Hoogbegaafdheid, deel 4: Een nadeel of een voordeel?

quote:

Op donderdag 10 november 2011 22:20 schreef Modus het volgende:
Hoe zijn alle hoogbegaafden hier eik aan hun 'titel'/stempel gekomen, want ik heb begrepen van een specialist (gespecialiseerde psycholoog) dat er helemaal geen eenduidige methodiek voor is om dat vast te stellen. Nou ja, IQ test sowieso, maar dat was maar een deel van het plaatje.

Oh, ik ben helemaal niet hoogbegaafd, ik roep hier maar gewoon wat.

quote:

Op donderdag 10 november 2011 22:06 schreef Captain_Maximum het volgende:

[..]

Tja, we kunnen niet allemaal supermensen zijn.

Dit inderdaad. Soms zie je het gewoon niet of begrijp je gewoon de reden niet. Ik weet wel dat ik dan een lompe hork lijk (en dat ben ik vast wel vaker ), maar soms doe ik het echt niet expres .

Zo daar was ik weer.

Ik hou me niet erg bezig met deze materie en mijn kennis van wat al dan niet hoogbegaafdheid is, is dus ook niet groot maar bij wat er op de in de OP gelinkte Wikipagina staat over hoogbegaafdheid kan ik me wel grotendeels aansluiten. Dat creativiteit een vorm van hoogbegaafdheid is gaat mij dan ook te ver maar dat hoogbegaafdheid (vaak) gepaard gaat met een hoge mate van creativiteit sluit wel aan bij wat ik onder hoogbegaafdheid versta.

Mijn idee van hoogbegaafdheid is dan ook klassiek en gebaseerd op de Homo Universalis. Iemand die zowel op alfa, beta als gamma geen zwakke punten vertoont of, zo je wilt, daarin geen specifieke voorkeur heeft. Einstein is, hoewel hij op die Wiki-pagina mi onterecht een nerd genoemd wordt, wel degelijk het schoolvoorbeeld van een klassieke hoogbegaafde. Naast zijn onbetwiste talent voor de beta-wetenschappen was hij ook een getalenteerd schrijver, bovengemiddeld muzikaal en had hij een groot gevoel voor humor. Het staat natuurlijk iedereen vrij om andere definities te hanteren. Het zal mij een worst wezen

Wat ik naast de verschillende definities nogal slordig en verwarrend vind is de normering, vanaf welk percentiel iemand hoogbegaafd genoemd wordt. Ik ben er altijd van uitgegaan dat dat vanaf 145 was maar begrijp dat ik daarmee een hoop mensen (inclusief mijzelf) tekort doe.

Of iemand voordeel of nadeel ondervindt van hoogbegaafdheid ligt m.i. voor een groot deel aan omgevingsvariabelen en in een zekere mate ook aan hoe de persoon in kwestie daar mee omgaat. Streven naar autonomiteit lijkt me zinvol voor iemand die hoogbegaafd is.

quote:

Op donderdag 10 november 2011 21:34 schreef kirsten. het volgende:

[..]

Ik vind persoonlijk EQ highly overrated om het zo maar te zeggen. Ik begrijp heus wel dat er iets bestaat als een sociale intelligentie maar om er gelijk een schaal aan te hangen? Ik vind het typisch iets waar mensen mee pochen zodra ze IQ gaan vergelijken; Jaaa, maar ik heb een hoog EQ dus dat maakt me weer 'beter' of iets dergelijks.

In mijn beleving bestaan er mensen die sociaal vaardig zijn en die schijnbaar gemakkelijk vooruitkomen, mensen die iets minder sociaal vaardig zijn maar waar dat helemaal niet problematisch is, en mensen die gewoon niet zo sociaal vaardig zijn en wat moeite hebben. En natuurlijk de totaal niet sociaal vaardige mensen. Maar waarom zou een hoog EQ per sé beter zijn? Als ik er zo eens over nadenk dan denk ik dat mensen die totaal niet sociaal vaardig zijn elkaars signalen wat slechter oppikken, hints niet snappen etc. etc (ik noem mijn vriend ), maar waar ligt een grens voor een 'goed' EQ en een laag EQ? Wat is laag?

Waarom kunnen mensen niet gewoon zijn zoals ze zijn en kunnen mensen elkaars verschillen niet accepteren? Ik loop er idd niet mee te koop dat ik hoogbegaafd ben. Waarom zou ik? Maakt dat mij beter? Nee. Gewoon anders, misschien iets minder goed te volgen gedachtengangen die voor anderen heel raar lijken en voor mij heel gewoon. Anderen begrijpen van sommige onderwerpen bepaalde dingen heel snel en andere onderwerpen zijn ze na maanden blokken nog niet duidelijk. Maakt dat hen dom? Nee. Dat heb ik ook, misschien met andere soorten onderwerpen maar desalniettemin heb ik soms hetzelfde probleem. Mensen denken vaak dat hoogbegaafd zijn gelijk staat aan superslim zijn en dat is in mijn ogen een zware misvatting.

Nou neurotisme duidt vaak op een emotionele inbalans waardoor je gevoelens slecht kan sturen. Dit komt vaak voor bij mensen die hoogbegaafd zijn. Maar het gaat niet hand in hand. Het rotte van iq test is dat ze meestal je linkerhersenhelft meten en je rechterhersenhelft ijlt daar achteraan. Je detailopvattingen slepen je ruimtelijke opvattingen mee in die tests. Daarom zijn er al veel vaak vingertjes omhoog gegaan voor dit soort testen of ze niet teveel naar links neigen of dat dit echt zo is. Je ruimtelijke opvattingen hebben ook een nauw verband met je emotionele intelligentie. Maar deze kan je niet echt testen dus eigenlijk kan je rechts niet echt peilen. Mensen die hoog gemeten zijn, hebben dus meestal de neiging sterk naar links te denken en op ruimtelijke intelligentie aanzienlijk lager te scoren. Ik denk dat niet helemaal klopt.

Mensen die hun ruimtelijke iq en detail iq gelijk hebben zijn meestal emotioneel het beste in balans, maar vertaal dit maar naar een iq test.

Ik noem het effe detail iq maar het heet verbaal iq. Dat houd in dat je goed in details bent.

quote:

Op donderdag 10 november 2011 22:20 schreef Modus het volgende:
Hoe zijn alle hoogbegaafden hier eik aan hun 'titel'/stempel gekomen, want ik heb begrepen van een specialist (gespecialiseerde psycholoog) dat er helemaal geen eenduidige methodiek voor is om dat vast te stellen. Nou ja, IQ test sowieso, maar dat was maar een deel van het plaatje.

Een jaar of 10-12 geleden(nu ben ik 17) aan allerlei onderzoeken meegedaan van de Universiteit Nijmegen, toen ook bij een psycholoog geweest omdat ik (toen al) te veel nadacht over bepaalde zaken en toen dat stempeltje gekregen. De 'symptomen' kloppen, of het ook echt waar is? Dat durf ik niet te zeggen.

quote:

Op donderdag 10 november 2011 23:36 schreef TJV het volgende:

[..]

Een jaar of 10-12 geleden(nu ben ik 17) aan allerlei onderzoeken meegedaan van de Universiteit Nijmegen, toen ook bij een psycholoog geweest omdat ik (toen al) te veel nadacht over bepaalde zaken en toen dat stempeltje gekregen. De 'symptomen' kloppen, of het ook echt waar is? Dat durf ik niet te zeggen.

Ik ben daar ook voor een onderzoek geweest, toen ik jong was. volgens mij had ik op mijn 5e voor een iq test iets van 133. ook klassen overgeslagen. Wat wel grappig was, in de wijk waar ik woonde, de mocros in de buurt riepen me altijd op straat . 'Jij bent toch sjlim wat is 400 x 2000 ? ik euuhh800 000. Wajoooo zieeek jij bent echt slim!!! !

Haha zo ontzettend herkenbaar. Weet jij meer over dat onderzoek? Ik heb al jaren niets meer gehoord, terwijl ik eerst wekelijks een testje maakte.

quote:

Op vrijdag 11 november 2011 00:23 schreef TJV het volgende:
Haha zo ontzettend herkenbaar. Weet jij meer over dat onderzoek? Ik heb al jaren niets meer gehoord, terwijl ik eerst wekelijks een testje maakte.

ik ben er denk ik twee keer geweest, de rapporten liggen bij mijn ouders. ik zal ze opzoeken.

[ Bericht 8% gewijzigd door mastauser op 11-11-2011 08:54:44 ]

quote:

Op donderdag 10 november 2011 21:34 schreef kirsten. het volgende:

[..]

Ik vind persoonlijk EQ highly overrated om het zo maar te zeggen. Ik begrijp heus wel dat er iets bestaat als een sociale intelligentie maar om er gelijk een schaal aan te hangen? Ik vind het typisch iets waar mensen mee pochen zodra ze IQ gaan vergelijken; Jaaa, maar ik heb een hoog EQ dus dat maakt me weer 'beter' of iets dergelijks.

In mijn beleving bestaan er mensen die sociaal vaardig zijn en die schijnbaar gemakkelijk vooruitkomen, mensen die iets minder sociaal vaardig zijn maar waar dat helemaal niet problematisch is, en mensen die gewoon niet zo sociaal vaardig zijn en wat moeite hebben. En natuurlijk de totaal niet sociaal vaardige mensen. Maar waarom zou een hoog EQ per sé beter zijn? Als ik er zo eens over nadenk dan denk ik dat mensen die totaal niet sociaal vaardig zijn elkaars signalen wat slechter oppikken, hints niet snappen etc. etc (ik noem mijn vriend ), maar waar ligt een grens voor een 'goed' EQ en een laag EQ? Wat is laag?

Waarom kunnen mensen niet gewoon zijn zoals ze zijn en kunnen mensen elkaars verschillen niet accepteren? Ik loop er idd niet mee te koop dat ik hoogbegaafd ben. Waarom zou ik? Maakt dat mij beter? Nee. Gewoon anders, misschien iets minder goed te volgen gedachtengangen die voor anderen heel raar lijken en voor mij heel gewoon. Anderen begrijpen van sommige onderwerpen bepaalde dingen heel snel en andere onderwerpen zijn ze na maanden blokken nog niet duidelijk. Maakt dat hen dom? Nee. Dat heb ik ook, misschien met andere soorten onderwerpen maar desalniettemin heb ik soms hetzelfde probleem. Mensen denken vaak dat hoogbegaafd zijn gelijk staat aan superslim zijn en dat is in mijn ogen een zware misvatting.

Wetenschappelijk gezien slaat de EQ-schaal ook helemaal nergens op, hele slechte schaal die erg onduidelijk is in wat het nou meet. Lijkt meer een gehypet viva-begrip te zijn dan iets anders,,,

Ik denk trouwens dat waar je opgroeit heel erg uitmaakt. In Amsterdam is intelligentie redelijk normaal, in Amsterdam-centrum gaat 50% van elke klas naar het VWO. Terwijl ik in mijn dorp de enige van de 3 mensen was met VWO advies.

quote:

Op vrijdag 11 november 2011 01:50 schreef Mishu het volgende:
Ik denk trouwens dat waar je opgroeit heel erg uitmaakt. In Amsterdam is intelligentie redelijk normaal, in Amsterdam-centrum gaat 50% van elke klas naar het VWO. Terwijl ik in mijn dorp de enige van de 3 mensen was met VWO advies.

Lijkt me spurieus. Intelligente mensen krijgen intelligente kinderen en zijn vaker rijk waardoor ze in het centrum kunnen wonen.

Wat is er kut aan hoogbegaafd zijn? De rest van de mensen/mensheid. Zeker als je jong bent. Het onderwijssysteem kan het niet aan en dus worden hoogbegaafde mensen niet gestimuleerd om hoger te presteren... Als ik even heel eerlijk moet zijn geloof ik niet dat mensen die vmbo doen hoogbegaafd zijn, zelfs al claimen ze dat wel. Als je echt slim bent kan je vwo met twee vingers in de neus, want het stelt geen ruk voor. Maar wat heb je dan? Een paar negens en wat andere middelmatige cijfers omdat je geen motivatie of nood had om meer te doen en later een nietszeggende studie. Daarintegen had je net zo goed les gehad kunnen hebben in hele complexe materie vanaf jonge leeftijd, gestimuleerd worden om jezelf door te ontwikkelen en echt iets van je leven te maken ipv. de top paar % van iedereen om je heen. Je bent in een klasse van jezelf maar je wordt gedwongen in de "normale" klasse een positie aan te nemen.

quote:

Op donderdag 10 november 2011 22:20 schreef Modus het volgende:
Hoe zijn alle hoogbegaafden hier eik aan hun 'titel'/stempel gekomen, want ik heb begrepen van een specialist (gespecialiseerde psycholoog) dat er helemaal geen eenduidige methodiek voor is om dat vast te stellen. Nou ja, IQ test sowieso, maar dat was maar een deel van het plaatje.

Ik heb als kind bij het RIAGG gelopen. Daar hebben ze me getest.

quote:

Op vrijdag 11 november 2011 02:08 schreef Gamesua het volgende:
Wat is er kut aan hoogbegaafd zijn? De rest van de mensen/mensheid. Zeker als je jong bent. Het onderwijssysteem kan het niet aan en dus worden hoogbegaafde mensen niet gestimuleerd om hoger te presteren... Als ik even heel eerlijk moet zijn geloof ik niet dat mensen die vmbo doen hoogbegaafd zijn, zelfs al claimen ze dat wel. Als je echt slim bent kan je vwo met twee vingers in de neus, want het stelt geen ruk voor. Maar wat heb je dan? Een paar negens en wat andere middelmatige cijfers omdat je geen motivatie of nood had om meer te doen en later een nietszeggende studie. Daarintegen had je net zo goed les gehad kunnen hebben in hele complexe materie vanaf jonge leeftijd, gestimuleerd worden om jezelf door te ontwikkelen en echt iets van je leven te maken ipv. de top paar % van iedereen om je heen. Je bent in een klasse van jezelf maar je wordt gedwongen in de "normale" klasse een positie aan te nemen.

moah ik denk dat er wel meerdere vormen van hoogbegaafdheid zijn, de een niet slechter dan de anderen. Wat ik zo snel even zou kunnen bedenken zijn
1. De mensen die idd allround overal goed in zijn. Zelf vind ik alleen ook, dat onder hoogbegaafdheid ook een 'bovengemiddelde' sociale vaardigheid valt.
2. De mensen die uitblinken in een bepaalde selectie aan vakken en ook een bovengemiddelde sociale vaardigheid bezitten, vaak zijn deze mensen op andere gebieden dan ook heel creatief/inventief. Er kan over gediscussieërd worden of dit komt doordat er te weinig stimulatie voor deze mensen was zodat ze zich niet optimaal ontwikkeld hebben. Maar aan de andere kant, ik geloof ook niet dat elk kind op een Leonardoschool het goed doet (ook al zijn die allemaal 'getest' op hoogbegaafdheid) dus dat pleit weer voor het verschillende vormen-concept.
(3. de zelfverklaarde hoogbegaafden die dat teveel van hun mama hebben gehoord en op internet een testje hebben gedaan, en die daar zwaar mee te koop lopen)

Ik begrijp heel goed dat veel mensen een redelijk klassiek beeld hebben van hoogbegaafd zijn maar als ik zo eens uit ervaring spreek dan denk ik dat dat toch per persoon ook redelijk verschilt. Als ik mij en mijn zusje vergelijk (mijn zusje is het 'niet' en ik 'wel') dan zie ik niet zozeer verschillen in het 'makkelijk kunnen leren' maar in het sociale vlak. Ik ben open, discussiëer veel, maar ben ook bereid te luisteren naar anderen. Volgens mijn moeder was ik op vroege leeftijd al bezig met het ontdekken van hoe/waarom dingen zijn zoals ze zijn en waarom ze niet kunnen veranderen (en dan heb ik het niet over wiskundige formules maar de normale 'volwassen' dingen in het leven); Ik vind mijzelf een bovengemiddeld sociaal persoon.

Als ik dan naar mijn zusje kijk, die op haar 16e pas voor het eerste een nachtje ergens ging logeren, die niet heel open is, maar pas op latere leeftijd over 'volwassenere dingen' na ging denken begrijp ik ergens wel waarom ze haar classificeren als 'superintelligent' en mij als 'hoogbegaafd'. Of het terecht is weet ik natuurlijk niet (niet dat het ooit een rol heeft gespeeld binnen het gezin hoor)

quote:

Op donderdag 10 november 2011 21:54 schreef Northside het volgende:

[..]

Zet daar tegenover de talloze voorbeelden van hoogbegaafden die diep ongelukkig, eenzaam of verstoten zijn en je hebt een beetje een evenwichtig beeld.

Ik vind het nog steeds onevenwichtig, zeker ten opzichte van niet-hoogbegaafden die allemaal wel op niveau les krijgen.

Ik kreeg 1 keer van m'n wiskundeleraar te horen dat ik niet zo ver vooruit mocht werken (weet niet meer hoeveel hoofdstukken)...ja, wat dan wel?!?

quote:

Op donderdag 10 november 2011 22:20 schreef Modus het volgende:
Hoe zijn alle hoogbegaafden hier eik aan hun 'titel'/stempel gekomen, want ik heb begrepen van een specialist (gespecialiseerde psycholoog) dat er helemaal geen eenduidige methodiek voor is om dat vast te stellen. Nou ja, IQ test sowieso, maar dat was maar een deel van het plaatje.

Ik ben getest door de psychiatrische dagkliniek waar ik toen 'lid' van was.

quote:

Op vrijdag 11 november 2011 02:08 schreef Gamesua het volgende:
Wat is er kut aan hoogbegaafd zijn? De rest van de mensen/mensheid. Zeker als je jong bent. Het onderwijssysteem kan het niet aan en dus worden hoogbegaafde mensen niet gestimuleerd om hoger te presteren... Als ik even heel eerlijk moet zijn geloof ik niet dat mensen die vmbo doen hoogbegaafd zijn, zelfs al claimen ze dat wel. Als je echt slim bent kan je vwo met twee vingers in de neus, want het stelt geen ruk voor. Maar wat heb je dan? Een paar negens en wat andere middelmatige cijfers omdat je geen motivatie of nood had om meer te doen en later een nietszeggende studie. Daarintegen had je net zo goed les gehad kunnen hebben in hele complexe materie vanaf jonge leeftijd, gestimuleerd worden om jezelf door te ontwikkelen en echt iets van je leven te maken ipv. de top paar % van iedereen om je heen. Je bent in een klasse van jezelf maar je wordt gedwongen in de "normale" klasse een positie aan te nemen.

QFT, alleen waren mijn cijfers wel wat lager.
Het VWO ging me makkelijk af. Ik had matige cijfers maar deed nooit m'n huiswerk, alleen in de pauzes en in de bus.
Op het WO ben ik hopeloos de mist in gegaan echter, maar dat lag meer aan m'n Asperger en aan m'n gebrek aan discipline (dank school)

[ Bericht 10% gewijzigd door magnetronkoffie op 11-11-2011 08:01:26 ]

quote:

Op vrijdag 11 november 2011 07:51 schreef magnetronkoffie het volgende:

Ik kreeg 1 keer van m'n wiskundeleraar te horen dat ik niet zo ver vooruit mocht werken (weet niet meer hoeveel hoofdstukken)...ja, wat dan wel?!?

Ooooh zo herkenbaar! Ik had dat ook en dan dacht ik bij mezelf MAAR WAT MOET IK DAN DOEN IN DEZE FREAKING UREN?????
In mijn examenjaar heb ik meer gespijbeld dan ooit onder het mom van 'dit heb ik al gehad ik ga wel aan andere vakken werken' Cq. lekker naar huis een leuk boek lezen. En dan die blikken m'n moeder; Ga jij eens aan je examens!! Wat natuurlijk niet echt je grootste prioriteit is als je er met voldoendes ingaat haha. Maar het leukste was de blik van mijn beste vriend de natuurkundeleraar/mentor toen hij mijn examencijfer zag (enige grote struikelvak wat ik had); hoogste examencijfer van het hele jaar onbetaalbaar.

quote:

Op vrijdag 11 november 2011 08:24 schreef kirsten. het volgende:

[..]

Ooooh zo herkenbaar! Ik had dat ook en dan dacht ik bij mezelf MAAR WAT MOET IK DAN DOEN IN DEZE FREAKING UREN?????
In mijn examenjaar heb ik meer gespijbeld dan ooit onder het mom van 'dit heb ik al gehad ik ga wel aan andere vakken werken' Cq. lekker naar huis een leuk boek lezen. En dan die blikken m'n moeder; Ga jij eens aan je examens!! Wat natuurlijk niet echt je grootste prioriteit is als je er met voldoendes ingaat haha. Maar het leukste was de blik van mijn natuurkundeleraar toen hij mijn examencijfer zag (enige grote struikelvak wat ik had); hoogste examencijfer van het hele jaar onbetaalbaar.

O wat grappig, ik heb in mijn eindexamenjaar ook veel gespijbeld. Bijna de helft van de lesuren was ik weg, vooral die met tekstverklaren en andere mij al bekende stof.
Dat ging allemaal ook goed (met gemiddeld een 7 denk ik, ik vond 't best), maar het WO was een heel ander verhaal, helaas.

Als ik op fatsoenlijke manier les had gekregen, hadden ze me ook wat meer discipline kunnen bijbrengen. Nu had ik dat niet nodig want ik haalde het toch wel, zij het met zesjes, zeventjes en achtjes.

Het enige andere wat school mij nooit heeft kunnen bijbrengen is die verdraaide lange/korte eij, zelfs nu doe ik die nog steeds geregeld fout

Verder denk ik nogal gefragmenteerd

[ Bericht 9% gewijzigd door magnetronkoffie op 11-11-2011 08:31:41 ]

quote:

Op vrijdag 11 november 2011 08:26 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

O wat grappig, ik heb in mijn eindexamenjaar ook veel gespijbeld. Bijna de helft van de lesuren was ik weg, vooral die met tekstverklaren en andere mij al bekende stof.
Dat ging allemaal ook goed (met gemiddeld een 7 denk ik, ik vond 't best), maar het WO was een heel ander verhaal, helaas.

Als ik op fatsoenlijke manier les had gekregen, hadden ze me ook wat meer discipline kunnen bijbrengen. Nu had ik dat niet nodig want ik haalde het toch wel, zij het met zesjes, zeventjes en achtjes.

Het enige andere wat school mij nooit heeft kunnen bijbrengen is die verdraaide lange/korte eij, zelfs nu doe ik die nog steeds geregeld fout

Dat is wel vervelend van het WO. Ik had wat dat betreft mezelf mee dat ik wel altijd opdrachten op tijd deed, alleen in de lessen zitten en dingen herhalen echt pure tijdverspilling vond. Maar ik denk ook dat WO-discipline niet echt aan te leren is op de middelbare hoor. Het is eigenlijk meer een kwestie van inzicht wanneer je het beste aan wat kan beginnen, maar dit is een inzicht wat je jezelf wel aan kan leren. Eigenlijk is het hele WO een uitgerekte cursus plannen.

Was je wel gemotiveerd voor de studie die je had gekozen? Dat scheelt namelijk ook de helft natuurlijk.

En dat gefragmenteerde denken, ik weet niet of ik dat ook heb eigelijk! Ik weet sowieso niet zo heel goed hoe ik denk, nooit bij stilgestaan. Ik weet alleen dat ik volgens anderen heel onlogische combinaties en associaties maak waardoor ik op de meest vreemde tijdstippen op de meest vreemde onderwerpen kom. Combineer dit met een liefde voor rare feiten en dat ik een flapuit ben, en je hebt een dodelijk combinatie voor enig serieus gesprek. Helaas zie ik dat zelf vaak achteraf pas in

quote:

Op vrijdag 11 november 2011 08:32 schreef kirsten. het volgende:

[..]

Dat is wel vervelend van het WO. Ik had wat dat betreft mezelf mee dat ik wel altijd opdrachten op tijd deed, alleen in de lessen zitten en dingen herhalen echt pure tijdverspilling vond. Maar ik denk ook dat WO-discipline niet echt aan te leren is op de middelbare hoor. Het is eigenlijk meer een kwestie van inzicht wanneer je het beste aan wat kan beginnen, maar dit is een inzicht wat je jezelf wel aan kan leren. Eigenlijk is het hele WO een uitgerekte cursus plannen.

Was je wel gemotiveerd voor de studie die je had gekozen? Dat scheelt namelijk ook de helft natuurlijk.

En dat gefragmenteerde denken, ik weet niet of ik dat ook heb eigelijk! Ik weet sowieso niet zo heel goed hoe ik denk, nooit bij stilgestaan. Ik weet alleen dat ik volgens anderen heel onlogische combinaties en associaties maak waardoor ik op de meest vreemde tijdstippen op de meest vreemde onderwerpen kom. Combineer dit met een liefde voor rare feiten en dat ik een flapuit ben, en je hebt een dodelijk combinatie voor enig serieus gesprek. Helaas zie ik dat zelf vaak achteraf pas in

Vetgedrukte is het dus haha, ik kan echt niet plannen! Naja, ik kan wel plannen maken, maar me er aan houden lukt me niet omdat ik waaanzinnig chaotisch ben.
Maar het was ook het sociale aspect van het WO leven. Ik was niet zo goed in dat socializen en alleen red je het niet zo makkelijk op het WO.

De studies die ik geprobeerd heb, vond ik wel leuk. Natuurkunde en daarna informatica.
Niet dat ik per se een beta-mannetje ben, ik had ook net zo makkelijk psychologie of iets in die geest gekozen kunnen hebben.

Edit:Wel leuk dat deze topicreeks weer loopt trouwens

[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 11-11-2011 08:55:21 ]

quote:

Op vrijdag 11 november 2011 08:26 schreef magnetronkoffie het volgende:
Als ik op fatsoenlijke manier les had gekregen, hadden ze me ook wat meer discipline kunnen bijbrengen. Nu had ik dat niet nodig want ik haalde het toch wel, zij het met zesjes, zeventjes en achtjes.

Niet de verantwoordelijkheid van de school he. Het systeem past zich niet aan aan de leerling, de leerling dient zich aan te passen aan het systeem.

quote:

Op vrijdag 11 november 2011 00:23 schreef TJV het volgende:
Haha zo ontzettend herkenbaar. Weet jij meer over dat onderzoek? Ik heb al jaren niets meer gehoord, terwijl ik eerst wekelijks een testje maakte.

*lurker meldt*

Die tests in Nijmegen heb ik dus ook gehad. Hebben jullie daarna ook nog aan zo'n onderzoek meegedaan waar je iets van een week lang moest invullen wat je op een dag deed? Dat heb ik namelijk ooit gedaan en nooit meer gehoord waar het nou voor was of wat eruit kwam, ben ik wel benieuwd naar!

Niet kunnen plannen is wat mij betreft een gevolg van nooit worden gevraagd / geacht het ooit te doen.

Geheel bij toeval staat een voorbeeld daarvan in Nicolas Carr's 'the shallows' (pagina 214 in de Atlantis books paperback versie die ik heb liggen), namelijk een onderzoek van de Nederlandse psycholoog Christof van Nimwegen naar begeleiding en probleemoplossend vermogen in een computerspel. Het betreft dan een serie puzzels en de eerst groep krijgt geen begeleiding vanuit het spel en de tweede ontvangt deze wel. Wat er dan blijkbaar gebeurd is dat de eerste groep in eerste instantie langzamer is dan de tweede, maar dat de eerste daarna de tweede voorbij gaat als deze vast komt te zitten. Ook bij een latere hertest blijkt de eerste groep het beter te doen dan de tweede.
De reden daarvoor zou dan zijn dat groep 1 voor zichzelf heeft moeten uitdokteren hoe alles werkt en naar een (creatieve) oplossing toe plannen en dat groep 2 in wezen een veredelde vorm van trial & error blijft gebruiken. Voor wat dit spel betreft dan toch.

Kortom: je zou kunnen gaan denken dat het vermogen om te plannen afhankelijk is van de vraag of dat er noodzaak aan is. En dat je brein zichzelf automatisch traint om het te kunnen als het dat moet kunnen, maar dat niet doet als het niet nodig. Zoals Midas Dekkers opmerkt in Lichamelijke Beweging: de natuur is lui. (de mens echter niet per se)

De bronnen vermeld in het boek van Carr (het nieuwsbericht wat zijn aandacht trok en de studie zelf):

Bill Thompson, "between a rock and an interface", BBC news, oktober 7 2008.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/technology/7656843.stm

Christof van Nimwegen, "the paradox of the guided user: assistance can be counter-effective", SIKS dissertation series no 2008-09, utrecht university, march 31, 2008. See also Christof van Nimwegen en Herre van Oostendorp, "The questionable impact of an assisting interface in transfer situations", International journal of industrial ergonomics, 39, no. 3 (may 2009): 501-8.

directe links:
De dissertatie: http://igitur-archive.lib(...)-200600/UUindex.html
Het tweede artikel: http://www.sciencedirect.(...)ii/S0169814108001613

quote:

Op vrijdag 11 november 2011 08:24 schreef kirsten. het volgende:

[..]

Ooooh zo herkenbaar! Ik had dat ook en dan dacht ik bij mezelf MAAR WAT MOET IK DAN DOEN IN DEZE FREAKING UREN?????
In mijn examenjaar heb ik meer gespijbeld dan ooit onder het mom van 'dit heb ik al gehad ik ga wel aan andere vakken werken' Cq. lekker naar huis een leuk boek lezen. En dan die blikken m'n moeder; Ga jij eens aan je examens!! Wat natuurlijk niet echt je grootste prioriteit is als je er met voldoendes ingaat haha. Maar het leukste was de blik van mijn beste vriend de natuurkundeleraar/mentor toen hij mijn examencijfer zag (enige grote struikelvak wat ik had); hoogste examencijfer van het hele jaar onbetaalbaar.

Haha. Ik ook, een beetje dan. Speelde Call of Duty gedurende de hele examenperiode, heb alleen voor wiskunde een beetje stof zitten doornemen. Alles goed gedaan behalve Latijn, daar moet je natuurlijk eigenlijk wel voor stampen 2,8 gehaald, LOL. Maar ja. Ik zat dus te nietsen in lessen en niets leren thuis en alsnog geslaagd met een 7.4 gemiddeld.

En dan die blik van mijn mentor na de diplomauitreiking. "Ik ga X studie doen" "Oh ja? Daar moet je je wel voor aanmelden van te voren en ze hebben een hele strenge selectie en blablabla" "Ik heb al een aanbod gekregen drie dagen nadat ik ze had aangeschreven" "Oh... gefeliciteerd dan maar".

Ik heb mijn hele leven alleen maar zessen of zevens gehaald van de basischool tot het HBO. heb nooit een 10 of een onvoldoende gehaald.

Ach uiteindelijk is alles wat je op school leert of tijdens iq tests moet kennen theorie en helaas heeft dat heel weinig te maken met praktijk. Tenzij je hogere wiskunde volgt.
Maar wiskunde is gewoon een besef wat je moet hebben, iets wat je kan leren. Geen kwestie van iq. Je moet durven spelen met wiskunde. Maar helaas zit het vaak vast aan geld, waardoor mensen zoiets hebben van het is geen spelletje.

quote:

Op vrijdag 11 november 2011 21:20 schreef picardmike het volgende:
Ik heb mijn hele leven alleen maar zessen of zevens gehaald van de basischool tot het HBO. heb nooit een 10 of een onvoldoende gehaald.

Ik had altijd hoger dan een 9 of lager dan een 4, zelden iets daartussen.