Niet al te moeilijke originele Latijnse teksten

Momenteel ben ik bezig met Jupiter en Io, niet al te moeilijk en best leuk. De grootste moeilijkheid bij Ovidius vind ik dat zinsdelen gesplitst zijn, bnw'en en znw'en een regel uit elkaar staan, etc. Online heb ik ergens een moderne vertaling gevonden, dus als een woord niet in het woordenboek staat, kijk ik daar even. Bij wijze van aantekening.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2012 13:30 schreef DikBoek het volgende:
Goed bezig MP, en dank voor de update. Leuk om te horen. Ik geloof dat Ovidius veel verschilt qua niveau, maar de Metamorphosen idd goed te doen zijn. Zoek eens die van Apollo en Leto op, die vond ik wel leuk. Met als metrisch hoogtepunt:
quam sint sub aqua, sub aqua maledicere temptant.

De Lycische boeren bedoel je? En het was toch quamvis? Ik heb deze regel in de eerste ooit eens uit mijn hoofd moeten leren. Net zoals de eerste vier regels van de Aeneïs van Vergilius (Arma virumque cano...).

Goede tip trouwens, ik ga het na Jupiter en Io eens vertalen. Ik zie dat het niet een al te lang verhaal is.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2012 14:17 schreef Ryon het volgende:
Mooi om een beetje enthousiasme te zien. De meeste mensen van jouw leeftijd (derde klas) moet je de -o/-s/-t/-mus/-tis/-nt rijtjes er nog met flink wat geweld inmeppen. Dit terwijl Latijn pas echt leuk wordt als je er met wat passie ingaat en de teksten in gaat duiken. Ik kwam er zelf pas heel erg laat (eigenlijk te laat) achter dat latijn ook erg leuk kan zijn.

Dat valt gelukkig ook wel weer mee, we hebben net het PPA behandeld, hierna komen de 4e en 5e declinatie en ferre en in het hoofdstuk daarna het futurum. Maar mijn school begint ook al halverwege de 1e.

quote:

Als je tienen haalt voor het vwo eindexamen dan ben je dit niveau al voorbij ( ) omdat het gericht is op de derde klas (en lager). Maar het is wel een boekje/methode waar ik graag even 'reclame' voor wil maken aangezien het een methode is waar ik meer tevreden over ben dan veel van die nieuwe meuk die tegenwoordig gebruikt wordt. Namelijk: Tirocinium latinum. Een methode van de oude stempel, zonder plaatjes en dergelijke. Maar wel heel uitdagend, overzichtelijk en lekker compact. Ideaal om de grammatica erin te krijgen. Daarnaast is er nog aandacht voor het schrijven en spreken van Latijn. Iets dat in de nieuwe methodes over het algemeen niet meer aanbod komt (omdat er ook niet meer op getoetst wordt) maar voor het begrip van het Latijn wel zeer waardevol is. En ook lekker praktisch.

Tienen voor het eindexamen valt ook wel weer mee, voor twee vertalingen heb ik met als N-term 1,0 weliswaar een 9,8 en een 10, maar ik ben beter in vertalen dan in tekstvragen en Caesar is bovendien niet zo heel moeilijk. Tirocinium Graecum heb ik ooit eens gezien, ik neem aan dat Tirocinium Latinum ongeveer hetzelfde is. Ik herinner me inderdaad dat je daar ook actief Grieks moest kunnen. Maar is er dan ooit wel op getoetst? En ik herinner me ook dat het zeer compact was ja.

Wij gebruiken de methode Disco, als ik van anderen dingen hoor over bijvoorbeeld Via Nova ben ik toch wel blij dat Disco gewoon de echte verhalen afgaat (de eerste helft van het eerste boek zijn mythen, daarna gaat het de geschiedenis van Rome af), in plaats van zelf verhaaltjes over een familie te verzinnen.

quote:

Maar goed: Livius en Ovidius worden gelezen in de bovenbouw van de middelbare school omdat ze erg leuk en erg toegankelijk zijn. Het grootste deel van de metamorphoseon en ars amatoria zijn leuk om te lezen. Wat ik wel zou doen is hiervoor geen internettekst gebruiken omdat deze, zoals je ook al merkte bij Ceasar, niet is genoteerd. Wat vrij vervelend kan zijn. Je docent heeft ongetwijfeld teksten en methodes liggen die in de vijfde en zesde klas gebruikt worden. Vraag of je daar al mee aan de slag mag. Daar zitten sowieso de leukste Metamorfoses (Apollo, Narcis etc) bij.

Momenteel gebruik ik, bij gebrek aan beter, een internettekst: http://www.thelatinlibrary.com/ovid/ovid.met1.shtml. Maar zoals gezegd heb ik ergens een moderne vertaling gevonden. En eenmaal terug op school ga ik ook teksten vragen aan mijn docent.

quote:

Op zondag 8 januari 2012 10:52 schreef DikBoek het volgende:

[..]

Ja dat. Over die scheldende boeren die veranderen in.....
En dus daarnaast die van Apollo die, naar ik meen Leto achterna zit, maar ik weet niet meer precies of dat degene was die ik bedoel. Het gaat over twee mensen die in een boom veranderen. Prachtig verhaal.

Philemon en Baucis veranderen in bomen, maar dat is nadat ze de goden hartelijk hebben ontvangen. En ik ken het verhaal

Quamvis sint sub aqua sub aqua maledicere temptant.

quote:

Op zondag 8 januari 2012 13:46 schreef Bitterdom het volgende:
Jezus christus zeg, m'n bek valt open van deze achterlijke vorm van enthousiasme.

De economie draait niet op de zesjescultuur.

quote:

Op zondag 8 januari 2012 13:50 schreef Ryon het volgende:

[..]

De tekst- en cultuurvragen zijn een beetje de 'mats' vragen om wat extra punten bij te sprokkelen bij het CS. Die zijn namelijk relatief makkelijk te beantwoorden als je goed op let tijdens de lessen zelf. Dat je die nu nog niet weet (op je veertiende/vijftiende) is niet zo gek, dat komt wel als je in de zesde klas zit. Het vertalen is hetgeen waar de echte punten opgehaald moeten worden.

Mijn docent geeft nu eigenlijk ook vooral tekstvragen, en daar scoor ik altijd minder op dan op een proefvertaling. Maar ik ben dan ook niet een heel jaar bezig met die teksten.

quote:

Via Nova heb ik zelf gehad. En dat is drama Wat betreft de geforceerde speelse vormgeving. De verhaaltjes over Marcus en Lucus (sed quoque pater et mater) zijn ook karig, maar zitten grammaticaal wel lekker in elkaar.

Al geruime tijd wordt er niet meer getoetst op spreek/schrijfvaardigheid. Vroeger (in de jaren vijftig en begin jaren zestig) nog wel. Toen werd er op zowel gymnasia als op de universiteiten nog gedeeltelijk Latijn gesproken. Beheersing van het Latijn was toen ook een stuk belangrijker dan het nu is, omdat je anders een deel van de colleges en lessen niet kon volgen. Vanwege de cultuuromslag (en terecht ook) binnen het Nederlands (hoger) onderwijs is Latijn minder tot helemaal niet meer noodzakelijk geworden. Het schrijven en spreken sneuvelde als eerste en ook nu willen ze minder aandacht besteden aan de grammatica maar meer aandacht voor de cultuur en het globale tekstbegrip.

Doodzonde natuurlijk. Juist door het enigszins te leren schrijven (spreken is alleen leuk om interessant te doen op feesten ende partijen) kan je Latijn breder toepassen (wat wel aardig is) maar verkrijg je ook een beter taalgevoel. De taal - die dood is - komt dan weer tot leven.

Interessant om Nederlands - Latijn te vertalen! Ik herinner me dat ik vorig jaar ooit een tekstje naar het Latijn heb vertaald, dat was wel leuk. Of eerst een echt verhaal vertalen en dan zo veranderen (metamorfose, hihi ) zodat 'ie in een boek van de onderbouw kan.

Als het vertalen zou verdwijnen van het eindexamen, zou dat me toch ernstig teleurstellen. Latijn gaat om teksten lezen, en van een docent of de goede leerlingen die iets vertalen hoeven de mindere leerlingen niet te profiteren door hun vertalingen over te nemen, te leren en vervolgens een hoog cijfer te halen. Vertalen is wat mij betreft toch wel de essentie.

quote:

Op zondag 8 januari 2012 19:02 schreef Bitterdom het volgende:
''De economie draait niet op de zesjescultuur.
''

Godskolere zeg. Jij ligt thuis ongetwijfeld aan een keten? Achterlijk kind, dood aan jou en je leergierige soortgenoten.

Daar zou jij last van hebben als dat zou gebeuren