Ik stop met mijn lerarenminor jongens, wat een tenhemelschreiende hbo-cursus. Elk college verplicht, na elk college een logboek schrijven van twee kantjes, voorbereidende opdrachten, verwerkingsopdrachten, lesplannen schrijven, dat is al niet normaal; en als het nog zin had! Het college begint als volgt: "Ga allemaal staan, laat de grond je dragen, spreid je armen en adem diep uit. Denk aan alle gedachten die je voor het college had - je band is lek, vanavond koken, boodschappen doen - stop deze in een rugzakje en leg dat rugzakje weg." Vervolgens krijgen we een of andere gezellige les waarin we door middel van een activiteit didactiek leren. Ik zal wat stukken uit mijn logboeken citeren:
In het begin zag ik de humor er nog van in:
Het college ging van start met de vraag van mevrouw Smit wie de voorgeschreven hoofdstukken uit het handboek vakdidactiek niet had gelezen. Nadat de helft van de aanwezigen zijn hand had opgestoken maakte ze op niet misstaande wijze duidelijk dat dit niet getolereerd wordt. Zonder zich op te winden en met een glimlach om haar mond gekruld uitte ze het dreigement dat degenen die de volgende keer verzaken niet de moeite hoeven te doen naar college te komen – met als impliciet gevolg dat diegene snel een andere minor moet zoeken. Het daaropvolgende college zat ik angstig in de stoeltjes om niet de schijn te wekken dat ik me te weinig zou inzetten voor dit vak. Wat in de communicatieleer wordt gedoceerd is tot waarheid verworden op deze middag. Angst is een betere motivator dan humor. Ik zal dit in mijn oren knopen voor als ik ooit voor de klas sta. Met mij valt niet te sollen!
Maar deze onzin kwam me natuurlijk al snel de strot uit:
Hoofdstuk 9: vakspecifieke denkwijzen en redeneerstappen. Er staan beschrijvingen in als: “Het leren denken in termen van functies: een specifieke manier van denken in termen van oorzaak en gevolg en samenhang die inzicht geeft in het waarom; het nut van maatschappelijke verschijnselen en processen.” En: “Het vergelijkende perspectief. Vergelijking is vaak een effectief middel om leerstof over bestaande zaken in Nederland betekenisvol te maken: dat wil onder meer zeggen dat leerlingen door het contrast aspecten van de ‘eigen samenleving’ leren waarderen c.q. er over kunnen oordelen en leren ‘waarderen’.” Ik vind dat zulke vage bewoordingen voor zulke open deuren, ik weet zeker dat geen enkele docent dit handboek naslaat voor zijn lessen. (...) Ik vermoed dat we het moeten lezen omdat een zichzelf respecterend vak toch zeker één boek voorschrijft? Dat noemen ze in de sociologie een rationele mythe.
Er wordt constant op gehamerd dat ik in dit logboek moet laten zien wat ik heb opgestoken van de les, maar er valt niet zoveel op te steken; de colleges bieden niets nieuws onder de zon en ik ben het met veel zaken niet eens. Ik vind het ook bijzonder dat een logboek waarin je je persoonlijke visie geeft afgekeurd kan worden.
Haar reactie:
Beste MainPort,
voor de laatste keer neem ik de moeite om je een reactie te geven. Kennelijk ben je van mening dat je in dit vak niets leert. Dat vind ik dus ook. Het is ook niet verplicht deze minor te volgen. Sterker nog, we sturen mensen op stage die ook de nodige motivatie hebben om les te leren geven. Ik heb ernstige twijfels over je motivatie. Ik nodig je uit om op dinsdag, 11.10.2012 om 9.00 [uur langs] te komen voor een gesprek over de voortzetting van deze minor. Een andere optie is natuurlijk dat je je zelf terugtrekt, indien je een gesprek niet op prijs stelt.
Dag dag!