Dankjewel flugeltje!
Ik ben 1 van de dames waarvoor het helaas nodig is.
In januari hadden mijn man en ik vrij onverwacht een positieve zwangerschapstest! Ik was binnen 3 maanden zwanger en er totaal van overtuigd dat ik gewoon ongesteld werd. Ik had erg buikkrampen en deed een test om uit te sluiten dat ik zwanger was. Even checken en verder gaan. Tot mijn verbazing kwam er een tweede streepje! Totaal in de war maar dolblij heb ik meteen mijn zus gebeld en nog een test gedaan omdat ik het niet geloofde!
Mijn cyclus was erg onregelmatig dus 3 weken erna had ik de eerste echo al, volgens mijn laatste menstruatie zou ik dan 12 weken zwanger zijn. Bij de verloskundige bleek ik veel korter zwanger te zijn, het kindje was 0,5 cm en de vruchtzak werd op 6 weken en 6 dagen geschat. En er was een hartje! En wat waren we trots, zo mooi vonden we het. Wel bleef ik steeds twijfels houden, al leken die nergens op gebaseerd te zijn. Ik kon ze ook langzaam wat los laten.
14 februari kreeg ik de intake bij de gynaecoloog en dus opnieuw een echo. Het was precies 2 weken na de eerste echo en het eerste dat ik zag was dat hij zo groot geworden was, ruim 2 cm ineens! De gyn ging meten en werd toen op 8 weken en 4 dagen geschat, niet zorgwekkend dus. Ze zei nog dat ze het hartje nu ging zoeken maar hij lag zo mooi op schema dat dat geen probleem moest zijn. Maar het duurde maar en duurde maar en ik voelde steeds verder de grond wegzakken. Na een paar minuten zoeken zei ze dat ze slecht nieuws had, hij was overleden. Ik reageerde eerst heel kalm, het verbaasde me niet eens echt. Eenmaal buiten ben ik compleet ingestort. Het zag er zo goed uit en ineens was het mis. De week erna kregen we nog een echo en het was echt mis. Ik heb uiteindelijk gekozen om af te wachten en na een paar weken begonnen de bloedingen en krampen, hele erge krampen. Ongeveer een week daarna kreeg ik een controle echo en het vruchtje zat er nog. Er is toen een curretage ingepland voor afgelopen woensdag. Ik ben toen opgenomen en heb de meest hectische dag in mijn leven gehad. Plotseling verloor ik het vruchtje spontaan en moest er met speculum en tang nog weefsel uit mijn baarmoeder gehaald worden. Ik heb helse pijn gehad toen ze dat deden maar het heeft geholpen, bijna alle weefsel was weg. Aankomende woensdag op controle komen om te kijken of dan alles weg is. Ik hoop het, ben ondertussen toe aan het afsluiten van deze periode, hoewel het ook heel pijn doet. Ik voel veel pijn en verdriet en op dit moment voelt mijn hoofd en lichaam heel leeg.
Het is een heel verhaal geworden zie ik, uiteindelijk. En ik kan nog wel uren doortypen denk ik