Doctor Who & Torchwood #25 | Glasses are cool now.

Vond het maar een matige aflevering eigenlijk. Redelijk standaard verhaal in een saai decor. Het afscheid van Amy en Rory aan het eind kwam ook zomaar ineens uit de lucht vallen.

Kwam misschien ook wel omdat ik gister redelijk moe was toen ik keek, lastig om dan de aandacht erbij te houden.

quote:

Op maandag 19 september 2011 11:12 schreef Young_David het volgende:
Vond het maar een matige aflevering eigenlijk. Redelijk standaard verhaal in een saai decor. Het afscheid van Amy en Rory aan het eind kwam ook zomaar ineens uit de lucht vallen.

Kwam misschien ook wel omdat ik gister redelijk moe was toen ik keek, lastig om dan de aandacht erbij te houden.

Ik had dat ook een beetje, vond de aflevering een beetje saaiig. Het vergelijk tussen de Minotaur en de Doctor was wel goed gevonden en uitgewerkt. Ook mooi dat de Doctor op na die speech zegt: "Nee ik had het niet over mezelf." Wat Rory en Amy betreft, dit afscheid was zo kort en Doctor Who onwaardig dat ik er zeker van ben dat we meer van ze gaan zien, alleen hoe ze dat vorm gaan geven met nog maar 2 afleveringen te gaan... ik ben erg benieuwd.

Kijkt iedereen hier ook DW Confidential? Ik kijk het altijd direct na de reguliere episode en het geeft wel een extra lading aan de serie. Veel dingen die in de ep soms iets te snel gaan worden nog eens even helder besproken.

En wat een werk zit er in zo'n serie. Ik zou best eens een weekje mee willen lopen. *dreams on*

quote:

Op maandag 19 september 2011 13:04 schreef Karstman het volgende:

[..]

Wat Rory en Amy betreft, dit afscheid was zo kort en Doctor Who onwaardig dat ik er zeker van ben dat we meer van ze gaan zien, alleen hoe ze dat vorm gaan geven met nog maar 2 afleveringen te gaan... ik ben erg benieuwd.

1. Finale. Denk je zelf dat dit zo zou gebeuren? They'll be back. Wat voor een ouders zijn er nu niet bij als hun geliefde dochter trouwt?

2. Onwaardig? Vind het juist een goede switch dat er weer eens een companion (Rory) is die gewoon *doorgaat* met het leven na de Doctor. Donna kon dat niet en Rose... Ik ga even vloeken in de kerk, maar die had in TSE / JE de emotionele volwassenheid van een Bieber-adorerend tienermeisje. Doomsday was een mooi afscheid, maar terugbrengen voor TSE / JE? Just about ruined the character for me.

Ik heb The God Complex inmiddels voor een tweede keer gezien en hij was nog steeds geweldig. Zeker een van m'n favoriete 11th Doctor verhalen al, maar misschien niet m'n favoriet. The Doctor's Wife, the Lodger, Amy's Choice en The Girl Who Waited waren ook geweldig. Al vind ik deze al wel beter dan the Girl Who Waited. Beide afleveringen hadden een droevig punt op het eind maar dat was in deze aflevering een stuk sterker. Ik vond vooral Matt's gezichtsuitdrukkingen een mooi puntje op de i zetten. Heel overtuigend.

En Karen en Rory komen sowieso terug, maak je maar geen zorgen. Ze kunnen het echte afscheid
een langere opbouw geven. (Waar dit zonder twijfels al bij hoorde)

quote:

Op maandag 19 september 2011 13:11 schreef Sprouts het volgende:
Kijkt iedereen hier ook DW Confidential? Ik kijk het altijd direct na de reguliere episode en het geeft wel een extra lading aan de serie. Veel dingen die in de ep soms iets te snel gaan worden nog eens even helder besproken.

En wat een werk zit er in zo'n serie. Ik zou best eens een weekje mee willen lopen. *dreams on*

Soms, in dit geval wel.

quote:

Op maandag 19 september 2011 13:11 schreef Sprouts het volgende:
Kijkt iedereen hier ook DW Confidential? Ik kijk het altijd direct na de reguliere episode en het geeft wel een extra lading aan de serie. Veel dingen die in de ep soms iets te snel gaan worden nog eens even helder besproken.

En wat een werk zit er in zo'n serie. Ik zou best eens een weekje mee willen lopen. *dreams on*

Ik sla geen DWC over. Doctor Who op zaterdag is voor mij een avondvullend event van anderhalf uur.

Oh en natuurlijk komen A&R terug. Daar zullen alleen kijkers die niet zo bekend zijn met tv-series aan twijfelen. Ik vraag me zelf alleen af hoe en met welke (in-story) reden? Maar dat zien we vanzelf.

Iemand of Gallifrey Base spotte trouwens het volgende.


Haar leven hing daar inderdaad van af.

quote:

Op maandag 19 september 2011 11:08 schreef Breuls het volgende:
Het was hier al besproken.

oooh, dat had ik helemaal niet gelezen joh;). Hoorde het meteen toen ik em zag, en de ogen herken je ook.

@Ugjerke: grappig ja, alleen zegt ie het hier (schijnbaar) met een flinke dosis sarcasme. Zo begrijpt Amy het iig volgens mij.

quote:

Op zondag 18 september 2011 12:40 schreef Sprouts het volgende:
En wat zit er in room 11? Ik gok de Doctor zelf. Of is dat te simpel?

Ik denk een lege kamer en niet omdat hij nergens bang voor zou zijn...

Ik moet de aflevering terugkijken voordat ik een oordeel ga vellen , ik had er de kop even niet bij.

quote:

Op maandag 19 september 2011 21:48 schreef Lod het volgende:

[..]

Ik denk een lege kamer en niet omdat hij nergens bang voor zou zijn...

Het beest richtte zich altijd op de diepste angsten van zijn potentiële voedsel om aanbidding te creëren. Zijn laatste woorden tegen de doc gingen over de doctors dood en dat hij daar niet bang voor moest zijn... een verband of een Moffat ?

quote:

Op maandag 19 september 2011 21:48 schreef Lod het volgende:

[..]

Ik denk een lege kamer en niet omdat hij nergens bang voor zou zijn...

Nou ja, hij zei toch wel iets van 'Figures it would be you?' als ik het me goed herinner?

Ja, dat zegt ie; tja wat zat erin.. Hijzelf, River in een astronautenpak, of misschien.... The Master?

De Valeyard.

Ik denk dat River daar inzit. Maar dat is een gok.

quote:

Op maandag 19 september 2011 21:48 schreef Lod het volgende:

[..]

Ik denk een lege kamer en niet omdat hij nergens bang voor zou zijn...

Misschien een grote spiegel naar de deur gericht?

Schiet me ineens te binnen waar de setting van "The girl who waited" me aan doet herinneren. Aan het spel Portal. Die witte muren met die rare deuren... En de pratende computer..

Ik ben eindelijk weer up-to-date; gisteren de meest recente drie DW afleveringen gekeken. En wat een fijne afleveringen, alle drie! The Girl Who Waited stak er wel met kop en schouders bovenuit, maar de andere twee waren ook prima te pruimen. Het voelde weer als old-school Doctor Who, na alle hyperactieve onthullingen rond de mid-season break.

Dat brengt mij eigenlijk ook op mijn belangrijkste kritiekpunt; in deze drie afleveringen merk je eigenlijk helemaal niet dat Amy en Rory onlangs hun pasgeboren kind zijn kwijtgeraakt. Ja, Amy maakt er een semi-nonchalante opmerking over aan het einde van The God Complex, maar een echt grote impact lijkt het niet gemaakt te hebben op haar. Het is weer adventures as usual.

En dat kun je eigenlijk niet maken vind ik. Als je een verhaal vertelt en personages ingrijpende dingen laat doormaken (ik noem een "tadaa, je bent zwanger en gaat nu bevallen", "we nemen je kind van je af", "je kind groeit op, ver weg van jou, tot iemand die je in volwassen vorm al kent" en "oh nee toch niet, je kind is ook een jeugdvriendin van je") je daar ook de emotionele repercussies van moet laten zien. Moffat lijkt daar niet echt toe bereid, en dat vind ik nogal problematisch. Óf je doet grote onthullingen en doet ook wat met de onvermijdelijke gevolgen, óf je maakt een adventures-as-usual serie, maar je kunt niet grote onthullingen doen en dat je personages amper laten beïnvloeden. Dat is narratief gezien gewoon niet eerlijk.

Voor een deel is dat te verklaren doordat Night Terrors, die direct na Let's Kill Hitler kwam, oorspronkelijk gepland was als derde aflevering in de serie. Daarin zitten dus geen referenties omdat dat eigenlijk niet kon. Het verklaart niet het gebrek aan doorlopende lijn in The Girl Who Waited maar het is ook niet erg om de arc even te laten liggen. Doctor Who is toch altijd meer van de losse verhalen en een 'losse arc'. Dit seizoen is voor het eerst meer samengebonden.

quote:

Op dinsdag 20 september 2011 14:59 schreef Breuls het volgende:
Voor een deel is dat te verklaren doordat Night Terrors, die direct na Let's Kill Hitler kwam, oorspronkelijk gepland was als derde aflevering in de serie. Daarin zitten dus geen referenties omdat dat eigenlijk niet kon. Het verklaart niet het gebrek aan doorlopende lijn in The Girl Who Waited maar het is ook niet erg om de arc even te laten liggen. Doctor Who is toch altijd meer van de losse verhalen en een 'losse arc'. Dit seizoen is voor het eerst meer samengebonden.

Op zich ben ik het met je eens dat de arc niet constant terug hoeft te komen en dat DW altijd al meer van de losse verhalen was. Zo vind ik het zelf eigenlijk ook leuker (ik heb van deze drie afleveringen veel meer genoten dan van A Good Man Goes to War en Let's Kill Hitler). Die grote levensveranderende gebeurtenissen voor de personages hoeven van mij niet zo nodig. Maar áls je die dan tegen je personages aan gooit, moet je er wel wat mee doen, vind ik.

Ik miste de emoties vooral aan het eind van Let's Kill Hitler. Als daar even een moment van strijd in gezeten had over wat ze met River/Mels/Melody hadden moeten doen had ik het prima gevonden om er in de drie afleveringen daarna er niks van te laten merken. Want er is natuurlijk niks wat ze voor Melody kunnen doen, maar nu was het wat flauwtjes.

De arc is op zich leuk bedacht, maar de uitvoering laat wat te wensen over.

quote:

Op dinsdag 20 september 2011 19:42 schreef Ugjerke het volgende:
De arc is op zich leuk bedacht, maar de uitvoering laat wat te wensen over.

Dat is een goede samenvatting van mijn enigzins convoluted punt.

quote:

Op dinsdag 20 september 2011 07:15 schreef Ugjerke het volgende:
De Valeyard.

[ afbeelding ]

Nee, Fenric



http://tardis.wikia.com/wiki/Fenric

quote:

Op dinsdag 20 september 2011 19:58 schreef MisterSqueaky het volgende:

[..]

Nee, Fenric

[ afbeelding ]

http://tardis.wikia.com/wiki/Fenric

Daarom wist hij wat hij tegen Amy moest zeggen natuurlijk.


De geluiden die uit kamer 11 komen, zijn dat trouwens geen TARDIS geluiden? Zou zijn angst zijn dat de TARDIS hem verlaat?

Dat was de cloister bell, ja.