Bartonios | vrijdag 19 augustus 2011 @ 23:54 |
Alles in m'n leven ging goed, tot een aantal jaar geleden. Ik had alles op orde, ik was mee van de beste van de klas op het VWO. Ik had een leuke vriendengroep waar ik al heel wat jaren inzat. Tot het ene moment, m'n beste vriend verongelukte in een auto-ongeluk. Kort daarna is m'n opa ook overleden waar ik ook nog veel mee optrok. Ik kon dit niet bevatten net zoals een heleboel anderen. Maar ik merkte gewoon dat ik het erger vond dan zij. Hierdoor liep alles verkeerd. Ik was bijna klaar met m'n VWO studie, ik had nog een jaar te gaan. Ik merkte gewoon van mezelf dat ik er de kracht niet voor had om door te gaan met m'n opleiding en ik kon niet meer naar school of kwam maar voor een aantal uurtjes in de week. De rest van m'n vriendengroep had het er ook moeilijk mee maar zij konden hier beter mee overweg. Zij gingen nog wel naar school. Dit heeft er denk ik mee te maken omdat ik vooral optrok met deze mensen en ze een pilaar in mijn leven waren waar ik altijd op kon terugvallen. En deze waren er dus niet meer.. Ik was een aantal maanden maar halve bak naar school geweest, dit kon natuurlijk niet aangezien ik gewoon m'n toekomst aan het vergooien was op deze manier. Dus heb ik hulp gezocht en een heel traject doorlopen. Na ongeveer 3 kwart jaar naar allerlei hulpverleningsinstanties te luisteren is het me weer gelukt om volledig naar school te gaan. In totaal ben ik dus ongeveer anderhalf jaar verloren hierdoor. Mijn vrienden gingen in die tijd nog steeds naar school en hadden hun diploma behaald. Maar ik zat daar nog steeds zonder diploma, in een vreemde klas waar ik niks van kende en ze waren een aantal generaties jonger dan mij. In de tijd na het ongeluk en dergelijke heb ik in de eerste paar maanden heel veel gehoord van m'n 'vrienden' maar daarna lieten ze me in de steek. Opzich snap ik het ook, want ik was gewoon lusteloos en deed toch niks meer mee. Het kon me gewoon niks boeien op dat moment. Maar hierdoor ben ik wel heel m'n vriendengroep verloren die ik nog overhad. Ik heb mijn opleiding na heel wat zure uren wel afgemaakt en wel een soort vrienden gevonden, maar ze waren gewoon anders en ik voelde dat dit nooit een echte vriendschap zou worden. Ook waren het trouwens een stel zuurzakken die nog nooit uitgegaan waren en nooit wat verkeerd deden. Maarja, ik ben nu met het hele traject klaar en begin aan mijn nieuwe opleiding. Ik heb een aantal maanden vakantie gehad en in deze maanden heb ik gewerkt. Ik hoorde allerlei verhalen van alles en iedereen dat ze lekker naar het zonnige land zijn gegaan en zichzelf klam gezopen hebben. Dan denk ik, ik had daar godverdomme ook kunnen zijn! Nu bestaat m'n leven uit slapen > werken > internet > slapen. En straks komt daar school tussen en that's it. Ik ga een opleiding ICT doen maar ik ben bang dat daar allerlei mensen met sociale angsten zitten en het lastig gaat worden om daar een échte vriendengroep op te bouwen. Ik hoop wel dat ik er een échte vriend vind maar ik moet 't nog zien. Momenteel ben ik dus gewoon een beetje ''alleen'' op de wereld. Overigens denken jullie misschien na dit verhaal dat ik zelf totaal geen stappen onderneem om de buitenwereld in de stappen, maar helaas is dit niet waar. Ik heb al een aantal keer geprobeerd om met Carnaval of e.d het uitgaansleven weer op te zoeken, maar helaas praat ik dan een paar keer met wat oude vrienden en daar stopt het. Ze vragen '' waar was je al die tijd?'' ik leg m'n verhaal uit en dan stopt het weer helaas. Ik hoop dus dat m'n nieuwe opleiding me weer mogelijkheden bied om écht van het leven te genieten. Maar ik acht de kans helaas klein. Misschien niet zo een lekker samenhangend verhaal, excuses daarvoor. Bedankt voor het lezen, had even een depri-moment en zin om dit te schrijven. | |
El_Liberaliste | zaterdag 20 augustus 2011 @ 00:03 |
Ik ga weliswaar nog wel om met vrienden uit mijn middelbare schooltijd, maar heb de afgelopen jaren op studie en bijbaan ook veel vrienden gemaakt ![]() Het is dus niet dat de lakens al definitief zijn uitgedeeld ofzo. Zou het kunnen zijn dat het overlijden van je opa en beste vriend een excuus is dat je er zelf voor hebt bedacht, maar dat het er misschien minder mee te maken heeft dan je denkt? | |
thavinca | zaterdag 20 augustus 2011 @ 00:04 |
Waar ga je studeren ? | |
#ANONIEM | zaterdag 20 augustus 2011 @ 00:06 |
Ben gaandeweg ook vrienden verloren waarvan ik dat verlies echt, ècht niet aan zag komen. Kan daar heel af en toe nog wel eens verdrietig van worden. Daarentegen ben ik een paar onverwachte vrienden tegen gekomen waarvan ik echt, ècht niet aan zag komen dat dat zo tof kon zijn ![]() ![]() | |
Bartonios | zaterdag 20 augustus 2011 @ 00:06 |
Het zou kunnen dat het er misschien inderdaad al wat inzat, maar zoals al eerder verteld waren dit mensen waar ik goed op kon terugvallen. Tilburg | |
El_Liberaliste | zaterdag 20 augustus 2011 @ 00:09 |
Denk daar over na bij toekomstige vriendschappen ![]() En gewoon het contact aanhouden met die oude vrienden dan, al ben je geen beste vrienden meer, je kunt nog wel kennis blijven en misschien dat het nog eens opleeft. En:
| |
Bartonios | zaterdag 20 augustus 2011 @ 00:13 |
Iedereen is een andere weg opgegaan. De een doet een lerarenopleiding, de ander een administratieve opleiding, op dezelfde golflengte kom je toch moeilijk nu. Ik heb wel contact met mensen, ik ken iedereen hier omdat ik in een dorp woon. Maar het is gewoon moeilijk om opnieuw contact te maken omdat de meeste een vaste groep hebben | |
El_Liberaliste | zaterdag 20 augustus 2011 @ 00:14 |
Dan maak je op je opleiding of bijbaan de grootste kans denk ik. Succes in ieder geval ![]() | |
Bartonios | zaterdag 20 augustus 2011 @ 00:16 |
Ik hoop ook dat ik daar weer een aantal aardige gasten ontmoet. Er zijn veel mensen hier die vroeger in onze vriendengroep zaten en nu weer een totaal ander sociaal leven hebben opgebouwd. Time changes I guess, maar ik heb een tijd stil gestaan helaas. Bedankt trouwens ![]() | |
Dven | zaterdag 20 augustus 2011 @ 00:17 |
Vriendschap ligt dieper dan een opleiding. Afstand is geen reden om afstand te houden. Zo kan je een rijtje afgaan en uiteindelijk komt het op hetzelfde neer. Wat je waar ook doet; Als het de moeite waard is dan loont het. Niet op zoek gaan maar op mogelijkheden geen nee zeggen. Je vindt altijd iemand. | |
Rovenaar | zaterdag 20 augustus 2011 @ 00:17 |
Tilburg is best dichtbij waar ik studeer. heb ook hetzelfde meegemaakt wat jij meemaakt.. wel wat anders natuurlijk maar ik weet wat je doormaakt. PM me als je meer wil weten;) Ik heb geen zin om hier een lang verhaal te gaan vertellen. | |
Bartonios | zaterdag 20 augustus 2011 @ 00:24 |
Daar ben ik het mee eens, maar mijn 'oude' vriendschap is gewoon verbroken in die tijd. Maar wie weet, niemand kan vertellen wat de toekomst brengt. | |
twiFight | zaterdag 20 augustus 2011 @ 00:24 |
Met zo'n houding ga je geen nieuwe vrienden maken, nee en eerlijk gezegd verdien je het dan ook niet. Aan je verhaal te horen heb je genoeg excuses klaarliggen, maar doe je niet bijster veel om het beter te maken. Zo'n slachtofferrol trekt niemand en dan zullen mensen ook niet staan te springen om vrienden met je te worden. En voor iemand die VWO gedaan heeft mag je wel wat beter je best doen om grammaticaal correct Nederlands te schrijven. | |
Bartonios | zaterdag 20 augustus 2011 @ 00:28 |
Ik zeg enkel hoe ik het me voorstel. Grote kans dat het niet zo is. En waarom zou ik mezelf druk maken om taalfouten op een forum? | |
Dven | zaterdag 20 augustus 2011 @ 00:34 |
Natuurlijk groeit ook ieder zijn eigen richting op en dan is het maar net de vraag of de richting van twee oude vrienden bij elkaar passen. Maar vandaar groei je ook weer in een andere vriendschap. Over het algemeen lopen die zaken wel goed in elkaar over. Uitzonderingen daargelaten ![]() | |
Fred | zaterdag 20 augustus 2011 @ 00:59 |
Je zou natuurlijk ook gewoon nieuwe vrienden kunnen maken. Zelf was ik in 4havo al 18 en de rest net 16... Zijn ook gewoon mensen waar je vrienden mee kan worden. Sommige zie ik nu (10 jaar later) nog steeds. En mijn beste vrienden van voor die terugval? Nooit meer wat van gehoord. Wat dat aan gaat heeft Het Goede Doel al jaren gelijk. Ik zou beginnen met eens ophouden om jezelf zielig te vinden. In de rest van je leven zullen nog veel dierbaren om je heen dood gaan. | |
trovey | zaterdag 20 augustus 2011 @ 01:29 |
Vrienden komen en gaan in je leven. Ik heb alleen nog maar een paar vage kennissen over uit mijn schooltijd en de jaren daarna. Iedereen ontwikkelt zich anders en leeft zijn leven op zijn eigen manier en vaak verwateren vriendschappen daardoor en/of heb je elkaar niets meer te vertellen. helemaal niet erg, het hoort erbij. Je ontmoet vanzelf weer mensen met wie je weer wat gemeen hebt in dat deel van je leven. Vriendschappen die duren van de basisschool t/m het bejaardenhuis zijn uiterst zeldzaam. ![]() | |
twiFight | zaterdag 20 augustus 2011 @ 05:04 |
Waarom open je er dan een heel topic over, als je zelf al toegeeft dat de kans groot is dat het niet zo is ![]() Nog succes op het HBO/de universiteit hé ![]() | |
seasushi | zaterdag 20 augustus 2011 @ 08:37 |
Welkom in de grotemensenwereld. Mensen groeien in verschillende fases in hun leven vaak uit elkaar, en heb je elkaar niet veel meer te vertellen. Een open houding voor het opdoen van nieuwe contacten helpt, maar je bent nogal bevooroordeeld. Ict opleidingen die alleen maar gedaan worden door mensen met sociale angsten? Hoe kom je daar nou op? Of is het misschien zo dat je eigenlijk zelf sociale angsten hebt? |