Zwanger... en dan gaat het mis #9

sparkling

_{Flugel, ook namens mij bedankt voor het schoppen}

Ook hier helaas een miskraam
In januari gestart met klussen en meteen raak! Ik was met de pil gestopt met het idee dat het nog wel een jaar ontpillen zou worden, niet dus!
Toen ik 6 weken zwanger was voelde ik opeens de symptomen veel minder. Niet meer iedere ochtend spugen, borsten leken kleiner te worden. Toen maandagavond wat bruinverlies gehad. De volgende dag mocht ik meteen voor een echo komen.
Er was een vruchtzakje te zien van 6 weken met een heel klein vruchtje erin. Geen hartje. Er was nog een kans op groeiachterstand, 5%. Maar vanwege de verhouding zakje/ vruchtje had ik dat al snel opgegeven.
Twee weken later bleek het zakje vrolijk door te groeien en mijn kindje alleen maar kleiner geworden
Tot op heden ben ik geen bloed of niks meer verloren, bij vlagen nog misselijk. Het valt me heel zwaar om te wachten. Daarom besloten tot curettage, morgen ben ik aan de beurt.
Ik ben vreselijk bang maar ik weet dat dit het beste is. Dit kan nog weken, maanden zo doorgaan anders.

Het leek heel goed met me te gaan maar nu ik dit typ komt het toch allemaal weer boven. Misschien is dat goed. Morgen als ik wakker word uit de narcose en echt niet meer zwanger ben zal het ook zwaar zijn.

Hoop dat ik hier de komende tijd van me af mag schrijven.

Dikke kus voor iedereen die me helaas voor moest gaan wat een verdriet dat dit zo vaak voorkomt

Fieder

Lichamelijk vond ik curretage heel erg meevallen...
fijn omdat je het dan kan afsluiten, maar ook moeilijk omdat het dan ineens echt heel erg definitief is... Sterkte morgen

Sterkte morgen Fieder

Sparkling

Dankjewel iedereen, lief dat jullie zo meeleven!

Klumsy, dat maakt het ook zo moeilijk ja, dat precies. Je hebt meteen na die test een toekomstbeeld voor ogen en die stort dan ineens in. Het valt mij erg tegen hoe weinig reactie ik uit mijn omgeving krijg. Mensen beloven er voor je te zijn en daarna hoor je niets. En laat ik zelf eens iets horen, zeggen ze: 'komt goed, je bent nog jong en wees blij dat je zo kort zwanger was'. Maar ja, daar heb ik niets aan. Ja, ik ben nog jong en ja, ik was nog maar kort zwanger maar ik was wel zwanger van ons kindje! En ja, uiteindelijk krijgt het een plekje maar vergeten zal ik het toch nooit. Het zal nooit meer 100% goed zijn want dan was dit kindje wel geboren in september. Er komt hopelijk met de tijd een ander kindje maar we zullen toch nog vaak denken aan dit kindje, ons eerste kindje.

Fieder, ik heb het al vaker gezegd maar ik leef zo met je mee. het is goed dat je verdriet voelt, daardoor kun je het een plekje geven. Kun je er een beetje over praten IRL?
Succes morgen! Ben je op tijd aan de beurt? Ik zal aan je denken!

[ Bericht 2% gewijzigd door .Sparkling. op 25-03-2012 13:50:15 ]

Ik denk dat veel mensen er ook wat makkelijk over denken en doen omdat het voor hun niet tastbaar is geweest... Neemt niet weg dat het belachelijk is dat er zo makkelijk over gedaan word!
Dat je nog jong bent en niet zo langer zwanger, wil niks zeggen over de droom van jullie toekomst die er nu ineens heel anders uitziet dan een paar weken geleden

Zelf heb ik na de bevalling van Roan en Senna heel veel begrip gehad, onwijs veel lieve kaarten en berichten. Denk dat het vooral kwam omdat het voor andere ook zichtbaar was. Toen ik 17 weken zwanger was dachten de meeste dat ik al met zwangerschapsverlof was
Uiteindelijk is Roan met 19 weken geboren en Senna met 20 weken...

Jeetje Klumsy, dat is ook niet mis zeg dat moet vreselijk zijn geweest voor jullie. Is het lang geleden?

Ik heb zojuist het ziekenhuis weer gebeld. Ik krijg steeds meer buikpijn. Het lijkt niet alsof de miskraam niet volledig is want het voelt heel anders als de krampen toen. Het is nu met hoesten, plassen of hobbels tijdens het fietsen. En nog steeds lichte verhoging dus maar even een telefoontje gedaan. Wat onsmakelijk ook misschien, maar er zit ook een grote bobbel in mijn schede, wat zou dat kunnen zijn? Ik moet in ieder geval 2 pijnstillers nemen en bellen als het erger wordt en anders morgen de poli bellen.
Anderhalve maand geleden was ik nog intens gelukkig met ons kleintje onderweg en zie me nu zitten. Huilen omdat ik wil dat het voorbij is en me schuldig voelen omdat alles schreeuwt dat het niet voorbij mag zijn.

Het is nog niet zo lang geleden, Roan is 11 september geboren en Senna een week later op 19 september...

Gewoon lekker huilen, het verzacht de pijn niet, maar het lucht wel op

Fieder lieverd, sterkte morgen.

Fieder en sparkling, heel veel sterkte!

Oh Klumsy wat vreselijk.
Denk inderdaad dat dat meeleven meer komt door de zichtbaarheid. Hier heel veel opmerkingen dat het nog niks was. In het begin vond ik dat eigenlijk ook. Maar nu krijg ik er steeds meer het gevoel van een kindje bij!

Bedankt allemaal voor het meeleven. Doet me goed

Sparkling jeetje dat klinkt niet goed! Ik zou morgen gewoon bellen, ook al is je temp goed. Dan maar over die bobbel, vind ik zonder koorts al 'ziekenhuiswaardig'.
Mijn eerste ingeving was zwelling van de operatie, maar die heb je natuurlijk helemaal niet gehad! Verzakking oid? Maar ik ben geen arts dus eigenlijk moet ik mn mond houden...

En ik snap je hoor, steeds denk je dat het voorbij is en dan komt er weer wat! Terwijl je het gewoon los wilt gaan laten.

Ik ben morgen als alles goed gaat om kwart voor 11 aan de beurt. Valt wel mee dus. Maar spoed gaat altijd voor dus... Hoop dat ik 's middags alweer thuis mag zijn. De verplegers die ik tot nu toe gezien heb waren allemaal superlief, dus daar hoop ik maar op.
Heb van die 'toverzalf' voor op mn handen, voor t infuus. Mocht ook n soort sufmakend pilletje, maar dat vind ik eng. Wil wel zelf dingen kunnen aangeven nog.

Man mag tot de OK deuren mee, en dan voor de OK is een leestafel. Dus als ik klaar ben loopt hij meteen weer mee terug (alhoewel ik dat vast niet bewust merk).
Ben alleen benieuwd hoe ik op de narcose ga reageren, wordt mn 1e keer. En ik hoop dat ze alles goed weghalen, dat ik niet nog n keer hoef

Hoop dat ik een beetje kan slapen vannacht en stiekem blijf ik hopen dat t er morgen opeens nog uitkomt maar die mazzel zal ik wel niet hebben, het zit nog muurvast. Stom lijf!

_{Zo heel verhaal...}

Fieder, hier ook nog ff; heel erg veel sterkte morgen.
En die botte opmerkingen; die mensen weten gewoon niet wat ze zeggen. Desalniettemin zijn het wel pijnlijke reacties.

Sparkling,

En Klumsy voor jou ook een dikke

Heel veel sterkte morgen Fieder

Sparkling ook ik zou zeker morgen je arts bellen, al is het niks, je moet toch zekerheid hebben.

Ja, ik twijfel nog eventjes. Ik krijg steeds als ik bel het gevoel alsof ik me aanstel en de buikpijn komt volgens mij van mijn darmen. Ben er bekend mee en zeker in stressvolle situaties word ik er echt ziek van. De pijn is heel erg afgezakt nadat ik naar de wc ben geweest.
Maar aan de andere kant denk ik, bellen kan geen kwaad toch?
Ik ga even kijken hoe het aankomende nacht gaat. Ik moet woensdag sowieso voor een controle echo dus eventjes afwachten kan ook vast geen kwaad.

quote:

Op zondag 25 maart 2012 22:36 schreef .Sparkling. het volgende:
Ja, ik twijfel nog eventjes. Ik krijg steeds als ik bel het gevoel alsof ik me aanstel en de buikpijn komt volgens mij van mijn darmen. Ben er bekend mee en zeker in stressvolle situaties word ik er echt ziek van. De pijn is heel erg afgezakt nadat ik naar de wc ben geweest.
Maar aan de andere kant denk ik, bellen kan geen kwaad toch?
Ik ga even kijken hoe het aankomende nacht gaat. Ik moet woensdag sowieso voor een controle echo dus eventjes afwachten kan ook vast geen kwaad.

Laat je daar niet door tegenhouden hoor! Ze zijn wel wat gewend in het ziekenhuis, je bent echt geen aansteller. Zit die bult er nog steeds? Daar zou ik toch even naar laten kijken. Het is vast niks maar dat moet je toch even zeker weten.. Maar snap het ook dat je het eventjes afwacht als je woensdag sowieso naar het ziekenhuis moet. Zolang je maar geen koorts krijgt.

Sparkling, beter een keer teveel gebeld als te weinig meis. Veel sterkte

Fieder, succes vandaag meissie!

Jullie hebben ook gelijk, dus net gebeld. Mijn eigen gyn is er niet dus ze gaat even overleggen met de dienstdoende gynaecoloog en ze belt me terug.

Heel veel sterkte vandaag Fieder!

Ik ben weer thuis van de curettage, het viel zo enorm mee! Iedereen was zo lief in het ziekenhuis,echt top! Ben goed wakker geworden en voel me nu goed. Vloei vrij weinig. Zucht, het is voorbij...

Bedankt allemaal voor het duimen/ aan me denken/ succes wensen enzo!

Sparkling, mocht je nog langskomen of...?

Sparkling en Fieder, hier ook nog even een dikke smakkerd!

Wat betreft die nare opmerkingen van mensen, ik denk dat de meeste mensen het gewoon juist goed bedoelen. En proberen de pijn wat te verzachten en te relativeren op die manier ("gelukkig was het maar kort"). Ik ben zelf ook niet 'goed' in de juiste dingen zeggen.

_{Als ik eerlijk ben, doe ik dat zelf ook. Ik ben 'blij' dat het met 8 weken is gebeurd en niet met 30 weken, of later, bij wijze van spreken. Uiteraard blijft het nog steeds klote, en was het kindje gigantisch welkom geweest en heb ik er verdriet van gehad, maar op zo'n manier denken heeft mij persoonlijk wel geholpen.}

Wel ontzettend jammer dat mensen zeggen er voor je te zullen zijn, en er dan niet zijn

Fieder, ik las dat alles goed is gegaan en dat het fysiek is meegevallen. Gelukkig!

Ja Coco daar heb je gelijk in, het is allemaal goed bedoelt, dat weet ik zeker. Ik heb zelf ook wel houvast aan het 'cliche' dat de natuur het niet voor niks afbreekt. En wat je zegt, liever in het begin mis dan in een later stadium!!
Ik merk nu dat als mensen zelf die dooddoeners niet gebruiken ik het voor ze doe alsof ik de ander moet troosten/ geruststellen. Gek is dat...


_{Mocht ik dit helaas weer moeten meemaken dan weet ik in ieder geval dat de curettage echt goed te doen is. En dat geeft me dan ook weer moed.}

Fieder

Sparkling, al wat gehoord van de gyn?

Fieder, wat fijn dat het je is meegevallen. Het is voorbij ja. En hoe gaat het nu met jou? Echt met jezelf bedoel ik, niet lichamelijk maar gewoon echt met jou? Ben je opgelucht, verdrietig, weet je het niet?

Ik ben vanmiddag langs geweest ja. Hij heeft eventjes gekeken met een eendenbek en lamp en er was volgens mij niets bijzonders te zien dus die bobbel die ik voelde zal dan wel de baarmoedermond zijn ofzo. Op de echo was nog steeds weefsel te zien, helaas. Vorige week woensdag was dat 1 cm groot en nu nog 6 mm dus het wordt wel steeds minder. Daar komen de lichte krampjes dus vandaan.
Vorige week woensdag kreeg ik een echo maar toen was zo bezig was met hopen dat er geen weefsel maar zat dat het me nu een beetje tegenviel om ineens een baarmoeder te zien zonder kindje erin. Gewoon leeg, op dat stukje weefsel na.. Best wel confronterend.
Maar goed, ik hoefde geen bloed te prikken want hij dacht niet aan een onsteking en mijn baarmoeder is nog druk bezig om het restje eruit te krijgen. Woensdag alweer terug komen.

Coco, je hebt ook wel gelijk dat mensen het goed bedoelen. Zo zou ik waarschijnlijk ook gereageerd hebben voor ik dit zelf meemaakte en het is ook altijd nog beter dan mensen die niets zeggen. En natuurlijk ben ik ook blij dat het met 8 weken is gegaan en niet veel later en ook ik besef me dat het zo moest zijn maar ja..

Mensen zeggen altijd stomme dingen in dit soort gevallen, de juiste woorden bestaan gewoon niet. Anders had Hallmark ze allang op een kaartje gezet en werd het afgezaagd

Ga ervan uit dat het over het algemeen gewoon heel goed bedoeld is, ik heb liever mensen die heel graag troost willen bieden en dan het verkeerde zeggen dan mensen die het negeren omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen/doen...

Op het moment ben ik heel erg opgelucht. Maar dat zal de komende dagen wel flink gaan schommelen.
Vanmiddag had ik ook eventjes de gedachte: nu is mijn buik leeg . Maar opluchting overheerst nu nog even.

Fijn dat die bobbel niks zorgwekkends was! Je hebt over een paar weken nog een controle neem ik aan? Dan weet je zeker dat dat laatste weefsel ook weg is.

[ Bericht 1% gewijzigd door Fieder op 26-03-2012 18:26:21 ]

Ohja, die opluchting had ik ook ja. Nu nog steeds trouwens, het is "fijn" om het af te kunnen sluiten. We willen het liever niet maar ja, geen keus. Dus dan is het goed dat het voorbij is.

Ik heb op zich ook vrede met de miskraam, ik heb meer moeite met de manier waarop het gegaan is. Met name vorige week woensdag heb ik erg heftig gevonden. Een ingeplande curretage, het vruchtje een paar uur voor de curretage verliezen terwijl ik tussen allemaal mensen ben en daarna nog die vreselijke pijn om weefsel eruit te kunnen trekken. En dan nu weer de nasleep ervan. Het duurt zo lang!
Ik heb woensdag de controle die al stond en ik denk dat we dan meer horen.