Dies Irae - Op een heerlijke nazomerdag hadden talloze drukbezette no-lifers hun agenda opgeschoond om neer te strijken in het met pepernoten bezaaide Utrecht. Yours truly stond vroeg op en trok lichtjes overdressed dezelfde kleren aan als de dag ervoor, op naar Station Nijmegen waar onze protagonist het boemeltreintje richting ’s-Hertogenbosch nam. Met knikkende knieën en een lichtjes trillende stem belde hij daar zijn internetafspraakje, een zekere Robin, waar deze man bleef en met welke trein hij zou aankomen. Bang elk moment door een grote vent van 2 bij 2 op de schouder te kunnen worden getikt stond hij quasinonchalant leunend tegen een kioskje, maar gelukkig kon hij opgelucht ademhalen toen een joviale jongeman zijn hand uitstak en zich als Robin voorstelde.
Na een korte rit in een overvolle tweedeklascoupé waar de argeloze medereizigers getrakteerd werden op goede analyses van zowel Robin als GS, opeenvolgend de hardline-teksten van Rothbard tot de sceptische verhalen van Hayek en waren de geesten weer scherp geslepen en klaar voor een middagje lallen. Na ampele telefoontjes over en weer met de Godfather VS, werd laatstgenoemde eindelijk gevonden en kon het feest beginnen. Niet veel later kwam daar de Hongaarse trots – de neus van Betyar – om de hoek zetten en weer een paar kwartiertje verder zat ook hij op de barkruk. Niet geheel verzekerd van betyar’s onverdeelde blijdschap om het toch wat rechtse publiek dat er op dat moment was, ging het over koetjes, kalfjes, bier en colaglaasjes zonder plu.
We maken een korte flash-forward en zaten inmiddels met zijn allen onder de hitte van de terrasverwarmer te genieten van een drankje, nog met rammelende buikjes want ondanks het nauwkeurig volgen van Fok! via de mobiel – zelfs op een meet kunnen wij niet zonder – bleek bitterballenbaas erik al ruim 2 uur onderweg te zijn van Amsterdam naar Utrecht. De andere opvallende persoonlijkheden voldeden aan de verwachtingen die wij koesterden van ze, remlof had ditmaal zelfs een sovjetster op zijn petje geborduurd, een die zelfs de verentooi van von_Preussen (welke node gemist werd) tot een weinig indrukwekkend hoofddeksel zou hebben gedegradeerd en KoosVogels droeg zijn multiculturalisme hoog in het kapsel.
Picchia bleek een uiterst serieus doel te hebben met de meet, maar koesterde tevens nog immer haat tegen zijn vermoedelijk islamitische coiffeur die hem had gekortwiekt, php bleek stiekeme banden met de luchtmacht te hebben en beantwoorde een scherpe analyse over het electoraat van de PVV met een bitterballendouche over de goedgepoetste schoenen van ondergetekende. Een en ander geschiedde gelukkig buiten het blikveld van garnituurkoning Erik, die gewis in woede zou zijn ontsproten en de schaal met 46 kilocalorietjes als een kloeke woerd verdedigde tegen vermeende bietsers, zoals de roze broekensnor achter hem. Over deze gezellige man gesproken, toen ik en hij onze afwezigheid van Paruresis etaleerde vroeg hij mij nog beleefd wat voor wonderlijk gezelschap wij wel niet waren, en hij vond het geweldig dat autistjes met lieden zoals ik kennis konden maken via een internetforum. De sigaren gingen van hand tot hand en zelfs socialisten hielden een knots van een toeter tussen de pafferige vingers. De misschieners bleken alsnog te komen en zelfs Bolkesteijn na een congres en Friek zonder date konden aanschuiven voordat we de tent uit werden geschopt.
Afijn, enkele gesprekken later, sommige op het bedenkelijke niveau om de werkloosheid te verhogen door een definitie aan te passen, andere niet misstaand bij een college van dr. Friek_ waarbij de legitimiteit van de democratie aan de kaak werd gesteld, ging het langzaamaan bergafwaarts met de discussietechnieken. Koos, de ware salonsocialist met prosecco-liefde, en VS hielpen mij een strijd door om 6 flessen soldaat te maken, waarna de zwarte leegten in mijn geheugen steeds talrijker werden.
Ik kan me nog vaag iets heugen van een typisch gesprek met Erik over onze toekomstige baantjesschuifonzin onderweg naar een pinautomaat, een emotioneel gesprek met Friek in de trein en een rokerig kuthol waar wij alsnog naar toe gingen, ik vermoed uit een soort melancholiek verlangen van enkele kaalhoofdigen die daar ooit in een ver verleden nog hadden kunnen scoren, maar inmiddels lengte breedte-verhoudingen of haar-hoofdhuidverhoudingen hadden dat zelfs de meest fervente stamgaste zich zou doen bedenken.
Zelden heb ik zo intensief naar een lager niveau van de gracht gestaard en was het niet dankzij enkele POL-lers met vadergevoelens, dan had ik hier niet meer kunnen typen, maar het was een middag en avond die elke aanwezige zeker zal bijblijven.
[ Bericht 0% gewijzigd door GSbrder op 14-11-2011 21:48:15 ]
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.