Om het verhaal kort te houden, ik ben erg antisociaal, ik schrok er zelf eigenlijk best wel van toen ik onderstaande kenmerkende eigenschappen las:
"Bij een ASP-patiënt ontbreekt de capaciteit om emoties zoals schuld of wroeging te voelen omdat zij niet kunnen empathiseren met anderen; dat wil zeggen dat het inlevings- en verplaatsingsvermogen verminderd aanwezig of geheel afwezig is. Het gedrag laat zich vooral tonen in versterkt egocentrisch gedrag, waarbij het eigenbelang vaak of altijd boven dat van anderen prevaleert. Dit kan op een duidelijk zichtbare wijze gebeuren, maar het kan ook zo zijn dat men zich schijnbaar aardig en sociaalvoelend voordoet. Dit noemt men "aangeleerd sociaal wenselijk gedrag", maar dit is slechts cognitief, verstandelijk en rationeel aanwezig en berust niet op intrinsieke emoties. Typisch voor iemand die een dergelijke persoolijkheidsstructuur heeft, kan zijn dat het sociaal wenselijk gedrag wordt aangewend om iets in het eigen belang, zelfs ten koste van de ander te bereiken of te bewerkstelligen. Hiermee onderscheidt de persoonlijkheidsstoornis zich duidelijk van andere stoornissen die de emoties en de empathische vermogens negatief beïnvloeden. Toch kan het sociaal wenselijke gedraag ook aangewend worden op wijzen die ertoe leiden dat de patiënt dermate socialiseert dat van genezing geen sprake is, maar het aangeleerde gedrag als copingmechanisme de patiënt een leven te laten leiden dat grenst aan dat van een gezonde persoon. Het is een misverstand dat iedereen met een afwijkende persoonlijkheidsstructuur ongeneeslijk ziek is, als dat wordt uitgelegd als niet voor verbetering vatbaar.
Een heel specifiek verschijnsel bij ASP kan het ziekelijk liegen zijn. Een patiënt kan een uitgebreid web van leugens vertellen om daar later zijn voordeel mee te kunnen doen. Hij kan bijvoorbeeld iemand financieel voordeel of romantiek in het vooruitzicht stellen, maar het verantwoordelijkheidsgevoel om aan de geschapen verwachtingen te voldoen ontbreekt volledig. Het komt voor dat het liegen zodanig een tweede natuur geworden is, dat het ook gebeurt zonder dat de persoon in kwestie er een concreet plan of doel mee heeft. Opvallend is voorts dat zij zich enerzijds in de slachtofferrol kan opstellen, anderzijds zich voor kan doen als iemand met succes."
Iemand ervaring om weer een beetje sociaal te worden of hoe hieraan te werken? Serieuze reacties welkom, de rest mag je thuis laten.