Genderdysforie - deel 26

quote:

Op dinsdag 13 december 2011 12:09 schreef Joanne35 het volgende:

[..]

Nou, je was blijkbaar nog net op tijd: Acute problemen levering medicamenten

Dit is echt een raar probleem zeg. Hoe kan het nou dat er maar 1 soort medicijn op de markt is. Ik vraag me af hoe lang het duurt om een ander middel vergoed te krijgen. Ik heb gelukkig net weer een menoimplant gekregen en kan nog wel weer 5,5 maand door. Maar vind het alleminst rot dat ik straks blijkbaar weer over mag op een ander medicijn, aan deze ben ik net gewend geraakt...

quote:

Op woensdag 14 december 2011 01:22 schreef vanessa1230 het volgende:
ik voel me een meisje, maar ben een jongen
hier staat mijn hele verhaal, tips, adviezen?

Ik heb je topic nog niet helemaal gelezen. Maar je klinkt vrij zeker van je zaak. Meldt je sowieso bij het genderteam. Die mensen kunnen je verder helpen op het medisch vlak.

Ga ervan uit dat je wel wat vrienden kwijt zult raken omdat ze je niet accepteren. Maar, ach dat zijn naar mijn idee geen échte vrienden. Maak je daar niet te druk om. Je ouders is altijd lastiger, vrienden kan je uitkiezen ouders en familie niet. Mijn ouders accepteren het wel, al heeft vooral mijn vader er in het begin moeite mee gehad.

Ik stel het voor mijzelf als ik het vertel zo: ik blijf van binnen dezelfde persoon. Ik ben altijd al 'zo' geweest, dat is niet een keuze die ik heb kunnen maken. Het is niet iets wat is gekomen door iets in mijn opvoeding, het komt van binnen uit. Ik heb wel de keus gemaakt er wat mee te doen. Het gevolg daarvan is dat ik nog altijd dezelfde persoon zal blijven, met alkeen maar een nieuwe verpakking.

quote:

Op woensdag 14 december 2011 07:06 schreef Fixers het volgende:
Ik heb je topic nog niet helemaal gelezen. Maar je klinkt vrij zeker van je zaak. Meldt je sowieso bij het genderteam. Die mensen kunnen je verder helpen op het medisch vlak.

Ga ervan uit dat je wel wat vrienden kwijt zult raken omdat ze je niet accepteren. Maar, ach dat zijn naar mijn idee geen échte vrienden. Maak je daar niet te druk om. Je ouders is altijd lastiger, vrienden kan je uitkiezen ouders en familie niet. Mijn ouders accepteren het wel, al heeft vooral mijn vader er in het begin moeite mee gehad.

Mijn vrienden hebben er eigenlijk nooit moeite mee gehad gelukkig. Hoewel ik wel een jaar of 18 geleden een goede vriend ben kwijtgeraakt toen ik hem vertelde dat ik vaak in vrouwenkleding rondliep in mijn kamer (van mijn huidige vriendengroep wisten de meeste daar trouwens ook al van af, dus helemaal verrassend voor hen was het niet).

Mijn ouders pakten het gelukkig goed op, mijn vader had er het eerste jaar wel wat moeite mee, maar die is nu gelukkig helemaal mee Mijn moeder wist het al Ik kan het me niet meer herinneren, maar schijnbaar had ze me 7 jaar geleden na de dood van mijn opa al gevraagd of ik niet liever een meisje zou zijn.... had ik toen maar ja gezegd!

Tegen mijn verwachtigen in, was de reactie van de andere familie (ooms/tantes/neefjes/nichten) ook hartverwarmend. Mijn oma heeft het pas een half jaar later te weten gekomen (mijn vader wilde het niet vertellen omdat hij dacht dat ze het niet zou snappen), maar zelfs zij steund me 100%. (ze was alleen even pissig op m'n vader dat ze het pas zo laat wist )

quote:

Het gevolg daarvan is dat ik nog altijd dezelfde persoon zal blijven, met alleen maar een nieuwe verpakking.

Haha, dit is precies wat mijn Amerikaanse schoonzus zei toen ze me dit jaar voor het eerst zag als mezelf Het klopt (meestal) wel inderdaad

[ Bericht 0% gewijzigd door Abby79 op 14-12-2011 07:34:01 ]

quote:

Op woensdag 14 december 2011 07:06 schreef Fixers het volgende:
Ga ervan uit dat je wel wat vrienden kwijt zult raken omdat ze je niet accepteren.

Nou, ik vind dat je daar helemaal niet van uit hoeft te gaan. Die kans bestaat natuurlijk, maar het is helemaal niet gezegd dat je vrienden kwijt zult raken. Mijn vrienden hadden er ook geen moeite mee, en ik heb er juist alleen maar meer vrienden bij gekregen sinds ik uit de kast ben.

quote:

Op woensdag 14 december 2011 06:36 schreef LoveZenLife het volgende:
Hoi Vanessa,

Ik zie dat je in het andere topic al een hoop vragen hebt gesteld en ook (sommige goeie) antwoorden hebt gekregen. Waar wil je precies tips en adviezen over?

haha bedankt,
ik heb vooral vragen over hoe alles in zijn werk gaat met die hormonen en operatie etc.

quote:

Op woensdag 14 december 2011 16:11 schreef vanessa1230 het volgende:
haha bedankt,
ik heb vooral vragen over hoe alles in zijn werk gaat met die hormonen en operatie etc.

Hoi Vanessa, welkom!

Als je je bij het VUmc aanmeldt zul je eerst een intake gesprek met een psychologe krijgen en een vragenlijst beantwoorden om te kijken of je op de goede plek zit. Daarna wordt je op een wachtlijst geplaatst die meestal een jaar of langer is.
Zit dat erop dan begin je met de diagnostische fase, dit zijn minimaal 6 gespreken met een psychologe waarbij je ook vaak weer vragenlijsten in moet vullen. Hierna wordt je in het team besproken en als iedereen het er mee eens is krijg je groen licht: je mag behandeld worden.
Vanaf dan krijg je antimannelijke hormonen, hormonen en kun je vergoedingen krijgen voor gezichtsepilatie en logopedie. Je moet dan bij het VUmc een verklaring ondertekenen waarin je zegt dat je weet wat hormonen met je doen en dat je belooft vanaf die tijd ook echt als vrouw te gaan leven.

Als je deze "real life fase", die een jaar duurt, erop hebt zitten kun je op de wachtlijst voor de geslachtsoperatie geplaatst worden.

quote:

Op woensdag 14 december 2011 18:11 schreef Venus-Castina het volgende:

[..]

Hoi Vanessa, welkom!

Als je je bij het VUmc aanmeldt zul je eerst een intake gesprek met een psychologe krijgen en een vragenlijst beantwoorden om te kijken of je op de goede plek zit. Daarna wordt je op een wachtlijst geplaatst die meestal een jaar of langer is.
Zit dat erop dan begin je met de diagnostische fase, dit zijn minimaal 6 gespreken met een psychologe waarbij je ook vaak weer vragenlijsten in moet vullen. Hierna wordt je in het team besproken en als iedereen het er mee eens is krijg je groen licht: je mag behandeld worden.
Vanaf dan krijg je antimannelijke hormonen, hormonen en kun je vergoedingen krijgen voor gezichtsepilatie en logopedie. Je moet dan bij het VUmc een verklaring ondertekenen waarin je zegt dat je weet wat hormonen met je doen en dat je belooft vanaf die tijd ook echt als vrouw te gaan leven.

Als je deze "real life fase", die een jaar duurt, erop hebt zitten kun je op de wachtlijst voor de geslachtsoperatie geplaatst worden.

bedankt voor de info. , ik zal het er eens met mijn moeder over hebben

Hoeveel kost een intake gesprek en een gesprek met een psycholoog? Ik heb namelijk een hele goedkope zorgverzekering... volgens mij dekt die niet zoveel. En worden je ouders gelijk op de hoogte gesteld als je zo een gesprek doet?

Dat valt net als de rest van de behandeling onder de basisdekking. Het is volledig vertrouwelijk dus niemand van je familie wordt gecontacteerd. wel lichten ze je huisarts in zodat die jouw dossier kan opsturen.

Bij mij hebben ze tijdens mijn intake wel gezegd dat ze willen dat ik mijn familie inlicht voor ik aan de diagnose begin.

Dan moet ik toch eerst eigen risico betalen voordat ze het gaan vergoeden?
En hoe meld je je eigenlijk aan? Gewoon bellen of een mailtje sturen?

Bellen, mailen of even langs komen.

Kost je wel eigen risico, als je hiermee aan de gang gaat kan je niet meer besparen op je verzekering door een hoger eigen risico te nemen.

Is er overigens ergens een overzicht welke verzekeraars het minst moeilijk doen?

Zover ik weet is CZ erg tolerant en ook die ene zonder winstoogmerk, naam van kwijt.

Ik heb met CZ tot nu toe iig helemaal geen problemen gehad. Weet alleen niet hoe het met eigen risico bij de zaken als intake zit, aangezien ik mijn eigen risico altijd al in Januari kwijt ben

Des te beter, hoef je je de rest van het jaar ook geen zorgen meer te maken

Ik had het liever niet, dan had ik die diabetes ook niet

Nouja, ik betaal de eerste paar gesprekken dan zelf wel en in 2012 - 2013 stap ik weer over op een andere verzekering.

Volgens mij zitten bij zo ongeveer alle verzekeringen die gesprekken hoor, tenminste.. ik dacht dat psychologen een beetje in alle basis dingen zitten

Yep. Het valt onder eerstelijnspsycholoog?
Ik zie dat je met geluk 6 gesprekken in een jaar krijgt.. dus dat moet volgens mij wel lukken dan, qua kosten... Wat moet je allemaal doen in die zes gesprekken? Alleen vragen beantwoorden, iets over jezelf vertellen etc? Moet je ook iets vertellen over je jeugd oid?

[ Bericht 25% gewijzigd door Nezhi op 15-12-2011 13:35:52 ]

Ik denk dat het een 2e lijns psycholoog is voor de verzekeringen. Misschien de intake niet, maar ik heb bv. dit jaar gewoon alles vergoed gehad terwijl ik meer dan 6 gesprekken heb gehad (of misschien dat het diagnotische traject als 1ste lijns wordt gezien en de vervolgbehandeling als 2e lijns).

Wat je in die gesprekken moet doen hangt grotendeels van jezelf af Het eerste gesprek zal de psycholoog proberen te kijken of je eigen diagnose klopt, of dat je daar terecht bent gekomen om een ander (psychologisch) probleem. In mijn geval ging het gesprek inderdaad deels over jeugd (zowel kind als puper), het leven erna (ik was 30 toen ik mijn intake had) en hoe mijn ideale toekomst er uit zou zien. Maar ook kort ingegaan op familie, relaties, werk, vrienden en meer van dat soort zaken. Het was in dat opzicht een heel breed gesprek.

En ondanks dat ik daar uit eigen wil naar toe ging was ik, net als jij denk ik, ook zenuwachtig over "wat willen ze allemaal weten", maar eenmaal in gesprek met die psychologe liep het gewoon vanzelf, en werd het een heel leuk gesprek.

(Sowieso, als je jezelf aanmeld heb je al een groot pluspunt, omdat de stap zelf zetten een behoorlijke drempel is, en als je die genomen hebt, ben je al vrij zeker van je zaak)

Aangezien ik ook een NLse verzekering moet gaan regelen... CZ is dus wel een goede?

Ik ben ook bij CZ verzekerd

Ik zit in de top bij ONVZ, die roept altijd dat je zélf het beste weet wat goed voor je is. Dat mogen ze laten blijken.

Vraagje aan wie al vrouwelijke hormonen gebruikt:

Op wat voor manier krijgen jullie het binnen zeg maar

Ik heb gehoord dat je het kan slikken, smeren, pleisteren, prikken, vanalles, maar wat is de gangbare manier nu bij het VU? volgens de website dus gaat het met pleisters, maar klopt dit nog?

En wat zijn verder de pro's en con's ervan

Beneden de 40 jaar kan je gewoon pillen krijgen, daarboven schrijven ze meestal pleisters voor.

Nadeel van pillen is dat het via de lever gaat. Pleisters zijn wat veiliger, zeker als je wat ouder bent en/of rookt. Het nadeel van pleisters is dat ze soms loslaten of kunnen irriteren.

Spuiten of crèmes schrijven ze in Nederland volgens mij niet snel voor. Als je zelf wil spuiten vereist dat nogal wat discipline heb ik begrepen. Ik heb wel gehoord van mensen die een crème gebruiken (vooral post-ops), maar die halen 'm in België.

En voor post-ops was er dus ook nog de meno-inplant, maar die optie is nu dus weggevallen.