Het grote "rammelaars"-topic deel 33

Oh wat een enorme opluchting zeg. En ik dacht dat je door je huisarts doorgestuurd moest worden, las dat ergens. Maar als het ook zo kan, dan kan ik voorlopig weer slapen 's nachts. Ik zit hier gewoon me tranen van opluchting weg te drukken. En dan kan ik ook weer gewoon rustig doorlurken zonder nachtmerrie scenario in mijn achterhoofd.
Nou hoef ik me alleen maar (een klein beetje) druk te maken over of het uberhaupt wel lukt straks (bij mijn moeder duurde het 4 jaar voor ik kwam.) maar daar ga ik nu niet wakker van liggen.

Allemaal heel erg bedankt!!

[ Bericht 0% gewijzigd door Risu op 18-03-2012 10:41:12 ]

quote:

Op maandag 12 maart 2012 19:08 schreef bellelena het volgende:

LadyBlack: Ja, ik streef natuurlijk wel naar samen met jou in z&g, ik vind het heel lief van je dat je op mij hebt gewacht maar dat is nu niet meer nodig! Hup aan het broeden jij!
_{Serieus, het zou gewoon heel gaaf zijn als we samen in z&g kunnen posten! Ik duim nog steeds elke keer voor je mee, want je verdient het zo!}

PE Ik vond het zwanger zijn echt niet leuk. Ik merk nu ook hoe anders ik was tijdens de zwangerschap, helemaal niet tof. Ik zou heel graag ooit nog een kindje krijgen, maar kan nu al tegen die 9 maanden opzien.

Mijn vriendin zou nu eigenlijk al wel weer een volgende willen, en haar kind is ook net 2 maanden oud En niet alleen het kindje zelf, maar ook de zwangerschap zou ze nu al wel weer willen

En het was - per ongeluk - al bijna gelukt ook, toen ze onverwacht alweer ongesteld werd nadat ze maar weer eens sex hadden geprobeerd Stel je voor!!

Haar zoontje lag trouwens zaterdag op mijn schoot naar me te lachen.... SMELT!!

Oh wat lief LB, zo'n kleintje dat op je schoot naar je lacht

En snelle opnieuwrammelaars, daar ken ik er ook eentje van: mijn vriendin die nu inmiddels 2 dochtertjes heeft had het ongeveer direct na de geboorte van nummer 2 ook alweer over een derde, ben benieuwd hoelang het gaat duren!
Ze wilden tussen de eerste twee graag maar 1 jaar leeftijdsverschil hebben, maar door miskramen e.d. zit er nu 2 jaar tussen. Zou me niets verbazen als ze alweer (bijna) bezig zijn . Haar tweede dochtertje is van januari dit jaar.

Mijn broertjes zijn allebei ook steeds meer bezig met kinderen e.d. de laatste tijd . Mijn jongste broertje M heeft een vriendinnetje dat 4 jaar ouder is en hij ziet zichzelf wel binnen nu en 3 jaar aan kinderen beginnen. Mijn oudste broertje S heeft het al langer over kinderen, dus die zal vast ook niet al te lang meer blijven wachten. Op mijn verjaardag laatst hadden we er nog een gesprekje over, dat S het leuk zou vinden als we een beetje konden mikken om alle drie tegelijk aan de kinderen te gaan. Met ons jongste zusje als oppas, hij zag het al helemaal zitten Oja, mijn broertjes hebben ook al allebei bedacht dat ze wel 4 kinderen willen Ik ga er in de eerste instantie gewoon voor 1. Al weet ik ook wel dat dat natuurlijk ook weer kan veranderen als er eenmaal eentje is. Maar voor nu lijkt 1 mij wel gewoon goed en genoeg .

Het zou zomaar kunnen dat ik een week na de eerste al doorrammel voor de tweede. Maar ik wil er dan ook twee.

Van het weekend waren we bij vrienden wezen eten, en het gesprek kwam op kinderen. We zijn zo'n beetje van dezelfde leeftijd, dus ik vroeg of zij ook al aan kinderen dachten. Nou kon wel, maar niet handig want flatje enz. Maar toen zei mijn vriend dat ie dacht dat hij een slechte ouder zou zijn omdat hij niet tegen schreeuwende kinderen kan. Maar dan hebben we het dus wel over die irritante die je in de mac tegenkomt en blijven zeuren dat ze nu toch wel te groot zijn voor happy meal en een king size super willen enz, en ouders die dan uiteindelijk nog toegeven ook. Ja daar kan ik zelf ook slecht tegen. Maar we hebben al eens zo'n mac situatie gehad, en mijn vriend heeft toen heel rustig een kind gecorrigeerd omdat die moeder er maar niets aan deed, en dus denk ik dat hij helemaal geen slechte vader zou zijn (ik was zelf mss wel al uit m'n slof geschoten.) En dat heb ik ook meteen gezegd hoor. Dat hij er wel in rolt en dat ik er ook nog ben en dat het allemaal wel meevalt als je vanaf het begin consequent bent. Vriendin viel me daar ook in bij.
En hij nam het zo van ons aan. Dus er zit nog hoop in dat hij binnen het jaar toch al ineens kids wil. (voor juli heb ik geen hoop, dan zitten we net in het nieuwe huis)
Maar die zeldzame momenten dat ik hem met een kind zie, rammel ik de pan uit.

quote:

Op maandag 19 maart 2012 14:55 schreef Risu het volgende:
Het zou zomaar kunnen dat ik een week na de eerste al doorrammel voor de tweede. Maar ik wil er dan ook twee.

Van het weekend waren we bij vrienden wezen eten, en het gesprek kwam op kinderen. We zijn zo'n beetje van dezelfde leeftijd, dus ik vroeg of zij ook al aan kinderen dachten. Nou kon wel, maar niet handig want flatje enz. Maar toen zei mijn vriend dat ie dacht dat hij een slechte ouder zou zijn omdat hij niet tegen schreeuwende kinderen kan. Maar dan hebben we het dus wel over die irritante die je in de mac tegenkomt en blijven zeuren dat ze nu toch wel te groot zijn voor happy meal en een king size super willen enz, en ouders die dan uiteindelijk nog toegeven ook. Ja daar kan ik zelf ook slecht tegen. Maar we hebben al eens zo'n mac situatie gehad, en mijn vriend heeft toen heel rustig een kind gecorrigeerd omdat die moeder er maar niets aan deed, en dus denk ik dat hij helemaal geen slechte vader zou zijn (ik was zelf mss wel al uit m'n slof geschoten.) En dat heb ik ook meteen gezegd hoor. Dat hij er wel in rolt en dat ik er ook nog ben en dat het allemaal wel meevalt als je vanaf het begin consequent bent. Vriendin viel me daar ook in bij.
En hij nam het zo van ons aan. Dus er zit nog hoop in dat hij binnen het jaar toch al ineens kids wil. (voor juli heb ik geen hoop, dan zitten we net in het nieuwe huis)
Maar die zeldzame momenten dat ik hem met een kind zie, rammel ik de pan uit.

Mannen lijken inderdaad soms te denken dat ze het allemaal direct moeten kunnen, met zo'n kind. Terwijl het volgens mij meer een kwestie van meegroeien met je kind is.

Die laatste zin is ook érg herkenbaar. Gister zat ik met het twee maanden oude nichtje van m'n vriend op schoot terwijl hij naast me zat met z'n arm om me heen. Net een gezinnetje. . .

een eigen kind is ook totaal anders dan ieder ander kind.

Mijn man heeft het ook niet zo op kinderen. Maar hij is wel helemaal stapel op die van ons (gelukkig maar). En inderdaad, met sommige kinderen heb ik ook moeite. Hoewel dat meestal meer door de ouders dan door de kinderen zelf komt.

quote:

Op maandag 19 maart 2012 16:43 schreef Kyara het volgende:
een eigen kind is ook totaal anders dan ieder ander kind.

Mijn man heeft het ook niet zo op kinderen. Maar hij is wel helemaal stapel op die van ons (gelukkig maar). En inderdaad, met sommige kinderen heb ik ook moeite. Hoewel dat meestal meer door de ouders dan door de kinderen zelf komt.

Dat heb ik ook hoor! Je eigen kind is toch het meest leuke kind wat er is!

Inmiddels weer een aantal weken verder en pas het gesprek met mijn man nog een keer aangegaan. Hij weet dat ik graag nog een 3e wil, maar vind zelf 2 nu echt genoeg. Best lastig vind ik, ik hoop dat hij nog een keer bij draait

quote:

Op maandag 19 maart 2012 14:55 schreef Risu het volgende:
Het zou zomaar kunnen dat ik een week na de eerste al doorrammel voor de tweede. Maar ik wil er dan ook twee.

Van het weekend waren we bij vrienden wezen eten, en het gesprek kwam op kinderen. We zijn zo'n beetje van dezelfde leeftijd, dus ik vroeg of zij ook al aan kinderen dachten. Nou kon wel, maar niet handig want flatje enz. Maar toen zei mijn vriend dat ie dacht dat hij een slechte ouder zou zijn omdat hij niet tegen schreeuwende kinderen kan. Maar dan hebben we het dus wel over die irritante die je in de mac tegenkomt en blijven zeuren dat ze nu toch wel te groot zijn voor happy meal en een king size super willen enz, en ouders die dan uiteindelijk nog toegeven ook. Ja daar kan ik zelf ook slecht tegen. Maar we hebben al eens zo'n mac situatie gehad, en mijn vriend heeft toen heel rustig een kind gecorrigeerd omdat die moeder er maar niets aan deed, en dus denk ik dat hij helemaal geen slechte vader zou zijn (ik was zelf mss wel al uit m'n slof geschoten.) En dat heb ik ook meteen gezegd hoor. Dat hij er wel in rolt en dat ik er ook nog ben en dat het allemaal wel meevalt als je vanaf het begin consequent bent. Vriendin viel me daar ook in bij.
En hij nam het zo van ons aan. Dus er zit nog hoop in dat hij binnen het jaar toch al ineens kids wil. (voor juli heb ik geen hoop, dan zitten we net in het nieuwe huis)
Maar die zeldzame momenten dat ik hem met een kind zie, rammel ik de pan uit.

Ik kan ook niet tegen schreeuwende kinderen, nog steeds niet... Die van mij mag dus ook niet schreeuwen

quote:

Op dinsdag 27 maart 2012 21:22 schreef leonieke het volgende:
Ik denk dat mijn lijf waarschijnlijk uit elkaar zal rammelen En iedereen (oké, ik overdrijf ) rondom mij is zwanger: net zwanger, bolle buik, ... of net bevallen van de meest schattige baby's.



Zo, dat is eruit

I feel your pain! Je kunt niet op straat lopen zonder zwangere vrouwen te zien, of mensen met minibaby's in een kinderwagen... En hier ook steeds meer vriendinnen met kinderen. Leuk, maar ook best pijnlijk inmiddels.

Nou inderdaad, proost!

Ik rammel niet... Ik rammel niet... Ik rammel echt niet..

quote:

Op dinsdag 27 maart 2012 23:21 schreef Vicky het volgende:
Ik rammel niet... Ik rammel niet... Ik rammel echt niet..

Joh, ik hoor je hier!!

Ik echt niet btw. Ben zo ongelofelijk blij met hoe het nu loopt. Daar past niets bij wat alles weer door de war schopt.

quote:

Op dinsdag 27 maart 2012 23:36 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Joh, ik hoor je hier!!

Ik echt niet btw. Ben zo ongelofelijk blij met hoe het nu loopt. Daar past niets bij wat alles weer door de war schopt.

Dito, heerlijk zo. Alhoewel ik echt heel graag een vers kindje vast houdt en ruik

quote:

Op dinsdag 27 maart 2012 23:37 schreef RockabeIIa het volgende:

[..]

Dito, heerlijk zo. Alhoewel ik echt heel graag een vers kindje vast houdt en ruik

Mijn collega is net verse papa geworden van 2 knullen. En straks als ze thuis zijn kan ik heerlijk verse babies knuffelen en ruiken. En daarna kan ik zo ook heerlijk weer teruggeven en ze succes wensen met de komende nacht.

Ik ben sinds een paar dagen aan het rammelen!

Heb nu iets langer dan een jaar een relatie, toen we elkaar net leerden kennen riepen we heul hard dat we géén kinderen wilden. Ik durfde niet, hij wilde 'gewoon' niet.

Nu dus wel aan het rammelen. En wat vind ik het fijn! Momenteel heb ik nog een spiraaltje, maar die wil ik er volgend jaar ergens uit laten halen.

Oeh dan heb je iig al een beetje een dag om naar uit te kijken.

Mijn vriend en ik gaan zo half juli verhuizen naar ons eigen plekje. Nu hard bezig met uitzoeken van meubeltjes enzo. Hij wil dus eerst nog een tijdje met z'n twee zijn, maar zegt er niet bij hoe lang dat tijdje is. Ik hoop zelf, dat ik geen nieuwe pillen meer hoef te halen, ik heb nl nog voor (iets meer dan) 6 maanden in huis. Helaas zal het waarschijnlijk nog wel wat langer duren. Maar ik weet zeker dat ik alleen maar harder ga rammelen als ik straks in het nieuwe huis in dat kleine lege kamertje sta, wat ooit zal gaan dienen als babykamer. Maar mocht ik nieuw moeten gaan halen, dan zal ik eerst aan vriendlief vragen voor hoe lang dat zou moeten zijn.

Maar waar ik echt niet langer op kan wachten, is hier vertrekken. Zit nl al een jaar met vriend bij schoonouders. Leuke mensen hoor, heel gezellig ook, maar ik wil mijn eigen plekje! Zelf koken, zelf boodschapjes halen, zelfs zelf de plee schrobben, want dan is het ONZE plee.

Nou heb ik vorig jaar een 4 jarige studie afgerond en ben ik in die tijd ook op mezelf geweest (zelfs de badkamer en keuken waren van mij alleen toen, super tijd), dus ik weet wel hoe het is, zo op jezelf. Ook vond ik het toen ook helemaal niet erg om te poetsen enzo. Ik vond het juist wel leuk. Alleen de afwas liet soms op zich wachten bij mij, maar dat kwam ook door de overdadigheid van huiswerk die ik dan 's avonds nog moest gaan maken.
Toen rammelde het ook al een beetje hoor, alleen had ik pas halverwege het 2e jaar mijn vriend ontmoet, en toen begon het steeds een beetje luider te worden. (nu is het zo luid dat zelfs hij het hoort. )

Oh ja, ik wil stiekem ook nog eerst trouwen, maar dat kan ook wel even tussendoor toch.

Mijn vriend wil ook eerst een ander huis en het liefst getrouwd zijn voor er kinderen komen. Maar ik vind dat niet zo heel belangrijk, wil ook niet te lang wachten omdat ik mezelf anders te oud vind ofzo om aan kinderen te beginnen. Ben nu 28.
Heb wel eerder een relatie gehad waar we toe waren aan kinderen (heb toen een miskraam gehad), maar toen leek het wel een obsessie . Dat heb ik nu gelukkig niet meer, het is gewoon leuk

Obsessie, check. .