Relatie te snel gegaan,nu uit,zo goed als over,maar nog niet helemaal.

Beste FOK!,

Ik moet er ook aan geloven en heb dringend advies nodig van de amateur-psychologen op het internet. (Sorry het wordt een te lang verhaal en de samenvatting komt later)

Laat ik bij het begin beginnnen. Ik ben een 23-jarige (woest aantrekkelijke) jongeman en leerde ongeveer een half jaar geleden een meisje kennen. Ze was een vriendin van de (inmiddels ex-)vriendin van een jongere vriend van mij. We waren toevallig bij dezelfde uitgaansgelegenheid en raakten aan de praat, het praatje werd steeds gezelliger en we hebben toen gezoend. Aangezien dit meisje 17 jaar is, dus 6 jaar jonger dan ik, zag ik er verder geen potentieel in. Dit meisje komt uit het Noorden van het land (ik uit het Zuiden) en de afstand bedraagt maar liefst 150km, dus des te minder potentieel. De volgende dag gingen we weer op stap en dit meisje was er weer bij, we raakten weer aan de praat en ik realiseerde me dat ik haar toch wel leuk begon te vinden. Dat het wederzijds was had ik toen ook al in de gaten. Door de afstand en het leeftijdsverschil zag ik niet zo zitten, maar we begonnen te smsen. Ik begon haar beter te leren kennen en ze was gewoon echt leuk, helemaal mijn type! Ik besloot het een gokje te wagen. Een maand later was ze jarig en gaf ze een feestje. Ik besloot er samen met die vriend heen te gaan, aangezien ze alleen thuis was mocht ik daar blijven slapen. We hebben sex gehad en het was haar eerste keer, dus het betekende meteen al veel en het ging achteraf wel erg snel.


De volgende ochtend/middag nog bij haar geweest en ik had er meteen een goed gevoel over. Moeilijk uit te leggen, maar er hing een speciaal (ongedwongen) sfeertje tussen ons. Haar ouders zijn een aantal jaar geleden gescheiden en haar vader die in een stad verderop woont (25km) kwam haal ophalen. Dus ik moest er meteen aan geloven en ontmoette bij de eerste keer afspreken al haar vader. Hierna hebben we veel contact gehad en ik begon de kriebels te krijgen. Een aantal weken later kwam ze naar mij toe voor een weekend en direct was er een bepaalde klik. Ze vertelde heel openhartig over alles en met name de scheiding waar ze het weleens moeilijk mee had. Een geweldig weekend samen gehad en we besloten een relatie aan te gaan. Op dat moment wist ik dat de leeftijd en de afstand misschien een probleem zou kunnen vormen, ze had zelf 0-ervaring met relaties, omdat ze het nooit goed vond voelen en niemand leuk genoeg vond. Aan aandacht van andere jongens geen gebrek, aangezien het echt een leuk meisje is, erg spontaan, slim en knap. Ik had hiervoor zelf 2 kortstondige relaties gehad (van beide 5-6 maanden). Ik wist dus dat er in de toekomst misschien hobbels op de weg lagen, maar ik kon hier niet omheen. Dit is HET meisje waar ik zo lang op heb gewacht.


We hadden dus een relatie en ik heb haar in de daaropvolgende 3 maanden gemiddeld ongeveer 1 weekend per anderhalve week gezien. Deze periode is te omschrijven als zeer heftig en intens qua emoties. In deze periode hebben we dagelijks (veel) contact gehad. We spraken elkaar vaak de hele dag door op Whatsapp, ook af en toe eens bellen/skypen en als we elkaar zagen dan was het vuurwerk! We ondernamen veel, het klikte goed met vrienden en perfecter kon het gewoon niet! Beiden waren we smoorverliefd op elkaar en ik heb/had het gevoel dat dit nog eens de ware voor mij kon zijn. Problemen hebben we nog nooit gehad, de afstand hadden/ en hebben we nog voor elkaar over en ze was volwassen voor haar leeftijd, waardoor ik hier niks van merkte. We misten elkaar altijd wel ontzettend, weleens zo erg dat we beiden hebben gehuild als de ander weg was. Door de afstand moesten we elkaar wel 2-3-4 dagen achtereen zien en als de ander dan naar huis gaat, voelt dit als een verlies. In die dagen zijn er ook nooit irritaties of iets dergelijks geweest. Ik dacht de perfecte relatie dit...


In de maand Juli (toen we 2 maanden hadden) leerde ze een andere jongen kennen, die in dezelfde plaats woont als haar vader. Aangezien onze relatie perfect verliep en ik hier wel nuchter in ben heb ik er me niets van aangetrokken. Ik zag dus dat ze na een festival vrienden was geworden op facebook en ze was vaker "online" op Whatsapp en ik zag weleens berichtjes, in een vlugge blik, als ze op haar telefoon keek. Ik ben hier sowieso wel soepel/vrij in, dus ik liet haar haar gang gaan.. Ze kan goed met jongens opschieten en had ook veel mannelijke vrienden. Mijn vrienden vonden het ook geweldig om met haar om te gaan en beschouwden haar ook min of meer als vrienden, dus ik kon het wel begrijpen dat ze veel mannelijke vrienden had.


Ze is in deze periode nog nooit over deze jongen begonnen, maar ik wist wel van zijn bestaan. In dezelfde liep de relatie van die vriend, die met een goede vriendin van haar had, stuk. Ook zei ze me half Juli ongeveer dat ze niet lekker in haar vel zat. Ze was net blijven zitten en ze hoorde dat de vriendin van haar vader zwanger was. Ik wist dat ze dit niet leuk vond, want ze heeft me eerder verteld dat ze bang was dat dit ging gebeuren en dat dit haar niet lekker zat. De periode dat we elkaar niet zagen vond ze moeilijk (ik ook) en ze was een beetje depri aan het worden in die maand. Eind Juli ging ik een week op vakantie met vrienden. De dag voor ik ging was ze een paar dagen bij mij en het was nog steeds perfect, het was weer geweldig zoals altijd! Haar moeder ging die week ook op vakantie, dus ze was de hele week bij haar vader. Haar vader woont dus in dezelfde stad als die jongen die ze heeft leren kennen, onze relatie was nog perfect, maar het zat me niet helemaal lekker.


Die avond (Mijn 1e dag op vakantie) ging ze stappen met vriendinnen in die stad (daar was een bepaald stadsfeest). Ik wist dat ze waarschijnlijk die jongen ook ging zien en dat zat me dus niet helemaal lekker. Die dag stuurde ze me geen smsje (wat buiten de lijn der verwachting zit) en ik vroeg me af of er iets aan de hand was? Ik dacht het zal wel en ben vakantie gaan vieren, maar hield het wel in mijn achterhoofd. Het contact de hele week was hierna wel weer goed, maar ik had wel het idee dat het anders was dan voorheen. Ze vertelde me ook dat ze had afgesproken met die gast (eerste keer dat ze over hem begon) en zijn vrienden. Ze kende verder niemand in die stad en ze zei dat ze een beetje hadden gechilld. Ik vond het verder geen probleem, maar het is niet dat ik me er helemaal goed over voelde.


Toen ik terug was hebben we gebeld en ze klonk niet zichzelf (depri).. Ze vertelde wat ze die week had gedaan en vertelde ook over het chillen. Ik vroeg hierbij dat het puur vriendschappelijk was en dat hij weet dat je een vriend hebt en zei antwoordde bevestigend. Ze vertelde dat ze veel had gewerkt en veel op de bank had gelegen en die avond weer ging stappen in die stad. Ik had een bbq met vrienden, dus ik heb sprak haar sporadisch op WA, maar ze was korter af tegen mij dan normaal. Ze kwam koud en kil over en de alarmbellen gingen bij mij rinkelen. Ik dacht ze vindt me niet meer leuk en is verliefd op die ander! Ik vroeg me af, hoe dit in godsnaam kon gebeuren, aangezien die week ervoor nog alles perfect was(waarom zou je? als je in een perfecte relatie zit). Ik kon het maar niet begrijpen..


Ik vroeg haar de volgende dag, wat er was, maar ze zei dat er niets was en dat ze het niet wist.Ook zei ze steeds dat ze niet lekker in haar vel zat. Ik had het vermoeden dat het die jongen was, maar ben er niet over begonnen, een paar dagen later zou ik haar zien en het contact was nog steeds sober.. Voorheen was ze altijd super enthousiast voor ik langskwam, maar nu dus niet echt. Ik dacht misschien is er niets aan de hand en we zullen het zien als ik langskom. Toen ik bij haar was, merkte ik dat ze echt niet lekker in haar vel zat, maar wel erg blij was om me te zien. Het was gewoon hetzelfde als normaal, dus geweldig en het sombere verdween na een paar uur. De dagen waren weer super en ik ging met een goed gevoel naar huis. Ik heb haar nog naar het vage gedoe gevraagd, maar ze wist niet waardoor het kwam en ze zat gewoon niet goed in haar vel. Ze ging zelf met vriendinnen op vakantie de dag erop (voor een week) en ik wist dat het goed zat.


Nadat ze op vakantie was geweest, gingen we beiden naar Lowlands. Niet samen, maar met vrienden. We zagen elkaar wel veel, ook omdat ze veel bij ons was, aangezien ze goed met mijn vrienden kan opschieten. Door een miscommunicatie, dacht ik dat hetzelfde gedoe als 1-2 weken ervoor was begonnen (ik kreeg geen antwoord op 2-3 smsjes, maar het bleek dat ze deze niet eens heeft gehad). Afijn, we kregen voor het eerst van onze relatie "gezeik". Ik begon over dat vage gedoe, maar ze zei weer dat ze het echt niet wist. Ik wilde het uit haar krijgen, maar dit lukte niet. Ik besefte dat dit niet ging werken en we zijn samen naar de tent gegaan, alsof er niets is gebeurd, maar de "nacht" was wel verpest (het was 3u snachts ofzo). De volgende dag heb ik haar de hele dag niet gezien, we waren niet voor niets met vrienden. Ik zag haar 's avonds en we hadden het samen superleuk met mijn vrienden weer. Toen we gingen zitten begon ik weer over dat vage gedoe en hier was ze gepikeerd door. Het zat me dwars en ik ging hier weer over door en weer kreeg ik geen antwoord op, alleen "er is niets" en "ik weet het niet" net alsof er niets "anders" was aan dat vage contact. Dit was de laatste nacht en we waren met mijn vrienden en gingen tot 7 uur in de morgen door. We hebben elkaar niet echt gesproken toen, ze was wel geïrriteerd zag ik.


De volgende dag zou ik naar haar gaan en ben ik 3 dagen bij haar geweest. Door het gezeik, was ik bang over hoe we die dagen zouden doorkomen, maar het was weer geweldig samen. Op de laatste dag bood ik 's morgens in bed mijn excuses aan voor het gezeik op LL. Waarop ze antwoorde dat ze weleens "onaardig" tegen mij was. Dit schoot bij mij in het verkeerde keelgat, want al die tijd beweerde ze dat "er niets was" en dat ze niet in de gaten had dat het contact zo was, maar nu weet je het inees wel? Ze verweet me ook dat ik niet zo panisch moest doen. Ik was hier zo nijdig over dat ik het niet meer zag zitten. Ze kon niet open en eerlijk tegen me zijn en ik voelde me ook niet gelukkig met dat vage gedoe van een paar weken geleden (en die jongen). Vanaf toen twijfelde ik of ik het uit moest maken of niet, ik heb eerlijkheid hoog in het vaandel staan in een relatie, dus vandaar. Ik besloot om het min of meer uit te maken. Ze had al in de gaten wat er stond te gebeuren, doordat ik haar negeerde.. We gingen buiten op een bankje zitten en bij de woorden "ik zie het niet meer zitten" begon ze te huilen. Ze zei niks en huilde alleen maar.. Ik zag dat ze dit echt niet wilde en wilde ons een rustperiode van 2 weken geven zonder contact. Ze begon steeds harder te huilen en vertelde me dat ze "bang" was geworden dat ik te dichtbij kwam en ze meer afstand wilde creëren en dat het niet aan mij lag. Ze wilde dus meer afstand, maar had nooit gedacht dat ik hier zo mee zou zitten. Ze zei dat de scheiding van haar ouders hier aan ten grondslag lag. Dit was voor mij de eerste keer dat ik dit hoorde. Ik begreep haar helemaal en schrok hier ook van. Hierna hebben we veel geknuffeld en ze besloot mee te gaan naar mijn huis (onverwachts) deze 2 dagen waren erg speciaal, omdat we beseften hoeveel we om elkaar gaven en we hadden constant een smoorverliefde blik in onze ogen.Ze ging op vakantie naar Frankrijk voor een week met haar gezin, dus het contact zou sowieso minder worden. We zeiden elkaar om erover na te denken en we zeiden ook dat het niet KAN dat dit misgaat.


Toen ze terugkwam van haar vakantie, hadden we weer veel contact, maar in het verloop van de week werd het toch weer "anders" minder dan dat vage gedoe de vorige keer, maar ik merkte wel dat het weer korter af was. Ik ging in het weekend naar haar toe gaan en ik merkte dat het weer normaal was tussen ons. Die Zaterdag hadden we een feestje van een familielid en het was erg gezellig. We hadden beiden genoeg gedronken en ze nam me mee naar buiten. Hierop vroeg ze me of ik ook vond dat het "anders" was tussen ons.. Ik snapte dit niet echt, alleen het contact dat kortaf van haar was die week. Ze zei me dat ze het wel anders vond en dat ze het moeilijk vond er vol voor te gaan. Ik schrok hier eerlijk gezegd van, omdat ik eindelijk het gevoel had dat het weer helemaal goed zat. Ik vertelde haar dat ik wel eiste dat ze er vol voor ging anders hoefde het niet meer voor mij. Ze zei me dat ze dit wilde en mij wilde.. We gingen slapen en 's morgens hebben we het er niet meer over gehad. We hadden allebei ook een kater, dus ook weinig trek in. In mijn hoofd zat ik er wel mee.. Zondag zijn we vroeg gaan slapen, want ze moest vroeg naar school en ik naar huis.


Ik merkte wel dat weekend dat ze steeds panisch haar telefoon meenam overal mee naar toe. Dus ik vroeg me af of ze iets te verbergen had.. Er was iets dat me dwarszat en ik was ook bang dat het contact weer zo kil en koud zou zijn.. ik had gewoon het gevoel dat er meer speelde en toen ik haar telefoon zag liggen toen ze was douchen dacht ik, ik moet kijken, als er niets in staat dan kan ik met een gerust hart naar huis. Wat ik toen las deed me enorm veel pijn: berichtjes van haar kant met.."We moeten afspreken" "Ik wil je weer snel zien!<3" "Ik heb vannacht over je gedroomd", "Everytime we kiss i swear i could fly" kreeg ik zoal voor mijn kiezen. en jawel hoor van die jongen waar ik altijd al mijn twijfels over had..


Verdriet, woede en teleurstelling overheersten..Alles viel ook op zijn plaats, al die twijfels van mij.. al die vermoedens de laatste maand, al dat vage gedoe af en toe (dat koude en kille). Vragen als: Ben ik al die tijd gebruikt? ik heb iemand vertrouwd en is daar misbruik van gemaakt? wat beteken ik voor jou? Wat heeft al die tijd tussen ons betekent? spookten rond in mijn hoofd. Ik kon het niet geloven, we waren/zijn beiden nog verliefd op elkaar en als we bij elkaar spat de liefde ervan af. Toen ik haar ermee confronteerde deed ze net alsof het niet veel voorstelde en het kwam, doordat het moeizaam ging de laatste tijd en dat ik het bijna had uitgemaakt. Ik dacht flikker maar op en heb het toen uitgemaakt van de kwaadheid. Ze begon te huilen en ik negeerde haar, hierna probeerde ze toenadering te zoeken en ik weigerde dit. Na een tijdje dacht ik, ik wil dit wel goed afsluiten dus ben met haar gaan praten. We praatten over onze relatie en de fijne momenten en wat we moesten missen. We moesten allebei huilen en lachen.. Van het een kwam het ander en we hebben nog gezoend en sex gehad. Al met al een goede afsluiting!

Toen ik thuiskwam zat ik er niet echt mee van de kwaadheid.. De volgende dag begon ze tegen me te praten op WA, ze vroeg hoe het ging en het ging best goed met mij, dus dat antwoorde ik ook. Ze zei me dat ze er ontzettend veel spijt van had, dat ze zich schaamde en dat het haar overkwam en onschuldig voor haar was. Ik merkte dat ze dit niet wilde.. Haar batterij was leeg, dus ik kon haar 's avonds pas weer spreken. Nadat ik haar had gesproken kwam de klap pas bij mij. Ik voelde me enorm verdrietig en wilde dit eigenlijk ook niet. 's avonds begon ik erover dat ik het een kans wilde geven... waarop ze die kans niet direct aanpakte. Ze zei me dat ze het moeilijk vond om vol ervoor te gaan, omdat ze constant bang was en twijfelde, niet aan mij, want ik was schijnbaar perfect voor haar, maar of ze wel een relatie wilde en er klaar voor was, dat ze me kwijtraakte etc. en ze deed eigenlijk constant maar doemdenken over vanalles (alleen maar een negatieve gedachtengang). Ze wilde me niet kwijt en ze wilde vol voor mij gaan, maar ze kon en durfde dit niet aan. Ik had hier geen zin in en heb gezegd dat het helemaal klaar was dan. Hierop kreeg ik geen reactie, waarop ik hiernaar vroeg, maar een vriendin was bij haar en zei dat het niet goed ging en ze moest hyperventileren enz. Toen besefte ik me ook dat ik niet wil dat het over is, de echte klap kwam nu ook bij mij pas... Voor ze ging slapen, zei ze me dat het weer beter ging en dat ze me kon begrijpen en we namen min of meer afscheid, maar ik krabbelde terug en zei haar dat ik dit niet wilde. Ze zei dat ze het eindelijk had geaccepteerd.


De volgende dag heb ik haar een lieve en grappige e-mail gestuurd met hoe ik alles heb beleefd en hiervan ging zij weer twijfelen en we zouden 's avonds bellen. Na een lang gesprek waarbij ik aangaf, dat ik wel ervoor wilde gaan, maar dat we het heel rustig moesten aanpakken, eerst afstand nemen en elkaar de tijd gunnen en samen aan haar angsten te werken, zodat ze vol voor me kon gaan. Gaf ze aan dat ze het gewoon niet aandurfde en kon op dit moment, waarbij ik vroeg of het over was? waarop ze antwoorde met ja. Na al het gezeik is er eindelijk duidelijkheid.. Ik kon hiermee leven en dit accepteren en ging slapen, 's morgens om 5u wakker geworden en over alles nagedacht en ik kon ermee leven. Ware het niet dat zij nu weer terugkrabbelde en aangaf dat ze wilde wat ik aangaf over de telefoon en hoeveel ze wel niet van me hield etc. Ik ga aan dat het over was en ze kon er niet mee leven. Toen gaf ik aan dat het misschien nog te vers is en dat we beter 2 weken geen contact moesten hebben en elkaar afstand en tijd gunnen. Zodat we weten wat onze gevoelens zijn (we zijn nog steeds verliefd op elkaar en al de keren samen waren super, het is niet dat het op was en beiden weten we dat er nog zoveel meer in zit;)) Het is dus wel over, maar we kijken over 2 weken wat onze gevoelens nog zijn.


Ik heb nu al 2 dagen geen contact gehad en alles lijkt op zijn plaats te vallen, ik kan het ook accepteren enigszins begrijpen (het is heel heftig en snel gegaan). Het ergste liefdesverdriet is over. Ik ben in die 4-5 maanden een echte gentleman voor haar geweest en heb alles wat ik in me had gegeven, ben altijd geduldig geweest en positief. Zij daarentegen nam afstand in de laatste periode en gaf niet alles, communiceerde niet goed en was niet open en eerlijk, daar kan ik mee leven en kunnen we aan werken. maar het intieme sms-contact doet me veel pijn en is niet goed te praten. Ik begrijp dat ze dat misschien als toevlucht heeft gekozen, maar nog steeds niet goed te praten. Ik vroeg me af of een buitenstaander hier zijn mening over kan geven? Voor mij is ze perfect en ze is de eerste persoon ooit waarvan ik denk, met jou kan ik oud worden! Het leeftijdsverschil is er, dat weet ik, maar liefde overwint alles. Voor haar ben ik ook speciaal (zegt ze maar ik weet ook dat dat zo is) en ze is nog steeds verliefd en vindt me superleuk en beteken nog veel voor haar. Dan denk ik dan ga je toch voor mij, maar zouden haar angsten haar echt zo in de weg staan? Vanavond gaat ze uit in die stad waar die jongen ook woont en ik ben bang dat er iets gaat gebeuren, maar natuurlijk weet ik dit niet zeker en kan het doemdenken van mijn kant zijn. Kan ik haar hier morgen naar vragen? Bedoel als ze dat doet hoef ik ook geen 2 weken te wachten en weet ik waar ik aan toe ben.. Ik weet wat ik nu wil en dat het over is en dat ik verder moet gaan en genieten!, maar ik zou het zonde vinden om haar kwijt te raken in mijn leven en natuurlijk blijf ik dat kleine beetje hoop houden. Advies graag?! (Ik ga niet alles nalezen dus sorry voor de spelfouten alvast)

P.S. Respect voor diegene die dit allemaal leest!

Samenvatting:

Ik ben 23 en zij is 17. Na drie maanden begon ze met vaag gedoe en ik kreeg hierdoor twijfels. Ik heb in haar telefoon gekeken en zag kleffe SMSjes. Toen heb ik het uitgemaakt, maar dit voelde niet goed (van beide kanten) nu hebben we een break van 2 weken. Advies?

[ Bericht 0% gewijzigd door Gotye op 19-09-2011 16:16:46 ]

quote:

Op zaterdag 17 september 2011 20:53 schreef Sneaf het volgende:
Sorry, meestal lees ik wel lange teksten, maar dit slaat alles.

Samenvatting?

Doe ik morgen! zie dat het wel heel erg lang is geworden

[ Bericht 9% gewijzigd door Gotye op 17-09-2011 21:04:16 ]

Iedereen bedankt voor de nieuwe inzichten en de moeite te hebben genomen om het allemaal te lezen! Ook krijg ik bevestiging, dus ik weet dat ik daarin wel realistisch ben.

quote:

Op zaterdag 17 september 2011 21:55 schreef msnk het volgende:
Ik snap dat je ontzettend dol op haar bent, en wellicht was jij ook niet altijd even eerlijk of duidelijk in jullie contact

Kun je dat uit mijn stukje opmaken? Ik ben wel altijd eerlijk geweest, misschien niet duidelijk..

quote:

Op zaterdag 17 september 2011 22:09 schreef SpermaWolkje het volgende:
Helemaal gelezen. Weet je zeker dat je haar kan vertrouwen?

Nogmaals, ze is niet vreemdgegaan!! Dit weet ik 99,9% zeker, omdat ze wel heeft aangegeven dat ze die jongen had gezien, dat ga je waarschijnlijk niet zeggen als je daarmee bent vreemdgegaan. Het is intiem sms-contact geweest voor anderhalve maand en vaag gedrag naar mij toe, nadat ze hem 3x in een week had gezien. Ze zegt dat het aan haar angsten/twijfels en dat ze niet lekker in haar vel zat lag. Verwarrend voor mij!

quote:

Op zaterdag 17 september 2011 22:13 schreef Lallend het volgende:
Je kunt het ook van de andere kant bekijken; als ze inderdaad met die vent op stap gaat en er gebeurd wat dan weet je dat het tussen jullie dan gewoon niet zo moest zijn. Als er juist niks gebeurd en juist door die andere inziet wat ze aan jou heeft dan is het in feite een ultieme test voor haar. Kiest ze voor de easy way out en gaat ze met die ander aankloten dan weet je dat je niet veel aan haar hebt en is het misschien maar goed dat jullie uit elkaar zijn.

Je hebt gelijk en ik zal het meenemen, sowieso geen contact zoeken:)

quote:

Op zaterdag 17 september 2011 22:15 schreef Lauren. het volgende:
Ik zou haar niet nog een kans geven. Als ze zo jong is,weinig ervaring heeft met relaties en na een paar maanden al vreemd gaat wordt dat niets. Het zou best kunnen dat de scheiding van haar ouders haar een flinke tik en wantrouwend hebben bezorg, maar daar kan jij haar niet mee helpen, dat moet ze zelf verwerken.

Ze is niet vreemdgegaan! Emotioneel alleen dan, dat doet ook pijn natuurlijk. Ze is al bezig om het te verwerken en gaat sinds kort naar een psycholoog daarvoor.

quote:

Op zaterdag 17 september 2011 22:32 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:
Ik kan me wel voorstellen dat het gecompliceed voor je is, maar ze gaat niet zitten janken als ze je gewoon maar gebruikt heeft.

Ik geloof niet dat ze me gebruik heeft, daar voelde het te goed voor. Dat ze niet weet wat ze wil is duidelijk.. ze heeft me wel bedonderd. Daarentegen ben je wel verantwoordelijk voor je eigen daden..

quote:

Op zaterdag 17 september 2011 23:04 schreef msnk het volgende:
Ik blijf erbij. Misschien gaat ze inderdaad door een zware tijd heen, maar dit soort teksten???? Ben ik de enige die dit wel HEEL vreemd vind klinken van een meisje dat het kennelijk "heel moeilijk" heeft met dingen in haar privéleven???

Ik weet het, dat maakt het ook zo moeilijk en verwarrend voor mij.

quote:

Op zaterdag 17 september 2011 23:22 schreef Lolaatje het volgende:
Heb het gelezen en vraag me af waar dit naar toe gaat. Alles is perfect en superleuk en geweldig, maar ondertussen is het een aan/uit en wegduwen/terugtrekken verhaal geworden vol onduidelijkheid en is jouw vertrouwen beschadigd.

Ik zou je gewoon aan die twee weken houden, voor jezelf. Eens kijken hoe je er dan tegenover staat. Als je nu uit onzekerheid dat ze iets met die jongen doet contact opneemt, dan toon je dus al aan dat er geen vertrouwen (meer) is. Ik snap wel dat het je niet lekker zit, maar als je haar nu al wilt checken dan is deze 'rustpauze' bij voorbaat al gedoemd te mislukken.
Neem die afgesproken twee weken de tijd om na te denken wat je wilt in een relatie en of dat mogelijk is met haar. De vraag is ook of zij op dit moment in staat is tot een relatie. Ik vind het zelf niet hoopgevend dat zij op een zwak moment direct naar een ander rent, en het ook nog eens op die manier goed probeert te praten.

En wat Lauren. ook zegt, het zou goed kunnen dat ze moeite heeft met een relatie door de scheiding van haar ouders, maar dat is iets wat ze zelf moet verwerken. Wellicht voordat ze überhaupt een relatie aan moet/kan gaan, maar dat kan ik niet beoordelen.

Verder snap ik je laatste alinea niet. Je weet wat je wilt, en dat het over is, terwijl je ook aangeeft dat je hoopt dat het goed komt. Wat wil je nu echt?

Dat maakt het voor mij ook moeilijk en moeilijk te begrijpen, als we bij elkaar waren was het echte liefde.. Blijkbaar miste ze iets.

Die rustpauze zal ik ook zeker nemen, ik weet dat ik ook zonder haar verder kan. Zonder dit gezeik heb ik een stabiel leven en een stabiele omgeving. Ik heb veel vrienden, die veel ondernemen en er komt vast wel een keer weer een ander. Maar soms ontmoet je iemand, waarvan je weet dat het/ze speciaal is en ik dacht dat dit ook wederzijds was (en misschien is dit nog steeds wel zo), vandaar dat beetje hoop, maar dan zouden er sowieso dingen moeten veranderen daar ben ik wel al over uit.

quote:

Op zondag 18 september 2011 09:09 schreef Javi het volgende:
Ze zal moeten kiezen, want nu voelt het alsof ze je aan het lijntje houdt. Dat sms-en tussen haar en die ander is ook niet echt respectvol naar jou toe, maar wel begrijpelijk als je zoals zij zegt het nog niet weet. Ik vind echter een relatie wel zo serieus dat je dat niet zo moet doen als zij dat doet. Je doe het of je doet het niet en dan ga je 100% voor 1 iemand. Kan ze dat niet dan zou ik er niet teveel energie meer insteken.

Hoezo begrijpelijk? Ik weet niet of ze me aan het lijntje houdt of niet, ik heb zelf die 2 weken contact-stop voorgesteld, nadat ze weer terugkrabbelde. Met dat laatste ben ik het helemaal mee eens.

quote:

Op zondag 18 september 2011 09:28 schreef Hater het volgende:
Ze zegt in dat smsje "every time we kiss", maar jij hebt het alleen over intiem sms contact? Ze is meerdere keren met hem uit geweest, dat smsen moet ergens vandaan komen is het niet?

Laat haar eerst maar eens 100% eerlijk zijn.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ze is hem tegengekomen bij het uitgaan, en heeft 1 keer met hem en zijn vrienden afgesproken. Ik zal het vragen waar het vandaan komt na de contact-stop, maar ik weet dus zo goed als zeker dat dit niet is gebeurd. En inderdaad vind ik het "laag" van die gast om een relatie te te verstoren. Van haar kant is het ook zwak om een relatie op het spel te zetten.

Update:
Zelf heb ik een dip-dagje, doordat ze gister is uitgeweest. In mijn hoofd spelen zich allemaal scenario's af. Afleiding heb ik, vanmorgen gevoetbald, maar ik kan mijn gedachten er steeds niet bijhouden. Ze zou me nog een mail sturen (vandaag waarschijnlijk) wat haar gevoel is en wat voor twijfels ze had, en over dat sms-contact. Zodat ik dingen beter kon begrijpen en makkelijker afstand kon nemen, ik ben benieuwd en zal het jullie ook laten weten:) Iedereen bedankt, toch altijd fijn om alles kwijt te kunnen

quote:

Op zondag 18 september 2011 14:30 schreef Hater het volgende:
Naja succes er mee!

Ik kan er alleen echt niet bij, dat dat soort smsjes plotseling gestuurd zijn. Ze heeft die gast 3 keer in een week gezien, stuurt smsjes als EVERYTIME we kiss... en dan is er alledrie de keren niks gebeurt? En komt het sms contact op die manier plotseling uit de lucht vallen? Ik ben van nature erg wantrouwend, maar is dit niet erg duidelijk?

Voor die 3 dagen, wist ze niet eens dat ik van zijn bestaan af wist. Waarom zou je überhaupt over iemand beginnen als je er dingen mee doet? Het is aannemelijk natuurlijk, maar mijn gevoel zegt dat dit niet het geval is. Het is ook een stukje uit een (te foute) songtekst.. Ik ben er over uit dat ze hem leuk vindt en er misschien ook gevoelens voor heeft, maar ik kan niet begrijpen dat ze onze relatie op het spel heeft gezet, aangezien het eigenlijk perfect liep.

quote:

Op zondag 18 september 2011 14:33 schreef witte_fantasie het volgende:

[..]

Wacht nog steeds op de samenvatting, maar ik denk dat TS erg naief is en gewoon gebruikt is.

Sorry komt als ik tijd heb, heb het eventjes druk. Dat ik naïef ben geweest is duidelijk, anders had ik die smsjes ook niet hoeven lezen..

Fuck, fuck, fuck! De harde reacties van sommigen zijn een wake-up call geweest en ik kan het eigenlijk niet eens geloven. Vooral omdat het zo perfect liep naar mijn idee. Als we bij elkaar waren was het, zoals ik al zei, geweldig en was er sprake van echte liefde (dit kun je m.i. niet faken). Dit lijkt nu 1 grote leugen en dat steekt. Ik was er, voor ik de stroom reacties las, al over uit dat ik er klaar mee was door die smsjes. Nu besef ik ook dat de afgelopen tijd 1 grote act van haar kant was en dit kan ik me maar moeilijk voorstellen.. ik ben het vertrouwen in de mensheid verloren, echt WTF Ze zal me vandaag een mailtje sturen met haar kant van het verhaal (angsten, twijfels etc.) en ik zal laten weten wat er ongeveer in staat. Iedereen denkt dus dat dit 1 grote bullshit is? Ook zal ik zelf een mailtje opstellen dat het klaar is en wat ik hiervan vind (dit zal niet al te netjes zijn ben ik bang). Hierna bel ik haar op en wil ik alles, maar dan ook alles weten! Zodat ik op zijn minst duidelijkheid heb, haar misschien ooit nog kan vergeven en om het enigszins fatsoenlijk af te sluiten. Wat voel ik me dom

P.S. Ik was in het verhaal nog vergeten te vertellen dat de oorzaak van de scheiding lag bij haar vader en dat deze ervandoor was gegaan met een jongere vrouw.

quote:

Op maandag 19 september 2011 14:47 schreef Mint_Clansell het volgende:

[..]

Als mensen dat op een openbaar forum moeten roepen dan is dat voor mij vooral een teken van onzekerheid.

Je dacht toch niet dat dat serieus was bedoeld

Ze heeft me vandaag een duidelijk, lange en lieve mail gestuurd met uitleg over hoe ze de afgelopen periode heeft beleefd. Je kunt niet zo een mail schrijven als je iemand besodemieterd m.i.. Ik heb haar gezegd dat ik mijn besluit heb genomen en dat het definitief over is! Hierna hebben we nog heel lang gepraat en ik weet dat het voor de meeste FOK!kers moeilijk te geloven is, maar ze is echt niet vreemdgegaan met die gast! Ik zei het gister al hier, dat ik het voor 99.9% zeker wist, maar begon te twijfelen door alle reacties. Het is bij smsen gebleven en ze legde me uit dat ze er niet goed bij had nagedacht, het was onschuldig en ze erin is meegesleept. Ze ziet hem als vriend waar ze misschien meer gevoelens voor had dan een normale vriend(daar is ze wel erg van geschrokken, omdat ze dat niet wilde, omdat onze relatie op dat moment perfect verliep). Ik zei dat het me diep heeft gekwetst en dat ik het haar moeilijk kan vergeven en dat ze duidelijkheid daarover moest geven etc. Dat van everytime we kiss.. zei ze dat dat liedje toen in de discotheek werd gedraaid toen hij er ook was. Ook hoe ze toentertijd over de dagen dat ze die kerel zag praatte, geeft me het gevoel, dat er niets is gebeurd. Nogmaals je gaat toch niet over iemand beginnen als je vreemd bent geweest! Best logisch toch? Het gevoel wat ze voor de jongen had is niet eens half het gevoel geweest van wat ze voor mij heeft gevoeld op het begin en niet eens vergelijkbaar met wat ze nu voor mij voelt. Ik vond dit al merkwaardig, omdat we, wat ik al vaker heb aangegeven iets speciaals hadden. Toen ik de reacties las, dacht ik, ik heb oogkleppen op gehad al die tijd. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar het gevoel is niet te beschrijven hoe pijnlijk. Ik vroeg me af hoe ik het zover heb laten komen? en of ik dan niet goed genoeg was? etc. Dus mensen die dit lezen, nooit vreemdgaan! Ik weet dat ik het zelf nooit zal doen en door dit alles al helemaal niet! Op papier klinkt het misschien anders dan in de praktijk, maar ik geloof haar hier nu voor 100% in, ik ben echt niet zo naief en goedgelovig als jullie denken hoor;) en wat ze mij heeft verteld kan zelfs de beste script schrijver niet verzinnen.

Ze is gewoon te jong en onervaren geweest. Kijk ik heb ook gevoelens gehad (wat bijna zeker wederzijds was) voor een projectgenootje aan het begin van onze relatie. Hier ben ik op een volwassen manier mee omgegaan en heb hier ook niks mee gedaan. Ik zag dit meisje elke dag. Zij daarentegen voelde zich schuldig en dacht dit niet klopte en niet normaal was, omdat ze toch zo'n perfecte relatie had? Hierdoor kreeg ze weer twijfels of dit wel goed was etc. en of ik wel de ware was. Maar dit is toch normaal dat je iemand ontmoet waar je meer voor kunt voelen, het is alleen hoe je ermee omgaat en dat heeft ze niet al te goed gedaan. Ze had ook andere twijfels en hier werd ze bang van en dit vond ze ook niet kloppen ook snapte ze niet waar het vandaan kwam, want de relatie was toch zo goed. Ze twijfelde btw niet aan de relatie zelf! Hierbij weer een voorbeeld dat ze te jong en onervaren is. Ik heb zelf ook weleens mijn twijfels gehad, dit is gewoon logisch, dat heeft iedereen. Het is zelfs zo erg geweest dat het gevoel van de 1 op de andere keer helemaal weg was toen ik bij haar was. Toen ik naar huis ging was het gevoel er nog niet en ik voelde me schuldig en vroeg me vanalles af. In mijn achterhoofd wist ik dat het wel goed zou komen, omdat ik wist dat ik haar helemaal het einde vond. De volgende keer toen ze bij mij kwam, was het gevoel er nog steeds niet, en ik werd nu wel een beetje bang. De volgende morgen, toen we opstonden, keken we elkaar in de ogen, ze glimlachte en het gevoel was helemaal terug en sterker dan ooit! Al met al is ze gewoon te jong, te onervaren en een tikkeltje labiel(wat niet gek is gezien de leeftijd, gescheiden ouders, schoolsituatie). Wat we hadden en nog steeds hebben is niet te beschrijven en erg speciaal. Toen ik vertelde dat ik er klaar mee was schrok ze volgens mij ook en baalde enorm. Het liefst zouden we elkaar meteen weer terugnemen, maar ik weet dat dat er niet inzit. Misschien kruisen onze wegen elkaar over een aantal jaar weer en dan weet ik denk ik ook dat ze de ware voor me is (oehh wat romantisch)

Iedereen bedankt voor de inzichten, die hebben me enorm geholpen bij het maken van een keuze