. Ook wel F-act teams genoemd.
Het ontlast het gezin enorm als er adequate hulpverlening aanwezig is.

Ik duim met je mee dat ook zij gaat inzien dat het beter moet en kan.


Mooi dat ze gevoelig is voor jouw reactie

quote:

Op woensdag 7 november 2012 11:14 schreef zusterclivia het volgende:

Mooi dat ze gevoelig is voor jouw reactie

Blijkbaar niet zo gevoelig. Ze heeft het niet besproken want "ze heeft er op dit moment geen behoefte aan". Ze moet nu maar weer meer lithium gaan slikken, bloed laten prikken en over 2 weken terugkomen. Met mijn vader/broertje heeft ze het er ook niet over gehad en toen ik net belde stond ze weer op het punt om naar bed te gaan.
Nou ja... Meer kan ik dus ook niet meer doen, geloof ik. Enige wat ik nog kan doen is een keer mee naar de psychiater, dan houd het ook wel op.

quote:

Op zaterdag 10 november 2012 18:55 schreef douche-eendje het volgende:

[..]

Blijkbaar niet zo gevoelig. Ze heeft het niet besproken want "ze heeft er op dit moment geen behoefte aan". Ze moet nu maar weer meer lithium gaan slikken, bloed laten prikken en over 2 weken terugkomen. Met mijn vader/broertje heeft ze het er ook niet over gehad en toen ik net belde stond ze weer op het punt om naar bed te gaan.
Nou ja... Meer kan ik dus ook niet meer doen, geloof ik. Enige wat ik nog kan doen is een keer mee naar de psychiater, dan houd het ook wel op.

Neemt ze het advies van de arts wel serieus?
Voor de rest:
Ze moet wel willen........daar hangt of staat alles mee.
En dat het voor jou ook ophoudt lijkt me meer dan terecht en bovenal zeer verstandig, maar je zorgen om wordt er helaas niet minder van, het blijf toch aan je knagen en dat maakt het zo moeilijk allemaal.
Het is een rotziekte die vooral van de partners en kinderen grote offers vraagt.
Voor nu afwachten maar of de medicatie verhoging enige verbetering geeft.

Verder voor jezelf je grenzen met betrekking tot je moeder blijven bewaken douche-eendje.
Sterkte de komende tijd

quote:

Op zaterdag 10 november 2012 22:19 schreef zusterclivia het volgende:

[..]

Neemt ze het advies van de arts wel serieus?
Voor de rest:
Ze moet wel willen........daar hangt of staat alles mee.
En dat het voor jou ook ophoudt lijkt me meer dan terecht en bovenal zeer verstandig, maar je zorgen om wordt er helaas niet minder van, het blijf toch aan je knagen en dat maakt het zo moeilijk allemaal.
Het is een rotziekte die vooral van de partners en kinderen grote offers vraagt.
Voor nu afwachten maar of de medicatie verhoging enige verbetering geeft.

Verder voor jezelf je grenzen met betrekking tot je moeder blijven bewaken douche-eendje.
Sterkte de komende tijd

Ik heb geen idee hoe en wat verder met de arts, behalve dat het iedere keer een beetje experimenten met medicatie is/bloedprikken om de levels te bepalen. Ik woon gelukkig niet meer thuis, maar alsnog is het voor mijn vader en broertje flink zwaar.
Een paar jaar geleden heb ik ook een tijd bij een psycholoog gelopen zodat ik inderdaad mijn grenzen beter leer te bewaken door wat meer over de stoornis te leren.

Het voelt vooral erg dubbel dat ze anderen (mij voorheen, nu vooral mijn vader) continu dingen verwijt, je het idee geeft dat zij zich telkens naar jou aan moet passen e.d.; terwijl zij degene is die vrijwel geen hulp wilt krijgen.

quote:

Op zaterdag 10 november 2012 22:33 schreef douche-eendje het volgende:

[..]

Ik heb geen idee hoe en wat verder met de arts, behalve dat het iedere keer een beetje experimenten met medicatie is/bloedprikken om de levels te bepalen. Ik woon gelukkig niet meer thuis, maar alsnog is het voor mijn vader en broertje flink zwaar.

IK hoop dat er voor je broertje ook enige vorm van hulp is?

quote:

Een paar jaar geleden heb ik ook een tijd bij een psycholoog gelopen zodat ik inderdaad mijn grenzen beter leer te bewaken door wat meer over de stoornis te leren.

Doe jezelf een plezier en vraag weer voor enkele sessies hulp aan, vooral nu het niet goed gaat met je moeder is het zo heel belangrijk dat je neus de goede kant op blijft staan. De psycholoog kan dat samen met jou, het eerder geleerde omhoog halen. Zal je goed doen deze steun. De psycholoog weet van de voorgeschiedenis en is hierdoor extra alert.

quote:

Het voelt vooral erg dubbel dat ze anderen (mij voorheen, nu vooral mijn vader) continu dingen verwijt, je het idee geeft dat zij zich telkens naar jou aan moet passen e.d.; terwijl zij degene is die vrijwel geen hulp wilt krijgen.

Je vader is de rots in de branding voor je moeder, hij staat haar gedrag toe, kinderen overkomt het en kunnen geen kant op. Dat maakt het allemaal ook zo triest daar achter zo'n "voordeur".Ik kan je hierbij enkel een dikke knuffel geven als troost. En de goede raad die je vast al uit ten treuren hebt gehoord, kies voor jezelf.

Ik zou misschien wel de huisarts van je broertje op de hoogte stellen van je zorgen om hem door de situatie thuis met een moeder die dreigt te ontsporen. Het komt niet zelden voor dat de huisarts dan kontakt met de psychiater opneemt en dan van die kant het balletje gaat rollen.

[ Bericht 0% gewijzigd door zusterclivia op 11-11-2012 08:43:30 ]

Ola, weet niet of er hier nog leven is maar we zullen zien.
Ik ben zelf ook bipolair. En het is gewoon een nare ziekte.

Het ene moment voelt alsof je hersenen ondergedoopt zijn in cocaine.
Het andere moment kan je niet eens je bed uitkomen.
Je leeft in een bubbel en niets kan je ook maar enigzins motiveren.

Ik lees hier dat veel mensen toch heel anders reageren in een manische sfeer.
Er zijn dus toch nog wel veel verschillen.

Wat ik persoonlijk het ergste vind is dat het voor mijn omgeving zo moeilijk is met vlagen.
Het ene moment kunnen ze je niet bijhouden en vlieg je van hot naar her en het andere moment moeten ze je uit een bodemloze put trekken.

Mijn verloofde is gelukkig wel heel begripvol, maar nu de tijd vorderd lijkt ze toch steeds wat afstandelijker.
Het lijkt wel of het steeds moeilijker voor haar word.
En dat zorgt ervoor dat ik in mijn manische perioden toch wel heel paranoide word.

Wel, ik hoop dat de mensen hier er toch een fijn leven op nahouden.
Ik doe in ieder geval mijn best om er wat van te maken.
Maar bi polair zuigt.

Mijn vader en broer zijn beidde bipolair, ik herken dus de heftige verhalen.
Mijn vader is intussen overleden en mijn broer negeert het probleem en legt de schuld bij anderen. Ikzelf heb deze stoornis ook maar in mindere mate.
Ik heb geen manische maar hypomanische perioden en mijn depressieve periodes zijn ook iets minder zwaar.
Wat niet wegneemt dat het mijn gewone leven niet in de war stuurt, werk, vrienden, relaties...
Daar ik veel in 'normale' toestand ben denk ik steeds dat ik er wel mee kan omgaan tot ik weer eens tegen de muur loop.
Ik weiger mezelf vol te proppen met klassieke medicatie en die langdurige onderzoeken (mijn vader en broer hebben daar serieus van afgezien) en hoop dus dat de homeopaat deze keer raad weet.

Relaties? Begin ik zelfs niet aan.
Ik saboteer het toch op de één of andere manier en stuit altijd op onbegrip.
Buiten mijn familie weet ook niemand dat ik hieraan lijd... het zou wel veel verklaren voor de buitenwereld denk ik soms .

Sorry hoor, maar als je denkt dat 'klassieke' medicatie je niet helpt en homeopathie wél, dan wíl je niet eens geholpen worden

quote:

Op zondag 6 januari 2013 19:47 schreef Moira. het volgende:
Sorry hoor, maar als je denkt dat 'klassieke' medicatie je niet helpt en homeopathie wél, dan wíl je niet eens geholpen worden

Oh mijn excuses, bevind ik me in een zone van je specialisatie? Al eens met iemand samengeleefd die zwaar aan de medicatie zit? Al die frustratie, radeloosheid én onmacht die je iemand ziet doorstaan al meegemaakt? Ik leef nog liever net als nu dan die persoon te worden.

quote:

Op zondag 6 januari 2013 21:28 schreef BillieBo het volgende:

[..]

Oh mijn excuses, bevind ik me in een zone van je specialisatie? Al eens met iemand samengeleefd die zwaar aan de medicatie zit? Al die frustratie, radeloosheid én onmacht die je iemand ziet doorstaan al meegemaakt? Ik leef nog liever net als nu dan die persoon te worden.

Ja.
En die persoon had minder last van frustratie, radeloos en gevoel van onmacht door de medicatie.
ÉN een naast familielid dat flipte en zelfmoord pleegde doordat zij én een ander naast familielid hun medicatie níét slikten.

Homeopathie werkt gewoon niet fysiek in op de stofjes in je hersenen enzo, het werkt hooguit als placebo.

Same shit, maar mijn vader zat wel aan de medicatie toen hij zelfmoord pleegde. Zoiets doet nu eenmaal wat met een mens. En ik geloofde eerlijk gezegd ook niet in homeopathie, volgens mijn zus en haar schoonbroer heeft het hen veel goeds gedaan toen ze het verlies van hun kindje moesten verwerken (ze geloofden er ook niet in, het was op aanraden van mijn moeder). Dus laat ik het maar eens proberen. En het is niet dat ik niet geloof dat klassieke medicatie me niet kan helpen. Het is gewoon een ellenlange lijdensweg voor je exact vind wat je nodig hebt. Dus ik wacht er liever nog even mee.

quote:

Op zondag 6 januari 2013 21:48 schreef BillieBo het volgende:
Same shit, maar mijn vader zat wel aan de medicatie toen hij zelfmoord pleegde. Zoiets doet nu eenmaal wat met een mens. En ik geloofde eerlijk gezegd ook niet in homeopathie, volgens mijn zus en haar schoonbroer heeft het hen veel goeds gedaan toen ze het verlies van hun kindje moesten verwerken (ze geloofden er ook niet in, het was op aanraden van mijn moeder). Dus laat ik het maar eens proberen. En het is niet dat ik niet geloof dat klassieke medicatie me niet kan helpen. Het is gewoon een ellenlange lijdensweg voor je exact vind wat je nodig hebt. Dus ik wacht er liever nog even mee.

Mijn tante die zelfmoord pleegde zat trouwens ook aan de medicatie, maar die sprong van een flat af omdat ze niet zo 'gestoord' wilde worden als haar zus, zonder te weten dat zij zo was omdat ze haar medicatie níét slikte.

Maar hoe langer je ermee wacht hoe langer je die lijdensweg moet ondergaan toch? Dan blijf je juist maar met die klachten zitten, en vervolgens moet je alsnóg onderzoeken ondergaan om uit te vinden wat voor jou werkt.
Maargoed jouw mening En als dit voor jou zo werkt is dat natuurlijk prima.
Maar homeopathie is imo echt een placebo

Rot op met je farma propagande vuile semimens. Beetje onzekere mensen een fictieve stoornis aanpraten. Denk maar niet dat niemand je laffe slaafse gedrag doorheeft.

quote:

Op maandag 7 januari 2013 00:09 schreef Salvad0R het volgende:
Rot op met je farma propagande vuile semimens. Beetje onzekere mensen een fictieve stoornis aanpraten. Denk maar niet dat niemand je laffe slaafse gedrag doorheeft.

Tegen wie heb je het nou?

quote:

Op zondag 6 januari 2013 23:50 schreef Moira. het volgende:

[..]

Mijn tante die zelfmoord pleegde zat trouwens ook aan de medicatie, maar die sprong van een flat af omdat ze niet zo 'gestoord' wilde worden als haar zus, zonder te weten dat zij zo was omdat ze haar medicatie níét slikte.

Maar hoe langer je ermee wacht hoe langer je die lijdensweg moet ondergaan toch? Dan blijf je juist maar met die klachten zitten, en vervolgens moet je alsnóg onderzoeken ondergaan om uit te vinden wat voor jou werkt.
Maargoed jouw mening En als dit voor jou zo werkt is dat natuurlijk prima.
Maar homeopathie is imo echt een placebo

Je hebt een punt maar we zien wel hoe het loopt. Erg jammer van wat er gebeurd is in je familie trouwens...

quote:

Op maandag 7 januari 2013 01:14 schreef BillieBo het volgende:

[..]

Je hebt een punt maar we zien wel hoe het loopt. Erg jammer van wat er gebeurd is in je familie trouwens...

Ja, bij jou ook. Nare shit maken 'betrokkenen' eigenlijk op zichzelf staand al mee.
Sterkte iig

Hallo! Ik vraag me al jaren af wat the fuck er nou eigenlijk met me aan de hand is. Het idee dat ik misschien een bipolaire stoornis heeft blijft daarbij altijd terugkomen. Ik ben bij de psychiater en zulks soort mensen geweest en heb daar wel de diagnose ADD gekregen. Sindsdien gaat het echter niet heel veel beter. Met medicatie had ik nog steeds veel ups en downs, weken waar ik veel werk gedaan krijg en weken waarin ik echt geen ene reet deed.

Nu is het zo dat ik soms perioden heb waarin ik echt enorm druk ben. Dit is echter vooral in de buurt van familie / thuis. Merkte het vooral omdat ik rond de kerstdagen en oud en nieuw vrij was en toen was ik echt niet te stoppen af en toe. Wanneer ik op mn werk kom (vandaag min of meer eerste dag) voel ik me echter gelijk weer depressief / neerslachtig.

Nu zit ik soms echt te twijfelen of mn psychiater wel capabel is omdat ik die diagnose ADD wel heel snel gekregen heb... Soms heb ik het idee dat ik die diagnose bij mezelf al gesteld had en dat de psychiater het maar met me eens moest worden... Maar hoe leg ik dit nu aan de psychiater uit? Ik heb altijd behoorlijk moeite met hulpverleners omdat ik zelf de neiging heb om me overal uit te lullen en de dingen naar mn hand te zetten (wat misschien een beetje klinkt als borderline maar in deze symptomen herken ik me TOTAAL niet).

Maar is het nou zo dat je in een redelijk manische periode bijvoorbeeld op werk wel ineens neerslachtig kan zijn maar op het moment dat je dan thuis komt alle remmen weer los gaan?
Ik weet gewoon niet zo goed wat ik met mezelf aan moet op dit moment.
EN sorry voor het warrige verhaal.

quote:

Op maandag 7 januari 2013 10:00 schreef Fes1-2 het volgende:

Maar is het nou zo dat je in een redelijk manische periode bijvoorbeeld op werk wel ineens neerslachtig kan zijn maar op het moment dat je dan thuis komt alle remmen weer los gaan?
Ik weet gewoon niet zo goed wat ik met mezelf aan moet op dit moment.
EN sorry voor het warrige verhaal.

Er bestaan inderdaad ook gemengde episodes, of geagiteerde manieen/depressies. Maar AD(H)D en bipolaire stoornis hebben nogal wat dezelfde verschijnselen.
Slik je medicatie voor je ADD? deze kunnen evenals AD soms voor bipolairen averechts uit pakken.

Weet je, je zou je eens kwetsbaar kunnen proberen op te stellen bij een psychiater. Je twijfels en angsten vertellen. er ook bij vertellen dat je de neiging hebt zaken naar je hand te zetten, dus hen een diagnose aan praten, waar je het zelf achteraf niet mee eens bent.

Kijk in ieder geval of je ergens een second opinion kunt krijgen. Ofwel de diagnose veranderd, of je zult moeten leren omgaan en accepteren met ADD. Ook daar kun je hulp bij krijgen

quote:

Op zondag 6 januari 2013 21:28 schreef BillieBo het volgende:

[..]

Oh mijn excuses, bevind ik me in een zone van je specialisatie? Al eens met iemand samengeleefd die zwaar aan de medicatie zit? Al die frustratie, radeloosheid én onmacht die je iemand ziet doorstaan al meegemaakt? Ik leef nog liever net als nu dan die persoon te worden.

Hier iemand die zelf zwaar aan de medicijnen zit. Wat ik wel heb geleerd is dat zonder medicijnen elke episode sneller een volgende episode triggert.
Ja, door medicatie raak ik afgevlakt, te zwaar, zijn mijn ogen slechter geworden, is mijn concentratie slecht, voel ik mij soms een zombie, en heb bij vlagen weinig energie. Maar ik heb dat afgevlakte nodig, anders kan ik mijzelf niet beteugelen, en wordt elke episode heftiger. Ik gebruik zo min mogelijk, maar zodra ik ook maar enigzins dreig te ontsporen ben ik de eerste die weer naar de anti psychotica enz. grijp. Alles beter dan weer hemelhoog te juichen om vervolgens voor maanden in een duister gat te moeten rond kruipen.

quote:

Op maandag 7 januari 2013 10:30 schreef seasushi het volgende:

[..]

Er bestaan inderdaad ook gemengde episodes, of geagiteerde manieen/depressies. Maar AD(H)D en bipolaire stoornis hebben nogal wat dezelfde verschijnselen.
Slik je medicatie voor je ADD? deze kunnen evenals AD soms voor bipolairen averechts uit pakken.

Weet je, je zou je eens kwetsbaar kunnen proberen op te stellen bij een psychiater. Je twijfels en angsten vertellen. er ook bij vertellen dat je de neiging hebt zaken naar je hand te zetten, dus hen een diagnose aan praten, waar je het zelf achteraf niet mee eens bent.

Kijk in ieder geval of je ergens een second opinion kunt krijgen. Ofwel de diagnose veranderd, of je zult moeten leren omgaan en accepteren met ADD. Ook daar kun je hulp bij krijgen

ADD is twee jaar geleden vastgesteld. Naast de medicijnen kwam ik daarvoor ook eens in de maand bij een sociaal psychiatrisch verpleegkundige. Ik heb hier alle hulp wel bij gekregen. Ik slik inmiddels denk zo'n 2 maanden geen medicijnen meer en ga ook niet meer naar de psych / hulpverlener. Was het riedeltje een beetje zat en functioneerde alleen nog als ik de medicijnen als een junkie innam; dubbele dosissen en dat soort dingen. Verder merk ik niet echt een verschil met of zonder... momenteel zit er gewoon nergens vooruitgang in (komt ook deels door de crisis denk ik). Ik ben rustig aan het wachten op een periode waarbij alles weer wat voor de wind gaat en die periodes had ik voordat ik mn medicijnen kreeg ook gewoon.

Ik heb wel eens aan die hulpverlener gevraagd of ik misschien niet manisch depressief ben en kreeg toen te horen dat ik een echt ADD patientje ben. Bovendien had de psychiater enorm veel ervaring met ADD / ADHD dus daar hoefde ik niet aan te twijfelen. Heb ik ook niet gedaan tot mn moeder dit weekend letterlijk zei of ik niet een beetje manisch / hypomanisch was. Nu ik er zo over nadenk kiest zo'n hulpverlener er misschien ook voor om voor eigen parochie te prediken weet ik veel. Ik schrok gewoon van wat mn moeder zei..

Thanks in ieder geval

quote:

Op maandag 7 januari 2013 10:36 schreef seasushi het volgende:

[..]

Hier iemand die zelf zwaar aan de medicijnen zit. Wat ik wel heb geleerd is dat zonder medicijnen elke episode sneller een volgende episode triggert.
Ja, door medicatie raak ik afgevlakt, te zwaar, zijn mijn ogen slechter geworden, is mijn concentratie slecht, voel ik mij soms een zombie, en heb bij vlagen weinig energie. Maar ik heb dat afgevlakte nodig, anders kan ik mijzelf niet beteugelen, en wordt elke episode heftiger. Ik gebruik zo min mogelijk, maar zodra ik ook maar enigzins dreig te ontsporen ben ik de eerste die weer naar de anti psychotica enz. grijp. Alles beter dan weer hemelhoog te juichen om vervolgens voor maanden in een duister gat te moeten rond kruipen.

Dat begrijp ik maar heb je niet het gevoel als je medicatie neemt dat je onderdrukt word? Is het het waard om slechts een schim van jezelf te zijn als je daarmee jezelf in controle houdt? Net terug van de homeopaat en ga eens de dingen proberen die hij aanraad. Hij beweert dat het een kwestie van je hersenen herprogrammeren is... Ik hoop dat het toch een beetje helpt want ik word doodmoe van mezelf .

Dat laatste ben ik niet met je een. Reguliere medicatie kan ook gewoon helemaal niets doen. Daarom is het vaak een hele zoektocht om de juiste medicijnen te vinden. Er zijn ook mensen met een BS waar geen medicijnen voor zijn.

En je hoeft helemaal niet 'een schim van jezelf' of een 'zombie' te worden van de medicijnen. Kwestie van doorzoeken tot je de juiste hebt gevonden.

quote:

Op zaterdag 12 januari 2013 14:17 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Homeopathie werkt vooral vanwege het zogenaamde placebo-effect. Echte medicatie heeft altijd effect, of je er nou in gelooft of niet.

Maar het hoeft niet het juiste effect te zijn. Of de bijwerkingen zijn te heftig. Het is inderdaad een zoektocht. Maar ook met de juiste medicatie kan het nog mis gaan.

Hi, lotgenoten en geinteresseerde leken.
Ik vind dat hier weinig aandacht wordt besteed. Het is heus niet altijd maar kommer en kwel. Bipolariteit is geen vloek maar een zegen ! Dat dat voor een andere bipolair helemaal niet opgaat is evident en wil ik niet bagatelliseren, psychiatrische 'ziektes' zijn hoogst individueel en slechts dan indirect vergelijkbaar als men zou werken met identieke tweelingen( en dan nog...) Met generalisaties zoals"mensen in een manie zijn niet voor rede vatbaar" veeg ik dan ook uit principe mijn reet af. Er is wat mij betreft geen eenzijdig probleem..Ook de manier waarop de omgeving ermee omgaat is hoogst bepalend voor de reactie. Iemand die zich ongeloofelijk goed voelt( er kan geen drug tegenop. Je bent zo high dat je op een roze wolk loopt en ahw een voorproefje van het paradijs krijgt. Je voelt je sterk, energiek, rijk zonder een cent op zak en voor niets en niemand ben je bang omdat je eindelijk in balans bent. Dat men dan zegt: Ja, maar je bent niet normaal en dat alleen al is voldoende om je te veroordelen" is voor mij alleen maar aanleiding voor medelijden. Alle aanvallen op deze stelling:,ik heb, behalve het repressieve gezeik geen probleem heb ik dan ook tot nu toe dan succesvol weten te pareren. Jullie hebben een probleem, Jullie zijn afgunstig. Meest gestelde vraag aan mij was dan ook: "Wat heb jij gebruikt en waar kan ik het kopen?" door o.a. 2 theologiestudenten na een urenlange, intense discussie over religie waarbij ze om de 15 minuten FF naar de WC gingen om FF een lijn te nuttigen (werelds hoor). Die verbaasde reactie op mijn antwoord:"behalve een jointje niets"...Het is mijn ingebouwde/ingebeelde/aangeboren ziekte..Zielig hé? Cadeautje van God zei ik nog terwijl zij boos en teleurgesteld afscheid namen. In één klap opgenuchterd maar toch down en disappointed. Van 300 naar nul in 3 seconden. Ik had gewoon moeten liegen. Soms is dat beter. Maar als ik manisch ben, ben ik 'genadeloos'. Ze hadden er zelf om gevraagd tenslotte. Ik hoop maar dat ze troost vonden bij God voor deze discriminatie.. Arme schapen..Natuurlijk had ik ook de nodige verbale conflicten met bijna iedereen uit mijn relatiesfeer. Die wilden maar een ding: "laat hem in godsnaam zijn bek houden. Wij zijn hier voor onze rust want daar zijn wij na 5 minuten Fred wel weer hard aan toe. Wat een terrorist is dat.! Mijn oren tuiten.van zijn gepreek over onze fouten en gebreken. Laat hij liever aan zichzelf werken. Wij zijn niet ziek". Wij doen normaal terwijl wij ook problemen hebben. Laat hij daar nou eens tijd en energie besteden ipv zijn gezeur over de wereldproblematiek/politiek. De top weet heus wel wat ze doen....Waarna ik alleen maar sardonisch kon glimlachen over zoveel naïviteit. Nou ja, ze komen er ooit zelf wel achter, onvermijdelijk...Ook als je manisch bent kan je nog steeds geen ijzer met handen breken, hoeveel pure wilskracht je op dat moment ook hebt, ook ik heb mijn grenzen. Maar qua geestkracht ben ik nog lang niet op de limiet. voor mijn gevoel. Ben benieuwd waar het schip strandt. Na 3 dagen, 4dagen, nog langer wellicht? Voel me zo euforisch dat ik eigenlijk nooit meer wil slapen. Slapen is immers voor normale Mensen. En daar val ik goddank niet onder. Laten zij maar naar de regels leven waar ik een uitzondering op ben. Ik zeg alleen maar:Kijk, zo kan het ook. En waarom eigenlijk niet? If you got it, flaunt it. Het record wakker blijven staat op elf dagen, ik heb nog een ruime marge. Rot op met je slaapmedicatie! En nou hou ik op met mijn blufferige geleuter. Maak je om mij vooral geen zorgen, daar heb ik personeel voor...
Nou, doei !

[ Bericht 0% gewijzigd door Salmannassar op 15-01-2013 08:17:28 ]

Geen zorgen Madame. Ik heb er nog wel een paar op een rijtje staan. Ik zei toch het record, niet mijn record. Dat staat op 5 dagen, zonder kunstmatige toevoegingen maar wel manisch als een lier. Bovendien sta ik onder voortdurend medisch toezicht( Met een RM in de BW)

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 02:58 schreef Salmannassar het volgende:
Hi, lotgenoten en geinteresseerde leken.
Ik vind dat hier weinig aandacht wordt besteed. Het is heus niet altijd maar kommer en kwel.

Gelukkig niet , ik heb ook mijn prachtige momenten, maar krijgen we ook zo,n tekst van je als je in een (onvermijdelijk) depressieve periode zit?

^{of behoor jij tot de mazzelaars die daar geen last van heeft}

De depressie na mijn eerste manie was diep. Heel diep. Ik wou 24/7 alleen maar dood..Maar ik ben er op eigen kracht uitgekomen Dus nee ook voor mij geen rozen zonder doornen. The bitter and the sweet. Maar de piek is nu altijd hoog en het dal is relatief ondiep. Ik mag mezelf toch wel gelukkig prijzen. Wordt lekker hypo van slaapdeprivatie. Zit nu in mijn vierde dag. Die vreemd genoeg, omvliegen. Geen conflicten, total control. Yes, I'm lucky. I don't suffer, but enjoy

Wordt/werd alleen financieel een chaos. De sociale handicap valt al helemaal mee. heb na elke manie weer een nieuwe schare haters en bewonderaars(ters). Ik lul ze met bosjes tegelijk het bed in als een dolle Satyr. Manie, dat is pas leven!

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 08:32 schreef Salmannassar het volgende:
De depressie na mijn eerste manie was diep. Heel diep. Ik wou 24/7 alleen maar dood..Maar ik ben er op eigen kracht uitgekomen Dus nee ook voor mij geen rozen zonder doornen. The bitter and the sweet. Maar de piek is nu altijd hoog en het dal is relatief ondiep. Ik mag mezelf toch wel gelukkig prijzen. Wordt lekker hypo van slaapdeprivatie. Zit nu in mijn vierde dag. Die vreemd genoeg, omvliegen. Geen conflicten, total control. Yes, I'm lucky. I don't suffer, but enjoy

geniet ervan. Zorg alleen dat je omgeving niet gek van je gaat worden omdat je ze overbluft,en wakker van je blijven. Zorgen maken ze zich toch wel om je.

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 08:42 schreef seasushi het volgende:

[..]

geniet ervan. Zorg alleen dat je omgeving niet gek van je gaat worden omdat je ze overbluft,en wakker van je blijven. Zorgen maken ze zich toch wel om je.

No worries. Ik ben volkomen kalm aan de buitenkant. Ze zien niets aan me en geen centje pijn, dok!

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 08:44 schreef Salmannassar het volgende:

[..]

No worries. Ik ben volkomen kalm aan de buitenkant. Ze zien niets aan me en geen centje pijn, dok!

Vandaar die RM. Als jij in je verdere leven op het moment net zo bent als je teksten hier, dan is het je omgeving volledig duidelijk.

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 08:47 schreef seasushi het volgende:

[..]

Vandaar die RM. Als jij in je verdere leven op het moment net zo bent als je teksten hier, dan is het je omgeving volledig duidelijk.

Nee hoor. Heb altijd mijn ADHD smoesje nog. En ze staan er van te kijken hoe ik het hele circus in mijn hoofd onder controle weet te houden. En die RM gaat er binnenkort af. Alle klassieke denkfouten heb ik de eerste manie al gemaakt. Die valkuilen val ik niet meer in, zoals bijvoorbeeld zelfoverschatting en politiecontact en ontremmingen van allerlei aard.
En stemmingswisselingen heb ik ook geen last van. Ben stabiel maar wel hyper. En veel van mijn vrienden zijn ook ADHDér met een behoorlijk incasseringsvermogen. Ik mag wel een paar potjes breken...Maar momenteel zijn ze allemaal naar huis om te slapen, ze waren het hele weekend hier. Volkomen sufgeluld.maar voldaan...

Have fun verder. Ik ga naar dagbesteding om mijn structuur vast te houden.

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 08:18 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Oh, verkeerd gelezen.
Ik wist niet dat je daar ook een RM voor kon krijgen.

weer wat geleerd,TS

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 09:00 schreef seasushi het volgende:
Have fun verder. Ik ga naar dagbesteding om mijn structuur vast te houden.

Thx,U2. Veel structuur toegewenst. Structuur,..BBBrrrr..

quote:

Op zondag 29 januari 2012 16:20 schreef seasushi het volgende:
Stel. je hebt je een periode rot gevoeld, maar het begint weer op te klaren. Je bruist van energie, iedereen vindt je aardig. Je hebt geniale plannen, kunt de hele wereld aan en alles lacht je toe.

"Dit voelt zo goed. Ik moet pillen gaan innemen zodat ik dit euforische gevoel de kop in kan drukken" .

Maar dit kan toch ook een heel normaal gevoel zijn? Iedereen heeft mindere dagen of zelfs mindere periodes. Je voelt je even shit, iemand komt te overlijden, je bent je baan kwijt etc.

Dan moet je altijd weer even tot jezelf komen en kan het toch prima zijn dat je je daarna weer helemaal fris voelt en het idee dat je de wereld aan kan!

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 09:24 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Maar dit kan toch ook een heel normaal gevoel zijn? Iedereen heeft mindere dagen of zelfs mindere periodes. Je voelt je even shit, iemand komt te overlijden, je bent je baan kwijt etc.

Dan moet je altijd weer even tot jezelf komen en kan het toch prima zijn dat je je daarna weer helemaal fris voelt en het idee dat je de wereld aan kan!

SS is FF offline nu. Ik vraag mij af of je de moeite hebt genomen het topic FF door te lezen. Als hypomaan en manisch iets niet zijn is het wel "net zoiets als een heel normaal gevoel" Het valt ver buiten dat spectrum, zelfs te ver. Zodanig dat ze je maar opsluiten, voor je eigen bestwil...Heb je wel eens XTC of beter, LSD geslikt? Dat geeft je een vaag idee ervan.
Of durf je dat niet aan? A party in your mind....And you're the guest of honour.

[ Bericht 0% gewijzigd door Salmannassar op 15-01-2013 11:10:02 ]

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 09:57 schreef Salmannassar het volgende:

[..]

SS is FF offline nu. Ik vraag mij af of je de moeite hebt genomen het topic FF door te lezen. Als hypomaan en manisch iets niet zijn is het wel "net zoiets als een heel normaal gevoel" Het valt ver buiten dat spectrum, zelfs te ver. Zodanig dat ze je maar opsluiten, voor je eigen bestwil...Heb je wel eens XTC of beter, LSD geslikt? Dat geeft je een vaag idee ervan.
Of durf je dat niet aan? A party in your mind....And you're the guest of honour.

Mijn god, ik raak alleen al gefrustreerd en moe van je door je posts hier te lezen
Ik kan me goed voorstellen dat je het gevoel dat je hebt als je manisch bent niet de kop wilt indrukken en niet voorbij wilt laten gaan, maar vaak mis je dan ook het stukje inzicht om te zien wat voor schade je er ook mee aan kan richten in je (directe) omgeving.
Alles wat je tijdens zo'n manie eigenlijk kapot maakt komt alleen maar 100x zo hard in je gezicht terug als je weer een depressie in valt, en dat maakt de hele situatie weer een stuk erger.
Ik zou het niet als cadeautje van God zien als je hersens niet normaal functioneren.

Mijn moeders lithium werkt goed voor haar, haar pieken en dalen zijn een heel stuk afgesneden, meer een golflijntje is het nu dan een hartslag-lijntje Ondanks dat het euforische gevoel tijdens haar hypomane perioden nu een stuk minder is, voelt ze zich zo veel beter en gezonder. Ze denkt eerst over haar beslissingen na voordat ze ze neemt, en dat heeft weer een positief effect op haar omgeving.

En ik ken zelf het euforische gevoel van XTC iig wel, maar dat zou ik ook niet 24/7 willen

Mijn moeder gaat binnenkort dagbehandeling krijgen

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 09:04 schreef Salmannassar het volgende:

[..]

Thx,U2. Veel structuur toegewenst. Structuur,..BBBrrrr..

Ik heb een dochter.... Ik mag me niet laten gaan, hoe graag ik dat soms zou willen...

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 09:24 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Maar dit kan toch ook een heel normaal gevoel zijn? Iedereen heeft mindere dagen of zelfs mindere periodes. Je voelt je even shit, iemand komt te overlijden, je bent je baan kwijt etc.

Dan moet je altijd weer even tot jezelf komen en kan het toch prima zijn dat je je daarna weer helemaal fris voelt en het idee dat je de wereld aan kan!

Dit:

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 09:57 schreef Salmannassar het volgende:

[..]

SS is FF offline nu. Ik vraag mij af of je de moeite hebt genomen het topic FF door te lezen. Als hypomaan en manisch iets niet zijn is het wel "net zoiets als een heel normaal gevoel" Het valt ver buiten dat spectrum, zelfs te ver. Zodanig dat ze je maar opsluiten, voor je eigen bestwil...Heb je wel eens XTC of beter, LSD geslikt? Dat geeft je een vaag idee ervan.
Of durf je dat niet aan? A party in your mind....And you're the guest of honour.

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 16:28 schreef seasushi het volgende:

[..]

Ik heb een dochter.... Ik mag me niet laten gaan, hoe graag ik dat soms zou willen...

Je hoeft aan mij geen verantwoording af te leggen voor je doen en laten , hoor.
Ik ben single en heb het wat dat betreft veel makkelijker dan jij. Verantwoording, BBrrr:-)
Maar toch bedankt ;_) Benijd je desondanks toch. Wou dat ik een dochter had. Maar aan jalouzie ga ik mijn handen niet vuil maken, dat is zo'n zinloze exercitie. Gelukkig heb ik veel echte vrienden. Iets waar ze bij de GGZ geen chocolade van kunnen maken want ik ben behoorlijk vermoeiend op z'n tijd

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 15:56 schreef Moira. het volgende:

[..]

Mijn god, ik raak alleen al gefrustreerd en moe van je door je posts hier te lezen
Ik kan me goed voorstellen dat je het gevoel dat je hebt als je manisch bent niet de kop wilt indrukken en niet voorbij wilt laten gaan, maar vaak mis je dan ook het stukje inzicht om te zien wat voor schade je er ook mee aan kan richten in je (directe) omgeving.
Alles wat je tijdens zo'n manie eigenlijk kapot maakt komt alleen maar 100x zo hard in je gezicht terug als je weer een depressie in valt, en dat maakt de hele situatie weer een stuk erger.
Ik zou het niet als cadeautje van God zien als je hersens niet normaal functioneren.

Mijn moeders lithium werkt goed voor haar, haar pieken en dalen zijn een heel stuk afgesneden, meer een golflijntje is het nu dan een hartslag-lijntje Ondanks dat het euforische gevoel tijdens haar hypomane perioden nu een stuk minder is, voelt ze zich zo veel beter en gezonder. Ze denkt eerst over haar beslissingen na voordat ze ze neemt, en dat heeft weer een positief effect op haar omgeving.

En ik ken zelf het euforische gevoel van XTC iig wel, maar dat zou ik ook niet 24/7 willen

Hi, Moira. lief dat je een beetje zorgen maakt om me. En terecht. Maar voor sommige onder ons is een leven zonder gevaar de moiete niet waard. Ik laat iig niemand in de steek mocht ik aan mijn abnormale activiteiten ten onder gaan. Abnormale hersens vertonen abnormaal gedrag. Aan mijn recht mezelf te zijn doe ik geen concessies. Dan voel ik me als in de isoleercel, gereduceerd tot nul. Bored to death. I've got something to say..It's better to burn than to fade away ! En in een manie denk ik nou eenmaal wel na over wat ik doe, ik kan niet anders. Maar die gedachtes leiden niet tot normaal gedrag. Mijn 'probleem is dat ik abnormaal ben en daar apetrots op ben. I'm special...Ik ben liever de uitzondering dan de regel.
Oddballs are the spice of life..
"Wel eens een normaal Mens ontmoet? En, beviel het?

P.S. En laat je nou vooral niet frustreren door zo'n arrogante kwast als ik. Dat is teveel eer...

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 16:05 schreef douche-eendje het volgende:
Mijn moeder gaat binnenkort dagbehandeling krijgen

Dan hoop ik maar dat ze daar doen wat ze suggeren te kunnen...Mensen repareren en modificeren tot ieders tevredenheid. Pure bluf IMHO. Dat zeg op grond van mijn ervaringen, ik hoop dat ze je moeder beter behandelen dan dat ze het bij mij hebben gedaan.
Succes iig.

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 20:31 schreef Salmannassar het volgende:

[..]

Hi, Moira. lief dat je een beetje zorgen maakt om me. En terecht. Maar voor sommige onder ons is een leven zonder gevaar de moiete niet waard. Ik laat iig niemand in de steek mocht ik aan mijn abnormale activiteiten ten onder gaan. Abnormale hersens vertonen abnormaal gedrag. Aan mijn recht mezelf te zijn doe ik geen concessies. Dan voel ik me als in de isoleercel, gereduceerd tot nul. Bored to death. I've got something to say..It's better to burn than to fade away ! En in een manie denk ik nou eenmaal wel na over wat ik doe, ik kan niet anders. Maar die gedachtes leiden niet tot normaal gedrag. Mijn 'probleem is dat ik abnormaal ben en daar apetrots op ben. I'm special...Ik ben liever de uitzondering dan de regel.
Oddballs are the spice of life..
"Wel eens een normaal Mens ontmoet? En, beviel het?

P.S. En laat je nou vooral niet frustreren door zo'n arrogante kwast als ik. Dat is teveel eer...

Maar besef je je ook dat je dit gevoel niet eeuwig kan vasthouden, en het vanzelf wel weer wegzakt in een depressie? Al die mooie leuke dingen hebben een 3x zo grote downside.
Of blijf je de rest van je leven super manisch?

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 20:37 schreef Salmannassar het volgende:

[..]

Dan hoop ik maar dat ze daar doen wat ze suggeren te kunnen...Mensen repareren en modificeren tot ieders tevredenheid. Pure bluf IMHO. Dat zeg op grond van mijn ervaringen, ik hoop dat ze je moeder beter behandelen dan dat ze het bij mij hebben gedaan.
Succes iig.

Ik denk dat het voor haar vooral belangrijk is dat ze gelukkig leert zijn met zichzelf, ondanks de bipolaire stoornis en alles wat er gebeurd is in het leven. Ze hoeft geen sociaal wenselijk persoon, of volgens de statistieken "perfect" persoon te zijn. Denk het ook een beetje ligt aan wat de verwachtingen zijn van behandeling Het is geen computer die je kunt herprogrammeren, het gaat om een persoon met een verleden, maar ook een toekomst.

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 20:58 schreef Moira. het volgende:

[..]

Maar besef je je ook dat je dit gevoel niet eeuwig kan vasthouden, en het vanzelf wel weer wegzakt in een depressie? Al die mooie leuke dingen hebben een 3x zo grote downside.
Of blijf je de rest van je leven super manisch?

Geen rozen zonder doornen. En ik word goed in de gaten gehouden. Alle safeties zijn geactiveerd. En ben bezig met een traject dat moet leiden tot een baan in de psychiatrie, het hol van de leeuw, Ziektebesef kan dus alleen maar toenemen, toezicht ook. Ik ben in goede handen, casemanager,SPV, bewindvoeder, beschermd wonen. Het gaat zelfs zo goed met me dat ze me eruit gaan gooien want"Jij hebt ons helemaal niet nodig".
Maar ik snap dat je dat door jouw ervaringen met de nodige scepsis aanhoort.
Alles zal reg kom..

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 21:21 schreef Salmannassar het volgende:

[..]

Geen rozen zonder doornen. En ik word goed in de gaten gehouden. Alle safeties zijn geactiveerd. En ben bezig met een traject dat moet leiden tot een baan in de psychiatrie, het hol van de leeuw, Ziektebesef kan dus alleen maar toenemen, toezicht ook. Ik ben in goede handen, casemanager,SPV, bewindvoeder, beschermd wonen. Het gaat zelfs zo goed met me dat ze me eruit gaan gooien want"Jij hebt ons helemaal niet nodig".
Maar ik snap dat je dat door jouw ervaringen met de nodige scepsis aanhoort.
Alles zal reg kom..

Nouja ik hoop maar dat je zelf wel goed doorhebt dat je eigenlijk wel 'ziek' bent (ook al mag je wat mij betreft ziek blijven hoor als je je prima voelt en niemand ermee kwaad doet) en je jezelf en anderen niet tot 'last' bent

Dat uit het vaarwater blijven van anderen heb ik inmiddels wel aardig onder de knie.
Heb al jaren geen conflicten meer met de normale medemens. Heb het leren doseren zeg maar..
(zie je wel, maar 2 zinnen

(Salmannasser is even zijn manie aan het uitslapen)

Nou, ben weer uitgeslapen, hoor ...Maar ik blijf bipolair..
In het begin merkte iemand op dat ook veel beroemde/bekende/bewonderde Mensen bipolair zijn. Hier volgt een lijstje dat je met stijgende verbazing zal aflopen, althans, ik wel..
Alvin Ailey, dancer and choreographer
Edwin "Buzz" Aldrin, astronaut
Louie Anderson, comedian, actor
Ann-Margaret, actress
Diane Arbus, photographer
Lionel Aldridge, football player
Alexander the Great, king
Hans Christian Anderson, author
Tai Babilonia, figureskater
Oksana Baiul, figureskater
Honore de Balzac, writer
Samuel Barber, classical composer
Roseanne Barr, actress
Drew Barrymore, actress
James M. Barrie, writer
Rona Barrett, columnist
Charles Baudelaire, poet
Shelley Beattie, athlete and artist
Ned Beatty, actor
Samuel Becket, writer
Ludwig von Beethoven, composer
Menachem Begin, Prime Minister of Israel
Brendan Behan, poet
Irving Berlin, composer
Hector Berlioz, composer
John Berryman, poet
William Blake, poet
Charles Bluhdorn, executive, Gulf Western
Napoleon Bonaparte, emperor
Kjell Magne Bondevik, Prime Minister of Norway
Robert Boorstin, writer, special assistant to Pres. Clinton, State Department
Clara Bow, actor
Tommy Boyce, musician, composer
Cheyenne Brando, actor
Marlon Brando, actor
Richard Brautigan, writer
Van Wyck Brooks, writer
John Brown, abolitionist
Ruth Brown, singer
Anton Bruckner, composer
Art Buchwald, political humorist
John Bunyan, writer
Robert Burns, poet
Robert Burton, writer
Tim Burton, artist, movie director
Willie Burton, basketball player
Barbara Bush, former First Lady
Lord Byron, poet
Helen Caldicott, activist, writer
Donald Cammell, movie director, screenwriter
Robert Campeau, Canadian businessman
Albert Camus, writer
Truman Capote, writer
Drew Carey, actor and comedian
Jim Carrey, actor and comedian
Dick Cavett, broadcaster
C.E. Chaffin, writer, poet
Ray Charles, R&B performer
Thomas Chatterton, poet
Paddy Chayefsky, writer, movie director
Lawton Chiles, former governor of Florida
Frederic Chopin, composer
Winston Churchill, British prime minister
Sandra Cisneros, writer
Eric Clapton, blues-rock musician
Dick Clark, entertainer (American Bandstand)
John Cleese, actor
Rosemary Clooney, singer
Kurt Cobain, rock star
Tyrus Cobb, athlete
Leonard Cohen, poet and singer
Natalie Cole, singer
Garnet Coleman, Texas legislator
Samuel Coleridge, poet
Judy Collins, musician, writer
Shawn Colvin, musician
Jeff Conaway, actor
Joseph Conrad, author
Pat Conroy, writer
Calvin Coolidge, U.S. president
Francis Ford Coppola, director
Billy Corgan, musician
Patricia Cornwell, writer
Noel Coward, composer
William Cowper, poet
Hart Crane, writer
Oliver Cromwell, dictator
Kathy Cronkite, writer
Dennis Crosby, actor
Sheryl Crow, singer and rock musician
Richard Dadd, artist
John Daly, athlete (golf)
Rodney Dangerfield, comedian
Charles Darwin, explorer and scientist
David, Israeli King
Ray Davies, musician
Thomas De Quincey, poet
Lenny Dee, musician
Sandra Dee, actor
Ellen DeGeneres, comedienne, actor
John Denver, singer and actor
Muffin Spencer Devlin, pro golfer
Diana, Princess of Wales
Paolo DiCanio, athlete (soccer)
Charles Dickens, writer
Emily Dickenson, poet
Isak Dinesen, author
Scott Donie, Olympic athlete (diving)
Terence Donovan, photographer
Michael Dorris, writer
Theodore Dostoevski, writer
Eric Douglas, actor
Tony Dow, actor, producer, director
Richard Dreyfuss, actor
Jack Dreyfus, manager, Dreyfus Fund
Kitty Dukakis, former First Lady, Mass.
Patty Duke, actress
Thomas Eagleton, lawyer, U.S. Senator
Thomas Eakins, artist
Thomas Edison, inventor
Edward Elgar, composer
T.S. Eliot, poet
Queen Elizabeth I of England
Ralph Waldo Emerson, writer
Robert Evans, film producer
James Farmer, civil rights leader
Philo T. Farnsworth, inventor of television
William Faulkner, writer
Jules Feiffer, cartoonist and satirist
Tim Finn, musician, composer
Carrie Fisher, actress and writer
F. Scott Fitzgerald, writer
Larry Flynt, magazine publisher
Betty Ford, former First Lady
Harrison Ford, actor
James Forrestal, cabinet member
Steven Foster, writer
Michel Foucault, writer, philosopher
George Fox, Quaker
Connie Francis, entertainer
Andre Franquin, 1924-1997, cartoonist
Albert French, writer
Sigmund Freud, psychiatrist
Brenda Fricker, actress
Peter Gabriel, rock star
John Kenneth Galbraith, economist
Judy Garland, singer, actor
James Garner, actor
Paul Gascoigne, athlete (soccer)
Paul Gauguin, artist
Harold Geneen, executive, ITT Industries
King George III of England
Stan Getz, musician
Kaye Gibbons, writer
Kendall Gill, athlete (basketball)
Kit Gingrich, Newt's mother
Johann Goethe, writer
Oliver Goldsmith, poet
Dwight Gooden, baseball player
George Gordon, poet
Tipper Gore, wife of U.S. Vice-President
Arshille Gorky, artist
Francisco de Goya, painter
Phil Graham, owner, Washington Post
Graham Green, writer
Shecky Greene, comedian
Philip Guston, artist
Alexander Hamilton, politician
Linda Hamilton, actress
Georg Frederich Handel, composer
Pete Harnisch, baseball player
Mariette Hartley, actress
Juliana Hatfield, musician
Hampton Hawes, musician
Stephen Hawking, physicist
Nathaniel Hawthorne, writer
Lillian Hellman, writer
Ernest Hemingway, writer
Margaux Hemingway, actor
Audrey Hepburn, actress
King Herod, Biblical figure
Kristin Hersh, musician
Hermann Hesse, writer
Abby Hoffman, writer and activist
Sir Anthony Hopkins, actor
Gerard M. Hopkins, poet
Edward Hopper, artist
Howard Hughes, industrialist
Victor Hugo, author
Helen Hutchison, broadcaster
Heinrich Ibsen, playwright
Jack Irons, musician
Eugene Izzi, writer
Andrew Jackson, U.S. President
Janet Jackson, singer
Henry James, writer
William James, writer
Kay Redfield Jamison, psychologist, writer
Randall Jarrell, poet
Thomas Jefferson, U.S. President
Jim Jenson, CBS News
Jeremiah, Biblical figure
Joan of Arc, French leader
Job, Biblical figure
Billy Joel, musician, composer
Elton John, musician, composer
Daniel Johns, musician
Samuel Johnson, poet
Daniel Johnston, musician
Ashley Judd, actor
Franz Kafka, writer
Karen Kain, prima ballerina
Danny Kaye, entertainer
John Keats, writer
Margot Kidder, actress
Larry King, talkshow host
Ernst Ludwig Kirchner, artist
Gelsey Kirkland, dancer
Heinrich von Kleist, poet
Percy Knauth, journalist
Joey Kramer, musician
William Kurelek, artist
Pat LaFontaine, hockey player
Charles Lamb, poet
Jessica Lange, actor
Peter Nolan Lawrence, English writer
Edward Lear, artist
Frances Lear, publisher
Robert E. Lee, U.S. general
Vivian Leigh, actress
John Lennon, musician
Rika Lesser, writer, translator
Primo Levi, chemist, writer
Bill Lichtenstein, producer (TV & radio)
Allie Light, director
Abraham Lincoln, U.S. President
Vachel Lindsey, writer
Karl Paul Link, chemist
Ross Lockridge, Jr., writer
Joshua Logan, producer
Jack London, writer
Rick London, cartoonist
Greg Louganis, U.S. diver and Olympic gold medallist
Courtney Love, musician
James Russell Lowell, poet
Robert Lowell, poet
Malcolm Lowry, writer
J. Anthony Lukas, writer
Salvador Luria, bacterial geneticist
Martin Luther, Protestant leader
Gustav Mahler, composer
Duke of Marlborough, soldier
Elizabeth Manley, Canadian figureskater
Camryn Mannheim, actor
Martha Manning, psychologist, writer
Imelda Marcos, Philippine dictator's wife
Jay Marvin, radio personality, writer
Vladimir Mayakovsky, poet
Gary McDonald, Australian actor
Kevin McDonald, comedian, actor
Robert McFarlane, former United States National Security Adviser
Rod McKuen, writer, poet, producer
Sarah McLachlan, singer, Lilith Fair creator
Kristy McNichol, actress
Peter McWilliams, writer
Herman Melville, writer
Burgess Meredith, actor
Robert Merrill, musician, lyricist
Paul Merton, British comedian
Michelangelo, Italian artist
Dimitri Mihalas, scientist
Kate Millett, writer, artist
Spike Milligan, comic actor, writer
Carmen Miranda, actor
Claude Monet, artist
Thelonious Monk, musician
Marilyn Monroe, actor
Alanis Morissette, Canadian singer
S.P. Morrissey, musician
John Mulheren, financier (U.S.)
Edvard Munch, artist
Robert Munsch, writer
Les Murray, Australian poet
Conrad Meyer, writer
Michelangelo, artist
John Stuart Mill, writer
Edna St. Vincent Millay, poet
Kate Millet, writer and feminist
Spike Milligan, humourist
John Milton, poet
Charles Mingus, compser
Carmen Miranda, singer
Marilyn Monroe, actress
Mavor Moore, producer
J.P. Morgan, industrialist
Modest Mussogorgsky, composer
Benito Mussolini, Italian dictator
Ilie Natase, tennis player, politician
Ralph Nader, U.S. consumer rights advocate
Nebuchadnezzar, Biblical figure
Sir Isaac Newton, physicist
Florence Nightingale, British nurse
Vaslav Nijinksy, ballet dancer
Richard Nixon, U.S. president
Deborah Norville, television journalist
Sinead O'Connor, musician
Georgia O'Keeffe, painter
Eugene O'Neill, playwright
John Ogden, pianist
Laurence Olivier, actor
Margo Orum, writer
Ozzie Osborne, rock star
Donny Osmond, musician
Marie Osmond, musician
Wilfred Owen, poet, soldier
Nicola Pagett, actor
Susan Panico, business executive
Charles Parker, compoer
Dorothy Parker, writer, poet, wit
Dolly Parton, singer
Boris Pasternak, writer
John Pastorius, composer
George Patton, soldier
Pierre Peladeau, publisher
Charley Pell, former coach, Univ. of Florida
Teddy Pendergrass, musician
Walker Percy, writer
Murray Pezim, Canadian businessman
Jimmie Piersall, baseball player
William Pitt, Prime Minister
Sylvia Plath, poet
Edgar Allen Poe, writer
Jackson Pollock, artist
Cole Porter, composer
Ezra Pound, poet
Alma Powell, wife of Gen. Colin Powell
Susan Powter, motivational speaker
Charlie Pride, country singer
Sergey Rachmaninoff, composer
Bonnie Raitt, singer
Mac Rebennack (Dr. John), musician
Lou Reed, singer
Jeannie C. Riley, singer
Rainer Maria Rilke, poet
Joan Rivers, comedian
Lynn Rivers, U.S. Congresswoman
Alys Robi, Canadian vocalist
Norman Rockwell, artist
Theodore Roethke, poet
George Romney, artist
Theodore Roosevelt, U.S. President
Axl Rose, rock star
Roseanne, actor, writer, comedienne
Amelia Rosselli, 1930-1996, poet
Dante Rossetti, poet and painter
Gioacchimo Rossini, composer
Martin Rossiter, musician
Philip Roth, writer
Mark Rothko, artist
Gabrielle Roy, author
John Ruskin, writer
Winona Ryder, actor
Yves Saint Laurent, fashion designer
May Sarton, poet, novelist
Francesco Scavullo, artist, photographer
Lori Schiller, writer, educator
Charles Schulz, cartoonist (Peanuts)
Robert Schumann, German composer
Delmore Schwartz, poet
Ronnie Scott, musician
Alexander Scriabin, composer
Jean Seberg, actress
Monica Seles, athlete (tennis)
Anne Sexton, poet
Linda Sexton, writer
Mary Shelley, author
Percy Bysshe Shelley, poet
William Tecumseh Sherman, general
Frances Sherwood, writer
Dmitri Shostakovich, musician
Scott Simmie, writer, journalist
Paul Simon, composer, musician
Lauren Slater, writer
Christopher Smart, poet
Jose Solano, actor
Phil Specter, promoter and producer
Alonzo Spellman, athlete (football)
Muffin Spencer-Devlin, pro golfer
Vivian Stanshall, musician, writer, artist
Rod Steiger, actor
George Stephanopoulos, political advisor
Robert Louis Stevenson, writer
Sting, singer and musician
Teresa Stratas, opera singer
Darryl Strawberry, baseball player
William Styron, writer
Emmanuel Swedenbourg, religious leader
James Taylor, singer and musician
Kate Taylor, musician
Lili Taylor, actor
Livingston Taylor, musician
P.I. Tchaikovsky, composer
Alfred, Lord Tennyson, poet
Tracy Thompson, writer, reporter
Dylan Thomas, poet
Edward Thomas, poet
Leo Tolstoy, writer
Henri de Toulouse-Lautrec, artist
Spencer Tracy, actor
Ted Turner, founder, CNN Network
Mark Twain, author
Hunter Tylo, actress
Mike Tyson, prizefighter
Jean-Claude Van Damme, actor
Vincent Van Gogh, artist
Vivian Vance, actor
Victoria, British Queen
Mark Vonnegut, doctor, writer
Kurt Vonnegut, writer
Sol Wachtler, judge
Tom Waits, musician
Mike Wallace, broadcaster
Michael Warren, executive, Canada Post
George Washington, U.S. President
Damon Wayans, comedian, actor, writer, director, producer
Walt Whitman, poet
Dar Williams, musician
Robin Williams, actor
Tennessee Williams, playwright
Brian Wilson, rockstar (Beach Boys)
William Carlos Williams, physician, writer
Bill Wilson, co-founder of Alcoholics Anonymous
Jonathan Winters, comedian
Hugo Wolf, composer
Thomas Wolfe, writer
Mary Wollstoncraft, writer
Ed Wood, movie director
Natalie Wood, actor
Virginia Woolf, writer
Luther Wright, basketball player
Elizabeth Wurtzel, writer
Tammy Wynette, singer
Bert Yancey, pro golfer
Boris Yeltsin, former President, Russia
Faron Young, musician
Robert Young, actor
William Zeckendorf, industrialist
Emile Zola, writer
Stefan Zweig, poet


Sources:
Mood Disorders Association of Manitoba, What Do All These Famous People Have in Common? (poster), August 1999

Ja dat komt omdat als je manisch bent je je geniaal voelt ofzo
die lijst hierboven

Dubbel pech. Bipolair en niet creatief

Hoezo ?

Arjan is niet zo emphatisch..

quote:

Op zondag 20 januari 2013 09:56 schreef arjan1212 het volgende:
Ja dat komt omdat als je manisch bent je je geniaal voelt ofzo
die lijst hierboven

Nee, die zijn allemaal geniaal. Wilders, die voelt zich geniaal...

@salmannasar.. Werkt bij jou zon op sneeuw ook als een rode lap op een stier?

quote:

Op zondag 20 januari 2013 10:01 schreef seasushi het volgende:
Dubbel pech. Bipolair en niet creatief

Ik ruik verse vis! Lekker!
Maar als je kon kiezen, zou je dan 'normaal' (boringg!!) willen zijn? /

quote:

Op zondag 20 januari 2013 10:07 schreef Salmannassar het volgende:

[..]

Ik ruik verse vis! Lekker!
Maar als je kon kiezen, zou je dan 'normaal' (boringg!!) willen zijn? /

nope

ik bedoel. misschien komt genialiteit meer tot uiting als je regelmatig manisch bent ofzoiets huh

quote:

Op zondag 20 januari 2013 10:06 schreef seasushi het volgende:
@salmannasar.. Werkt bij jou zon op sneeuw ook als een rode lap op een stier?

Eh, nee. Ben onbekend met dat fenomeen.

quote:

Op zondag 20 januari 2013 10:08 schreef arjan1212 het volgende:
ik bedoel. misschien komt genialiteit meer tot uiting als je regelmatig manisch bent ofzoiets huh

Je wordt mentaal en fysiek hyperactief (daar is een ADHD'er tam bij) en dat kan zowel tot stomme als geniale dingen leiden, afhankelijk van je predispositie, karakter, en conditionering.

quote:

Op zondag 20 januari 2013 10:07 schreef seasushi het volgende:

[..]

nope

Je hoeft het mij natuurlijk niet uit te leggen waarom, maar leg de 'normale' Mens je onbegrijpelijke standpunt ( "Ze wil ziek zijn!!") eens wat nader uit.

Dat is wel wat overdreven. mja ik voel me manisch en depressief tegelijk ofzo

quote:

Op zondag 20 januari 2013 10:15 schreef arjan1212 het volgende:
Dat is wel wat overdreven. mja ik voel me manisch en depressief tegelijk ofzo

Tis of/of of er tussenin( Limbo Geen vlees en geen vis). Kan wel heel rap van het ene naar het andere uiterste (lachend huilen en huilend lachen) Rollercoasterride for free ! Geen lange rijen voor de kassa..

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 02:58 schreef Salmannassar het volgende:
Hi, lotgenoten en geinteresseerde leken.
Ik vind dat hier weinig aandacht wordt besteed. Het is heus niet altijd maar kommer en kwel. Bipolariteit is geen vloek maar een zegen ! Dat dat voor een andere bipolair helemaal niet opgaat is evident en wil ik niet bagatelliseren, psychiatrische 'ziektes' zijn hoogst individueel en slechts dan indirect vergelijkbaar als men zou werken met identieke tweelingen( en dan nog...) Met generalisaties zoals"mensen in een manie zijn niet voor rede vatbaar" veeg ik dan ook uit principe mijn reet af. Er is wat mij betreft geen eenzijdig probleem..Ook de manier waarop de omgeving ermee omgaat is hoogst bepalend voor de reactie. Iemand die zich ongeloofelijk goed voelt( er kan geen drug tegenop. Je bent zo high dat je op een roze wolk loopt en ahw een voorproefje van het paradijs krijgt. Je voelt je sterk, energiek, rijk zonder een cent op zak en voor niets en niemand ben je bang

En dan de depressies erna ook voor lief nemen. Wetende dat die ook weer over gaan.
Het is aardig onder controle nu, Nodig omdat ik een dochter heb waarvoor ik verantwoordelijk ben, maar soms zou ik alle medicatie uit het raam willen gooien en vliegen

En dan komt er nog bij dat dan iedere drug ongeloofelijk lekker is, zelfs dat stomme alcohol.

"maar soms zou ik alle medicatie uit het raam willen gooien en vliegen"
Ik gooi het altijd in de WC.. ..Woesshhh!
IDD, Controle..Je leert vanzelf te blijven zitten op het wilde paard. Klaar voor een dolle rit.
'If you're manic and you know it, clap you're hands (5x)

[ Bericht 13% gewijzigd door Salmannassar op 20-01-2013 10:42:19 (wil geen nieuwe OP maken) ]

Hoi allen,

Ik ben een student transpersoonlijke psychologie uit Engeland. Momenteel ben ik bezig met een studie over buitengewone ervaringen (met inbegrip van psychotische episoden of manie, maar ook spirituele ervaringen) die een of andere manier anders dan een alledaags niveau van functioneren, waarbij ik hoop dat u bereid bent om deel te nemen.

Mijn huidige onderzoeksproject heeft als doel het onderzoeken van de verschillen tussen de soorten buitengewone ervaringen. Om dit te doen heb ik een vragenlijst ontwikkeld bestaande uit 125 vragen waarvan ik hoop dat u bereid zou zijn om te voltooien. De vragenlijst omvat meestal vragen met een "ja" en "nee" antwoord en een aantal open vragen die u kunt kiezen om te antwoorden of niet. De vragenlijst zal niet langer duren dan 15 minuten.

Als u een bijzondere ervaring onlangs of in het verleden heeft gehad, dan zou ik het zeer op prijs als u uw ervaringen en gedachten met mij wilt dlen.

De vragenlijst is in het Engels. Klik op de volgende link om deel te nemen: http://www.thesistools.com/web/?id=311220

Been there, done that...

quote:

Op woensdag 6 februari 2013 13:25 schreef yolobang het volgende:
Hoi allen,

Ik ben een student transpersoonlijke psychologie uit Engeland. Momenteel ben ik bezig met een studie over buitengewone ervaringen (met inbegrip van psychotische episoden of manie, maar ook spirituele ervaringen) die een of andere manier anders dan een alledaags niveau van functioneren, waarbij ik hoop dat u bereid bent om deel te nemen.

Mijn huidige onderzoeksproject heeft als doel het onderzoeken van de verschillen tussen de soorten buitengewone ervaringen. Om dit te doen heb ik een vragenlijst ontwikkeld bestaande uit 125 vragen waarvan ik hoop dat u bereid zou zijn om te voltooien. De vragenlijst omvat meestal vragen met een "ja" en "nee" antwoord en een aantal open vragen die u kunt kiezen om te antwoorden of niet. De vragenlijst zal niet langer duren dan 15 minuten.

Als u een bijzondere ervaring onlangs of in het verleden heeft gehad, dan zou ik het zeer op prijs als u uw ervaringen en gedachten met mij wilt dlen.

De vragenlijst is in het Engels. Klik op de volgende link om deel te nemen: http://www.thesistools.com/web/?id=311220

succes met je onderzoek, ik sla even over.

heb in de afgelopen 48 uur 2 uur geslapen. volgens mij word ik manisch