Blog van Michiel.
quote:
Je hebt kwakkelen en kwakkelen, maar het zit me niet echt mee deze zomer.
Het begon met een keelpijn, die af en aan dan weer even op kwam zetten en dan weer nauwelijks aanwezig was. Ja, af en toe klonk ik wat hees maar dat is niet zo gek als je festival na festival afloopt voor je werk, toch? Maar helaas, de vrijdagavond van Lowlands voelde ik in rap tempo steeds slechter en zaterdag werd ik wakker met een echt HEEL zere keel. De boel was zo dik dat m'n huig een centimeter naar links werd geduwd en ik voelde me echt slecht. Maar hee, dagje aankijken. Zondag: nog waardelozer. Maar echt. Huisartsenpost gebeld, doorverwezen naar eerste hulp: een abces achter m'n amandel. Zware antibiotica kuur mee naar huis, morgen terugkomen voor controle. Wat tevens een sessie met een injectienaald, het abces en pus inhield. Niet fijn.
Maar eerlijk is eerlijk, de antiobiotica deden hun werk: ik kon na twee dagen weer praten, slikken en dus ook eten en voelde me echt stukken beter. Prima, uitzieken en maandag weer aan de slag. Vol goede moed en vooral plezier, net als dinsdagavond. Geen vuiltje aan de lucht.
Tot dinsdagnacht.
Kotsmisselijk werd ik wakker en dat ging de hele dag niet meer weg. Omdat ik ook koorts had, vreemd als je onder de antibiotica zit, huisarts gebeld. Die stuurde me door naar het ziekenhuis waar ik - bleek later - in shock ben opgenomen met lage bloeddruk, hoge koorts, misselijkheid en diarree. Wat er was, geen idee. Ik werd om de twee uur weer aan onderzoeken onderworpen, ook 's nachts. Kamer voor mezelf in verband met mogelijk besmettingsgevaar en uiteindelijk vrijdagmiddag de uitslag: salmonella. Kon toeslaan doordat ik nauwelijks weerstand had vanwege die antibiotica voor het abces. Pech op pech gestapeld.
En nu zit ik thuis. Niet meer ziek, maar om aan te sterken. Helemaal ruk. Ik voel me een weerloze bejaarde. Ik snap het hoor, ik ben de laatste drie weken tien kilo verloren en ben ook snel moe, energielevel van niks. Maar mentaal is er niks. Ik wil gewoon lekker radio maken. Maar dat mag niet. Niet van m'n lijf, niet van m'n omgeving, niet van m'n werk en als ik heeeeeeel eerlijk ben ook niet van mezelf.
Afwachten en aansterken dus. En dat duurt nog wel even. Te lang vind ik, maar het is niet anders. In de eerste week van oktober viert m'n programma MetMichiel de zesde verjaardag. En niet eerder dan die week ben ik weer terug... :-(
Wel wil ik iedereen bedanken voor de bloemen, kaartjes, tweets, mails en alle andere superlieve berichten die ik kreeg en nog steeds krijg. Het is fijn om te weten dat Barend en Domien m'n programma meer dan prima overnemen, maar ook fijn om te lezen dat ik gemist wordt op 3FM. Ik mis 3FM net zo hard, maar voor nu: geduld...!
If you Kanye me, I will Chris Brown your girlfriend and Tiger Woods your mother!