Zwanger... en dan gaat het mis #9

Ohja, er was ook uitslag van de patholoog. Er was niets bijzonders aan het vruchtje te zien, zo op het oog. Ze hebben geen uitgebreid onderzoek gedaan maar zo direct waren er geen bijzonderheden. Er was alleen te zien dat hij al een tijd dood in mijn buik had gezeten.

Goed nieuws Sparkling! Tenminste, dat je niet meer terug hoeft te komen.

Gaan ze alsnog verder onderzoek doen aan het vruchtje of is dit het? "Botte pech, volgende keer beter"
Is dat standaard? Gaan ze dat bij mij straks ook doen?

Dit is het, uitgebreid onderzoek doen ze nog niet na 1 miskraam. Nu is het nog gewoon pech ja. Hier in het ziekenhuis is het standaard na curretage. Ik heb geen curretage gehad maar ben het vruchtje wel verloren in het ziekenhuis en daarom konden ze onderzoek doen. Ik weet niet hoe dat normaal is, dat zou je een keer na moeten vragen.

Sparkling, ik mocht in het ziekenhuis bevallen van m'n kindje, hoe klein het ook was (qua grootte 11 weken, maar het was 16,5 week). Ze doen inderdaad dan onderzoek. Ben blij dat het zo is gegaan, ik heb het kunnen zien en er afscheid van kunnen nemen.

Verder kun je lichamelijk over 2 weken alweer zwanger zijn, maar mij werd ook aangeraden om 1 ronde te wachten, gewoon om het voor jezelf te verwerken.
Wij hebben dat ook gedaan, hoewel ik stiekum wel hoopte weer zwanger te zijn na mn eerste eisprong na m'n miskraam. En dat ik toen bloedde (menstruatie) deed ook wel pijn, ik werd boos want ik moest helemaal opnieuw beginnen. Maargoed, de ronde daarop was het gelukkig weer raak en dat frummeltje lacht me elke ochtend toe

Sparkling, goed nieuws zeg! Yes! Eindelijk is het voorbij!

Bij mij gaan ze het vruchtje verder niet onderzoeken en ik krijg in principe ook geen echo meer. Ga gewoon zeuren over pijn en dan moeten ze maar kijken!

Coco dat stukje had ik nog niet gehoord, vreselijk zeg!

Amoriel, dat stomme stemmetje heb ik ook gehad! _{Ik heb namelijk heel hard gehoopt dat het een meisje zou worden en dat een jongetje toch minder leuk zou zijn. Toen dacht ik ook: nu word ik gestraft! Maar dat is natuurlijk onzin!!}

Morgen lekker thuisblijven, want zo werken heeft ook geen zin.

Als je echt wilt dat het zsm weggehaald wordt moet je daar zelf heel hard om gaan zeuren, want ze laten je zo een maand lopen. Ik heb zelf de weken wachten heel zwaar gevonden, maar achteraf is het ook een afscheidsperiode geweest.

Ik heb zelf een curettage gehad. Dus als je ergens meer over wilt weten zijn hier ervaringsdeskundigen (meerdere helaas)

[ Bericht 1% gewijzigd door Fieder op 29-03-2012 09:47:20 ]

Amoriel, hoe is het gegaan bij de huisarts? En hoe gaat het met jezelf?

Fieder, hoe gaat het met jou?

Met mij gaat het goed. Nog wat bruinverlies, af en toe wat scherpe steekjes. Beetje schaaf gevoel....
Ben nog wel bang om veel te bewegen, maar doe t volgende week ook nog rustig aan. Daarna weer werken.
Ik wil eigenlijk zonder kotsen van de zomer gaan genieten en daarna eens kijken of ik weer zwanger kan worden.
Maar af en toe vind ik dat toch wel lang duren. Dus wie weet...

Eerst maar eens kijken wanneer ik weer ongesteld word en of dat dan regelmatig is. Zit eraan te denken om ovulatietesten te gaan doen, dan weet ik zeker dat alles weer goed is.

Ben ook heel benieuwd hoe het met Amoriel is!!

Jij gaat binnenkort weer aan de klus Sparkling?

Dat klinkt wel goed Fieder. Gelijk heb je om het nog eventjes rustig aan te doen!

Ik denk het wel! De gyn zei dus beter nog even een cyclus te wachten en ik denk dat we dat ook wel gaan doen. En gezien mijn lange cyclus duurt het waarschijnlijk nog flink wat maanden voor het weer kan.
Ik wil wel graag, maar ik ben ook wel heel erg bang.. We zien wel hoe het voelt als ik mijn eisprong heb. Als het goed voelt gaan we ervoor en anders wachten we nog eventjes.

Jij voelt je eisprong zelf duidelijk aan als ik me goed herinner? Of testjes?

Ik ben ook heel bang Maar als we het niet proberen komt er zeker geen kindje, dus daar zal ik maar even doorheen moeten. Wat ik al eerder heb gezegd; genieten van een zwangerschap zit er voor mij niet meer in.

Inderdaad, dat is ook zo. We moeten er wel doorheen maar ik weet nog niet helemaal zeker of ik dat nu al snel weer wil. Of ik het trek mocht het nog eens mis gaan. Maar aan de andere kant.. Ik heb ook geen zin om mijn leven te leiden door angst.
Ik voel mijn eisprong inderdaad aankomen maar gebruik wel testjes voor de zekerheid. Ik voel namelijk niet wanneer ik hem precies heb.

Ja moeilijke beslissing. Inderdaad maar je gevoel volgen. Vorige week riep ik heel hard dat ik pas na de zomer weer wil. Maar t begint nu alweer te kriebelen. Je voelt vanzelf wel wanneer je er weer aan toe bent hoop ik.

Heb ook in mn achterhoofd dat als t straks weer misgaat ik weer paar maanden verder ben, en dat er dan ook onderzoeken gaan komen die tijd kosten...

Maar goed, eerst maar weer eens zwanger raken, vorige keer was t zo gebeurd maar of dat weer lukt is maar de vraag natuurlijk. Zeker nu mn cyclus weer op moet starten.

Wat lief dat er zo meegeleefd wordt...

Mijn huisarts was vanmiddag ook al zo lief. (En uiteraard kan ik nu even niet zo goed tegen zoveel begrip en medeleven, dus ik schoot meteen weer vol... )
Ik heb het voor elkaar gekregen om doorverwezen te worden naar een gyn, en ik kon wachten op de verwijsbrief, en ze had ook al meteen een afspraak gemaakt voor me.. morgenochtend om 11:00! Blijkbaar krijgen huisartsen daar meer voor elkaar dan wanneer je zelf zou bellen.... Ben er helemaal blij mee.. nou ja, voor zover je met zoiets blij bent natuurlijk.. maar jullie snappen me wel...

Mannen zien het allemaal wel anders geloof ik he?
Of het alleen de mijne? Hoorde vanmiddag van hem "Ik heb nu niet echt het gevoel van 'man overboord'... gewoon dit even oplossen en dan proberen we weer gewoon opnieuw. Met 7 weken is het ook nog geen echt mensje toch?"

Ik weet wie het zegt, zo is ie nu eenmaal.. maar toch...

Die van mij was ook al zo lekker bezig van de week. Is nu weer lief gelukkig... zucht...

<sub>Oh en nog even crosspost uit streepjestopic over je huisarts :

Oh goed zo! Daar kan je tenminste wat mee!
Succes met beslissen hoe nu verder.


Denk van tevoren vast na wat je wilt. Als jij nu al weet dat je curettage wil kun je wss morgen meteen een afspraak maken. Zeker als je aangeeft dat t al n paar weken duurt...</sub>

[ Bericht 60% gewijzigd door Fieder op 29-03-2012 21:22:05 ]

Oei Amoriel, dat is een pijnlijke opmerking ja. Maar ik denk inderdaad dat het voor mannen heel anders is. Mijn man is soms ook zo bot en hij gaat ook veel makkelijker door met het normale leven dan ik. Het nadeel van moeder zijn denk ik
Wel heel fijn dat je morgen al terecht kan bij de gyn, hoef je gelukkig niet nog lang te wachten. Ik begrijp je inderdaad! Je bent absoluut niet blij dat het nodig is, verre van zelfs. Maar het moet nu eenmaal wel en dan is een snelle afspraak alleen maar fijn. Succes! Ik zal aan je denken

Amoriel, succes straks! Ook ik denk aan je

Je bent nu al bij de gyn Amoriel, ik ben benieuwd welke keuzes er gemaakt worden.

Hier was het gisteren ook even heel gezellig. Mijn man heel boos: "ja, jij hebt ook alleen maar pijn gehad de laatste tijd".

Nou, sorry hoor! Een miskraam krijgen doet nou eenmaal pijn hij heeft wel zijn excuses aangeboden later. Hij zei dat hij het erg moeilijk had gevonden om mij zoveel pijn te zien hebben en dat dat er even uit moest. Maar ik vond het wel een gemene opmerking, alsof ik voor mijn plezier die buikkrampen had.
Ach ja, die mannen hè?

Ik voel me verder eigenlijk wel goed! Lichamelijk steeds beter, ik ben alleen zoooo moe. Herkenbaar?
Psychisch gaat het wel, het leven gaat gelukkig door en we zijn een huis aan het kopen dus veel afleiding. Soms ben ik ineens heel verdrietig en dan huil ik eventjes en dan is het weer goed.
Het zal voorlopig wel moeilijk blijven maar het krijgt een plekje in ons leven, heel langzaam.

Jeeeeeetje die mannen zijn echt bezig he?? Het zal inderdaad ook wel moeilijk voor ze zijn. Heeft mijn man gister ook toegegeven. Maar zeg dat dan!!!!! Kunnen ze kennelijk niet?

Sparkling, hoe jij het omschrijft voel ik het ook. Ups en downs. En elke keer schrik ik weer als ik mijn verhaal vertel en de ander dan ook een mk, of meerdere (4, 5 ) heeft gehad. Niemand praat daar dus over! Taboe??

Ik verlies trouwens bijna geen bloed meer, alleen wat bruin. Is dat normaal zo kort na de curettage? Ben zo bang dat er een restje is achtergebleven wat de boel weer op zn plek houdt, net als dat stomme vruchtzakje deed. Mag pas over 8 weken op controle en krijg dan geen echo. Vind ik ook niet normaal eigenlijk.
Iemand die dit herkent?

Fieder, ik verlies ook alleen nog bruin. Ik heb geen curretage gehad maar de gyn zei woensdag dat dat heel normaal is, na een curretage of natuurlijke miskraam. Zolang je geen koorts, heel erg buikpijn of vies ruikende afscheiding hebt is er waarschijnlijk niets aan de hand. Dat bruinverlies kan ook nog een tijd aanhouden hoor, niets geks aan.

Omdat ze in het ziekenhuis zeiden dat ik 2 weken flink kon vloeien. Maar nu dus na 4 dagen al bijna niks meer. Misschien komt het nog...
Heb net n kudde ovulatietesten en zwangerschapstesten besteld. Met die zwangerschapstesten wil ik per week kijken of ik nog hcg heb en of dat wel verminderd.

Dan na 1e menstruatie gaan ovutesten. Heb ik zelf iig een beeld, ipv van over 8 weken een gesprekje en verder niks...

Dat zeiden ze tegen mij ook ja, maar volgens mij is dat meer uit voorzorg omdat het bij sommige vrouwen erger is dan de ander. Ik zei in ieder geval dat ik alleen nog een heel klein beetje bruinverlies had en de gyn (beide!) zei dat dat een normaal beeld was na een miskraam. Ze kunnen alleen niet voorspellen hoelang dat duurt.
Maar Fieder, kun je niet gewoon bedelen om een echo? Zeg dat je je zoveel zorgen maakt. Ik vind het ook wel vreemd dat je geen controle echo meer krijgt, kan me voorstellen dat je dat wil. Misschien is dat het voordeel van in het ziekenhuis lopen rondom de zwangerschap? Al die echo's?

Ik kan het iig vragen bij het gesprek dat ik over 8 weken heb. Maar de gyn zei eigenlijk meteen tegen mij dat ze geen echo gingen doen, nog voordat ik het vroeg. Dus toen durfde ik al niet meer te vragen Maar tegen die tijd kan ik het minstens proberen, zeg ik wel dat ik nog pijn heb ofzo.

Denk idd dat dat het voordeel is voor jou, al die echo's alhoewel je ze nu vast zat bent. Goed dat we in ieder geval de voordelen kunnen zien nog

Ik vond 8 weken eerst lang, maar voordeel is wel dat ik dan wss al een keer ongesteld moet zijn geweest. Als ik dat dan nog niet ben kan ik daar meteen over doorvragen.

Ben benieuwd naar Amoriel...

quote:

Op woensdag 28 maart 2012 13:07 schreef .Sparkling. het volgende:
Tuktuk, dat is zo moeilijk hè?

We waren hier inderdaad allemaal liever niet geweest maar ja. Hier kunnen we er voor elkaar zijn!
Ik moet zeggen dat ik dat ook wel heel prettig vind. In mijn directe omgeving zijn geen miskramen voorgekomen en het voelt soms best wel eenzaam. Er is niemand die het echt begrijpt. Ze doen hun best wel hoor en dat is heel lief maar niemand die hetzelfde voelt als ik. En dat is hier wel, heel fijn!

Wij moeten om 13.50 weer in het ziekenhuis zijn. Mijn zevende echo rond deze zwangerschap ik ben best wel nerveus..

Heel moeilijk
En het is inderdaad heel fijn dat we er hier voor elkaar kunnen zijn! Mijn vriend is heel lief, maar heeft het er nooit over. Ik denk ook dat het voor mannen heel anders is. Ik heb al vanalles gevoeld en uren boven de wc doorgebracht, maar voor hem was er nog niet zoveel te zien of te voelen natuurlijk. Plus dat de hormonen bij mij door mijn lijf gierden, dat helpt natuurlijk ook niet.

Ik heb het 'geluk' dat mijn moeder tussen mijn broer en mij een miskraam heeft gehad, dus ik kan bij haar mijn verhaal goed kwijt en ze snapt heel goed dat ik bij vlagen hartstikke verdrietig ben.

Hey Tuktuk! Hoe is het met je?

Mijn man heeft gister voor het eerst gezegd dat hij het er ook moeilijk mee heeft. Voorheen helemaal niks! Het is voor hen inderdaad heel anders. Hij vindt het vooral erg dat ik pijn/ verdriet heb.

Toen ik nog zwanger was heeft hij ook wel eens gezegd dat hij het nog ver van zn bed vond. Hij zag me wel kotsen en huilen en die grotere borsten natuurlijk (waar ie dan niet eens aan mocht komen ) maar het idee van een kindje was er nog niet echt. Dat komt denk ik pas als ze het echt zien/ voelen.

Fijn dat je bij je moeder terecht kan. En hier natuurlijk altijd.

quote:

Op vrijdag 30 maart 2012 11:19 schreef .Sparkling. het volgende:
Je bent nu al bij de gyn Amoriel, ik ben benieuwd welke keuzes er gemaakt worden.
...

Niet dus... ze waren me 'vergeten'... ik heb anderhalf uur in die wachtkamer gezeten!
Ze hadden al wel gezegd dat het druk was en dat het wat uitliep, dus ik had me al geïnstalleerd met een tijdschriftje... maar toen na een uur alle mensen die ruim na mij binnen kwamen inmiddels al wel aan de beurt waren geweest ben ik nog maar eens naar die balie gegaan. Blijkbaar had de gyn niet goed op z'n afroeplijstje gekeken en mij per ongeluk overgeslagen...

Meh, wat voelde ik me ellendig... ben jankend bij hem binnengekomen.. zat ik daar heel alleen in een volle wachtkamer met allemaal stelletjes met bolle buiken om me heen. En dan waren ze me ook nog eens vergeten!

Maar goed. Afspraak zelf was wel positief. Aardige gyn, duidelijke uitleg, afspraak voor komende woensdag bij die 'miskraampoli'. Gaan ze eerst kijken of het niet alsnog dit weekend zelf z'n weg naar buiten heeft gevonden, en zo niet dan krijg ik diezelfde dag nog een curettage. Ik moet ook al nuchter komen 's ochtends.