Dank,dank, en hij is nog niet eens af
Mijn vriendin wou veel werkbladruimte, dus kreeg ze er ongeveer 5m² en vooral veel kastruimte. Dus kreeg ze 32 kastjes.
Ik wou soms dat de moderne smaak wat meer aandacht besteedde aan het (h)erkennen van de klassieke keukenstijl. Dat gaat niet over het design van de kastfronten ofzo, maar herkennen dat de klassieke stijl in moderne keukens het origineel echt geen eer aan doet. Je kent ze allemaal uit de keukens van bv ikea (welke degelijke/ degelijk genoeg keukens zijn, daar niet van), maar dit:
Is essentieel anders dan dit:
Ook al pretenderen ze een interpretatie van hetzelfde te zijn. De eerste is machinaal gemaakt, in alle opzichten perfect afgewerkt. Maar vergelijk de kastdeurtjes niet met elkaar. De deurtjes die je in je leven al hebt gezien en aangeraakt zijn bijna allemaal gefreesde MDF. Je zou eens een handgemaakte maatkeuken moeten beleven (daarmee bedoel ik de mijne niet). Dat is volledig anders van emotie. Dan zie je dat het design van de frontjes niet gemaakt is om klassiek te ogen en dat niet te zijn, maar dat er werkelijk iemand met een zaag en spijkertjes en lijm die dingen in elkaar heeft gezet. Dat verschil is zo enorm groot van emotie en belevenis, dat ik het dus jammer vind dat de klassieke keukenstijl nu het mindere broertje is, juist omdat iedereen de klassieke stijl kent van nieuwe keukens, gemaakt met nieuwe technieken en nieuwe materialen. De allerstrakste moderne keuken kan zelfs nog niet tippen aan een kleine keuken van 50jaar oud, volledig doorleefd in een oud Frans huisje. Dat is ook een verschil. Onze keuken zal er direct nadat hij af is voor ons nog niet mooi zijn. Alles van die keuken is gericht op slijtage. Er is geen laminaatlaag die kan afslijten, het is hout, door en door. En ook dat aspect van hout is de moderne stijl vergeten: versleten hout is mooier dan nieuw hout.
Enfin, maar om te zeggen dat je dat niet maar mag bestempelen als 'een klassieke keuken'. Voor ons moet de keuken een leefplek zijn, moet gezellig zijn, je moet er uren kunnen doorbrengen, warme tinten, donker te verlichten op sommige momenten.
In elk geval: wat de spatwand/dampkap betreft: ik wil niet dat dat een zware, volle bedoeling wordt. Het valt misschien niet zo hard op met de kakafonie van kleuren, maar eigenlijk zijn de meubels zeer eenvoudig van totale vorm, zeker het eiland is gewoon een zwevende blok in dezelfde kleur. Dat simpele moet doorgetrokken worden in de dampkapombouw.
De dampkap zelf is een telescopische Zanussi, zelf dus bijna onzichtbaar. Het grote probleem is nog de spatwand.
Ons beider droom waren Zellige tegels, die zeker vroeger (eeuwen vroeger) gemeengoed waren. Nu zijn dat dure exclusieve tegels geworden (volledig ten onrechte want dat zijn -vanuit het tegelaspect- echt slechte ongebakken geglazuurde terracotta )
Dus heb ik bij een goede tegelboer een batch bordeaux tegels opzij laten zetten. Helaas zit er teveel kleurverschil op waardoor het meer neigt naar rood-roze. Volgens mij gaat dat het effect geven van 'willen maar niet kunnen'. Er zal wel 1 tegel in zitten die dezelfde kleur als het fornuis heeft, maar het merendeel dan niet. Wat mij betreft out of the window, zeker aangezien ze niet duurzaam zijn en gewoon afbrokkelen bij zwaar gebruik.
Aangezien we in België wonen, wat gekend staat voor Belgische Blauwe hardsteen, denk ik er nu aan om het in blauwe hardsteen uit te voeren. Dat is echter weer een andere kleur introduceren en dat kan teveel zijn. Ik zou in dat geval ofwel bij een lokale steenboer de platen in 1 stuk laten zagen en het oppervlak laten scharreren. Voordeel: de keuken zou er mee wegraken volgens mij: nadeel: er gaan vetvlekken op komen (wat misschien gewenst is).
(maar dan dus een gescharreerde versie)
Alternatief is keramische tegels met hardsteenlook. Die zijn bestendig tegen alles wat een keuken ertegen kan gooien, maar die zou ik dan in stroken toepassen, op maat van het fornuis.