Het zijn niet per se de 'gadgets' die hij 'bedacht', of het 'merk' wat hij zo groot maakte. De reden dat ik hem zal missen is om wie hij was. Dat besef kwam bij mij toen ik de befaamde Stanford university speech zag en me realiseerde dat hij dit vanaf dag 1 niet heeft gedaan om geld te verdienen, macht te vergaren of de beste te zijn, hij wilde louter het beste product maken. Geen concessies, gewoon de beste in z'n soort. In zeker zin combineerde hij zakelijk succes met een bijna filosofische benadering en week gewoon nooit af van zijn principes. Niets zo voorspelbaar als Steve Jobs' onvoorspelbaarheid.
Hij zou een ieders voorbeeld kunnen zijn louter door in te zien dat we op onze eigen manier de wereld kunnen maken. Je principes niet zomaar overboord gooien, bij jezelf blijven, je eigen leven leiden. Om maar 's wat te noemen. En ja, voor het zelfde geld had hij met z'n principes niet verder gekomen dan z'n garage en had er geen succes geweest - maar dat is nu eenmaal niet zo en het was toevallig hij die wel succes en identiteit heeft weten te combineren. En dat inspireert velen.
Neem die
CEO van Samsung die ook wat moest zeggen na de dood van Jobs - die realiseert zich dondersgoed dat Google z'n site niet gaat wijden aan zijn dood, dat niemand uberhaupt weet hoe hij heet en laat staan dat het iemand kan schelen. Dat is het verschil. (wel knap dat Samsung gewoon de grootste kopieermachine in de geschiedenis is natuurlijk

- alleen niemand zal het zich herinneren).
Doet me denken aan de tijd dat niemand een Apple had, alleen zo'n zonderling figuur die vond dat het 'beter' was. De rest had Windows 95 en vond Apple te duur en Apple fanpeople maar zielig. Dat kon Jobs niets schelen. Zijn producten waren niet 'te duur', ze waren gewoon 'het beste'. En dat kost geld. Nu kopen we massaal die te dure beste spullen en vinden we het allemaal prachtig, iets waar Jobs misschien op hoopte, maar dus nooit concessies voor heeft gedaan.