(Aanstaande) Docenten Topic Deel XXV

Nou, dat 'ja, maar' en overal discussie over aangaan doen ze bij ons in 2VMBO ook al hoor.
En van ouders hoef je blijkbaar ook niets meer te verwachten, die lijken vaak net zo 'tegen school' als de leerlingen zelf. Vandaag een leerling die ik waarschuwde omdat ze ongevraagd met haar telefoon zat te spelen tijdens leerplein, ik zou haar nu 1 waarschuwing geven en de volgende keer zou ik 'm van haar afpakken. "Nou, ik hoef helemaal m'n telefoon niet meer af te geven van m'n moeder hoor!" Blijkbaar vindt moeder het allemaal wel prima dat haar dochter liever zit te pingen dan dat ze haar werk doet.
Later die dag weer, leerling moest nablijven, had blijkbaar tussen de lessen door naar huis gebeld en kwam daarna terug met de mededeling dat ze niet na ging blijven die middag omdat haar moeder het maar onzin vond.

.

quote:

Op woensdag 23 november 2011 19:11 schreef WHATSHESAID het volgende:
Nou, dat 'ja, maar' en overal discussie over aangaan doen ze bij ons in 2VMBO ook al hoor.
En van ouders hoef je blijkbaar ook niets meer te verwachten, die lijken vaak net zo 'tegen school' als de leerlingen zelf. Vandaag een leerling die ik waarschuwde omdat ze ongevraagd met haar telefoon zat te spelen tijdens leerplein, ik zou haar nu 1 waarschuwing geven en de volgende keer zou ik 'm van haar afpakken. "Nou, ik hoef helemaal m'n telefoon niet meer af te geven van m'n moeder hoor!" Blijkbaar vindt moeder het allemaal wel prima dat haar dochter liever zit te pingen dan dat ze haar werk doet.
Later die dag weer, leerling moest nablijven, had blijkbaar tussen de lessen door naar huis gebeld en kwam daarna terug met de mededeling dat ze niet na ging blijven die middag omdat haar moeder het maar onzin vond.

.

Zoals ik al eerder ergens postte: dergelijke irritante ouders aanpakken door het kind te vragen wat voor klusjes ze thuis moet doen; kind een briefje meegeven waarop staat:'Jantje hoeft die klusjes niet te doen omdat ik het maar onzin vind' en voila.
(of eerst ff met moeder bellen natuurlijk; want in zo'n geval een kind op zijn of haar woord geloven doe ik nevernooit.

@naamah en @hippos ze hadden eerder al eens gevraagd om een gesprek met de directeur (vóór dit gesprek) n.a.v. een algemene brief naar huis van de school. de directeur heeft ze toen "afgescheept" met de teamleider. nu krijgen ze wel een gesprek met de directeur dus.

voelt een beetje alsof ze mij gebruiken om daar terecht te komen.

en ik ben nu echt ziek. weet niet meer wat ik moet doen, ben dit jaar al twee keer twee dagen ziek geweest... maar stond vandaag echt te tollen op m'n benen op school en m'n kop knalt uit elkaar ondanks hoge dosis pijnstillers. Lichte koorts, dus kijk morgenochtend wel hoe het daarmee is ofzo...bah.

Druk hier deze week. En veel herkenbaars. Beterschap kwakz0r. Niet te vroeg weer naar school gaan. Dat lesje heb ik een paar jaar geleden op de moeilijke manier geleerd: ik werd later nog zieker en dus nog meer afwezig.
Maar het is zo vervelend, thuis zitten en planningen die in de soep lopen en denken dat het toch wel gaat. Eerst uitzieken!

Sterkte met alle al-dan-niet-beroepsgerelateerde sores! Beterschap aan la Kwakje

quote:

Op woensdag 23 november 2011 22:33 schreef ErikT het volgende:
Druk hier deze week.

Gelukkig wel, ik ben al zo ongeveer bij met bijlezen! Al mis ik Baba-O-Riley nog

[ Bericht 0% gewijzigd door MariaEtcetera op 24-11-2011 13:13:34 ]

quote:

Op woensdag 23 november 2011 22:57 schreef MariaEtcetera het volgende:
Gelukkig wel, ik ben al zo ongeveer bij met bijlezen! Al mis ik Baba-O-Riley nog

Ik word gemist? Ik heb het behoorlijk druk de laatste tijd, op het randje van "dit is niet prettig meer". Maar goed.. effe doorbijten. Slapen doe ik in de kerstvakantie wel weer

quote:

Op donderdag 24 november 2011 22:53 schreef Baba-O-Riley het volgende:

[..]

Ik word gemist? Ik heb het behoorlijk druk de laatste tijd, op het randje van "dit is niet prettig meer". Maar goed.. effe doorbijten. Slapen doe ik in de kerstvakantie wel weer

Ja ik heb alle oude topics doorgespit, dus dan valt wel op dat je altijd nogal een stamgast in dit topic was/bent
Ik vond je anekdotes en enthousiasme ook erg leuk om te lezen
Wel vervelend dat je het nu zo druk hebt, hopelijk kom je snel in rustiger vaarwater!

Neuh, maar ik heb me wel laten strikken voor de lesmarathon.

En ik heb me half laten strikken voor het werkgroepje rekenbeleid. Waar uiteraard geen uren voor zijn. Dus waarschijnlijk haak ik nog af.
Ze spelen wel een beetje een vies spelletje bij ons op school. Je hebt nu die functiemix, dus mensen moeten naar LC en LD. Officieel voor hetzelfde werk. Maar wat ze bij ons doen is die LC's en LD's geven aan mensen die bereid zijn extra taken op zich te nemen. Nu dus een collega die gratis zo'n werkgroepje moet gaan opzetten en leiden. Dat was natuurlijk niet de bedoeling van de functiemix, maar ja he, die gaten moeten gedicht, want tot een paar jaar geleden liepen er nog een aantal meer duurbetaalde nutteloze managers door de school.

Organiseren van de kerstvieringen, hier.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 25 november 2011 14:32 schreef DevilsAndDust het volgende:
Organiseren van de kerstvieringen, hier.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Doe es niet! Gekkie! Daar heeft bijna iedereen moeite mee, de eerste 4 jaar ofzo... Elk jaar gaat het een beetje beter, maar het blijft aan t begin het hoofdpunt van je ontwikkeling. No worries! No shame!

Ik kreeg van de vakcoach afgelopen week simpelweg opgedragen een bepaalde serie afspraken te maken in H4. Ik dacht meteen "oei, veel te streng, bla...ik kan t niet". maar ze had gelijk, ik heb nog geen reputatie, en t is niet erg als ze me nu even een bitch vinden.... Eerste jaar was hell voor mij, dit jaar dus met vallen en opstaan, en volgend jaar kunnen we t weer een beetje beter!

dikke koez!

yep same here.

En dan ben ik al anders dan vorig jaar begonnen en gaat het ook wel al wat beter dan vorig jaar.
Ik kwam eens binnen bij een klas die ik ook heb en toen waren ze allemaal doodstil aan het werk.
Echt hoe doet die andere docent dat...
Vorige week ging op zich niet onaardig.

Wat ook zo fijn is. Hebben we 30 minuten roosters ivm rapportvergaderingen.
Krijg ik eerst een docent Engels in de les die een blaadje gaat uitdelen dat ze moeten invullen. Vlak daar achter nog een docent geschiedenis die vergeten is in zijn les een toets op te geven.
Resultaat: ik tien minuten van mijn les van 30 min kwijt. En dank je wel collega's.

quote:

Op vrijdag 25 november 2011 14:32 schreef DevilsAndDust het volgende:
Organiseren van de kerstvieringen, hier.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Een 30-minutenrooster? Daar heb je volgens mij ook net niks aan... Ik vind een 40 minutenrooster al knap waardeloos...

quote:

Op vrijdag 25 november 2011 14:32 schreef DevilsAndDust het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Neuh, niet nodig om je voor te schamen. De eerste paar jaren moet je dat "Fingerspitzengefühl" krijgen, je moet een reputatie opbouwen, je leert je vak met het klappen van de zweep. Dat heeft elke docent denk ik (nee, weet ik wel zeker) moeten doormaken. Ik zou m'n eerste jaar ook niet meer over willen doen. Je maakt fouten, die je nu helemáál niet meer maakt. Je wordt relaxter, je hebt alles wel een keertje meegemaakt... Maar de eerste paar jaren zijn heftig - doorzetten!

quote:

Op vrijdag 25 november 2011 14:32 schreef DevilsAndDust het volgende:
Organiseren van de kerstvieringen, hier.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Waarom voel je dat zo? En waarom durf je dat, anoniem hier, ook niet openlijk te bespreken? Doen anderen toch ook gewoon?

Is dat op school ook zo? Want het is heel fijn hoor, om daar in ieder geval met een paar collega's gewoon lekker over te kletsen. Over waar je tegen aan loopt, wat werkt en wat niet. Ik snap wel, want zo ben ik ook, dat je geen zin hebt om dat open en bloot in een docentenkamer te bespreken, maar er zijn vast wel mensen met wie je eens een beetje vertrouwelijk kunt praten. Van die ouwe rotten in het vak, of juist ook beginnelingen, die dat graag met je delen of met je mee willen denken. Zwijg er in ieder geval niet over. Heb je alleen maar jezelf mee, en het is dan ook moeilijker om verder te komen.

Ik heb er nogal een hekel aan als ik dingen niet kan, of niet meteen kan. Dat ben ik niet gewend. En als dat al eens ergens zo mee was, dan zag niemand dat. Nu zien ruim honderd leerlingen mij worstelen.

Ik heb ook eens ergens gelezen (misschien zelfs wel hier) dat als je het niet direct lukt, dat het dan waarschijnlijk ook nooit meer goed komt. Dat je het dan niet eens meer moet wíllen. Die opmerking is in mijn geheugen blijven zitten. Maar ik doe dit zo vreselijk graag, ik wil het niet hoeven opgeven omdat ik het niet kan!

mane, ik heb een coach op school die er puur is om mij te begeleiden, niet om te beoordelen. Ik had hem gevraagd om eens bij een les te komen zitten aan een klas waar het het slechtst bij gaat. Hij is vandaag geweest, we gaan volgende week nabespreken. Ik hoop dat hij me wat tips kan geven en dingen heeft gezien die ik verkeerd doe waar ik me niet bewust van ben.

Er zijn een hoop nieuwelingen op school, maar als ik met ze praat krijg ik het idee dat ik de enige ben bij wie het soms nog moeizaam gaat.

quote:

Op vrijdag 25 november 2011 17:55 schreef DevilsAndDust het volgende:
Ik heb er nogal een hekel aan als ik dingen niet kan, of niet meteen kan. Dat ben ik niet gewend. En als dat al eens ergens zo mee was, dan zag niemand dat. Nu zien ruim honderd leerlingen mij worstelen.

herkenbaar, een van de moeilijkste lessen voor een perfecitonist is voor de klas gaan staan denk ik. omdat daar dingen nooit allemaal in één keer goed kúnnen gaan. ook niet bij de volledige natuurtalenten.

quote:

Ik heb ook eens ergens gelezen (misschien zelfs wel hier) dat als je het niet direct lukt, dat het dan waarschijnlijk ook nooit meer goed komt. Dat je het dan niet eens meer moet wíllen. Die opmerking is in mijn geheugen blijven zitten. Maar ik doe dit zo vreselijk graag, ik wil het niet hoeven opgeven omdat ik het niet kan!

mane, ik heb een coach op school die er puur is om mij te begeleiden, niet om te beoordelen. Ik had hem gevraagd om eens bij een les te komen zitten aan een klas waar het het slechtst bij gaat. Hij is vandaag geweest, we gaan volgende week nabespreken. Ik hoop dat hij me wat tips kan geven en dingen heeft gezien die ik verkeerd doe waar ik me niet bewust van ben.

Er zijn een hoop nieuwelingen op school, maar als ik met ze praat krijg ik het idee dat ik de enige ben bij wie het soms nog moeizaam gaat.

het kan zijn dat het klimaat op jouw school niet is om met elkaar te delen. sommige scholen zijn zo, daar zijn de deuren zogezegd dicht en gaat bij iedereen alles "prima". alleen gaat het natuurlijk niet bij iedereen "prima". het is veel fijner als je er over kan praten, en als je pech hebt met het schoolklimaat is t goed om iemand te zoeken met wie dat wel kan.

en die opmerking slaat echt nergens op, die heb ik nog nooit gehoord gelukkig. wat ik juist van iedereen hoor is dat het wel 5-6 jaar kan duren voor je het vak helemaal beheerst, incl. regie, pedagogiek, inspelen op nioveauverschillen, etc.

vorig jaar rond kerst was ik totaal overspannen en overtuigd dat ik er niks van kon. bij de start van dit jaar ging het meteen 100 keer beter maar het kan nog wel met een factortje 1000 beter wat mij betreft... je bent echt niet alleen hiermee, ook als ze je het gevoel geven dat dat wel zo is.

quote:

Op vrijdag 25 november 2011 18:15 schreef kwakz0r het volgende:

[..]

herkenbaar, een van de moeilijkste lessen voor een perfecitonist is voor de klas gaan staan denk ik. omdat daar dingen nooit allemaal in één keer goed kúnnen gaan. ook niet bij de volledige natuurtalenten.

[..]

het kan zijn dat het klimaat op jouw school niet is om met elkaar te delen. sommige scholen zijn zo, daar zijn de deuren zogezegd dicht en gaat bij iedereen alles "prima". alleen gaat het natuurlijk niet bij iedereen "prima". het is veel fijner als je er over kan praten, en als je pech hebt met het schoolklimaat is t goed om iemand te zoeken met wie dat wel kan.

en die opmerking slaat echt nergens op, die heb ik nog nooit gehoord gelukkig. wat ik juist van iedereen hoor is dat het wel 5-6 jaar kan duren voor je het vak helemaal beheerst, incl. regie, pedagogiek, inspelen op nioveauverschillen, etc.

vorig jaar rond kerst was ik totaal overspannen en overtuigd dat ik er niks van kon. bij de start van dit jaar ging het meteen 100 keer beter maar het kan nog wel met een factortje 1000 beter wat mij betreft... je bent echt niet alleen hiermee, ook als ze je het gevoel geven dat dat wel zo is.

Heel grappig om te lezen omdat ik er net 1,5 uur met 2 collega's over heb gehad. Ik geef nu voor het tweede jaar 4M les en dat gaat nog niet helemaal zoals ik het zou willen. Mijn vakcollega vind dat ik het goed doe maar ik krijg nu signalen dat mijn gevoel deels klopt. Leerlingen vullen enquêtes in en de afdelingsleider gaat dat terugkoppelen. Daarmee sprak ik dus (samen met vakcollega) vandaag aan de bar mee. Ik merk dan dat ik snel uit het lood geslagen wordt. In 4H en 5V gaat het allemaal wel goed maar in 4M willen sommige zaken niet lekker gaan. Ik heb daar echt moeite met mijn klassenmanagement en ik weet ik wel dat ik gewoon wat strakker moet worden, meer duidelijkheid moet geven aan ze. Ik baal dat het me toch niet (helemaal) lukt, het voelt als falen (en feitelijk is dat het ook) en daardoor word ik best onzeker. Dat dreunt dan best lang na. Weliswaar geef ik sinds 2008 les, maar het voelt niet goed. Ik vraag me ook af of ik ook nog zulke veranderingen kan doorvoeren in die klas om het 'beter' te doen. En ik merk ook dat ik terugval in mijn oude patroon van toen ik nog DIO was: een te perfect beeld hebben van dé goede les, dé goede docent en hoe alles moet draaien. Voldoet een les er niet aan dan is alles slecht. En nu heb ik zo'n gevoel op de vrijdagavond van: heeeeelp....erg eigenlijk.

Wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. . Ik wilde er gister echt bijna de brui aan geven.

Maar nu eerst weekend. . _{Zondag vier ik mijn verjaardag en dan moeten natuurlijk de heerlijkste taarten en perfecte hapjes op tafel staan. Ik vind mezelf af en toe zó vermoeiend. .}

Fijn om te lezen dit Juist omdat het zo herkenbaar is.

Ik ben zelf een LIO die alles perfect wil doen. Ik moet mezelf echt héél vaak een spiegel voorhouden om mezelf er aan te herinneren dat ik in principe nog niet eens begonnen ben en dat het dus allemaal nog helemaal niet in een keer goed hoeft te gaan. Het gegeven dat de school mij als LIO heel veel verantwoordelijkheid gegeven heeft (zo ik ben in mijn eentje verantwoordelijk voor een heel vak voor vier vmbo-3 klassen die dat vak dit jaar af moeten sluiten, heb het wiel moeten uitvinden omdat dit vak voorheen nog niet gegeven werd op deze school) en ik in projecten met vrij streberige docenten samenwerk, zorgt er voor dat het voelt alsof ik me geen fouten kan permitteren.
Echt suf, ik ben notabene nog niet eens afgestudeerd!

Ik kan het wel steeds beter relativeren. Dat komt misschien ook wel omdat het met sommige klassen waarbij ik het aan het begin van het jaar totaal niet zag zitten het nu eigenlijk gewoon heel lekker loopt.
Maar ik kan er niet tegen dat de leukheid/kwaliteit van sommige lessen zo ontzettend schommelt en ik niet altijd kan zien waar het nou aan ligt of een les goed of minder goed verliep. Dat vind ik wel echt heel frustrerend...

Oe, bijna jarig DaDtje? Maarja perfectionisme kan heel vermoeiend zijn ja... Maar juist omdát je graag wilt en het niet wilt opgeven komt het vast goed! Houd moed

Update van mijn kant: ik ben helaas niet aangenomen, dus zal hier niet binnenkort mijn eigen verhalen kunnen spuien. Ik vind het heel jammer, ik had er veel zin in. Maar positief puntje: mede door de voorbereiding op deze sollicitatie zit ik eraan te denken om er op een andere manier voor te gaan. Wellicht wel een werken/leren-combi, want ik moet wel aan het werk binnenkort.

Ik blijf meelezen in ieder geval

Niemand is perfect en de perfecte leraar bestaat ook niet.

Zo heb ik ook een klas waarmee het de ene keer hartstikke leuk gaat en iedereen lekker bezig is of luistert op dat moment, de andere keer gaat het minder en moet ik steeds corrigeren op van alles en nog wat. Ik ben ook wel erg blij met mijn vakcoach: is ze er bij geweest dan benoemt ze de positieve dingen (die zie ik na zo'n les heel snel over het hoofd) en als ze er niet bij is geweest, dan weet ze het wel uit me te krijgen en het allemaal te relativeren.

Je kunt je er heel erg op focussen dat het niet perfect is (en kan zijn) en dat heel ERG vinden. Dat eerste is niet erg, want je mag jezelf best scherp houden en de lat hoog leggen, dat tweede is wel onhandig omdat het niet constructief is om je daar steeds beroerd om te gaan voelen. Relativering is daarbij de truc en door te praten met anderen, en er bijvoorbeeld grapjes over te maken met elkaar, gaat dat beter. Zelfspot is voor een docent ook wel prettig om te hebben.

Ik herken wel een beetje het gevoel van Hippos dat je opeens weer even in de war bent omdat iets met een bepaalde klas of les niet is goed gegaan en je jezelf dat aanrekent. Dat heb ik ook nog wel eens, maar wel veel stukken minder dan de eerste drie/vier jaren. Daar komt bij dat ik nu ook veel beter kan loslaten door te denken: hmm, dat had ik achteraf toch anders moeten/kunnen aanpakken, nouja, volgende keer beter.

Wat ik juist zo fijn vind aan het onderwijs en waarom het voor mij een schot in de roos bleek, was nu eigenlijk ook het feit dat het niet zo simpel is allemaal. Op voorgaande werkplekken was ik ook gewend de dingen snel onder de knie te hebben en kwam ik binnen korte tijd in een sleur en daar werd ik gedeprimeerd van. In het onderwijs had ik voor het eerst het idee dat heel veel aspecten van mij als persoon werden uitgedaagd en dat ik niet zomaar 1-2-3 het kunstje kon beheersen. Heerlijk. Je leert jezelf zo goed kennen en je ontwikkelt zoveel kanten bij jezelf. Probeer het als iets positiefs te zien.

Dat het direct zou moeten lukken, is dus echt onzin. Veel crucialer is naar mijn idee dus de vraag of je al die uitdagingen wil aangaan, bereid bent aan moeilijke dingen te werken, jezelf te ontwikkelen en niet op te geven als het lastig is.

Ik blijf inderdaad te lang nadenken over het fout gaan, te lang stil blijven staan bij de lessen/klas die niet lekker loopt. Terwijl ik dan minder stil sta bij de zaken die wel goed gaan. Ik blijf er lang mee doorlopen, als de leerlingen de les uitlopen zijn zij het grotendeels al vergeten. Maar ik moet oppassen om mezelf niet de put in te praten, maar soms...