Laura Dekker #50: Spruitjes worden groot!

quote:

Op vrijdag 6 januari 2012 19:44 schreef Ockham het volgende:
Ze is nog steeds Nederlands Staatsburger en valt wel degelijk onder de Nederlandse leerplicht.

Ze volgt (volgde) onderwijs aan de Wereldschool. Daarmee vervalt de leerplicht/wordt aan de leerplicht voldaan. De leerplichtambtenaar kan niks doen terwijl ze zeilt, en kan zelfs niks doen als ze op Sint Maarten aankomt. Laura heeft immers al aangegeven naar NZ te willen verkassen.
Verder is de leerplicht voor kinderen van 5 tot en met 16 jaar (eindigt aan het einde van het schooljaar waarin het kind 16 werd). Daarna geldt de kwalificatieplicht. Laura kan daarbij zelf kiezen hoe ze een diploma wil halen. En aangezien ze dat, ALS ze uberhaupt een schooldiploma wil halen, waarschijnlijk in het buitenland doet, zal de Nederlandse overheid haar daarbij niks in de weg leggen. Het is immers in het belang van Laura dat ze een diploma haalt. Als ze in het buitenland zit, heeft de Nederlandse leerplichtambtenaar sowieso geen mogelijkheid om iets te doen, als ze dat uberhaupt al zouden willen. Ze gaan er echt geen tijd en moeite meer in steken hoor. Sterker nog: het dossier wordt dan gewoon gesloten en onderin een la gelegd.

quote:

Ad 2
Iedereen weet dat ze na ca. een half jaar zijn vertrokken uit NZ. Op de foto uit Fiji is ze ongeveer een jaar.
Wel eens van beeldspraak gehoord? Om op eenvoudige wijze de toestand rond haar geboorte aan te geven noem je het op een boot geboren worden.

Welke toestand rond haar geboorte? Ze is in een geboortekliniek geboren. Er was geen toestand? En de discussie hier was nodig om de waarheid boven tafel te krijgen.

quote:

Ad 3
Vertel eens waar Laura de uitspraak doet dat ze terug verlangt.

Beeldspraak Want da's een lekker makkelijke term om dingen onder te schuiven.

quote:

Ad 4
Over de mentaliteit in NZ kan ze van haar ouders gehoord hebben, ook weet je niet wat ze gelezen heeft of wat ze van NZ ingezetenen gehoord heeft.

Hoe lang is het geleden dat haar ouders in het zeilerswereldje in NZ langere tijd hebben vertoeft? Een maandje of wat is natuurlijk lang niet genoeg om de "zeilersmentaliteit van NZ" te leren kennen. Wat ze gelezen heeft is natuurlijk positieve pers over NZ. En de NZ'se mensen die ze onderweg tegenkwam zullen niets dan goeds over NZ hebben verteld. M.a.w. een vertekend beeld.

quote:

Ad 5
Waarom zou ze als zestienjarige met zeilen in haar levensonderhoud willen voorzien?
Vertel eens, waar haal je dit vandaan?
Ook in NZ zal ze leerplichtig zijn en haar pa zal haar daar ongetwijfeld onderhouden. Of ze nou in den Osse op haar boot woont of in Whangarei, het maakt gewoon niks uit.
Waar haal je het toch vandaan dat ze direct wil gaan werken. (duimpje)
Ze zal op zijn minst een diploma instructeur oceaanzeilen moeten halen. In NZ zijn ze echt niet gek, het betreft niet het Sneeker meer, zonder diploma geen legaal werk.

In NZ is men leerplichtig tot en met 16 jaar. Onderwijs is gratis. Echter moet ze wel eten, drinken, kleren kopen, een dak boven haar hoofd hebben, verwarming, electriciteit hebben, etc. Dat moet wel betaald worden. Pa kan dat betalen? Ik dacht dat pa geen baan had? En we hebben geen enkele aanleiding dat er lokaal iets geregeld is (alleen aannames).

quote:

Ad 6
Haar polsen doorsnijden was natuurlijk dom.
Je conclusie “ze is niet in staat om gedoseerd te reageren op tegenslag en valt daardoor in extremen” is echter uit de lucht gegrepen meneer de pseudo psycholoog.

Veruit de meeste jongeren snijden niet in hun polsen en lopen niet weg als het leven niet zo gaat als ze het zich voorgesteld hadden. Die reageren door boos te worden, te gaan huilen, emomuziek op te zetten.. vrij normaal. In polsen snijden en weglopen naar Sint Maarten zijn absoluut extremen. Daar zal elke psycholoog het mee eens zijn.
En aangezien ze nu (nu ze wel haar zin krijgt) veel vrolijker klinkt dan voorheen, kunnen we er best van uitgaan dat die twee extremen het gevolg waren van haar gevoel tegenslagen te hebben gekregen. Kennelijk heeft ze niet geleerd hiermee op een normale manier om te gaan (niet haar schuld, maar de schuld van haar ouders).

quote:

Ad 7
Het feit dat ze als jeugdige in staat is in haar uppie rond de wereld te zeilen geeft toch wel iets aan. Ze heeft slechts 4 voorgangers waarvan ze de jongste is.
En dan je conclusie: Door haar vroegtijdige ontwikkeling zal ze geïsoleerd raken.
Waar haal je dit vandaan meneer de psycholoog.
Tijdens haar fantastisch mooie tocht is er in ieder geval niets, maar dan ook niets, van gebleken. Overal ging ze intensief met mensen om.

Mensen die gemiddeld 40 jaar ouder zijn dan zij. Omgaan met leeftijdsgenoten heeft er nauwelijks in gezeten voor haar de afgelopen jaren. Ik denk dat ze daardoor een stuk ontwikkeling mist. En anderhalf jaar alleen op zee varen, komt op mj over als isolatie. Alhoewel dat geen probleem HOEFT te zijn. Als zij met die eenzaamheid om kan gaan: prima.
Feit is wel dat ze na haar reis afhankelijk is van anderen. Iemand moet haar dagelijkse behoeften betalen als ze naar school gaat. Iemand moet gebruik maken van haar zeilschool (ik zeg maar iets). Ik hoop voor haar dat ze er ook mee om kan gaan als dat allemaal niet zo makkelijk blijkt dan ze denkt.

quote:

Vertel eens hoe het komt dat Laura niets, maar dan ook niets goed kan doen bij een aantal personen hier.

Kritisch zijn is verboden? De praktische kanten bekijken mag niet? Iedereen hier gunt haar het beste en de meesten zijn positief over de reis zelf. Wat grote kanttekeningen bij gezet worden, is hoe ze in het leven staat en hoe ze met andere mensen omgaat.
En vertel eens hoe het komt dat Laura alleen maar goeds doet bij een aantal personen hier? En in het gastenboek?

Side note: ik snap niet hoe mensen, die niks met Laura te maken hebben, "trots" kunnen zijn op haar. Dat ze het een geweldige onderneming vinden, daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Maar trots? Waarom in hemelsnaam? Persoonlijk voel ik me trots als ik zelf iets ondernomen en behaald heb waarvan ik van tevoren niet zeker wist of ik het zou halen. Ook voel ik me trots als bv het Nederlands voetbalelftal de finale van het WK haalt, dan is er een gevoel van saamhorigheid, landsbelang, waarin een klein land groot kan zijn.
Maar omdat 1 meisje solo rond de wereld vaart? Ik heb daar geen enkel gevoel van saamhorigheid of landsbelang bij. Laura zelf trouwens ook niet. Zij doet het immers voor zichzelf. Waarom zouden andere mensen dan trots op haar zijn? Ikke niet snap..