Stuur een mod weg (met verslag 19-21 van 22) #4!

quote:

Op zondag 18 september 2011 19:02 schreef UIO_AMS het volgende:

[..]

En een gemiddeld durend gesprek met een vrouw aangaan? Dan ben ik vannacht nog aan het bellen. Ik stuur wel een sms.

Aan de dame die wel heeft gewonnen de vraag te wachten met dit te posten tot we zover zijn in het verslag.

Ik zeg niks.

Welkom thuis heren! _{<- minispandoek}

Nr. 13, geweldig

Ik heb een kaartje gekregen , mooie zebra's! .
Dank!

quote:

Op maandag 19 september 2011 14:33 schreef JohnnyKnoxville het volgende:
Ik heb een kaartje gekregen , mooie zebra's! .
Dank!

Canada heeft alles. Zelfs zebra's. .

idd schiet eens op

_{hoewel een paar foto's wel leuk zou zijn}

Gewoon toch nog een heus Canadees kaartje op de mat!
Ik ben er helemaal blij mee

quote:

Op maandag 19 september 2011 18:28 schreef k_man het volgende:
Waar blijft het verslag? Ik neem aan dat jullie dat terplekke al voorbereid hebben, dus dat is een kwestie van knippen en plakken.

Ja ja, ben nog bezig met het verwerken van een jetlag.

quote:

Op dinsdag 20 september 2011 10:02 schreef UIO_AMS het volgende:
Ja ja, ben nog bezig met het verwerken van een jetlag.

Dan heb je juist in die slapeloze uren meer dan voldoende tijd. .

quote:

Op dinsdag 20 september 2011 10:02 schreef UIO_AMS het volgende:

[..]

Ja ja, ben nog bezig met het verwerken van een jetlag.

Je wordt oud!

Ik heb vandaag ook een kaartje gekregen, een prachtige van de Olympische spelen!

Oh, en welkom thuis!

Vooruit, een eerste foto dan:


Links UIO, rechts Costadibalkoni, daarachter Sweet Willie!

Ik had een kaartje in de bus!
Die stinkerd stuurt zijn groeten!

quote:

Op donderdag 22 september 2011 16:43 schreef Brighteyes het volgende:
Ik had een kaartje in de bus!
Die stinkerd stuurt zijn groeten!

Nu pas een kaartje?

Geen cadeautje, geen kaartje, geen foto's. Schiet eens op!

quote:

Op zondag 25 september 2011 16:07 schreef yvonne het volgende:
Geen cadeautje, geen kaartje, geen foto's. Schiet eens op!

Ja, over een paar dagen moet ik eindexamen doen. Zit dus een beetje krap in de tijd. En een verslag van een drie weken durend dobbelsteenavontuur is niet zo snel geschreven. Zeker als je meer dan 600 foto's moet doorwerken.

Misleidende TT

TT aangepast. .

* komrad wacht geduldig op het verslag

Zal vanavond beginnen. Geduld is een schone zaak. .

Het kostte even wat moeite, maar hier is het dan. Het begin van ons reisverslag van het Grote Dobbelsteenavontuur 2011 door het westen van Canada (en een stukje VS).

Donderdag 25 augustus: Amsterdam – Seattle

Mooi op tijd word ik wakker. Een goede nachtrust is het begin van een mooie reis. De vriend van m'n zus heeft aangeboden om ons naar Schiphol te brengen. Gelijk een leuk uitje voor m'n neefjes. Ze wonen in de buurt van Costadibalkoni, dus het is logischer dat ik naar hun huis kom. De avond daarvoor heeft m'n zus al m'n kat opgehaald en gelijk m'n koffer meegenomen. Ik hoef dus alleen maar met m'n handbagage met het Gemeentelijk Vervoersbedrijf de stad door. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

De tram die ik moet nemen (de 7), komt maar niet. De andere tram van de halte waar ik opstap (de 10), komt enigszins in de buurt, maar dan moet ik wel halverwege overstappen op de 9. Helaas heeft de 9 ook problemen. Dit begin van de reis gaat niet goed. Gelukkig komt net de 14 langs. Die komt wel in de buurt van het huis van Costa, maar niet bij m'n zus. Die maar nemen dan. Onderweg bel ik naar de vriend van m'n zus. Geen probleem voor hem. Hij laadt de neefjes wel in de auto en komt naar Costa gereden. We zitten weer op schema! .

Costa heeft ons al online ingecheckt, dus de drop off van de bagage hoeft niet lang te duren. M'n neefjes zijn ondertussen wel ongeduldig geworden. Kennelijk staat hun reis naar Schiphol niet in het teken van het wegbrengen van twee dobbelsteenavonturiers, maar in het teken van de ballenbak bij het Panoramaterras. Ach ja. Na de drop off voegen wij ons bij hen op het Panoramaterras (niet in de ballenbak natuurlijk, daar zijn we iets te oud voor. ).

Vreemd genoeg duurt het afgeven van de bagage langer dan ter plekke op Schiphol inchecken. Die rij is veel korter. Het enige voordeel dat ik zie, is dat wanneer je heel vroeg bent met online inchecken, je kans hebt op de stoelen met meer dan genoeg beenruimte. En Costa was heel vroeg:



Het vliegtuig vertrekt met een uur vertraging. Geen probleem voor ons, want we hebben toch een redelijk lange overstap in Londen. Dit in tegenstelling tot de vele politie- en brandweermannen en vrouwen bij ons aan boord. Zij zijn op weg naar de Police & Firemen Games in New York en hebben maar iets meer dan een uur voor de aansluiting in Londen.

Op Heathrow eten we een lichte lunch bij Wagamama (ik dobbel de chicken katsu en Costa de yaki soba) en stappen daarna in de bus (armoe!) naar het vliegtuig. Het vliegtuig zit helemaal vol, maar gelukkig verloopt de reis voorspoedig. Dat kunnen we niet zeggen van de grensovergang in Seattle. Die neemt een uur in beslag. Gelukkig zijn we daarna zo bij de autoverhuur, maar tot onze schrik hebben ze niet de Ford Mustang. We zullen het moeten doen met een knaloranje Mitsubishi Eclipse Spider met kentekens uit Californië.

Costa installeert de TomTom, toetst het adres van het Panama Hotel in en we kunnen op weg. Gelijk bij de eerste bocht op de snelweg valt de installatie met de TomTom naar beneden. Er zit niets anders op dan het geheel vast te houden tot we er zijn. Gelukkig is het weer goed en ervaren we hoe het is om met een open dak door Seattle te rijden. . We parkeren voor de deur van het Panama Hotel in de zon.



Het is niet warm, maar gewoon heet. We willen snel uit de zon, maar er is niemand bij de receptie. Na 20 minuten verschijnt Brian.
Where are you guys from?
Amsterdam.
Awesome!

Het Panama Hotel ligt in het international district op de grens van de Japanse en Chinese wijk. En kennelijk komt het voor in een boek genaamd Hotel on the Corner of Bitter and Sweet. Het zal wel. Kamer 125 is in ieder geval voor ons. Geen eigen douche, want het is een European style hotel. Geen idee waarom dat Europees wordt genoemd, maar we zullen dus op de gang moeten douchen en als we een privé toilet willen, zullen we naar een andere verdieping moeten gaan. Prima voor die paar nachten. .

Na even te hebben opgefrist lopen we het hotel uit naar het centrum. We zitten aan de zuidkant van het centrum met ons hotel. Costa schiet nog een plaatje van Downtown:



En voor we het weten staan we op Pioneer Square. We dobbelen erom en een sportsbar net om de hoek wordt aangewezen voor een klein hapje en een drankje. Chickenwings in BBQ saus zegt de dobbelsteen. Prima binnen te houden, maar de slaap komt nu hevig opzetten. Het is misschien pas 21.00 uur in Seattle, voor ons is het 9 uur later.

Terug in het hotel zit Brian in de leeskamer.
Where did you guys go?
Some sportsbar on Pioneer Square.
Awesome!

Als een blok vallen we daarna in onze kamer in slaap.

Volgende keer onder meer:
De hoogte in, nog meer brandweermannen, showgirls en een robothond.

[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 01-07-2012 13:52:47 ]