Na best een moeilijk jaar achter de rug gehad te hebben, ging alles in huize Gore wel weer redelijk op rolletjes. Tot de dagen langer werden. Ik heb vorig jaar nogal een traumatische ervaring gehad op 2e (en 3e) kerstdag en dat begon toch aan me te knagen. Ik wist dat het niet nog een keer ging gebeuren, maar toch bleef die gebeurtenis maar door mijn hoofd spoken. Van alle kanten hoorde ik mensen zin hebben in kerst en plannen maken, en het enige waar ik aan kon denken was wat er vorig jaar gebeurd is.
Daarom besloot ik het heft in eigen handen te nemen en ervoor te willen zorgen dat ik dit jaar weer een leuke kerst had.
Maar hoe? ik kom net rond elke maand, dus uitgebreid voor mezelf kerstshoppen zit er niet in. En ook een kerstfeest geven is dus geen optie.
Daarom besloot ik na lang twijfelen me toch maar op te geven voor een kerstpakket. Want tja, ik vraag niet graag dingen voor mezelf. Ik geef liever. En het is toch een beetje toegeven dat het je alleen niet lukt.
Vanochtend werd er aangebeld.
Dus ik sprint naar beneden, staat er niemand voor de deur. Nou ja, zal wel een of andere collecte zijn geweest of van de reclame met zo'n kaartje ofzo, want ik hoorde de bel bij de buren al gaan.
Best. Kan ik verder met de was ophangen.
Maar na een paar minuten hoor ik de brievenbus. En de post was al geweest. Pakje? Voor mij? En ja hoor, er lag een brief op de mat (nou ja, eigenlijk gewoon op de vloerbedekking, ik heb geen mat
) dat de postbode een pakje voor me had willen bezorgen, maar ik was niet thuis. (Was ik wel! geef me dan ff de tijd om naar beneden te lopen!) dus het was bij de overbuurman afgeleverd.
Dus ik trek mijn schoenen aan, roep nog even naar de pakketbezorger dat hij volgende keer wel wat langer moet wachten (want die stond nog gewoon in de straat) en loop naar de overbuurman.
Mijn overbuurman is een oudere man, dus hij liet me binnen, omdat hij aangaf de doos niet te kunnen tillen.
En in zijn gang stond een grote goudkleurige doos die inderdaad erg zwaar was.
Mijn nieuwsgierigheid nam de overhand en ik sprintte nog net niet met doos terug naar huis (tja, hakken, slecht wegdek, grote doos, ik ging zo snel als ik kon, laat ik het zo zeggen)
Natuurlijk kon ik geen schaar vinden, dus dan maar met een koksmes.
Bovenop lag een heel lief kaartje namens een Fok!ker.
Daaronder zat een hele mooie suede(look? denk ik?) doos met nog een deksel! Niet nog een deksel! Mijn arme nieuwsgierigheid!
Dus dan maar met doos en al alles eruit getild. En wat een pakket zat eronder.
Allemaal Italiaanse lekkernijen zoals 2 soorten pasta, 2 soorten pastasaus, gedroogde porcini (ik kan niet op de Nederlandse naam komen) zo'n Italiaanse hoge fruitcake (daarvan kan ik dan weer niet op de Italiaanse naam komen
) rode wijn, witte bubbelwijn, extra vergine olijfolie met basilicum, olijven, koekjes, meerdere soorten en vormen chocolade, snoepjes, koffie, 2 soorten worst, een klein stolletje, aioli en toastjes voor bij tapa's (volgens mij heb ik het nu allemaal)
maw genoeg lekkers om binnenkort wat mensen uit te nodigen die afgelopen jaar veel voor me betekend hebben en ze ook nog eens wat behoorlijks voor te kunnen zetten in plaats van thee of ranja en een koekje.
Ik heb het eerste kwartier alleen maar overdonderd naar de doos en de inhoud zitten staren, terwijl ik zo ontroerd was dat ik zat te snotteren en waterige oogjes had.
Want ik vind het echt geweldig dat mensen dit over hebben voor wild vreemden.
Dus lieve anon Fok!ker: ontzettend bedankt! Mijn kerstgevoel is dankzij jou toch weer terug!
En -gt- jij ook bedankt dat je in eerste instantie wat wou schenken