Dit is de eerste keer dat ik zo'n sterfgeval van dichtbij meemaak en ik weet helemaal niet hoe ik hiermee om moet gaan. Vanzelfsprekend ben ik er heel erg van geschrokken en heb ik een kaartje verstuurd maar ik durf hem gewoon niet te bellen...
Ik ben heel erg bang dat ik iets verkeerd zeg, of teveel vraag, of dingen zeg die enorm cliche zijn. Maar ik WIL wel met hem praten want ik wil niet dat hij denkt dat ik er niet voor hem ben..
Zijn hier meer mensen met deze ervaring? Wellicht mensen die in de positie van die vriend hebben gestaan en weten wat ze wel en niet wilde horen.. ?
Niets is erger dan mensen die niets laten horen na een sterfgeval.
Ik heb wel eens verhalen gelezen over mensen die iemand hadden verloren en toen niets hoorde van vrienden. Toen kon ik me niet voorstellen dat mensen zo konden zijn, maar nu snap ik het wel.quote:Op maandag 7 november 2011 23:30 schreef L-E het volgende:
Laat weten dat je er bent. Zeg wat je hier ook zegt, dat je niet weet wat te zeggen maar dat je er bent. Nu, later, wanneer dan ook.
Niets is erger dan mensen die niets laten horen na een sterfgeval.
Ik heb net laten weten aan hem dat ik voor hem klaarsta maar ik ben ook heel bang dat ik teveel vraag. Ik durfde niet te vragen of ik langs mocht komen, 5 minuten later vroeg hij uit zichzelf of ik langs wilde komen.
Nu voel ik me dus enorm schuldig dat ik het zelf niet aankaartte maar ik ben blij dat ik hem overmorgen zie.
Niets is erger dan niks horen van vrienden/familie waar je steun bij kan vinden
Dat dus.quote:
Laat weten dat je er bent. Zeg wat je hier ook zegt, dat je niet weet wat te zeggen maar dat je er bent. Nu, later, wanneer dan ook.
Of mensen die voor jou menen te moeten beslissen dat het nu wel eens klaar moet zijn met rouwen, want "het is toch al <vul een tijd in> geleden"....quote:Niets is erger dan mensen die niets laten horen na een sterfgeval.
(Dat heeft mijn vrouw na het overlijden van haar vorige man te horen gekregen van haar directe familie).
Hiermee geeft 'ie dus zelf al aan wat hij wil, da's belangrijker dan wat jij er van denkt.quote:Op maandag 7 november 2011 23:35 schreef Amor.amor het volgende:
Ik heb net laten weten aan hem dat ik voor hem klaarsta maar ik ben ook heel bang dat ik teveel vraag. Ik durfde niet te vragen of ik langs mocht komen, 5 minuten later vroeg hij uit zichzelf of ik langs wilde komen.
Niet schuldig voelen....quote:Nu voel ik me dus enorm schuldig dat ik het zelf niet aankaartte maar ik ben blij dat ik hem overmorgen zie.
Jij geeft aan dat je klaar wilt staan voor jouw vriend, wat erg te respecteren valt. Je weet alleen niet hoe je dit moet doen. Het beste kun je gewoon bellen. Je hoeft niet bang te zijn dat je iets verkeerds zegt, want dat doe je toch niet. En als je denkt dat je iets gezegd hebt, dan valt het de ander meestal niet eens op. En als het hem wel opvalt zal hij heus niet denken: "wat een ontzettende mongool dat hij zo iets zegt."
Je moet laten merken aan hem dat je er bent voor hem.
Je kunt ook tegen hem zeggen wat je hier tegen ons zegt: "Beste X, ik vind dit erg klote voor je. Ik hoop dat ik je kan helpen, maar ik weet mijn god niet hoe. Als er ook maar iets is wat ik voor je kan doen, zeg het mij."
Zoiets. Klinkt beetje slap, maar zo laat je merken dat jij onder elke voorwaarde voor hem klaar staat.
Ik wens je veel sterkte toe en jouw vriend ook.
Ik zou in dit geval toch wel bepaalde dingen doen en laten. Je moet het niet uit hem gaan persen of allemaal vragen gaan stellen, laat hem beslissen of hij er over wil praten. Er zijn namelijk zat mensen die liever even alleen willen zijn.quote:
Goed dat je hem hebt gesproken TS. Denk niet al te veel na over je eigen handelen, wees een vriend, meestal wijst dat zich ook wel vanzelf. Succes en sterkte!
Wat je kan doen? Zoiets als niks tenzij ze je iets specifiek vragen.
Als goede vriend zeker wel even bellen/smsen. Desnoods zeg je aan de telefoon ''fucked up, dude'' ik weet ook even niet wat te zeggen.